Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.20.2018.2.SJ
z 13 kwietnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2018 r. (data wpływu 13 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania korekty informacji PIT-11 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu, za pośrednictwem platformy e-PUAP, ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania korekty informacji PIT-11.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym tutejszy Organ pismem z dnia 13 marca 2018 r., nr 0113-KDIPT2 -3.4011.20.2018.1.SJ, (doręczonym w dniu 13 marca 2018 r.) wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wnioskodawca pismem z dnia 20 marca 2018 r. (data wpływu za pomocą platformy e-PUAP 20 marca 2018 r.) uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

Wnioskodawca w roku podatkowym 2015 i 2016 był zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony (do dnia 31 sierpnia 2016 r., kiedy to umowa została rozwiązana za porozumieniem stron) w X Oddział w Xxx, zwaną w dalszej części płatnikiem. Od dnia 2 lutego 2016 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. X była właścicielem elektrowni w Y (Oddział w Yyyyy), elektrociepłowni w Z (Oddział Zzz), a także elektrociepłowni w Xxxx (Oddział w Xxxxx). W porozumieniu ze związkami zawodowymi, w 2015 r. wynegocjowano zmiany Zakładowych Układów Zbiorowych Pracy we wszystkich oddziałach. W zamian za utracone przywileje pracownicze, których nie uwzględniono w nowym Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy (takie jak wczasy pod gruszą, premia regulaminowa, urlop za szkodliwe warunki pracy itd.), płatnik zobowiązał się do wypłaty jednorazowego odszkodowania (nazwanego wykupem) w wysokości obliczonej jako wartość utraconych przywilejów niewypłacanych przez cztery kolejne lata. Kwota jaką obliczono w przypadku Wnioskodawcy wyniosła 51 229 zł. Jednocześnie Wnioskodawca został poinformowany, że wypłata nie będzie podlegała opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ stanowi odszkodowanie. W dniu 24 marca 2016 r. przelano na konto Wnioskodawcy 25 615 zł, w dniu 25 listopada 2015 r. przelano 25 614 zł, czyli całość kwoty wykupu.

W deklaracji PIT-11 za 2015 r. (deklaracja pierwotna, na podstawie której Wnioskodawca rozliczył 2015 r.) widniały kwoty w zł: przychód – 86 889 zł 20 gr; zaliczka pobrana przez płatnika – 8 090 zł; składki społeczne – 9 836 zł 7 gr; składki zdrowotne – 4 864 zł 92 gr. Przychód w deklaracji był z tytułu umowy o pracę, nie uwzględniał wypłaconej raty wykupu. W deklaracji PIT-11 za 2016 r. (deklaracja pierwotna, na podstawie której Wnioskodawca rozliczył 2016 r.) widniały kwoty: przychód – 60 436 zł 26 gr; zaliczka pobrana przez płatnika – 5 203 zł; składki społeczne – 7 673 zł 98 gr; składki zdrowotne – 3 743 zł 25 gr. Jak poprzednio, przychód w deklaracji nie uwzględniał drugiej raty wypłaconego wykupu. W 2017 r. aktywa X zostały przejęte przez Q, a X, Oddział w Xxx stał się Q Oddział w Xxx. Wraz z przejęciem aktywów przejęto wszystkie zobowiązania pracownicze. W momencie przejęcia Wnioskodawca nie był już pracownikiem X.

Pismem z dnia 12 grudnia 2017 r. (dostarczonym kilka dni później, jeszcze w 2017 r.), płatnik poinformował Wnioskodawcę, że „w związku z przeprowadzoną weryfikacją poprawności przeprowadzonego wykupu ustalono, że wypłacone odszkodowanie powinno zostać wykazane jako przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”. W piśmie poinformowano Wnioskodawcę również, że należne składki na ubezpieczenie społeczne zostały odprowadzone oraz, że powinien dokonać korekty swoich zeznań podatkowych oraz ponownie rozliczyć się z podatku dochodowego. Do pisma załączono skorygowane deklaracje PIT-11. Za 2015 r.: przychód – 122 756 zł 84 gr; zaliczka pobrana przez płatnika – 11 725 zł; składki społeczne – 14 061 zł 30 gr; składki zdrowotne – 6 925 zł 91 gr. Za 2016 r.: przychód – 96 305 zł 18 gr; zaliczka pobrana przez płatnika 8 838 zł; składki społeczne 11 899 zł 40 gr; składki zdrowotne – 5 804 zł 32 gr.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że płatnik jako duże przedsiębiorstwo posiada wykwalifikowany personel zajmujący się sprawami z zakresu prawa pracy, prawa podatkowego oraz prawa cywilnego. W pozostałych oddziałach wykupy zostały zwolnione z podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pracownicy tych oddziałów nie dostali korekty PIT-11. Aktualnie z racji samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie posiada środków finansowych na opłacenie podatku, całość kwoty wykupu została przez Niego skonsumowana. Wnioskodawca jest kawalerem i rozlicza się samodzielnie. Podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski. Wnioskodawca nie ma informacji kiedy płatnik uiścił zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu korekty informacji PIT-11, może jedynie domniemywać, że niezwłocznie po wspomnianej w piśmie „weryfikacji poprawności przeprowadzonego wykupu”, czyli pod koniec 2017 r. (deklaracje zostały załączone jako załącznik do wniosku o interpretację).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane po uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca ma obowiązek zapłaty zaległego podatku wraz z odsetkami, który wynika z korekty deklaracji PIT-11 za 2015 r. i 2016 r., do czego wezwał płatnik?

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu), powołując się na ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz interpretacje indywidualne wydane przez: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 kwietnia 2017 r., nr 2461-IBPB-2-2.4518.1.2017.HS, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 grudnia 2013 r., nr IBPBII/1/415-835/13/AA oraz z dnia 2 października 2013 r., nr IBPBII/1/415-655/13/HK, a także z dnia 3 lipca 2013 r., nr IBPBII/1/415-374/13/BD, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 czerwca 2016 r., nr IPPB2/4511-304/16-2/AK, Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku zapłaty zaległego podatku dochodowego (wynikającego z korekty deklaracji PIT-11) wraz z odsetkami, obowiązek ten spoczywa w tym przypadku na płatniku. W ocenie Wnioskodawcy doszło do zaniżenia podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z winy płatnika. Pomimo posiadania profesjonalnych kadr (które powinny czuwać nad właściwą interpretacją prawa oraz odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy we właściwej wysokości), płatnik nie wykazał w pierwotnej deklaracji PIT-11 przychodu z tytułu wykupu, nie pobrał wymaganej zaliczki, a zatem nie wywiązał się z obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej, podatnik nie ponosi odpowiedzialności za zaniżenie podstawy opodatkowania do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik, a art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej odpowiedzialność tą przypisuje płatnikowi. Za odpowiedzialność w opisanej sytuacji należy uznać zarówno zapłatę należnego podatku, jak również odsetki za zwłokę. W przypadku odpowiedzenia na wezwanie płatnika i złożenia skorygowanej deklaracji PIT-36 za 2016 r. i PIT-37 za 2015 r. (przygotowanej w oparciu o skorygowane PIT-11 za lata 2015 i 2016, które Wnioskodawca otrzymał od płatnika), to do dopłaty pozostałoby około 3 467 zł plus ustawowe odsetki za zwłokę za 2015 r. oraz 380 zł plus ustawowe odsetki za zwłokę za 2016 r. Łącznie do odprowadzenia tytułem podatku dochodowego od osób fizycznych pozostałoby Wnioskodawcy około 3 847 zł plus ustawowe odsetki. Korektę deklaracji PIT-11 oraz dokonaną już wpłatę należnych składek do ZUS i częściową wpłatę podatku należy traktować, zdaniem Wnioskodawcy, jako wzięcie odpowiedzialności przez płatnika, jednakże nie w pełnym wymiarze, w jakim jest do tego zobowiązany. Różnica pomiędzy zaliczką wpłaconą przez płatnika (zadeklarowaną w skorygowanym PIT-11), a wysokością podatku należnego, wynika z nieuwzględnienia przez płatnika progów podatkowych 18% i 32%. Gdyby w roku wypłaty wykupu, kwota wykupu wraz z wynagrodzeniem zostałaby potraktowana jako przychód podlegający opodatkowaniu, to płatnik zobowiązany byłby co miesiąc pobierać z wynagrodzenia zaliczkę na podatek dochodowy obliczoną wg stawki 18%, a w miesiącu w którym przekroczony zostałby próg podatkowy wg stawki 32%. Płatnik odpowiada zatem, w ocenie Wnioskodawcy, do wysokości zaliczki z uwzględnieniem progów podatkowych, dlatego zadeklarowana w skorygowanej deklaracji PIT-11 za 2015 r. i 2016 r. wysokość zaliczki na podatek dochodowy jest zaniżona. Złożenie przez Wnioskodawcę korekty PIT-36/37 w obecnym stanie (do czego wezwał płatnik), bez wydania decyzji w postępowaniu podatkowym, o którym mowa w art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej, Jego zdaniem, skutkowałoby koniecznością zapłaty nieuregulowanego podatku, a tym samym uniknięcie odpowiedzialności przez płatnika z tytułu należnego podatku z wyłączeniem odsetek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.


Przepis art. 32 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

  1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
  2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Z treści przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (…).

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W myśl art. 38 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33–35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2015 r. i 2016 r. był zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony (do dnia 31 sierpnia 2016 r., kiedy to umowa została rozwiązana za porozumieniem stron). W ramach zmian w sposobie wynagradzania pracowników, w porozumieniu ze związkami zawodowymi, płatnik dokonał „wykupu” przywilejów pracowniczych. Wykup polegał na wypłacie z góry ekwiwalentu finansowego za okres czterech lat na rzecz utraconych przywilejów finansowych (premii regulaminowej czy wczasów pod gruszą). Zmiana sposobu wynagradzania pracowników wiązała się ze zmianą dotychczasowego Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, dlatego płatnik poinformował Wnioskodawcę, że wypłata nie będzie podlegała opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 o podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie traktowana jako odszkodowanie. Wypłatę wykupu dokonano w dwóch transzach – w listopadzie 2015 r. i w marcu 2016 r. W 2017 r. aktywa dotychczasowego płatnika zostały przejęte przez Q. Wraz z przejęciem aktywów przejęto wszystkie zobowiązania pracownicze. W następstwie stanowisko płatnika uległo zmianie, o czym poinformował Wnioskodawcę pismem z dnia 12 grudnia 2017 r., w którym przesłał skorygowane formularze PIT-11 o wielkość przychodu, zaliczki pobranej, składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz społeczne. Płatnik uznał, że zwolnienie z obowiązku podatkowego oraz konieczności zapłacenia składek do ZUS było błędne i odprowadził zaległą zaliczkę na poczet podatku dochodowego w wysokości 18% od zaniżonego przychodu oraz składki zdrowotne i społeczne. W treści pisma płatnik wezwał Wnioskodawcę do złożenia korekty zeznań rocznych we właściwym Urzędzie Skarbowym.

W myśl art. 26 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Odpowiedzialność podatnika za niektóre zobowiązania ogranicza jednak art. 26a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z jego treścią, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Zatem w sytuacji, gdy przepisy prawa podatkowego przewidują pobór zaliczki na podatek dochodowy przez płatnika, odpowiedzialność za niepobranie zaliczki na podatek lub jej niewpłacenie w terminie, co do zasady ponosi płatnik, a tylko wyjątkowo podatnik. Sytuacja taka ma miejsce, gdy odrębne przepisy stanowią inaczej, albo podatek nie został pobrany z winy podatnika.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Z powyższych uregulowań wynika, że odpowiedzialność płatnika dotyczy podatku niepobranego lub podatku pobranego a niewpłaconego.

Zgodnie z art. 30 § 3 ww. ustawy, płatnik lub inkasent odpowiada za należności wymienione w § 1 lub 2 całym swoim majątkiem.

Stosownie do art. 30 § 4 ww. ustawy, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Przepisów § 1–4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika. Odpowiedzialność podatnika można orzec w decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego (art. 30 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa). Art. 30 § 6 ww. ustawy przewiduje możliwość wydania przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego.

Z kolei, w myśl art. 93 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

  1. osób prawnych,
  2. osobowych spółek handlowych,
  3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Zgodnie z § 2 tego art., przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

  1. innej osoby prawnej (osób prawnych),
  2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Powołane powyżej przepisy, a zwłaszcza art. 30 § 1 w związku z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, w takiej sytuacji stanowią, że to płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Skoro na pracodawcy Wnioskodawcy jako na płatniku w rozumieniu powołanego powyżej art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, ciążył obowiązek prawidłowego ustalenia przychodu pracownika (Wnioskodawcy), tym samym to on winien dołożyć wszelkich starań, aby wywiązać się z obowiązków płatnika.

Ustawodawca nałożył również na płatnika obowiązek sporządzenia i przekazania podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru, m.in. informacji PIT-11.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa – ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast w myśl § 2 tego artykułu skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Przy czym wystawienie pracownikowi błędnych informacji PIT-11 za lata ubiegłe w związku z wykazaniem przychodu w niewłaściwej wysokości wywołuje obowiązek wystawienia korekt informacji, tak aby ich treść była zgodna ze stanem faktycznym.

W rozpatrywanej sprawie, pracodawca Wnioskodawcy, jako przejmujący zobowiązania płatnika z lat 2015 i 2016, nie wykazał całego przychodu (dochodu) i nie pobrał zaliczek na podatek dochodowy, a tym samym do Organu podatkowego zostały odprowadzone zaliczki za ww. lata w kwotach zaniżonych. Zatem różnica pomiędzy zaliczkami pobranymi i odprowadzonymi a należnymi stanowi zaległość podatkową, od której należne są odsetki za zwłokę.

Pracodawca Wnioskodawcy jako płatnik był zobowiązany do sporządzenia korekt informacji PIT-11 w związku z niewykazaniem u Wnioskodawcy jako pracownika, w latach ubiegłych przychodu. W związku z powyższym – jeżeli istotnie dochód Wnioskodawcy w latach 2015-2016 został wykazany w niewłaściwej (zaniżonej) wysokości – pracodawca Wnioskodawcy powinien zwiększyć jego przychód (dochód) w skorygowanych informacjach PIT-11 osobno za 2015 r. i 2016 r., w których winny zostać uwzględnione zaliczki jakie faktycznie zostały pobrane przez płatnika Wnioskodawcę w ww. latach. Oznacza to, że zaliczki pobrane w danym roku płatnik winien wykazać w deklaracji za dany rok, gdyż to w tym roku zostały pobrane od przychodów z danego roku.

Reasumując, w sytuacji gdy podatnik otrzyma od płatnika skorygowaną informację PIT-11 o wysokości dochodów uzyskanych w roku podatkowym, za który zobowiązanie podatkowe nie uległo jeszcze przedawnieniu, oraz korekta dotyczy wysokości przychodu, który podatnik faktycznie otrzymał, z tym że z uwagi na błędnie sporządzą informację PIT-11 nie wykazał go w uprzednio złożonym zeznaniu podatkowym, to na podatniku ciąży obowiązek skorygowania tego zeznania. Korekta zeznania (w przypadku Wnioskodawcy jest to PIT-36 i PIT-37) polega na ponownym obliczeniu kwoty należnego podatku z uwzględnieniem danych zawartych w skorygowanej informacji PIT-11. Jednocześnie na Wnioskodawcy (podatniku) ciąży obowiązek wpłacenia różnicy między podatkiem należnym wynikającym ze złożonej korekty a sumą zaliczek pobranych przez płatników (wykazanych w PIT-11), z uwzględnieniem kwot uprzednio otrzymanych (nadpłata) lub uiszczonych (do zapłaty) na podstawie wcześniej złożonego zeznania. Wpłaty tej różnicy podatnik powinien dokonać wraz z odsetkami. Na podatniku, a nie pracodawcy, ciąży obowiązek wpłacenia (wraz z odsetkami) różnicy między podatkiem należnym wynikającym ze złożonej korekty a sumą zaliczek pobranych przez płatników (wykazanych w PIT-11), z uwzględnieniem kwot uprzednio otrzymanych (nadpłata) lub uiszczonych (do zapłaty) na podstawie wcześniej złożonego zeznania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W związku z załączeniem przez Wnioskodawcę do wniosku dokumentów, należy zaznaczyć, że Organ wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj