Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.78.2018.2.ŻR
z 6 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2018 r. (data wpływu 31 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 05 marca 2018 r. (data wpływu 06 marca 2018 r.) oraz z dnia 05 marca 2018 r. (data wpływu 12 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wpłat mieszkańców z tytułu partycypacji w kosztach montażu instalacji kolektorów słonecznych oraz 8% stawki podatku VAT dla ww. wpłat w części dotyczącej usług montażu ww. instalacji na budynkach mieszkalnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m ² – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania wpłat mieszkańców z tytułu partycypacji w kosztach montażu instalacji kolektorów słonecznych oraz stawki podatku VAT dla ww. wpłat,
  

• ustalenia czy otrzymana dotacja będzie stanowiła podstawę opodatkowania,
  

• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu „…”,
  

• obowiązku wykazania przez Gminę podatku należnego z tytułu nabytej od podmiotu realizującego usługi montażu instalacji solarnych.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 05 marca 2018 r. (data wpływu 06 marca 2018 r.) oraz z dnia 05 marca 2018 r. (data wpływu 12 marca 2018 r.), o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o adres elektroniczny do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina podpisała umowę o przyznanie pomocy w ramach działania „…” objętego RPO na lata 2014-2020 na zadanie: „…”.

Zadania projektu obejmują:

1. Dostawę i montaż 391 zestawów kolektorów słonecznych.
2. Opracowanie studium wykonalności.
3. Opracowanie dokumentacji projektowej.
4. Opracowanie strony internetowej na potrzeby promocji i komunikacji z użytkownikami instalacji solarnych.
5. Promocja projektu.
6. Zarządzanie projektem.
7. Sprawowanie funkcji inspektora nadzoru.
8. Audyt techniczny obiektów mieszkalnych objętych projektem.
   
   

Powyższe zadania stanowią jednocześnie koszty ogólne projektu.

Gmina przystępując do realizacji projektu, realizuje swoje ustawowe zadania, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 r. poz. 448 z późn. zm.). Gminy wykonują zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 przytoczonej ustawy, do zakresu działania gmin należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy, sprawy ochrony środowiska należą do zadań własnych gmin.

Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. 2016 r., poz. 672, 831, 903, 1250, 1427, 1933), w art. 403 ust. 2 w związku z art. 400a ust. 1 pkt 21 i pkt 22 określa finansowanie ochrony środowiska, w zakresie przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza i wspomagania wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzenia bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii jako zadanie własne gminy. Realizacja projektu „…” w znacznym stopniu wpłynie na redukcję emisji gazów cieplarnianych do atmosfery i przyczyni się do zwiększenia udziału energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych oraz ograniczenia tzw. „niskiej emisji”.

W ramach projektu Gmina zapewni dostawę i montaż 391 instalacji kolektorów słonecznych w prywatnych budynkach mieszkalnych w celu przygotowania ciepłej wody w gospodarstwie domowym. Instalacje kolektorów słonecznych będą instalowane bezpośrednio na dachu lub elewacji budynków, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m². Dostawa i montaż kolektorów dotyczy budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z realizacją projektu, na podstawie art. 39 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1579, z późn. zm.), Gmina ma zamiar ogłosić przetarg nieograniczony na realizację zadań rzeczowych mający na celu wyłonienie wykonawcy projektu. Zamówienie jest definiowane jako dostawa połączona z montażem, z uwagi na to, iż głównym przedmiotem zamówienia jest dostawa kolektorów słonecznych (art. 5c ust. 1 i art. 5f ustawy Prawo zamówień publicznych).

Pomiędzy mieszkańcami a Gminą podpisane zostały umowy użyczenia na bezpłatne udostępnienie części dachu lub ściany oraz części wewnętrznej budynku mieszkalnego o powierzchni niezbędnej do zainstalowania zestawu solarnego. Gmina podpisała także umowy cywilno-prawne z mieszkańcami na partycypację w kosztach realizacji projektu. Zgodnie z zawartą umową z Urzędem Marszałkowskim, Gmina uzyska dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w wysokości 85% kosztów kwalifikowanych, w co najmniej 14% kosztów partycypować będą uczestnicy projektu, a 1% stanowić będzie wkład własny Gminy. W przypadku wystąpienia kosztów niekwalifikowalnych projektu, uczestnik - właściciel zobowiązuje się do samodzielnego sfinansowania tych kosztów w wysokości przypadającej na jego budynek prywatny, poprzez wpłatę odpowiedniej kwoty na konto bankowe Gminy. Warunki umowy dla wszystkich uczestników projektu są jednakowe. Umowy te mogą ulec rozwiązaniu w przypadku niewpłacenia przez mieszkańca określonej w umowie kwoty lub niewywiązania się z warunków określonych w umowie.

W ramach realizacji zadania faktury VAT dokumentujące poniesione wydatki, wystawiane będą na Gminę. Infrastruktura energetyczna utworzona w wyniku realizacji projektu, jako mienie komunalne, pozostanie własnością Gminy co najmniej przez okres trwałości projektu, tj. 5 lat od daty ostatniej płatności przekazanej przez Instytucję Zarządzającą. Po tym okresie całkowicie zamortyzowany zestaw kolektorów słonecznych zostanie przekazany uczestnikowi projektu.

Otrzymane dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej Gmina przeznaczy na pokrycie kosztów kwalifikowalnych projektu. Dotacja stanowi ogólne dofinansowanie projektu, który służy realizacji zadań własnych Gminy związanych z ochroną środowiska i wspomagania wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej. Wysokość dofinansowania nie jest uzależniona od ilości nieruchomości objętych projektem oraz nie zależy od sposobu finansowania wkładu własnego, jak i od tego, jaki będzie stan prawny instalacji po okresie trwałości projektu. Powyższe dofinansowanie nie stanowi więc dopłaty do ceny instalacji solarnej i nie wpływa na jej wysokość.

Wykonując przedmiotową usługę montażu kolektorów słonecznych na rzecz mieszkańców, Gmina będzie posiłkować się podmiotami trzecimi, tj. firmami, które będą na jej zlecenie wykonywać - montować instalacje. Firmy wyłonione w ramach przetargu, będą czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT, u których sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Podmiot realizujący na zlecenie Gminy czynności dostawy i montażu instalacji solarnych nie będzie podpisywał żadnych umów bezpośrednio z mieszkańcami. W zakresie usługi wykonywanej przez firmę będzie to dostawa instalacji kolektorów słonecznych wraz z ich montażem.

W zakresie usługi wykonywanej przez Gminę na rzecz mieszkańców - Gmina nie występowała do Głównego Urzędu Statystycznego o potwierdzenie klasyfikacji wykonywanego przez siebie zadania. Zdaniem Gminy, zadanie to mieści się w dziale 43 roboty budowlane specjalistyczne w grupowaniu 43.22.12.0 - roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych według PKWiU 2008 (wprowadzonej rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 października 2008 roku (Dz.U. nr 207, poz. 1283 ze zm. zmienionego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2009 roku, Dz.U. Nr 222, poz. 1753).

W uzupełnieniu wniosku na pytanie Organu „Czy Gmina uzależnia od dokonania wpłaty przez mieszkańca wykonanie na jego rzecz czynności związanych z montażem instalacji kolektorów słonecznych?” Wnioskodawca odpowiedział, „Tak, Gmina uzależnia wykonanie na rzecz mieszkańca czynności związanych z dostawą i montażem instalacji kolektorów słonecznych od dokonania przez niego wpłaty w terminie 14 dni od podpisania umowy.” Gmina nie będzie dokonywała dostawy i montażu ww. instalacji na rzecz mieszkańców, którzy nie uiścili wpłaty.

Zgodnie z zawartymi umowami, Gmina zobowiązuje się do zabezpieczenia rzeczowej realizacji projektu, na którą składa się wyłonienie wykonawcy dostawy i montażu zestawów solarnych oraz nadzoru inwestorskiego, zgodnie z przepisami Prawo zamówień publicznych, ustalenie harmonogramu realizacji inwestycji, sprawowanie bieżącego nadzoru nad przebiegiem prac, przeprowadzenie odbiorów częściowych i końcowych oraz rozliczanie finansowe przedmiotowego projektu. Właściciel (mieszkaniec) wyraża zgodę, aby wykonawca instalacji solarnej wyłoniony przez Gminę zamontował zestaw solarny i przeprowadził wszelkie niezbędne do jego funkcjonowania roboty w budynku będącym jego własnością. Mieszkaniec użycza i oddaje do bezpłatnego używania część dachu lub ściany oraz część wewnętrzną budynku mieszkalnego, o powierzchni niezbędnej do zainstalowania zestawu solarnego i jego prawidłowego funkcjonowania. Mieszkaniec pokrywa koszty związane z eksploatacją zestawu solarnego określonych w instrukcji eksploatacji oraz do przeprowadzenia we własnym zakresie i na własny koszt przeglądów serwisowych zgodnie z warunkami określonymi w karcie gwarancyjnej zestawu solarnego. W przypadku nieumyślnego uszkodzenia zestawu solarnego nieobjętego gwarancją (np. w przypadku niewłaściwej eksploatacji), mieszkaniec zobowiązany jest do pokrycia kosztów jego naprawy. Mieszkaniec zobowiązuje się także do wykonania na własny koszt prac remontowych będących wynikiem prac montażowych zestawu solarnego typu uzupełnienie okładzin podłóg, uzupełnienia tynków, malowanie, naprawa elewacji, itp.

Gmina zapewni w sumie dostawę i montaż 391 instalacji kolektorów słonecznych na prywatnych budynkach mieszkalnych. Montaż 390 instalacji kolektorów słonecznych będzie wykonany w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. na budynkach o powierzchni nieprzekraczającej 300 m², o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W trakcie weryfikacji projektu okazało się, że jeden budynek mieszkalny przekracza 300 m², tzn. zgodnie z art. 41 ust. 12b nie zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z tym, że dostawa i montaż kolektorów słonecznych będzie realizowana w zamian za określoną odpłatność otrzymaną od mieszkańców biorących udział w projekcie zgodnie z art. 29a ustawy o VAT - zdaniem Gminy - nabyte w związku z realizacją projektu towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług.

Gmina nie bierze pod uwagę innych stanów faktycznych, niż przedstawiony we wniosku o interpretację, co oznacza, że sytuacja taka jak nieotrzymanie dotacji, nie dotyczy Gminy, ponieważ umowa z Urzędem Marszałkowskim o dofinansowanie projektu została już podpisana. Dofinansowanie w ramach wydatków kwalifikowanych obejmuje, oprócz montażu instalacji, opracowanie (sporządzenie) dokumentacji projektowej, studium wykonalności strony internetowej, działania promocyjne. Z uwagi na powyższe, dofinansowanie to ma za zadanie pokryć ogólne (tzn. wszystkie) koszty dotyczące projektu, a nie tylko koszty samej instalacji kolektorów słonecznych. W związku z tym, że Gmina już podpisała umowę o dofinansowanie projektu, trudno jest wypowiadać się Gminie o innych stanach faktycznych, niż zaistniały we wniosku. Co oznacza, że nie jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, czy w przypadku nieotrzymania dofinansowania, wpłaty ponoszone przez mieszkańców byłyby wyższe.

Gmina będzie zawierała umowy z firmami dokonującymi usługi montażu kolektorów słonecznych w budynkach mieszkalnych objętych projektem. Udziałem Gminy w zakresie realizacji inwestycji jest obszar pozyskania środków zewnętrznych na sfinansowanie inwestycji, wybór wykonawcy robót, nadzór i rozliczanie dofinansowania z Urzędem Marszałkowskim. Gmina zleca wykonanie dostawy i montażu instalacji solarnej firmie wyłonionej w drodze przetargu. Wyłoniona firma zobowiązuje się do wykonania na zlecenie Gminy, dostawy i montażu kolektorów słonecznych w budynkach mieszkalnych objętych projektem. Gmina jest upoważniona przez mieszkańca do występowania w jego mieniu przed właściwymi organami administracyjnymi przy ubieganiu się o uzyskanie przewidzianych przepisami prawa niezbędnych opinii, decyzji zezwoleń i innych dokumentów niezbędnych do realizacji projektu. Po zakończeniu prac montażowych, zamontowane w budynku mieszkańca wyposażenie i urządzenia wchodzące w skład zestawu solarnego, pozostaną własnością Gminy przez 5 lat, od dnia zatwierdzenia końcowego wniosku o płatność. Po upływie okresu trwania umowy kompletny (całkowicie zamontowany) zestaw solarny zostanie przekazany mieszkańcowi na własność.

Umowa ulega rozwiązaniu ze skutkiem natychmiastowym, w następujących przypadkach:

1. Gdy właściciel nie realizuje zobowiązań wynikających z niniejszej umowy, tj. nie dokona wpłaty pobieranej w związku z przygotowaniem do realizacji projektu, w kwocie 216,00 zł oraz nie pokryje 14% kosztów kwalifikowalnych, tj. nie wpłaci kolejnych dwóch transz płatności, bądź też przekroczy terminy płatności o 14 dni.
2. W przypadku rozwiązania umowy użyczenia nieruchomości (budynku mieszkalnego zawartej pomiędzy Gminą a mieszkańcem).
3. W przypadku, gdyby Gmina nie podpisała umowy o dofinansowanie projektu, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
   
   

Zdaniem Gminy, zadanie polegające na dostawie i montażu instalacji kolektorów słonecznych, mieści się w dziale 43 roboty budowlane specjalistyczne w grupowaniu 43.22.12.0 - roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych według PKWiU 2006 wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz.U. z 2008 r. nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Na pytanie Organu „Czy usługi nabywane przez Wnioskodawcę są usługami wymienionymi w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług?” Zainteresowany odpowiedział, „Tak, usługi nabywane przez Gminę są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług w pozycji 25, symbol PKWiU 43.22.12.0 – roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.”

Organem uprawnionym do sprawowania bieżącego nadzoru nad przebiegiem prac polegających na montażu instalacji solarnych wykonywanych przez faktycznego wykonawcę jest Gmina. Gmina jest upoważniona do przeprowadzenia odbioru końcowego zrealizowanych prac inwestycyjnych i do podpisania protokołu odbioru końcowego projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku oznaczone jako nr 1) Czy otrzymane wpłaty mieszkańców partycypujących w projekcie podlegają opodatkowaniu, jeśli tak, to jaką stawką 8% czy 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty otrzymane przez mieszkańców stanowiące partycypację w kosztach projektu stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług stawką obniżoną 8%. Prowadzona inwestycja dotyczy wyłącznie modernizacji budynków mieszkalnych zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania wpłat mieszkańców z tytułu partycypacji w kosztach montażu instalacji kolektorów słonecznych oraz 8% stawki podatku VAT dla ww. wpłat w części dotyczącej usług montażu ww. instalacji na budynkach mieszkalnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m² – jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ wyjaśnia, że opis sprawy oraz własne stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz jego uzupełnieniu, w świetle art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, uniemożliwia wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie stawki podatku VAT w części dotyczącej usług montażu przedmiotowych instalacji na budynku mieszkalnym, o powierzchni przekraczającej 300 m², z uwagi na brak własnego stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Zgodnie z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem polegającym na tym, że fakturą dokumentującą zapłatę jest faktura dokumentująca uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług, natomiast w pozostałych przypadkach faktura zawsze dokumentuje czynność, a nie płatność, gdyż opodatkowaniu podlega właśnie czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Jednocześnie wskazać należy, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej” w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług, a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

W analizowanym przypadku czynnością, jaką Wnioskodawca dokona na rzecz mieszkańca, jest – zgodnie z zawartą umową cywilno-prawną – usługa montażu instalacji kolektorów słonecznych. Pomiędzy mieszkańcami a Gminą podpisane zostały umowy użyczenia na bezpłatne udostępnienie części dachu lub ściany oraz części wewnętrznej budynku mieszkalnego, o powierzchni niezbędnej do zainstalowania zestawu solarnego. Gmina podpisała także umowy cywilno-prawne z mieszkańcami na partycypację w kosztach realizacji projektu, co najmniej 14% kosztów. Warunki umowy dla wszystkich uczestników projektu są jednakowe. Umowy te mogą ulec rozwiązaniu, w przypadku nie wpłacenia przez mieszkańca określonej w umowie kwoty lub nie wywiązania się z warunków określonych w umowie. Gmina uzależnia wykonanie na rzecz mieszkańca czynności związanych z dostawą i montażem instalacji kolektorów słonecznych od dokonania przez niego wpłaty w terminie 14 dni od podpisania umowy. Gmina nie będzie dokonywała dostawy i montażu ww. instalacji na rzecz mieszkańców, którzy nie uiścili wpłaty. Po zakończeniu prac montażowych zamontowane w budynku mieszkańca wyposażenie i urządzenia wchodzące w skład zestawu solarnego pozostaną własnością Gminy przez 5 lat, od dnia zatwierdzenia końcowego wniosku o płatność. Po upływie okresu trwania umowy kompletny (całkowicie zamontowany) zestaw solarny zostanie przekazany mieszkańcowi na własność.

W kontekście ww. okoliczności należy stwierdzić, że wpłaty mieszkańców pozostają w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług realizowanych na rzecz tychże mieszkańców. Wpłaty wnoszone przez mieszkańców nie pozostają „w oderwaniu” od czynności, które są wykonywane przez Wnioskodawcę – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania usługi polegającej na montażu ww. instalacji kolektorów słonecznych. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonaniem wpłaty, a zindywidualizowanym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz konkretnego mieszkańca. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Wnioskodawca zawierając umowy na montaż instalacji, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty dokonywane przez mieszkańców na poczet wykonania przez Wnioskodawcę przedmiotowej usługi stanowią wynagrodzenie, w związku z otrzymaniem którego po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że dokonane wpłaty, o których mowa we wniosku, stanowią zaliczki na poczet przyszłej usługi, której zakończenie nastąpi po upływie okresu trwania umowy.

W związku z powyższym dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu partycypacji w kosztach montażu instalacji kolektorów słonecznych, dotyczą usługi montażu tych instalacji na budynkach mieszkalnych prywatnych, co wskazuje, że świadczenia, co do których Wnioskodawca zobowiązał się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów stanowią, odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosowanie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – według art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12 ustawy, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma zatem fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), a także zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą te prace, do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Wnioskodawca winien uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Nadto w celu ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla usług montażu instalacji, w skład których będą wchodziły instalacje solarne i pompy ciepła, należy ustalić czy dokonywane są one w ramach remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wskazać przy tym należy, że przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów Prawa budowlanego oraz powszechnego rozumienia.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 ww. ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Przez przebudowę, zgodnie z pkt 7a tego artykułu, należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Z kolei definicja remontu została zawarta w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych, niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja w rozumieniu przyjętym w języku polskim powszechnie oznacza ulepszenie, podwyższenie wartości technicznej, czy też użytkowej, podwyższenie standardu, unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części.

Natomiast w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2017 r., poz. 130 z późn. zm.), znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (art. 2 pkt 2), którym jest między innymi ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych.

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Z kolei „montaż”, zgodnie ze Współczesnym słownikiem języka polskiego (red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), oznacza „składanie maszyn, urządzeń z gotowych części; zakładanie instalacji, łączenie oddzielnych części w jedną artystyczną, kompozycyjną całość”. Natomiast „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Dodatkowo należy wskazać, że stosownie do przepisów cyt. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ww. ustawy Prawo budowlane, wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej. W konsekwencji, do pozostałych usług wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 23%.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Odnosząc się do stawki podatku dla czynności montażu instalacji należy wskazać, że jej wysokość jest uzależniona od miejsca zainstalowania instalacji.

Z opisu sprawy wynika, iż w ramach projektu Gmina zapewni dostawę i montaż 391 instalacji kolektorów słonecznych w prywatnych budynkach mieszkalnych w celu przygotowania ciepłej wody w gospodarstwie domowym. Instalacje kolektorów słonecznych będą instalowane bezpośrednio na dachu lub elewacji budynków. Montaż 390 instalacji kolektorów słonecznych będzie wykonany w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. na budynkach o powierzchni nieprzekraczającej 300 m², o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Jeden budynek mieszkalny, na którym będzie montowana ww. instalacja przekracza 300 m², tzn. zgodnie z art. 41 ust. 12b nie zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku gdy montaż instalacji kolektorów słonecznych jest wykonany na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m², w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, a budynki te stanowią obiekty budowlane zaliczone do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, to ww. czynności są opodatkowane 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie (pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1), tj. opodatkowania wpłat mieszkańców z tytułu partycypacji w kosztach montażu instalacji kolektorów słonecznych oraz stawki podatku VAT dla ww. wpłat w części dotyczącej usług montażu ww. instalacji na budynkach mieszkalnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m², należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie opodatkowania wpłat mieszkańców z tytułu partycypacji w kosztach montażu instalacji kolektorów słonecznych oraz stawki podatku VAT dla ww. wpłat. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.