2018.03.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.41.2018.1.PR
z 7 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2018 r. (data wpływu 19 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych organizowania i finansowania członkom Izby udziału w szkoleniach zawodowych oraz obowiązku sporządzenia dla każdego uczestnika szkolenia informacji PIT-8C – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych organizowania i finansowania członkom Izby udziału w szkoleniach zawodowych oraz obowiązku sporządzenia dla każdego uczestnika szkolenia informacji PIT-8C.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych (dalej: OIPiP) jest organem samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych; na mocy ustawy posiada osobowość prawną (art. 2 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 174, poz. 1038, dalej: Ust. o s.p.p.). OIPiP nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 Ust. o s.p.p., przynależność pielęgniarek i położnych do samorządu jest obowiązkowa. Ponadto – na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 4 Ust. o s.p.p., członkowie samorządu mają obowiązek uiszczenia obowiązkowej składki na rzecz samorządu w wysokości określonej w uchwale Krajowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych.

Jednym z głównych ustawowych zadań OIPiP, jako jednostki samorządu zawodowego, jest sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu (art. 4 ust. 1 pkt l Ust. o s.p.p.), które to zadanie realizowane jest przede wszystkim poprzez organizowanie szkolenia pielęgniarek i położnych – prowadzenie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych (art. 4 ust. 2 pkt 6 Ust. o s.p.p.) oraz innych form doskonalenia zawodowego.

Odpowiednio, zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 Ust. o s.p.p., członkowie samorządu mają prawo korzystać z pomocy izb w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Powyższe stanowi wyraz gwarancji realizacji jednego z podstawowych obowiązków pielęgniarek i położnych, czyli zapisanego w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarek i położnych, obowiązku stałego aktualizowania swojej wiedzy i umiejętności zawodowych.

Z tytułu uczestnictwa w szkoleniach pielęgniarek i położnych (zarówno kształceniu podyplomowym, jak i różnych formach doskonalenia zawodowego) OIPiP nie pobiera jakichkolwiek dodatkowych opłat. Możliwość brania udziału w szkoleniach pielęgniarek i położnych organizowanych przez OIPiP obwarowana jest dodatkowymi wymogami – związanymi z opłacaniem składki członkowskiej.

Zgodnie z wewnętrznym Regulaminem Izby – Uchwała Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych w sprawie zasad dofinansowania udziału członków samorządu zawodowego w różnych formach kształcenia podyplomowego i doskonalenia zawodowego: „Ze świadczeń określonych niniejszą uchwałą mogą korzystać wyłącznie członkowie Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych:

którzy regularnie opłacają składkę członkowską na rzecz Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych, minimum przez okres dwóch lat poprzedzających złożenie wniosku (data wpływu do biura OIPiP). Członkowie OIPiP, w przypadku których od stwierdzenia lub przyznania prawa wykonywania zawodu nie upłynęły jeszcze dwa lata, mogą korzystać ze świadczeń określonych niniejszą uchwałą, jeżeli od stwierdzenia lub przyznania prawa wykonywania zawodu regularnie opłacają składkę członkowską na rzecz OIPiP”.

Obecnie OIPiP sporządza dla każdego uczestnika szkolenia informację PIT-8C, traktując udział członka samorządu w nieodpłatnym szkoleniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wskazuje, że w świetle aktualnego orzecznictwa sądów administracyjnych oraz interpretacji podatkowych wydaje się jednak, że uczestnictwo członków samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych w organizowanych przez Okręgową Izbę Pielęgniarek i Położnych bezpłatnych szkoleniach (zarówno kształceniu podyplomowemu, jak i różnych formach doskonalenia zawodowego), finansowanych ze środków OIPiP, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia, a OIPiP nie powinna wystawiać informacji PIT-8C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy uczestniczenie pielęgniarek i położnych – członków Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych – w organizowanych przez Okręgową Izbę Pielęgniarek i Położnych bezpłatnych szkoleniach (zarówno kształceniu podyplomowym, jak i różnych formach doskonalenia zawodowego), finansowanych ze środków OIPiP, stanowi dla tych pielęgniarek i położnych nieodpłatne świadczenie (art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a tym samym, czy stanowi dla tych pielęgniarek i położnych przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy?
Czy OIPiP ma obowiązek sporządzenia dla każdego uczestnika szkolenia informacji PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestniczenie pielęgniarek i położnych – członków Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w organizowanych przez Okręgową Izbę Pielęgniarek i Położnych bezpłatnych szkoleniach (zarówno kształceniu podyplomowym, jak i różnych formach doskonalenia zawodowego), finansowanych ze środków OIPiP, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia (art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a tym samym, nie stanowi dla tych pielęgniarek i położnych przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy. W opinii Wnioskodawcy, OIPiP nie ma zatem obowiązku sporządzenia dla każdego uczestnika szkolenia informacji PIT-8C.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższy pogląd wynika z okoliczności, że udział w szkoleniach przez OIPiP jest bezpośrednio związany ze składkami członkowskimi, ponoszonymi na rzecz OIPiP przez członków samorządu. Samo kształcenie jest bowiem finansowane właśnie ze składek (a zatem członkowie samorządu de facto sami sobie finansują kształcenie); po drugie – udział w kształceniu organizowanym przez OIPiP jest uzależniony od opłacania składek. W kształceniu mogą brać udział jedynie członkowie OIPiP, którzy systematycznie opłacają składkę członkowską. A zatem, jeżeli uczestnictwo w szkoleniu organizowanym przez OIPiP jest możliwe wyłącznie po zapłaceniu składek członkowskich, świadczenia te należy uznać za świadczenie wzajemne, co jednocześnie wyklucza uznanie uczestnictwa w kształceniu za świadczenie nieodpłatne.

W tym zakresie, zdaniem Wnioskodawcy, zasadnym jest powołanie stanowiska przedstawionego przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 maja 2017 r. (sygn. akt II FSK 1206/15). NSA wskazał m.in., że umożliwienie członkom samorządu brania udziału w kształceniu organizowanym przez okręgową izbę pielęgniarek i położnych ze środków własnych nie można uznać za świadczenia nieodpłatne. W opinii Wnioskodawcy, sytuacja rozpatrywana w ww. sprawie jest analogiczna.

NSA wskazał, że pomiędzy członkiem samorządu zawodowego, a tym samorządem istnieje szczególnego rodzaju więź prawna i szczególnego rodzaju relacja, którą kształtują odpowiednie przepisy prawa, a to:

samorząd zawodowy pielęgniarek i położnych, reprezentuje osoby wykonujące zawody pielęgniarki i położnej oraz sprawuje pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony (art. 2 ust. 1 i 3 Ust. o s.p.p.);

przynależność pielęgniarek i położnych do samorządu jest obowiązkowa (art. 2 ust. 3 Ust. o s.p.p.);

członkowie samorządu mają obowiązek uiszczania składki członkowskiej (art. 11 ust. 2 pkt 4 Ust. o s.p.p.);

pielęgniarki i położne przynależące do samorządu zawodowego mają prawo korzystać z pomocy izb w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych (art. 11 ust. 1 pkt 2 Ust. o s.p.p.), który to obowiązek wynika dla nich z art. 61 ustawy z dnia 15 lipca 2010 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1435, ze zm.);

zadaniami samorządu są w szczególności: sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodów w myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 Ust. o s.p.p. Zadanie to realizowane jest m.in. przez prowadzenie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych (art. 4 ust. 2 pkt 6 Ust. o s.p.p.).

Analizując kwestię ekwiwalentności świadczeń w relacji samorząd zawodowy oraz osoby wchodzące w jego skład, NSA przychylił się do poglądu, że wzajemność świadczeń, których wystąpienie eliminuje dane świadczenie ze zbioru świadczeń nieodpłatnych, nie ogranicza się tylko do ekwiwalentności w cywilistycznym, obligacyjnym rozumieniu, a ocena, czy świadczenia mają charakter wzajemny, powinna zostać dokonana w konkretnym kontekście, z uwzględnieniem okoliczności, w których dochodzi do udzielenia świadczenia. Wychodząc z powyższego założenia NSA zwrócił uwagę, że udzielenie przez samorząd zawodowy świadczenia w postaci umożliwienia uczestnictwa jego członków w szkoleniu, stanowi wypełnienie ustawowego obowiązku samorządu sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu pielęgniarki i położnej. Pomiędzy tym obowiązkiem samorządu a obowiązkiem uiszczenia składki przez osoby wchodzące w jego skład występuje wyraźna korelacja. Jak wskazał NSA, składki, które pielęgniarki i położne opłacają, winny być, chociaż w części spożytkowane na ich doskonalenie zawodowe w celu ułatwienia wypełnienia powinności należytego wykonywania zawodu, w tym przypadku, poprzez organizację różnego rodzaju szkoleń. Członkowie samorządu opłacając obowiązkową składkę ponoszą ciężar finansowy, aby umożliwić samorządowi wypełnianie jego ustawowych zadań, m.in. szkolenie jego członków. W ocenie NSA, przyjęcie korporacyjnych zasad udzielania świadczeń w postaci umożliwienia udziału w bezpłatnych szkoleniach, pod warunkiem regularnego opłacania składki członkowskiej, przeznaczenie środków pochodzących ze składek na finansowanie tych szkoleń i udzielanie w ten sposób świadczeń członkom samorządu stanowi o uwarunkowaniu udzielania świadczenia, spełnieniem przez członka korporacji innego świadczenia w postaci składki, ze skutkiem dla majątku samorządu.

Podsumowując, NSA stanął na stanowisku, że składki członkowskie stanowiąc zasadnicze, dominujące źródło pozostających w dyspozycji Izby środków finansowych, umożliwiają sfinansowanie m.in. także szkolenia dla członków samorządu zawodowego. […] w istocie rzeczy, to uczestnicy szkolenia faktycznie je dla samych siebie sfinansowali, co stanowi o tym, że w sytuacji przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie mamy do czynienia z podlegającym opodatkowaniu przychodem w postaci nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.

W ocenie Wnioskodawcy, przedstawione powyżej poglądy NSA powinny znaleźć zastosowanie również w przedmiotowej sprawie.

Zdaniem Wnioskodawcy, podkreślenia wymaga, że powyższe argumenty w całości poparto również w interpretacji indywidualnej nr 0115-KDIT2-2.4011.418.2017.1.ENB. W interpretacji wskazano, że w sytuacji, gdy pielęgniarki i położne uczestniczą w szkoleniach lub innych formach dokształcania, których koszt jest im częściowo lub w całości refundowany ze składek dokonywanych przez te osoby, nie sposób przyjąć, że w przedstawionej sytuacji uzyskują one jakiekolwiek przysporzenie swojego majątku. W interpretacji uwzględniono okoliczności, że na organach samorządu pielęgniarek i położnych ciąży obowiązek sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodów, a obowiązek ten jest realizowany m.in. poprzez organizowanie szkoleń, co więcej – na pielęgniarkach i położnych ciąży obowiązek uiszczenia składki i podnoszenia kwalifikacji zawodowych, a udział w szkoleniach jest uzależniony od opłacanych składek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne świadczenie, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu świadczenie, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Podkreślić również należy, iż do nieodpłatnych świadczeń nie zalicza się świadczeń mających formę pieniężną, w tym również świadczeń w postaci refundacji kosztów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, że przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca – Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych (dalej: OIPiP) jest organem samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych; na mocy ustawy posiada osobowość prawną (art. 2 ust. 4 pkt 2 ustawy o samorządzie pielęgniarek i położnych, dalej: Ust. o s.p.p.). OIPiP nie prowadzi działalności gospodarczej.

OIPiP realizuje szkolenia pielęgniarek i położnych w szerokim zakresie, organizując dla członków samorządu zawodowego wszystkie możliwe formy kształcenia podyplomowego (szkolenia specjalizacyjne, kursy kwalifikacyjne, kursy specjalistyczne i kursy dokształcające), jak również inne formy doskonalenia zawodowego, np. warsztaty, szkolenia, kursy doskonalące. Szkolenie pielęgniarek i położnych (zarówno kształcenie podyplomowe, jak i różne formy doskonalenia zawodowego) realizowane jest ze środków własnych OIPiP – pochodzących wyłącznie ze składek członków OIPiP. Z tytułu uczestnictwa w szkoleniach pielęgniarek i położnych (zarówno kształceniu podyplomowym, jak i różnych formach doskonalenia zawodowego) OIPiP nie pobiera jakichkolwiek dodatkowych opłat. Możliwość brania udziału w szkoleniach pielęgniarek i położnych organizowanych przez OIPiP obwarowana jest dodatkowymi wymogami – związanymi z opłacaniem składki członkowskiej.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że zgodnie z ustawą z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 174, poz. 1038, z późn. zm.), przynależność pielęgniarek i położnych do samorządu jest obowiązkowa (art. 2 ust. 3), zaś członkowie tego samorządu są co do zasady obowiązani regularnie opłacać składkę członkowską (art. 11 ust. 2 pkt 4). Ponadto, z tytułu przynależności do samorządu jego członkowie mają prawo do korzystania z pomocy Izb w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz właściwych warunków wykonywania zawodu (art. 11 ust. 1 pkt 2). Natomiast, zadaniem samorządu jest m.in. sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodów, ustalanie standardów zawodowych i standardów kwalifikacji zawodowych obowiązujących na poszczególnych stanowiskach pracy czy edukacja zdrowotna, zaś zadania te samorząd wykonuje np. przez prowadzenie kształcenia podyplomowego, prowadzenie działalności edukacyjnej, naukowej lub badawczej (art. 4 ust. 1 i ust. 2).

Z kolei, w myśl art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 123), pielęgniarka i położna mają obowiązek stałego aktualizowania swojej wiedzy i umiejętności zawodowych oraz prawo do doskonalenia zawodowego w różnych rodzajach kształcenia podyplomowego.

W praktyce, okręgowe izby pielęgniarek i położnych organizują różnego rodzaju szkolenia, kursy, studia podyplomowe itp., przy czym w zależności od sytuacji, są to formy podnoszenia kwalifikacji zawodowych przeprowadzane bezpośrednio przez samorząd, jak i za pośrednictwem innych podmiotów. Pielęgniarki i położne, po spełnieniu określonych regulaminem warunków, mogą uczestniczyć w ww. szkoleniach bezpłatnie, bądź uzyskać całkowitą albo częściową refundację.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy ekonomiczny ciężar szkoleń ponosi samorząd, ale w praktyce środki te pochodzą ze składek członkowskich opłacanych przez pielęgniarki i położne, po stronie uczestników szkoleń czy innych form dokształcania nie powstaje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy uznać, że uczestniczenie pielęgniarek i położnych – członków Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych – w organizowanych przez Wnioskodawcę bezpłatnych szkoleniach (zarówno kształceniu podyplomowym, jak i różnych formach doskonalenia zawodowego), finansowanych ze środków Wnioskodawcy nie powoduje powstania po stronie uczestników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki sporządzenia dla każdego uczestnika informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin