Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.542.2017.2.AK
z 2 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2017 r. (data wpływu 11 grudnia 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 22 stycznia 2018 r. (data nadania 23 stycznia 2018 r., data wpływu 30 stycznia 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.542.2017.1.AK z dnia 15 stycznia 2018 r. (data nadania 16 stycznia 2018 r., data doręczenia 19 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu umorzenia na wniosek podatnika zaległości w opłacie za odbiór odpadów stałych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu umorzenia na wniosek podatnika zaległości w opłacie za odbiór odpadów stałych.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 15 stycznia 2018 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.542.2017.1.AK (data nadania 16 stycznia 2018 r., data doręczenia 19 stycznia 2018 r.), wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 22 stycznia 2018 r. (data nadania 23 stycznia 2018 r., data wpływu 30 stycznia 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z wejściem w życie z ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 1996 r., Nr 132, poz. 622) gmina stała się odpowiedzialna za utrzymanie porządku i czystości, a co za tym idzie jej zadaniem jest zorganizowanie odbioru odpadów komunalnych. Zgodnie z art. 6a Ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, Rada Miasta uchwaliła stawki opłaty, którą ponoszą właściciele nieruchomości w związku z przejętymi przez gminę obowiązkami w postaci organizacji wywozu odpadów komunalnych. Na mocy art. 67a § 1 pkt 3 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), na wniosek podatnika, Burmistrz udziela ulg w postaci umorzenia zaległości w opłacie za odbiór odpadów stałych.

Ulgi udzielane są od początku obowiązywania opłaty, tj. od połowy 2013 roku do chwili obecnej.

Udzielane ulgi dotyczą zarówno użytkowników i właścicieli nieruchomości, którzy dokonują wpłat na podstawie wcześniej złożonych w Urzędzie Miasta deklaracji indywidualnych, jak również w roku 2017 jedna ulga dotyczy osoby, która jest mieszkańcem budynku wielorodzinnego, gdzie opłaca czynsz a Wspólnota Mieszkaniowa składa deklaracje i dokonuje wpłat w imieniu wszystkich mieszkańców.

Ulgi w opłacie za gospodarowanie odpadami odbywają się na podstawie przepisów Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Ulgi udzielane są wyłącznie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej.

Umorzone na wniosek podatnika, na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa, zaległości w opłacie za odbiór odpadów stałych nie stanowią należności cywilnoprawnych.

Umorzone w latach 2016-2017 należności dotyczą użytkowników i właścicieli lokali mieszkalnych. Podstawę umorzenia zaległości w opłacie za odbiór odpadów stanowi art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa.

Urząd Miasta w stosunku do należności za odbiór odpadów, czy też do umorzenia zaległości z tego tytułu nie stosuje przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870, 1948, 1984, i 2260 oraz z 2017 r. poz. 60 i 191). Tak więc nie stosuje się również uchwały, o której mowa w art. 59 ust. 3 tej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy umorzone na wniosek podatnika, na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa zaległości w opłacie za odbiór odpadów stałych należy traktować jako przychód z tzw. „innych źródeł” (art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f.) i czy wobec tego na gminie ciąży obowiązek wystawienia dla podatnika deklaracji PIT-8C, którą należy przesłać do końca lutego następującego po roku podatkowym do właściwego miejscowo Urzędu Skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy art. 67a § 1 pkt 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, organ podatkowy ma prawo, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną. W sytuacjach stanowiących przedmiot zadanego pytania, wszystkie umorzenia mają charakter indywidualny i podjęte w sprawie decyzje stanowią wynik wystąpienia podatnika/dłużnika z wnioskiem w tej sprawie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f. źródłem przychodu są tzw. „inne źródła”.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i fukcjonowaniu funduszy emerytalnych, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że opłata za odbiór odpadów ma charakter ekwiwalentny, zastosowanie w stosunku do podatnika tej ulgi przez uprawniony do tego organ podatkowy oznacza, że podatnik uzyskuje z tego tytułu przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego umorzenie zaległości należy traktować jako otrzymanie nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w terminie do końca lutego następującego po roku podatkowym należy wystawiać dla podatnika deklarację PIT - 8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dotyczy to m.in. podatników osiągających przychody, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, tj. z innych źródeł.

Przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i tym samym powyższa ustawa w swoich założeniach daje podstawy prawne, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Otwarta formuła cyt. wyżej przepisu nie oznacza jednak, że pojęcie przychodu z innych źródeł ma nieograniczony zakres, obejmujący wszelkie relacje mogące zachodzić pomiędzy podmiotami, w tym wszelkie formy rezygnacji z wierzytelności przysługujących jednemu z podmiotów wobec drugiego z nich.

Zastosowanie umorzenia w stosunku do osoby fizycznej przez uprawniony do tego organ nie oznacza, że osoba ta zawsze uzyskuje z tego tytułu przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stwierdzić również należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „nieodpłatnych świadczeń”, dlatego każdy przypadek wymaga wnikliwej analizy pod kątem zaistnienia przesłanek pozwalających na ustalenie, że miało miejsce nieodpłatne przysporzenie w majątku danej osoby fizycznej (świadczenia nieodpłatne to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść nie świadcząc nic w zamian). Jednocześnie nie został wskazany nawet przybliżony katalog takich świadczeń, zatem sądzić należy, że świadczeniami nieodpłatnymi nie są tylko takie świadczenia, w wyniku których spełniający świadczenie nie uzyskał żadnych korzyści majątkowych pod jakąkolwiek postacią.

Orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, że pojęcie „nieodpłatne świadczenie” obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10).

Stosownie do art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na mocy art. 67a § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, na wniosek podatnika, Burmistrz udziela ulg w postaci umorzenia zaległości w opłacie za odbiór odpadów stałych. Ulgi udzielane są wyłącznie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Umorzone na wniosek podatnika, zaległości w opłacie za odbiór odpadów stałych nie stanowią należności cywilnoprawnych. Podstawę umorzenia zaległości w opłacie za odbiór odpadów stanowi ww. art. 67a § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

W świetle art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 60 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077, z późn. zm.) środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym są dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 51 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności, zaś zgodnie z § 2 za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku.

W myśl art. 13 § 1 pkt 1 powyższej ustawy, organem podatkowym, stosownie do swojej właściwości, jest: naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa – jako organ pierwszej instancji.

W myśl art. 67a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

1. odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
2. odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek;
3. umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
   
   

Ulgi w zapłacie podatku realizowane na podstawie przepisu art. 67a Ordynacji podatkowej, odróżnia od ulg będących elementem konstrukcji podatku ich uznaniowy charakter. Użyte przez ustawodawcę pojęcie „może” wskazuje, że mamy tu do czynienia z uznaniem administracyjnym, a to oznacza, że przy ustalonym stanie faktycznym istnieje możliwość wyboru rozstrzygnięcia. Oczywistym jest, że instytucję tę należy traktować jako wyjątkową. Zasadą jest bowiem polecenie zobowiązań i tylko nadzwyczajne przypadki mogą stanowić przesłankę do jej stosowania.

Zadania gmin oraz obowiązki właścicieli nieruchomości dotyczące utrzymania czystości i porządku, a także warunki wykonywania działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów regulują przepisy ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2017 r., poz. 1289, z późn. zm.). Utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy. Są one zobowiązane do zapewnienia czystości i porządku na swoim terenie i stworzenia warunków niezbędnych do ich utrzymania, w tym w szczególności obejmują wszystkich właścicieli nieruchomości na terenie gminy systemem gospodarowania odpadami komunalnymi, nadzorują gospodarowanie tymi odpadami oraz ustanawiają selektywne ich zbieranie. To gminy organizują odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Rada gminy może ponadto, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

Właściciele nieruchomości zobowiązani są ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Obowiązek ponoszenia tej opłaty powstaje, co do zasady, za każdy miesiąc, w którym na danej nieruchomości zamieszkuje mieszkaniec, a w przypadku nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy – za każdy miesiąc, w którym nadanej nieruchomości powstały odpady komunalne.

Jednocześnie rada gminy zobowiązana jest do określenia, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, terminu, częstotliwości i trybu uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę warunki miejscowe. Opłata za gospodarowanie odpadami stanowi dochód gminy. Jednocześnie właściwy organ gminy może wykonywać zadania z zakresu egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi na podstawie porozumienia z naczelnikiem urzędu skarbowego.

W zamian za pobraną opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina zapewnia właścicielom nieruchomości pozbywanie się wszystkich rodzajów odpadów komunalnych, przy czym rozumie się przez to odbieranie odpadów z terenu nieruchomości, przyjmowanie odpadów przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych oraz zapewnienie przyjmowania tych odpadów przez gminę w inny sposób.

W sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta.

Należności wynikające z powyższej ustawy są więc niewątpliwie daninami publicznoprawnymi związanymi z polityką ekologiczną państwa. Nierozstrzygnięty pozostaje natomiast zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie spór, czy daniny te stanowią grupę należności o konstrukcji odmiennej od podatków, opłat, dopłat oraz cen, czy też może poszczególne z nich mieszczą się w każdej z tych instytucji prawnofinansowych.

Zdaniem doktryny klasyczny podział instrumentów prawnofinansowych na podatki, opłaty i ceny zaczyna się przenikać z podziałami stosowanymi dotychczas tylko w odniesieniu do opłat.

Niemniej jednak bezsporne jest, że opłata ta jest świadczeniem pieniężnym pobieranym na rzecz podmiotu publicznego w celu zgromadzenia środków na realizację przez niego zadań publicznych.

O publicznoprawnym charakterze opłaty za wywóz odpadów świadczy fakt, że obowiązek jej ponoszenia wynika z ustawy, a organem uprawnionym do jej pobierania jest organ publicznoprawny – czyli gmina.

Opłaty te, jako dochody publiczne jednostek samorządu, stanowią rodzaj daniny publicznej. Są one świadczeniem przymusowym i bezzwrotnym. Nie mają zatem charakteru należności cywilnoprawnej.

Wskazane we wniosku należności posiadają natomiast cechy opłaty lokalnej będącej świadczeniem o charakterze publicznoprawnym.

Natomiast należy zauważyć, że pojęcie daniny publicznej ma szersze znaczenie niż pojęcie podatku. Definicję daniny publicznej można znaleźć w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. Wśród danin publicznych o charakterze pieniężnym TK wskazał podatki, opłaty, dopłaty i cła. Opłaty mają przy tym wszelkie cechy podatku poza tym, że jest to danina odpłatna. Oznacza to, że w zamian za świadczenie pieniężne wnoszący je podmiot otrzymuje od podmiotu publicznoprawnego, na rzecz którego opłata jest wnoszona, świadczenie wzajemne.

Pomimo więc tego, że opłata ta ma charakter należności publicznoprawnej cechą odróżniającą ją od podatku jest natomiast ekwiwalentność świadczenia, skoro właściciel nieruchomości może oczekiwać od gminy realizacji obowiązku odbierania odpadów, a w razie niedopełnienia tego obowiązku, stosownie do art. 6s ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, zobowiązany jest przekazać odpady uprawnionemu podmiotowi na koszt gminy. Zasadniczą cechą opłaty jest bowiem odpłatność, wnoszący opłatę otrzymuje od określonego podmiotu publicznego świadczenie wzajemne, głównie w formie usługi.

Nie sposób zatem rozpatrywać umorzenia zaległości podatkowej w kategoriach przysporzenia majątkowego i traktować jej jako otrzymanie nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo należy zauważyć, że nieracjonalnym byłoby postępowanie ustawodawcy, który z jednej strony przyznał organowi prawo do zastosowania ulgi w spłacie zobowiązań w stosunku do osoby, która według tego organu spełnia przesłanki do jej zastosowania, z drugiej kreowałby u tej osoby obowiązek podatkowy z tego tytułu.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że umorzenie przez Wnioskodawcę zaległości w opłacie za odbiór odpadów stałych na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej nie skutkuje powstaniem u podatników przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.