Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.16.2018.1.MK
z 26 lutego 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 9 stycznia 2018 r. (data wpływu 10 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 stycznia 2018 r. (data wpływu 31 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku złożonym przez:

  • Zainteresowaną będącą stroną postępowania:
    Panią;
  • Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
    Pana

przedstawiono następujący następujące stan faktyczny.

Podatnicy (dalej: Wnioskodawcy) nabyli od dewelopera firmy: A. Sp. z o.o. (dalej: Deweloper) mieszkanie położone w B. W związku z nieprawidłowym wykonaniem mieszkania przez wykonawcę inwestycji budowlanej firmę C. Sp. z o.o. (dalej: Wykonawca) w mieszkaniu powstały wady fizyczne powodujące pogorszenie jego stanu i obniżenia wartości lokalu. W związku z istnieniem usterek lokalu w dniu 13 grudnia 2017 r. Wnioskodawcy zawarli z Wykonawcą i Deweloperem porozumienie, na podstawie którego Wykonawca uznał swoją odpowiedzialność za usterki wadliwie wykonanego mieszkania i z tego tytułu wypłacił Wnioskodawcom rekompensatę w wysokości 6 000 zł. Przekazane Wnioskodawcom środki miały służyć przywróceniu lokalu do stanu zgodnego z umową i pokryć ustalone przez strony porozumienia (po dokonaniu oględzin lokalu) koszty napraw koniecznych do przywrócenia lokalu do stanu zgodnego z umową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy wypłata rekompensaty za wady fizyczne zakupionego mieszkania stanowi przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
  2. Czy wystawienie przez Wykonawcę informacji PIT-8c jest działaniem prawidłowym i uzasadnionym?

Zdaniem Zainteresowanych, wypłata kwoty 6000 zł z tytułu rekompensaty za wady fizyczne zakupionego lokalu nie stanowi dochodu z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzasadnieniem dla powyższego stwierdzenia jest okoliczność, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są odszkodowania otrzymane na podstawie przepisów innych ustaw. Wypłacona przez Wykonawcę kwota stanowi rekompensatę za wadliwe wykonanie przez niego lokalu mieszkalnego. W związku z tym po stronie Wnioskodawców nie powstanie żadne przysporzenie majątkowe. Wypłacone przez Wykonawcę środki mają służyć jedynie przywróceniu lokalu do stanu zgodnego z umową i nie stanowią przysporzenia majątkowego Wnioskodawców. Dodatkowo, wypłacona kwota nie jest przychodem z innych źródeł, gdyż zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Kwota 6000 zł przekazana przez Wykonawcę Wnioskodawcom nie stanowi ich przychodu, ponieważ jej celem ekonomicznym jest przywrócenie lokalu do stanu zgodności z umową, tj. do wyeliminowania wad fizycznych lokalu. Wskazana powyżej rekompensata nie prowadzi w żaden sposób do wzbogacenia Wnioskodawców i stanowi zwrot kosztów koniecznych do doprowadzenia lokalu do właściwego stanu, co prowadzi do wniosku, że takie świadczenie nie stanowi przychodu. Konieczne jest również wskazanie, iż nawet w sytuacji uznania otrzymanej przez Wnioskodawców kwoty za przychód niezasadne byłoby opodatkowanie tego przychodu, gdyż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odszkodowania wypłacone na podstawie przepisów innych ustaw są zwolnione z podatku. Otrzymana przez Wnioskodawców rekompensata stanowi świadczenie odszkodowawcze, gdyż jej celem jest przywrócenie lokalu do właściwego stanu, tj. likwidacji szkody, jaką ponieśli. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny regulującymi kwestie odpowiedzialności sprzedawcy za wady rzeczy sprzedanej (rękojmi) sprzedawca jest odpowiedzialny z tytułu rękojmi, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną (art. 556 Kodeksu cywilnego). W takiej sytuacji sprzedawca jest zobowiązany do usunięcia wad rzeczy sprzedanej, jeżeli tego nie uczyni, kupującemu przysługuje prawo żądania obniżenia ceny lub odstąpienia od umowy sprzedaży. W opisanym powyżej stanie faktycznym Wykonawca, który wykonał budynek na zamówienie Dewelopera przyjął na siebie odpowiedzialność za wadliwe wykonanie budynku i w porozumieniu z Deweloperem postanowił zrekompensować koszty przywrócenia mieszkania do stanu zgodnego z umową, co w istocie wyczerpuje znamiona usunięcia wady fizycznej rzeczy sprzedanej, zgodnie z przepisami o rękojmi.

W opinii Wnioskodawców, należy również wskazać, że organy administracji skarbowej rozpatrujące wątpliwości wynikłe na gruncie podobnych stanów faktycznych doszły do wniosku, że wypłata przez firmę deweloperską rekompensaty z tytułu zaistnienia wad fizycznych lokalu mieszkalnego, której celem jest pokrycie kosztów niezbędnych do doprowadzenia lokalu mieszkalnego do stanu zgodnego z umową nie stanowi przysporzenia majątkowego nabywcy lokalu. W związku z tym nie ma podstaw do wystawienia przez Dewelopera informacji PIT-8C, gdyż uzyskana kwota nie stanowi dla Wnioskodawców przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 8 września 2010 r. nr IPBII/1/415 -584/10/AŻ, w której stwierdzono, że otrzymana kwota rekompensaty stanowiąca równowartość poniesionych przez nabywcę lokalu kosztów usunięcia wad i usterek nie może być traktowana jako przysporzenie majątkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie spełnia definicji przychodów, o której mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego nie ma zatem potrzeby analizowania skutków podatkowych otrzymania rekompensat w oparciu o zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem kwota odszkodowania (rekompensaty) nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym w pełni zasadne jest twierdzenie, że rekompensata przekazana przez Wykonawcę budynku nie stanowi realnego przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawców, gdyż ma jedynie na celu przywrócenie lokalu do stanu zgodnego z umową. W związku z powyższym wypłacone świadczenie nie powoduje powstania u Wnioskodawców przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wypłata takiej rekompensaty przez firmę będącą wykonawcą budynku nie powoduje obowiązku wystawienia przez tę firmę informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w punkcie 9 wymienia się: inne źródła.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła. Zatem, o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega zatem dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy.

Należy podkreślić, że art. 21 ust. 1 ww. ustawy przewiduje szereg zwolnień przedmiotowych obejmujących świadczenia o charakterze odszkodowawczym. Tego rodzaju (przewidziane przez prawodawcę) dochody nie oznaczają dla podatnika przysporzenia majątkowego, a pokrywają stratę, czy innego rodzaju uszczerbek w majątku lub osobie podatnika. Przykładowo można wskazać zwolnienie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 3-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, aby dane świadczenie nie podlegało opodatkowaniu niezbędne jest umieszczenie go w ustawowym katalogu zwolnień przedmiotowych lub też objęcie go rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego, przy czym w rozpatrywanej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca.

Wątpliwości Zainteresowanych budzą skutki podatkowe otrzymania przez nich – na podstawie zawartego z Wykonawcą i Deweloperem porozumienia – kwoty pieniężnej z tytułu zwrotu kosztów usunięcia usterek.

Przy analizie zagadnienia, czy otrzymany przez Wnioskodawców ww. zwrot kosztów stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do przepisów regulujących instytucję rękojmi.

Instytucję rękojmi regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Rękojmia za wady została uregulowana w art. 556-576 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 556 Kodeksu cywilnego, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia).

Artykuł 560 § 1 – 4 Kodeksu cywilnego przewiduje następujące uprawnienia kupującego i obowiązki sprzedającego z tytułu rękojmi za wady rzeczy sprzedanej:

  1. Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady.
  2. Jeżeli kupującym jest konsument, może zamiast zaproponowanego przez sprzedawcę usunięcia wady żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo zamiast wymiany rzeczy żądać usunięcia wady, chyba że doprowadzenie rzeczy do zgodności z umową w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo wymagałoby nadmiernych kosztów w porównaniu ze sposobem proponowanym przez sprzedawcę. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość rzeczy wolnej od wad, rodzaj i znaczenie stwierdzonej wady, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie narażałby kupującego inny sposób zaspokojenia.
  3. Obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady.
  4. Kupujący nie może odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna.

Natomiast na podstawie z art. 561 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady.

Z kolei podany przez Wnioskodawczynię art. 5561 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:

  1. nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;
  2. nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;
  3. nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;
  4. została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

Przywołane przepisy nie przewidują wypłaty przez sprzedawcę odszkodowania (względnie innych środków pieniężnych) z tytułu wystąpienia wady w sprzedanej rzeczy, jak również nie określają ich wysokości lub zasad ustalania. Należy rozróżnić świadczenie odszkodowawcze od wykonania świadczenia, które obciąża zobowiązanego i wykonania jego przez wierzyciela na koszt dłużnika.

W konsekwencji w sytuacji gdy deweloper, czy tak jak w rozpatrywanym przypadku Wykonawca, w ramach rękojmi obowiązany był do usunięcia zgłoszonych przez Wnioskodawców usterek, lecz usterek tych nie usunął, natomiast uznając swoją odpowiedzialność przekazał Wnioskodawcom środki pieniężne na ich usunięcie, środki te stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji Wnioskodawcy są zobowiązani do wykazania otrzymanej od Wykonawcy kwoty w zeznaniu PIT-36, a Wykonawca jest zobligowany do wykazania wypłaconej kwoty w rocznej informacji PIT-8C, stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 42a ww. ustawy stanowi bowiem, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jednocześnie należy mieć na uwadze postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym, wydatki Wnioskodawców poniesione na usunięcie powstałych wad będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, które podatnik będzie mógł uwzględnić w składanym zeznaniu podatkowym (PIT-36). Zatem, opodatkowaniu podlega wyłącznie ewentualna nadwyżka otrzymanej kwoty (rekompensaty) nad wydatkami podatnika poniesionymi na naprawy.

Reasumując: na gruncie stanu faktycznego opisanego we wniosku, otrzymana przez Wnioskodawców kwota pieniężna stanowi dla nich przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający wykazaniu w PIT-8C (przez Wykonawcę) oraz w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-36 (przez Wnioskodawców).

Jednocześnie jednak, przy ustalaniu dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym, Zainteresowanej przysługuje pomniejszenie rzeczonego przychodu o koszty jego uzyskania, na zasadach wynikających z art. 22 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej.

Ponadto, biorąc pod uwagę dołączone do wniosku dokumenty (Oświadczenie, Porozumienie) informuje się, że ze względu na specyfikę postępowania interpretacyjnego organ upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej orzeka tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Co oznacza, że organ rozpatrujący konkretną sprawę nie ma możliwości modyfikowania (uzupełniania, odtwarzania) stanu faktycznego tej sprawy, nie prowadzi również postępowania dowodowego w trybie działu IV Ordynacji podatkowej. Stąd też dołączone do wniosku dokumenty nie podlegały analizie.

Z kolei odnosząc się do przywołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy wyjaśnić, że stanowisko w niej przyjęte nie może stanowić samodzielnej podstawy prawnej stanowiska tut. Organu (interpretacja indywidualna nie stanowi źródła prawa powszechnie obowiązującego). Poza tym organ interpretacyjny nie ma obowiązku powielać interpretacji wcześniej wydanej, jeżeli uznał, iż była ona nieprawidłowa. Zgodnie bowiem z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj