Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.383.2017.2.JG1
z 27 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2018 r. (data nadania 15 stycznia 2018 r., data wpływu 16 stycznia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu znak: 0114-KDIP3-2.4011.383.2017.1.JG1, 0114-KDIP3-2.4015.74.2017.1.JG1 z dnia 8 stycznia 2018 r. (data doręczenia 12 stycznia 2018 r.) oraz pismem z dnia 8 lutego 2018 r. (data nadania 8 lutego 2018 r., data wpływu 9 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej pytania Nr 1,
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej pytania Nr 2.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Po zmarłych rodzicach Wnioskodawczyni otrzymała spadek w (wysokości) w częściach ułamkowych, tj. 8/20. Zaszła konieczność wystąpienia do Sądu Rejonowego z wnioskiem o dział spadku i zniesienie współwłasności – Sąd przychylił się do wniosku Wnioskodawczyni z jednoczesnym nakazem zapłaty z tytułu nabycia spadku przez współspadkobierców wg należnych dla nich udziałów w spadku w częściach ułamkowych (na podstawie prawomocnego postanowienia sądowego). Wnioskodawczyni dokonała spłaty i opłaciła 2% podatek (potwierdzenia w załączeniu).

Dnia 15.11.2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała odziedziczoną nieruchomość a pieniądze Wnioskodawczyni podzieliła oraz dla brata dodatkowo przekazała wspólną darowiznę w wysokości 20.000,00 zł (dwadzieścia tysięcy złotych). Wnioskodawczyni nie wie, czy swój udział w wysokości 80.400,00 zł będzie musiała w ciągu 2 lat rozliczyć, np. remont własnej posesji lub kupno nowej, itp.

Pismem z dnia 8 stycznia 2018 r., znak: 0114-KDIP3-2.4011.383.2017.1.JG1, 0114-KDIP3-2.4015.74.2.017.1.JG1 wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania poprzez:

• przedłożenie dokumentu (oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii za zgodność z oryginałem), z którego wynika uprawnienie do występowania w imieniu Wnioskodawczyni z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego przez Pana Stanisława G. W przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w części D wniosku ORD-IN₈ wskazano Pana Stanisława G. jako osobę upoważnioną do reprezentowania Wnioskodawcy. Do złożonego wniosku nie dołączono dokumentu potwierdzającego działanie wskazanej osoby do występowania w imieniu Wnioskodawcy;

• wskazanie czy pełnomocnik Wnioskodawcy Pan Stanisław G. jest adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym;
  

• jeżeli pełnomocnik - Pan Stanisław G. jest adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym to należy przedłożyć pełnomocnictwo zgodne z art. 138c § 1 Ordynacji podatkowej, w którym to pełnomocnictwie wskazany będzie adres elektroniczny pełnomocnika w systemie teleinformatycznym wykorzystywanym przez organ podatkowy, tj. w systemie ePUAP, bądź informacja o odbiorze pism w siedzibie Organu.

• wskazanie czy intencją Pani, jako Wnioskodawczyni jest uzyskanie drugiej interpretacji indywidualnej w tym samym zakresie, z uwagi na fakt, że w dniu 21 grudnia 2017 r. do tutejszego organu wpłynęło Pani pismo z 28 listopada 2017 r. (otrzymane z Urzędu Skarbowego) o wydanie interpretacji w tym samym przedmiocie i będzie podlegało odrębnemu rozpatrzeniu. Jeżeli wniosek z dnia 28 listopada 2017 r., któremu nadano numery: 0114-KDIP3-2.4011.399.2017.JG1 oraz 0114-KDIP3-2.4015.72.2017.JG1 ma zostać wycofany, organ zwraca się z prośbą o przesłanie stosownego pisma w tym zakresie,
  

• wskazanie oznaczenia konkretnych przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej (należy wskazać konkretne przepis wraz z nazwą aktu prawnego bez przytaczania treści przepisów),
  Podstawą postępowania interpretacyjnego jest przedstawiony wyczerpująco stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz przepisy prawa, które mogą mieć do niego zastosowanie. Analizowane postępowanie dotyczy interpretacji konkretnych przepisów prawa, które według stanowiska podatnika, mogą mieć znaczenie w jego określonej indywidualnej sprawie.
  
  
  

Jeżeli interpretacja ma być wydana w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych to należy:

• wskazać datę śmierci spadkodawców,
  

• wskazać datę prawomocnego postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku i zniesieniu współwłasności,
  

• wskazać, czy w wyniku działu spadku Wnioskodawczyni uzyskała udział we własności sprzedanej nieruchomości, niezmieniony w stosunku do udziału nabytego w drodze spadku – lub w wyniku działu spadku Wnioskodawczyni otrzymała część nieruchomości w innej proporcji, co skutkowało dopłatą dla innych stron przedmiotowego działu spadku.
  
  
  

Jeżeli interpretacja ma być wydana w zakresie podatku od spadków i darowizn to należy:

• wskazać, czy Wnioskodawczyni występująca z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej jest podmiotem zainteresowanym w rozumieniu art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, tj. występuje w swojej własnej indywidualnej sprawie. Jeżeli występuje we własnej indywidualnej sprawie wówczas należy:
  • sprecyzować pytanie podatkowe w zakresie ustawy o podatku od spadków i darowizn, oraz
    
  • przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
  
  
  

Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała: W dniu 26.08.2015 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni Mieczysław W. i na mocy prawomocnego postanowienia sądowego Wnioskodawczyni otrzymała 3/10 części spadku wprost. Postanowienie sądowe prawomocne od dn. 24.06.2016 r. W dniu 02.08.2016 r. Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Skarbowego zgłoszenie na druku SD-Z2.

W dniu 09.09.2016 r. zmarła matka Wnioskodawczyni Irena W. i na mocy prawomocnego postanowienia sądowego Wnioskodawczyni otrzymała 5/10 części spadku wprost po zmarłej mamie (SD-Z2). Przedmiotem otrzymanego spadku była nieruchomość (dom mieszkalny, działka i budynek gospodarczy). Z uwagi na brak porozumienia ze współspadkobiercami Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Rejonowego z wnioskiem o dział spadku i zniesienie współwłasności, tylko dlatego, że współspadkobiercy nie brali udziału w utrzymaniu tej nieruchomości, dozoru, itp., co wiązało się ze znacznymi wydatkami. Wszystkie koszty po zmarłej mamie i utrzymanie nieruchomości przez 14,5 miesiąca Wnioskodawczyni pokrywała ze swoich pieniędzy (wydatek to ok. 21,5 tys. zł).

Dnia 29.08.2017 r. Wnioskodawczyni odebrała z Sądu Rejonowego prawomocne postanowienie sądowe przyznające Jej na wyłączną własność tę nieruchomość z obowiązkiem spłaty dla rodzeństwa (współspadkobierców) należnych im udziałów w spadku, co też Wnioskodawczyni uczyniła i dnia 22 listopada 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała zapłaty należnych zobowiązań na konta bankowe wskazane przez rodzeństwo, po uprzednim sprzedaniu tej nieruchomości w dniu 15.11.2017 r. (akt notarialny).

Po dokonanej sprzedaży Wnioskodawczyni zapłaciła w ustawowym terminie podatek 2% (PCC-3) w kwocie 2352 zł. Nieruchomość ta została sprzedana z dwóch powodów: 1 - nakaz sądowy o zapłacie – spłacie dla współspadkobierców, 2 – Wnioskodawczyni nie stać na utrzymanie tej nieruchomości przez okres 5 lat i nie miała pieniędzy na spłatę, a do banku po kredyt Wnioskodawczyni nie pójdzie, już i tak była zadłużona na wydatki z tyt. utrzymania nieruchomości, pogrzeb i choroby Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym (orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – w załączeniu) ze względu na ciężką chorobę oczu JASKRA. Ponadto Wnioskodawczyni jest po trzech bardzo ciężkich operacjach (w tym dwie neurochirurgiczne) oraz pooperacyjna niedoczynność tarczycy (100%) usunięta jak też i tkankowa oporność na hormony tarczycy, poważne problemy z sercem, RZS, itp. To wszystko z tzw. „Syndromu Czarnobyla”.

Mąż – pełnomocnik Wnioskodawczyni nie jest adwokatem, radcą prawnym ani też doradcą podatkowym. Jest byłym żołnierzem zawodowym (Mar. Wojenna). Dlatego też mąż załatwia za Wnioskodawczynię wszystkie sprawy urzędowe i lekarzy (pełnomocnictwo w załączeniu). Wnioskodawczyni ma też problemy z pisaniem, oraz sama bez opieki nie może wyjść na „ulicę”.

Nieruchomość po zmarłych rodzicach Wnioskodawczyni sprzedała za 220.000,00 zł. (dwieście dwadzieścia tysięcy złotych). Zobowiązania z tytułu spłaty to 119.450 zł. Ponadto 20.000 zł Wnioskodawczyni przekazała dla brata Henryka W. jako darowizna do wykupienia mieszkania ze SM. Zostało dla Wnioskodawczyni 80.550 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy można odliczyć od przychodu – dochodu wypłaconą spłatę z tytułu nakazu sądu dla współspadkobierców jako koszt pomniejszający dochód ze sprzedaży schedy przejętej od współspadkobierców i sprzedaży przed upływem 5 lat?
   
2. Czy darowizna wypłacona bratu może być odliczona od dochodu z tego samego tytułu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, po przejęciu udziałów w spadku od rodzeństwa (współspadkobierców) i zapłacie należnych im spłat Wnioskodawczyni nie powinna płacić podatku od całej sumy sprzedaży, tj. 220.000,00 zł, a tylko od kwoty 119.450 zł.

Wnioskodawczyni nie ma pewności jak postąpić z tą darowizną, tj. kwotą 20.000 zł przekazaną dla brata. Czy też Wnioskodawczyni może odliczyć od kwoty 119.450 zł.

Wnioskodawczyni wie, że musi rozliczyć się z Urzędem Skarbowym do końca kwietnia 2018 r. Ale przeglądając druk PIT-39 Wnioskodawczyni wie, że będzie miała problemy, dlatego też bardzo prosi o możliwie szybki termin z wydaniem odpowiedzi w Jej sprawie.

W piśmie z dnia 8 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni wskazała, że uważa, że darowizna wypłacona bratu może być odliczona od dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części dotyczącej pytania Nr 1 oraz nieprawidłowe w części dotyczącej pytania Nr 2.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości określone w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment oraz sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że w dniu 26.08.2015 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni i na mocy prawomocnego postanowienia sądowego Wnioskodawczyni otrzymała 3/10 części spadku wprost. Postanowienie sądowe prawomocne od dnia 24.06.2016 r. Następnie w dniu 09.09.2016 r. zmarła mama Wnioskodawczyni i na mocy prawomocnego postanowienia sądowego Wnioskodawczyni otrzymała 5/10 części spadku wprost po zmarłej mamie. Przedmiotem otrzymanego spadku była nieruchomość, tj. dom mieszkalny, działka i budynek gospodarczy. Z kolei dnia 29.08.2017 r. Wnioskodawczyni odebrała z Sądu Rejonowego prawomocne postanowienie sądowe przyznające Jej na wyłączną własność tę nieruchomość z obowiązkiem spłaty dla rodzeństwa (współspadkobierców) należnych im udziałów w spadku, co też Wnioskodawczyni uczyniła i dnia 22 listopada 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała zapłaty należnych zobowiązań na konta bankowe wskazane przez rodzeństwo, po uprzednim sprzedaniu tej nieruchomości w dniu 15.11.2017 r. Po dokonanej sprzedaży Wnioskodawczyni zapłaciła w ustawowym terminie podatek 2% (PCC-3) w kwocie 2352 zł. Nieruchomość po zmarłych rodzicach Wnioskodawczyni sprzedała za 220.000,00 zł. Zobowiązania z tytułu spłaty to 119.450 zł. Ponadto 20.000 zł Wnioskodawczyni przekazała dla brata jako darowizna do wykupienia mieszkania ze SM. Dla Wnioskodawczyni zostało 80.550 zł.

W tym miejscu wskazać należy, że kluczowe dla rozstrzygnięcia w rozpatrywanej sprawie jest ustalenie czy uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód z planowanej sprzedaży nieruchomości podlega opodatkowaniu, a więc w pierwszej kolejności należy ustalić datę nabycia przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości. Zgodnie bowiem z przywołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, które ma miejsce po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, nie stanowi źródła przychodu i nie jest opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym celu konieczne jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.). Zgodnie bowiem z art. 922 ustawy Kodeks cywilny – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Natomiast z art. 924 i 925 ustawy Kodeks cywilny wynika, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy (prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 1035 ustawy Kodeks cywilny – jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Na podstawie art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego – dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Natomiast zgodnie z art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego – zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Z chwilą działu spadku jedni spadkobiercy tracą własność udziałów nabytych przez siebie w spadku, a własność tę dopiero z tą chwilą nabywają inni spadkobiercy. Nie ma zatem prawnych podstaw do twierdzenia, że całą rzecz lub prawo nabywa spadkobierca w chwili śmierci spadkodawcy, skoro w tej dacie jest jedynie jednym ze współwłaścicieli rzeczy lub prawa. Taki spadkobierca nie jest w dacie śmierci spadkodawcy właścicielem całej rzeczy lub prawa, lecz jedynie właścicielem udziału w niej. Pozostałe udziały może nabyć – ale dopiero w wyniku dokonania innych czynności prawnych – od pozostałych spadkobierców.

Jeżeli zatem w drodze działu spadku spadkobierca nabywa udział ponad wielkość, którą uprzednio nabył w spadku, to nabycie w drodze działu spadku, w części przekraczającej udział w spadku, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska przykładowo przywołać można wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11 czy też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 22 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 433/10, w którym Sąd stwierdził, że (…) momentem nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części obejmującej udział spadkowy będzie moment nabycia spadku, w pozostałym zaś zakresie – moment działu spadku.

Biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze spadkobierców (współwłaścicieli) w wyniku dokonanego działu spadku (zniesienia współwłasności), jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału.
  
  

Jeżeli w wyniku dokonanego działu spadku, przedmiotem którego była nieruchomość udział w niej się zwiększa, tj. przekracza udział dotychczas posiadany lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty, to data działu spadku będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu tej czynności. Podkreślić ponadto należy, że w każdej sytuacji, kiedy w wyniku działu spadku jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we współwłasności. Innymi słowy, w tym momencie należy upatrywać daty nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu działu spadku. Zatem nabycie w wyniku działu spadku części majątku, który należał do innych spadkobierców, co do zasady należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym za datę nabycia części nieruchomości przypadającej Wnioskodawczyni w drodze spadku po zmarłym ojcu należy uznać 2015 r., a po zmarłej matce 2016 r. Natomiast, z uwagi na fakt, że w drodze działu spadku Wnioskodawczyni nabyła część nieruchomości ponad udział, który pierwotnie przysługiwał jej w spadku, to za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza dotychczasowy udział nabyty w drodze spadku należy wskazać 2017 r.

Biorąc pod uwagę, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiła w 2017 r., czyli przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, powyższa czynność podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej – art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Odrębną kategorią są natomiast koszty uzyskania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości, ustalenie których odbywa się w myśl art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

A zatem, zgodnie z art. 22 ust. 6 c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, można zaliczyć spłatę dokonaną zgodnie z postanowieniem sądu na rzecz pozostałych spadkobierców.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
   
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w związku z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku nieruchomości, skutkuje powstaniem przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawczyni ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości. Odnosząc się do spłat dokonanych na rzecz pozostałych spadkobierców w wyniku działu spadku stwierdzić należy, że wypłacone faktycznie kwoty spłaty nakazane przez sąd w wyniku działu spadku na rzecz pozostałych spadkobierców, Wnioskodawczyni może uznać jako koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Jeśli zatem spłata została dokonana – tak jak w przypadku Wnioskodawczyni – przed terminem do złożenia zeznania PIT-39, w którym rozliczyć należy przychód z odpłatnego zbycia, to ów wydatek na spłatę będzie mógł zostać wykazany w tym zeznaniu, czyli w zeznaniu PIT-39 za 2017 r. złożonym do 30 kwietnia 2018 r.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej odliczenia od przychodu wypłaconej spłaty z tytułu nakazu sądu dla współspadkobierców jako kosztu pomniejszającego dochód ze sprzedaży nieruchomości przejętej od współspadkobierców i sprzedaży jej przed upływem 5 lat należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii przekazania przez Wnioskodawczynię bratu darowizny i możliwości jej odliczenia od dochodu z tytułu sprzedaży nieruchomości wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Jak wskazano powyżej pomiędzy kosztami uzyskania przychodu a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Kwota darowizny, którą Wnioskodawczyni przekazała bratu, jako niemająca związku ze zbyciem nieruchomości, w takim znaczeniu, że wykonanie tej czynności nie było konieczne dla dokonania tego zbycia nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia, o jakim mowa w art. 19 ust. 1 ww. ustawy. Dokonanie darowizny nie było niezbędne, aby sprzedaż nieruchomości doszła do skutku i w konsekwencji nie ma wpływu na wysokość przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania.

Reasumując, brak jest podstaw prawnych, aby podstawę opodatkowania stanowił uzyskany ze sprzedaży przychód po odliczeniu kwoty darowizny przekazanej bratu przez Wnioskodawczynię. Zatem kwota darowizny przekazana bratu przez Wnioskodawczynię, zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może zostać zakwalifikowana jako koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej odliczenia od przychodu przekazanej darowizny bratu jako kosztu pomniejszającego dochód ze sprzedaży nieruchomości przejętej od współspadkobierców należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazuje się również, że organ interpretacyjny nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczenia przedstawionego w przedmiotowym wniosku (tj. czy podstawa obliczenia podatku będzie równa 119.450 zł) z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na organ interpretacyjny obowiązek wydania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) podstawy opodatkowania na podatek przy rozliczeniu kwoty uzyskanej z analizowanego zbycia, gdyż wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego. Ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać, nie należą do kompetencji tut. organu.

Ponadto, zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu – zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, w toku stosownych postępowań weryfikacyjnych.

Końcowo, wskazać należy, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wyjaśnić bowiem należy, że specyfika postępowania interpretacyjnego polega na tym, że upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej organ podatkowy orzeka tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Co oznacza, że organ rozpatrujący konkretną sprawę nie ma możliwości modyfikowania (uzupełniania, odtwarzania) stanu faktycznego tej sprawy, nie prowadzi również postępowania dowodowego w trybie działu IV Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.