Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.833.2017.2.AJ
z 23 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2017 r. (data wpływu 28 listopada 2017 r.), uzupełnionym w dniu 19 lutego 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• sposobu opodatkowania i podstawy opodatkowania w związku ze świadczeniem usług krótkoterminowego zakwaterowania za pośrednictwem Operatora – jest prawidłowe,
• rozpoznania obowiązku podatkowego oraz sposobu dokumentowania w związku z otrzymywanymi bądź zwracanymi przez Operatora zaliczkami z tytułu świadczenia ww. usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 19 lutego 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania, podstawy opodatkowania w związku ze świadczeniem usług krótkoterminowego zakwaterowania za pośrednictwem Operatora oraz rozpoznania obowiązku podatkowego oraz sposobu dokumentowania w związku z otrzymywanymi bądź zwracanymi zaliczkami z tytułu świadczenia ww. usług.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem przeważającej działalności zgodnie z PKD 55.20Z jest działalność sklasyfikowana jako prowadzenie obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania. Spółka jest właścicielem lokali mieszkalnych mieszczących się w zabytkowych kamienicach w atrakcyjnej miejscowości wypoczynkowej o statusie uzdrowiska (budynki mieszkalne według klasyfikacji PKOB 112). Lokale były nabywane z zamiarem przeznaczenia ich do najmu krótkotrwałego. Dwa lokale są przygotowywane do remontu. Jeden lokal mieszkalny (w dalszej części Obiekt) jest już po kapitalnym remoncie, zmodernizowany i dostosowany funkcjonalnością do wynajmu krótkotrwałego (dobowego). Obiekt składa się z 3 odrębnych apartamentów ze wspólną częścią (wejście główne, korytarz z dojściem do poszczególnych apartamentów). Zamiarem Spółki było dostosowanie obiektu wyłącznie pod najem krótkotrwały, tj. zakwaterowanie na okresy krótkoterminowego pobytu turystów i gości biznesowych.

W celu zarządzania najmem i obsługą bieżącą obiektem w tym zakresie, Spółka zawarła umowę współpracy z profesjonalnym operatorem (w dalszej części Operator), przedsiębiorcą doświadczonym w tego rodzaju usługach w tej miejscowości. Operator zgodnie z umową będzie wykonywać powierzone przez Spółkę czynności związane z realizacją najmu krótkoterminowego z upoważnienia i na rzecz Spółki właściciela obiektu. Spółka nie będzie stroną transakcji z finalnymi gośćmi, faktycznie korzystającymi z apartamentów obiektu.

Umowa pomiędzy Spółką a Operatorem nie jest celem sama w sobie, ale ma jedynie pomóc we właściwej realizacji celu głównego, jakim jest dla Spółki świadczenie usług krótkoterminowego najmu. Umowa określa prawa, preferencje i zakres obowiązków stron. Zgodnie z przedmiotową umową:

1. Przedmiot umowy: podjęcie przez Operatora wszelkich niezbędnych czynności zmierzających do poszukiwania gości wyłącznie do najmu krótkoterminowego (dobowego dla turystów i gości biznesowych) zgodnie z preferencjami Spółki.
   
2. W ramach preferencji i obowiązków Spółki:
   
   
   
   1. obiekt jest przygotowany w kategorii apartamenty na maksimum 8 osób;
      
   2. wskazano osobę ze strony Spółki do dokonywania większych napraw i przeglądów technicznych;
      
   3. udziela zgody na prezentację obiektu na portalach według uznania Operatora;
      
   4. udziela zgodę na wszelkie działania marketingowe zwiększające skuteczność najmu;
      
   5. udziela pełnomocnictwa Operatorowi na:
      
      
      
      1. prowadzenie harmonogramu rezerwacji;
         
      2. kompleksową obsługę płatności (bezgotówkową i gotówkową) rezerwacji;
         
      3. wystawianie faktur VAT dla gości wyłącznie na dane Operatora (w przypadku zgłoszenia potrzeby przez gości).
         
         
         
3. W ramach ustalonej prowizji procentowej od obrotu netto, Operator każdorazowo działa z upoważnienia i na rzecz Spółki i przyjmuje obowiązki:
   
   
   
   1. prowadzenia wszelkich działań ukierunkowanych na wysoki poziom skuteczności najmu;
      
   2. pozyskiwania gości i utrzymywania pozytywnych relacji ze stałymi klientami;
      
   3. samodzielnego kształtowania polityki cenowej w podziale na aktywność sezonową;
      
   4. zapewnienia kompleksowej usługi zakwaterowania i wykwaterowania gości (udostępnienia obiektu);
      
   5. zapewnienia usługi serwisu sprzątania i pralni;
      
   6. zapewnienia środków czystości i artykułów higienicznych;
      
   7. raportowania po zakończeniu każdego miesiąca wartości zrealizowanego obrotu/ utargu i poziomu obłożenia (Operator udostępnia w oparciu o posiadane narzędzie elektroniczne wgląd w bieżący harmonogram rezerwacji Obiektu);
      
   8. raportowania otrzymanych zaliczek w podziale na okresy przyszłego najmu;
      raportowania dokonanych zwrotów na podstawie dokonanych anulacji rezerwacji;
      
   9. do 10 dnia miesiąca następnego przekazanie kwot otrzymanych pieniędzy pomniejszonych o prowizję Operatora i inne kwoty wydatków uzgodnionych ze Spółką (na przykład koszty przeglądów kotłów gazowych, zakup eksploatacyjnych materiałów oświetlenia).
      
      Faktury VAT dla gości korzystających z noclegów wystawia Operator w swoim imieniu. Paragony fiskalne drukowane są z kasy fiskalnej Operatora.
      
      
      
4. Sporządzone przez Operatora zestawienie faktycznie zrealizowanego najmu, pomniejszone o prowizję Operatora stanowi podstawę do wystawienia faktury VAT sprzedaży usług krótkoterminowego najmu przez Spółkę na rzecz Operatora. Operator nie fakturuje odrębnie swojej prowizji.
   
5. Sporządzone przez Operatora zestawienie wartości otrzymanych na poczet przyszłych usług najmu zaliczek, stanowi podstawę do wystawienia przez Spółkę faktury zaliczkowej VAT, zaewidencjonowania w ewidencji VAT oraz zadeklarowania w deklaracji VAT w okresie ich otrzymania przez Operatora. Spółka na podstawie otrzymanych od Operatora danych kwot zaliczek, wystawia fakturę VAT zaliczkową na rzecz Operatora.
   

Częstym zjawiskiem jest anulacja poprzednio zaliczkowanych pobytów przez gości (prawo oraz warunki anulacji wynikają bezpośrednio z warunków rezerwacji). Operator comiesięcznie raportuje także wartość wszelkich dokonanych anulacji pokrytych faktycznymi zwrotami zaliczek. Na podstawie tych raportów Spółka dokonuje korekty pierwotnych faktur zaliczkowych i rozlicza korektę podatku VAT w okresie dokonania zwrotów przez Operatora. Spółka wystawia na rzecz Operatora korektę pierwotnej faktury zaliczkowej.

„Na przykład: za okres wrzesień Spółka otrzymała od Operatora raport wartości otrzymanych zaliczek na poczet najmu w październiku w kwocie 100 zł, na poczet grudnia w kwocie 300 zł. Spółka wystawiła fakturę zaliczkową VAT nr ... na 400 zł brutto (w tym VAT 8%). Za okres październik Spółka otrzymała raport od Operatora w sprawie anulacji i faktycznego zwrotu kwoty zaliczki dotyczącej rezerwacji grudniowej. W okresie październik Spółka wystawia korektę do pierwotnej faktury zaliczkowej VAT nr … zmniejszając podstawę i kwotę VAT o wartość kwoty zwrotu. W ewidencji październikowej wykaże tę fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania i podatek VAT”.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 lutego 2018 r. dodatkowo wskazano, że świadczone usługi są sklasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod PKWiU 55.20.1 – Usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania. Zgodnie z umową zawartą z Operatorem, wyłącznie te usługi stanowią przedmiot współpracy. Spółka świadczy na rzecz Operatora ten rodzaj usług.

Ponadto wyjaśniono, że podstawą opodatkowania usług najmu krótkoterminowego na rzecz Operatora jest kwota netto należności, która wynika z raportu okresowego przekazywanego przez Operatora. Po zakończeniu każdego miesiąca Spółka otrzymuje od Operatora okresowy raport – zestawienie wartości utargu brutto (zainkasowany utarg od gości obiektu) oraz wartości netto (brutto pomniejszone o 8% VAT). W schemacie rozliczeń pomiędzy Spółką a Operatorem, utarg netto jest pomniejszany o 30% należnej Operatorowi prowizji, na pokrycie której Operator nie wystawia odrębnej faktury VAT.

Spółka na pokrycie należności wystawia na rzecz Operatora fakturę VAT z zastosowaniem 8% VAT (podstawa opodatkowania netto wartości raportu + 8% VAT).

Przykład:

Wartość brutto raportu za okres = 4.000 zł.

Wartość netto utargu = 3.703,70 zł.

Wartość prowizji Operatora = 3.703,70 *30%= 1.111,11 zł.

Należność dla Spółki (co stanowi 70% utargu netto) = 3.703,70 zł - 1.111,11 zł. = 2.592,59 zł.

Na pokrycie należności Spółka wystawia na rzecz Operatora fakturę VAT: 2.592,59 zł netto + 207,41 zł VAT 8% = 2.800 zł brutto.

Podstawę opodatkowania VAT stanowi kwota netto należności dla Spółki. W podstawie opodatkowania nie uwzględnia się kwoty należnej Operatorowi prowizji, gdyż nie ma ona charakteru zapłaty.

Schemat współpracy pomiędzy Spółką a Operatorem można porównać do najmu, gdzie kwota czynszu nie jest stałą z góry określoną wartością, a bezpośrednio zależy od faktycznie zrealizowanego przez Operatora utargu tego obiektu, który każdorazowo jest pomniejszany o należną Operatorowi prowizję procentową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z zawartą pomiędzy Spółką a Operatorem umową współpracy w zakresie najmu krótkoterminowego, prawidłowym jest zastosowanie stawki 8% VAT przez Spółkę przy opodatkowaniu usług najmu krótkoterminowego, fakturując te usługi na rzecz Operatora?
2. Czy w związku z zawartą pomiędzy Spółką a Operatorem umową współpracy w zakresie najmu krótkoterminowego, prawidłowym jest, że podstawą do wystawienia faktury VAT sprzedaży usług krótkoterminowego najmu przez Spółkę na rzecz Operatora jest kwota netto (brutto utarg pomniejszony o 8% VAT) utargu pomniejszona o prowizję procentową Operatora, gdyż Operator nie fakturuje odrębnie swojej prowizji?
3. Czy zaraportowane przez Operatora wartości otrzymanych zaliczek na poczet konkretnego przyszłego najmu, bez względu na fakt że nie są fizycznie przekazywane na rachunek Spółki (są rozliczane i przekazywane dopiero w momencie rozliczenia okresu zrealizowanego najmu), stanowią podstawę do rozpoznania obowiązku opodatkowania VAT w okresie otrzymania tych zaliczek na rachunek Operatora i Spółka na pokrycie wartości zaliczek ma obowiązek wystawić fakturę zaliczkową na rzecz Operatora?
4. Czy zaraportowane oraz faktycznie dokonane przez Operatora zwroty zaliczek na poczet konkretnego przyszłego najmu z tytułu anulacji rezerwacji, stanowią podstawę do dokonania korekty podatku VAT w okresie dokonanego zwrotu przez Operatora zaliczek i Spółka ma prawo dokonać korekty podatku VAT na podstawie wystawionej korekty do pierwotnej faktury zaliczkowej na rzecz Operatora?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zawarcie umowy z Operatorem nie pozbawia Spółkę możliwości korzystania ze stawki VAT 8%, gdyż celem działalności Spółki jest najem krótkoterminowy. Bez względu na to, że Spółka bezpośrednio nie bierze udziału w najmie krótkoterminowym, dokonuje te czynności przez Operatora, nie wpływa na zmianę kwalifikacji świadczonej usługi. Obecność Operatora jest podyktowana względami organizacyjnymi a jego rola ogranicza się zasadniczo do zastąpienia Spółki w czynnościach materialno-technicznych związanych z krótkoterminowym najmem. Operator został uznany za odbiorcę usługi najmu w celu krótkotrwałego zakwaterowania, do której stosuję się odpowiednio stawka 8% VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U z 2016 r. dalszej części UoVAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium RP.

Art. 8 ust. 2a UoVAT stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usługi, przyjmuję się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył usługę. Spółka stoi na stanowisku, iż taki przypadek zachodzi w sytuacji objętej we wniosku. Operator w rozumieniu ustawy VAT jest nabywcą usług krótkotrwałego zakwaterowania, o których mowa w poz. 163 załącznika Nr 3 do UoVAT. Zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 UoVAT usługi te będą podlegały opodatkowaniu stawką 7 % VAT (obecnie obowiązującą stawką 8%).

Ad.2.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 UoVAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z umową współpracy, podstawę do wystawienia przez Spółkę faktury sprzedaży usług zakwaterowania przez Spółkę na rzecz Operatora w danym okresie rozliczeniowym jest sporządzone przez Operatora zestawienie wartości faktycznie zrealizowanego najmu/utargu netto pomniejszone o wartość netto prowizji Operatora, tj. podstawą opodatkowania jest netto należności od Operatora.

Ad. 3.

W myśl art. 5 ust. 1 UoVAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów oraz świadczenie usług. Jednak od tej zasady ustawodawca przewidział wyjątek w art. 19a ust. 8 wskazujący, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ich otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Ustawodawca nie określił definicji zaliczki na gruncie UoVAT, ale należy zwrócić uwagę na stanowisko prezentowane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w precedensowym wyroku z 21 lutego 2006 r. w sprawie BUPA Hospitals Ltd., Goldsborough Developments Ltd przeciwko Commissioners (sygn. C-419/02). Trybunał uznał w nim, że zapłata następująca przed wykonaniem dostawy nieokreślonych towarów rodzajowo wykazanych na liście, z której nabywca może w przyszłości wybrać jeden lub kilka artykułów albo nie wybrać żadnego, nie może być uznana za dokonaną przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, a zatem nie powoduje ona, że podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

Opinia Trybunału dotyczy okoliczności gdzie nabywca może zawsze jednostronnie wypowiedzieć umowę i odzyskać zapłaconą kwotę niewykorzystaną jeszcze do nabycia towarów wskazanych na liście, lecz niewyszczególnionych przez nabywcę.

Mając to na względzie opłaty rezerwacyjne, regulowane na poczet konkretnych usług najmu, mimo przyjętej nazwy, stanowią zaliczki na poczet świadczenia usług najmu krótkoterminowego przez Spółkę. Tym samym powinny zostać opodatkowane z chwilą ich otrzymania. Jednocześnie oprócz obowiązku rozliczenia podatku VAT Spółka jest zobligowana do udokumentowania otrzymania zaliczki. Spółka na podstawie raportu otrzymanego od Operatora, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4 jest zobowiązana wystawić fakturę zaliczkową VAT, wykazując podatek należny VAT w swojej ewidencji i deklaracji VAT z tytułu zaliczek.

Ad.4.

Spółka jest zdania, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4 jest zobowiązana wystawić fakturę dokumentującą otrzymane przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem usługi oraz zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 4, który stanowi, w przypadku gdy po wystawieniu faktury dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 - Spółka wystawia fakturę korygującą do pierwotnej faktury. Na tej podstawie Spółka wystawia korektę do pierwotnej faktury zaliczkowej VAT i odpowiednio pomniejsza podatek należny VAT w rozliczeniu za okres zwrotu zaliczek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w zakresie sposobu opodatkowania i podstawy opodatkowania w związku ze świadczeniem usług krótkoterminowego zakwaterowania za pośrednictwem,
• nieprawidłowe – w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego oraz sposobu dokumentowania w związku z otrzymywanymi bądź zwracanymi przez Operatora zaliczkami z tytułu świadczenia ww. usług – jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, od dnia 1 stycznia 2011 r. wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), która dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676 z późn. zm.) obowiązuje do dnia 31 grudnia 2018 r.

W tym miejscu należy wskazać, że podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Z powołanych przepisów wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 163 wymienione zostały usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”.

W tym miejscu zwrócić uwagę należy, że ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem „ex” co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich towarów i usług zawierających się w tym grupowaniu.

Zatem, w sytuacji gdy usługa świadczona przez podatnika mieści się w grupowaniu: PKWiU 55, usługa ta podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że rolą Operatora jest niejako zastąpienie Spółki będącej właścicielem apartamentów w czynnościach związanych z krótkotrwałym zakwaterowaniem. Obecność Operatora została podyktowana względami organizacyjnymi i jego rola ogranicza się niejako do zastąpienia Wnioskodawcy w czynnościach związanych z wynajmem krótkoterminowym. Wykonywane w umowie czynności Operator będzie wykonywał na rachunek Wnioskodawcy, działając każdorazowo z jego upoważnienia i na jego rzecz. A zatem to Wnioskodawca będzie podmiotem, który będzie nabywał korzyści z prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie krótkoterminowego zakwaterowania. Fakt, że Wnioskodawca sam nie uczestniczy bezpośrednio w kontaktach z klientami korzystającymi z ww. świadczeń, a czyni to poprzez Operatora nie wpływa na zmianę zakresu świadczonej usługi, która ciągle pozostaje usługą krótkotrwałego zakwaterowania. Jak wskazano we wniosku, „Operator zgodnie z umową będzie wykonywać powierzone przez Spółkę czynności związane z realizacją najmu krótkoterminowego z upoważnienia i na rzecz Spółki – właściciela obiektu. Spółka nie będzie stroną transakcji z finalnymi gośćmi, faktycznie korzystającymi z apartamentów obiektu. Umowa pomiędzy Spółką a Operatorem nie jest celem sama w sobie, ale ma jedynie pomóc we właściwej realizacji celu głównego, jakim jest dla Spółki świadczenie usług krótkoterminowego najmu”.

Jak wskazano, świadczone usługi są sklasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod PKWiU 55.20.1 – Usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania. Zgodnie z umową zawartą z Operatorem, wyłącznie te usługi stanowią przedmiot współpracy. Spółka świadczy na rzecz Operatora ten rodzaj usług.

W świetle powyższego, w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie regulacja wynikająca z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług. Czynności wykonywane przez Operatora na podstawie umowy o współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania, prowadzą do wykonania usługi głównej, nie zmieniając przedmiotu czynności głównej jaką jest usługa najmu krótkoterminowego.

Mając powyższe na względzie, skoro – jak wskazano – będące przedmiotem zapytania usługi są sklasyfikowanie w grupowaniu PKWiU 55.2 „usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania”, to stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 w powiązaniu z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, podlegają one opodatkowaniu według obniżonej stawki podatku w wysokości 8%.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Powołany przepis art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności (…).

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jak wynika z art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Ponadto, z art. 106e ust 1 pkt 9-15 ustawy, faktura powinna zawierać: cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto), kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto, wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto), stawkę podatku, sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku, kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, kwotę należności ogółem.

Z wniosku wynika, że zgodnie z umową o współpracy, Operator ma obowiązek raportowania po zakończeniu każdego miesiąca wartości zrealizowanego obrotu/utargu i poziomu obłożenia. Do 10. dnia miesiąca następnego Operator ma obowiązek przekazania kwot otrzymanych pieniędzy pomniejszonych o prowizję Operatora i inne kwoty wydatków uzgodnionych ze Spółką.

Faktury dla gości korzystających z noclegów wystawia Operator w swoim imieniu, a paragony fiskalne drukowane są z kasy fiskalnej Operatora.

Sporządzone przez Operatora zestawienie faktycznie zrealizowanego najmu, pomniejszone o prowizję Operatora stanowi podstawę do wystawienia faktury za sprzedaż usług krótkoterminowego najmu przez Spółkę na rzecz Operatora. Operator nie fakturuje odrębnie swojej prowizji.

Mając powyższe na względzie wskazać należy, że podstawą opodatkowania, w myśl powołanych wyżej przepisów, będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą otrzyma bądź ma otrzymać dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługę od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

A zatem podstawą opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę usług jest całość świadczenia pieniężnego należnego od Operatora. Skoro – jak wskazano we wniosku – wynagrodzenie Wnioskodawcy skalkulowane jest na podstawie różnicy pomiędzy kwotą należności pobranych od klientów a kwotą poniesionych kosztów wykonania umowy oraz należnej Operatorowi prowizji, to tak ustalona wartość stanowić będzie podstawę opodatkowania i – stosownie do regulacji wynikających z zapisu art. 106e ust. 1 ustawy – winna znaleźć odzwierciedlenie w fakturach wystawianych na rzecz Operatora.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Odnośnie kwestii obowiązku podatkowego oraz dokumentowania w związku z otrzymywanymi zaliczkami na poczet konkretnego przyszłego najmu oraz zwrotu tych zaliczek, należy wskazać, co następuje.

Kwestię obowiązku podatkowego reguluje art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Natomiast jak stanowi art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty.

Zgodnie więc ze Słownikiem języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Stosownie do powyższego, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Podkreślić jednak należy, że aby uznać wpłacaną kwotę za zaliczkę/przedpłatę na poczet przyszłych dostaw towarów lub świadczenia usług, istotne jest aby przyszłe świadczenie było jasno określone w sposób umożliwiający jego identyfikację, a strony świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki/przedpłaty, nie miały woli dokonywania jego zmian w przyszłości.

Strony dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość – cenę, za którą dokonują transakcji. Zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Oznacza to, że Strony mogą także swobodnie umówić się, w kwestiach dotyczących wynagrodzenia za realizację warunków umowy.

Należy zauważyć, że część zapłaty otrzymana przed przystąpieniem do wykonywania zlecenia to niewątpliwie zaliczka. Zaliczkę wpłaca się więc na poczet przyszłego wykonania usługi, przed jej faktycznym wykonaniem, tj. na poczet przyszłej należności, zaś częściowa zapłata jest częściowym uiszczeniem należności za wykonaną usługę w części.

Jak wynika z cytowanego już wcześniej przepisu art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106i ust. 1, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (art. 106i ust. 2).

Jak wynika z art. 106i ust. 7 ustawy, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.

Na podstawie art. 106j ust. 1 pkt 4, w przypadku gdy po wystawieniu faktury dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, podatnik wystawia fakturę korygującą.

Jak wynika z opisu sprawy, Operator jest zobowiązany do raportowania otrzymanych zaliczek w podziale na okresy przyszłego świadczenia, raportowania dokonanych zwrotów na podstawie dokonanych anulacji rezerwacji. Spółka na podstawie otrzymanych od Operatora danych kwot zaliczek, wystawia fakturę zaliczkową na rzecz Operatora. Spółka wystawia na rzecz Operatora i rozlicza „fakturę zaliczkową” na podstawie sporządzonych przez Operatora zestawień kwot zaliczek otrzymanych na poczet przyszłych usług najmu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku rozpoznania obowiązku podatkowego oraz dokumentowania w sytuacji, gdy wartości otrzymanych zaliczek na poczet konkretnego przyszłego najmu nie są fizycznie przekazywane na rachunek Spółki, a są rozliczane i przekazywane dopiero w momencie rozliczenia okresu, w którym zrealizowano usługę oraz w przypadku zwrotu zaliczki na rzecz kontrahenta w przypadku rezygnacji z usługi.

W świetle powołanych przepisów, na gruncie przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że – mając na uwadze brzmienie powołanego art. 19a ust. 8 ustawy – otrzymanie przez Operatora zaliczek na poczet przyszłych konkretnych usług krótkoterminowego zakwaterowania, w sytuacji, gdy zaliczki te są rozliczane i przekazywane na rachunek Spółki dopiero w momencie rozliczenia okresu zrealizowanej usługi – wbrew twierdzeniu Spółki – nie będzie powodować u Spółki powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w okresie otrzymania tych zaliczek przez Operatora. Tym samym, Spółka nie jest zobowiązana do wystawiania faktur zaliczkowych na rzecz Operatora w momencie otrzymania przez niego zaliczek, jak również faktur korygujących w przypadku zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, w przypadku rezygnacji z usługi.

W świetle powyższego, stanowisko Spółki uznano w tym zakresie za nieprawidłowe.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku, co oznacza, że jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej, zostaną ustalone odmienne od przedstawionych we wniosku stanów faktycznych, niniejsza interpretacja nie wywrze skutków prawnych.

Należy także zauważyć, że granice postępowania, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym tut. organ w niniejszej interpretacji odniósł się wyłącznie do kwestii objętych przedmiotem pytań. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym czy we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem i nie dotyczą stosowania prawa podatkowego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii prawidłowości zawieranych umów cywilnoprawnych między stronami, przedstawionych we wniosku wyliczeń rachunkowych, jak i sposobu dokumentowania czynności świadczonych przez Operatora na rzecz Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.