2018.02.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.23.2018.1.MM
z 21 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 18 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

w części dotyczącej pracowników wraz z osobami towarzyszącymi (w tym członkami ich rodzin) – jest prawidłowe,
w części dotyczącej klientów/kontrahentów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo X (dalej: Wnioskodawca) jest podatnikiem czynnym VAT, prowadzącym działalność w zakresie produkcji i handlu artykułami budowlanymi oraz wyposażenia wnętrz. Z okazji 20-lecia istnienia firmy Wnioskodawca chce zorganizować imprezę jubileuszową. W czasie jej trwania, oprócz koncertu zespołu muzycznego, odbędzie się także prezentacja filmu przedstawiającego produkty oferowane przez firmę, w tym stosowane w produkcji technologie (nowe rozwiązania systemów technologicznych). W filmie wskazano, że stosowane w zakładzie technologie, procesy i materiały pozwalają na zaoferowanie klientom/kontrahentom produktów o wysokiej jakości, wyższej niż oferowane na rynku.

Wśród zaproszonych klientów/kontrahentów znalazły się osoby decyzyjne w kwestii zakupów i możliwości silniejszego zacieśnienia współpracy – klienci/kontrahenci dokonujący z punktu widzenia firmy zakupów dużej ilości towarów oraz klienci/kontrahenci rokujący ich wzrost w przyszłości, co bezpośrednio przekłada się na przychody firmy. Celem imprezy będzie w szczególności pozyskanie nowych zleceń.

W imprezie jubileuszowej będą uczestniczyli także pracownicy Wnioskodawcy wraz z osobami towarzyszącymi (w tym członkowie ich rodzin).

W związku z powyższym celem imprezy jubileuszowej będzie także zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawa atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych oraz, poprzez udział w imprezie klientów/kontrahentów firmy, zacieśnienie relacji między pracownikami a klientami/kontrahentami firmy w kontaktach biznesowych. Wszystkie te działania będą miały zatem na celu poprawę efektywności osiąganych przez Wnioskodawcę wyników gospodarczo-ekonomicznych.

W związku z organizacją imprezy jubileuszowej Wnioskodawca poniesie koszty, tj. koszty zakupu usług gastronomicznych, wynagrodzenie za wynajęcie sali, wynagrodzenie dla zespołu muzycznego, koszt zakwaterowania uczestników imprezy w hotelu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z organizacją imprezy jubileuszowej, takie jak:

koszty zakupu usług gastronomicznych,
wynagrodzenie dla zespołu muzycznego,
wynagrodzenie za wynajęcie sali,
koszty zakwaterowania uczestników imprezy (pracowników wraz z osobami towarzyszącymi, w tym członków ich rodzin, oraz klientów/kontrahentów) w hotelu

mogą stanowić koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione w związku z organizacją imprezy jubileuszowej, takie jak:

koszty zakupu usług gastronomicznych,
wynagrodzenie dla zespołu muzycznego,
wynagrodzenie za wynajęcie sali,
koszty zakwaterowania uczestników imprezy (pracowników wraz z osobami towarzyszącymi, w tym członków ich rodzin, oraz klientów/kontrahentów) w hotelu

mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki związane z organizacją obchodów imprezy jubileuszowej, tj. a) koszty zakupu usług gastronomicznych, b) wynagrodzenie dla zespołu muzycznego, c) wynagrodzenie za wynajem sali, d) koszty zakwaterowania uczestników imprezy (pracowników wraz z osobami towarzyszącymi, w tym członków ich rodzin, oraz klientów/kontrahentów) w hotelu, stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz spełniają wszystkie wyżej wymienione kryteria.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z poglądem wyrażonym w interpretacjach podatkowych wydatki podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu poniesione w związku z organizacją imprezy jubileuszowej na rzecz uczestniczących w niej pracowników należy odróżnić od wydatków poniesionych na rzecz uczestniczących w imprezie klientów/kontrahentów firmy.

W zakresie pierwszej wymienionej kategorii – wydatków poniesionych na rzecz zatrudnionych pracowników uzasadnienia dla zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów należy upatrywać w przekonaniu o ich pozytywnym wpływie na lojalność, efektywność, motywację i pogłębienie więzi pracownika z pracodawcą, przedkładającym się na całokształt działalności podatnika – przedsiębiorcy.

Zachowanie pracodawcy mające na celu podkreślenie długotrwałej współpracy z danymi pracownikami jest wyrazem szacunku dla pracowników, pamięci, podziękowania za pracę, zaangażowanie i włożony wkład w tworzenie zakładu i uzyskiwane przychody – zob. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 stycznia 2013 r. nr IPTPB3/423-3401/12-4/PM, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 listopada 2015 r. nr ILPB3/4510-1-417/15-2/AO.

Nie stanowią przeszkody dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na rzecz pracowników, jeżeli w imprezie uczestniczyły także osoby im towarzyszące, w tym członkowie ich rodzin – zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 listopada 2011 r. nr IPTPB3/423-218/11-2/PM, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 grudnia 2015 r. nr IBPB-1-214510-864/15/AP.

W zakresie drugiej wymienionej kategorii – wydatków poniesionych na rzecz uczestniczących w imprezie klientów/kontrahentów firmy wskazać należy, że wydatki te miały na celu przede wszystkim reklamę oferowanych produktów, w tym nowych rozwiązań systemów technologicznych stosowanych w przedsiębiorstwie. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, nie mamy w omawianym przypadku do czynienia z tzw. kosztami reprezentacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodów. Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia „reprezentacji”, ani „reklamy”, należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcia te zostały zdefiniowane następująco:

„reklama” jest działaniem mającym na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług; np. plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp., służące temu celowi,
„reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się „występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów” (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Tymczasem z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że celem imprezy jubileuszowej będzie w odniesieniu do klientów/kontrahentów firmy przedstawienie walorów, techniki, możliwości i sposobu funkcjonowania oferowanych przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy produktów, ze szczególnym uwzględnianiem nowo wdrażanych rozwiązań systemów technologicznych. Celowi temu służyć będzie przede wszystkim prezentacja podczas imprezy filmu przedstawiającego produkty oferowane przez firmę, w tym stosowane w produkcji technologie (nowe rozwiązania systemów technologicznych). W filmie wskazano, że stosowane w zakładzie technologie, procesy i materiały pozwalają na zaoferowanie klientom/kontrahentom produktów o wysokiej jakości, wyższej niż oferowane na rynku. Wnioskodawca w ten sposób chce zachęcić do skorzystania z jego produktów, co mogłoby bezpośrednio przełożyć się na zwiększenie przychodów (pogłębienie współpracy). Pod tym względem impreza jubileuszowa stanowić będzie części działań marketingowych Wnioskodawcy skierowanych do jej klientów/kontrahentów – uczestników imprezy.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 22 sierpnia 2011 r. nr IBPBI/2/423-605/11/MK oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 stycznia 2014 r. nr IPPB5/423-919/13-2/MK. Na możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z imprezą wykazującą dwojaki charakter (tj. z jednej strony charakter integracyjny, a z drugiej strony charakter marketingowy) wskazał także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 30 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 1230/15.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż wydatki poniesione na sfinansowanie kosztów uczestnictwa klientów/ kontrahentów przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i jego pracowników wraz z osobami towarzyszącymi (w tym członków ich rodzin) w imprezie jubileuszowej (łączącej w sobie elementy integracyjne oraz elementy akcji marketingowej) prawidłowo udokumentowane dla celów podatkowych stanowią koszty uzyskania przychodów w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

w części dotyczącej pracowników wraz z osobami towarzyszącymi (w tym członkami ich rodzin) – jest prawidłowe,
w części dotyczącej klientów/kontrahentów – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są – co do zasady – tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym kosztem a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, ponieważ to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 ustawy, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 23 tego przepisu – koszty reprezentacji. Zgodnie z tym przepisem: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 23 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 23).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy wskazać, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, należy wskazać, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę przez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym przez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także przez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie należy zauważyć, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” należy wywieść z powyższego, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy przez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – z okazji 20-lecia istnienia firmy – chce zorganizować imprezę jubileuszową. W czasie jej trwania odbędzie się koncert zespołu muzycznego, a także prezentacja filmu przedstawiającego produkty oferowane przez firmę, w tym stosowane w produkcji technologie (nowe rozwiązania systemów technologicznych). W filmie wskazano, że stosowane w zakładzie technologie, procesy i materiały pozwalają na zaoferowanie klientom/kontrahentom produktów o wysokiej jakości, wyższej niż oferowane na rynku. Wśród zaproszonych klientów/kontrahentów znalazły się osoby decyzyjne w kwestii zakupów i możliwości silniejszego zacieśnienia współpracy – klienci/kontrahenci dokonujący z punktu widzenia firmy zakupów dużej ilości towarów oraz klienci/kontrahenci rokujący ich wzrost w przyszłości, co bezpośrednio przekłada się na przychody firmy. Celem imprezy będzie w szczególności pozyskanie nowych zleceń.

W imprezie jubileuszowej będą uczestniczyli także pracownicy Wnioskodawcy wraz z osobami towarzyszącymi (w tym członkowie ich rodzin). W związku z powyższym celem imprezy jubileuszowej będzie także zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawa atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych oraz, przez udział w imprezie klientów/kontrahentów firmy, zacieśnienie relacji między pracownikami a klientami/kontrahentami firmy w kontaktach biznesowych. Wszystkie te działania będą miały zatem na celu poprawę efektywności osiąganych przez Wnioskodawcę wyników gospodarczo-ekonomicznych.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że wydatki na organizację jubileuszu przypadające na pracowników i osoby im towarzyszące, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – wydatki te mają na celu zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych.

Niewątpliwie spotkania pracowników poza miejscem pracy w oderwaniu od codziennych problemów firmowych w towarzystwie bliskich im osób sprzyjają polepszeniu komunikacji, umocnieniu więzi z pracodawcą oraz mają wpływ na integrację zespołu. Udział osób towarzyszących w imprezie firmowej ma wpływ na wytworzenie bardziej swobodnej atmosfery i zadowolenia pracowników oraz buduje w nich poczucie akceptacji przyjętych wartości społecznych, co z kolei wpływa na większą motywację do pracy oraz głębszą i silniejszą integrację zespołu.

Reasumując – wydatki poniesione w związku z organizacją imprezy jubileuszowej, takie jak: koszty zakupu usług gastronomicznych, wynagrodzenie dla zespołu muzycznego, wynagrodzenie za wynajęcie sali, koszty zakwaterowania uczestników imprezy (pracowników wraz z osobami towarzyszącymi, w tym członków ich rodzin) w hotelu – w części dotyczącej pracowników Wnioskodawcy wraz z osobami towarzyszącymi (w tym członkami ich rodzin) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do wydatków związanych z udziałem w imprezie jubileuszowej klientów/kontrahentów firmy, należy wskazać, że wydatki te nie mogą zostać uznane za koszty podatkowe. Rozpatrując zasadność ich poniesienia należy wziąć pod uwagę całościowy charakter imprezy. Dla prawidłowej kwalifikacji kosztów najważniejszym jest bowiem wyraźne ustalenie głównego celu organizowanego spotkania i wskazanie potencjalnych korzyści oczekiwanych w związku z taką imprezą. Należy zauważyć, że – jak wskazano w opisie sprawy – podczas obchodów jubileuszu planowana jest część rozrywkowa (koncert zespołu muzycznego, konsumpcja), jak również zakwaterowanie uczestników imprezy w hotelu. Wprawdzie w trakcie obchodów jubileuszowych przewidziano również prezentację filmu przedstawiającego produkty oferowane przez firmę, w tym stosowane w produkcji technologie, jednak nie ulega wątpliwości, że ww. część promująca zostanie zdominowana przez przygotowaną równocześnie część konsumpcyjną (rozrywkową).

Tym samym obchody jubileuszu firmy przybiorą charakter wydarzenia o cechach reprezentacyjnych. Należy tutaj podkreślić także, że osiągnięcie przez uczestników przygotowywanej imprezy (klientów/kontrahentów firmy) wiedzy i przekonań pożądanych przez Wnioskodawcę nie jest uzależnione od zaoferowania przez niego tak bogatej części rozrywkowej (konsumpcyjnej).

NSA w wyroku w składzie 7 sędziów z 17 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 702/11 stwierdził, że oceniając czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pozytywnego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Mając zatem powyższe na względzie należy stwierdzić, że wydatki związane z organizacją imprezy jubileuszowej w zakresie dotyczącym klientów/kontrahentów noszą znamiona reprezentacji firmy mające na celu wykreowanie pozytywnego wizerunku firmy w oczach klientów/kontrahentów, uwypuklenie swojej zasobności i profesjonalizmu, czyli stworzenie oczekiwanego wizerunku Wnioskodawcy dla potencjalnego zawarcia umowy lub stworzenie korzystnych warunków jej zawarcia. Tym samym wydatki poniesione z tego tytułu, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Reasumując – wydatki poniesione w związku z organizacją imprezy jubileuszowej, takie jak: koszty zakupu usług gastronomicznych, wynagrodzenie dla zespołu muzycznego, wynagrodzenie za wynajęcie sali, koszty zakwaterowania uczestników imprezy (pracowników wraz z osobami towarzyszącymi, w tym członków ich rodzin) w hotelu – w części dotyczącej klientów/kontrahentów Wnioskodawcy nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Należy także nadmienić, że zasadność zaliczenia wskazanych przez Wnioskodawcę wydatków związanych z organizacją jubileuszu firmy (w szczególności związek między ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu) do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin