Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.6.2018.1.AK
z 20 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 grudnia 2017 r. (data wpływu 3 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wynagrodzenie za Sukces może stanowić koszt zwiększający wartość początkową środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszt zwiększający wartość początkową prototypu linii technologicznej wytworzonego w ramach Projektu, i wówczas będzie podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez odpisy amortyzacyjne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2018 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wynagrodzenie za Sukces może stanowić koszt zwiększający wartość początkową środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszt zwiększający wartość początkową prototypu linii technologicznej wytworzonego w ramach Projektu, i wówczas będzie podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez odpisy amortyzacyjne.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest producentem włóknin, które znajdują zastosowanie w sektorze higieny osobistej, przemysłowej, gospodarstw domowych, a także w branży medycznej, budowlanej i obuwniczej.

Spółka jako jedna z nielicznych na świecie wytwarza kolorowe, niebarwione włókniny typu spunlace (igłowane wodą).

Ofertę Spółki uzupełniają ponadto:

• włókniny igłowane mechanicznie,
• czyściwa profesjonalne.
  
  

W celu zwiększenia przewagi konkurencyjnej na rynku, Spółka planuje zrealizować projekt polegający na opracowaniu demonstracyjnej linii technologicznej do wysokowydajnej produkcji włóknin typu spunlace wyposażonej w centralny układ sterowania (dalej: „Projekt”).

Ze względu na wysoką wartość inwestycji, Spółka nie planuje finansować jej wyłącznie z własnych środków, lecz z dwóch źródeł:

• z dofinansowania otrzymanego w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój – w wysokości 40% całkowitych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem w ramach Projektu, przy czym:
  
  • dofinansowanie będzie przekazywane Spółce w formie refundacji poniesionych wydatków kwalifikowanych, wypłacanej w wysokości określonej w harmonogramie płatności Projektu na podstawie wniosków o płatność złożonych przez Spółkę i zaakceptowanych przez właściwą instytucję,
  • do czasu otrzymania refundacji Spółka będzie zobowiązana do finansowania Projektu ze środków własnych,
• ze środków własnych Spółki - w pozostałej części.
  
  

Prototyp linii technologicznej będzie stanowił środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) i zostanie wprowadzony do ewidencji Spółki, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W celu pozyskania dofinansowania w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój Spółka skorzystała z pomocy profesjonalnego podmiotu (dalej: „Doradca”), który świadczy usługi doradztwa finansowego. W dniu 28 listopada 2016 r. Spółka zawarła z Doradcą umowę ramową o świadczenie usług doradczych (dalej: „Umowa Doradcza”).

Zgodnie z § 2 Umowy Doradczej Doradca jest zobowiązany do:

• optymalizacji podmiotu ubiegającego się o dofinansowanie, w tym:
  
  • doradztwa w zakresie budowania podmiotu pod kątem występowania o źródła finansowania z zasobów funduszy Unii Europejskiej,
  • kreowania przedsięwzięć inwestycyjnych Spółki pod kątem możliwości pozyskiwania finansowania,
  • weryfikacji nakładów inwestycyjnych Spółki pod kątem ich zgodności z przepisami o pomocy publicznej oraz pod względem możliwości spełnienia wymogów formalnych uprawniających do złożenia dokumentacji unijnej w ramach Programów UE i innych;
• przygotowania dokumentacji unijnej, w tym:
  
  • optymalizacji inwestycji celem osiągnięcia wysokiej pozycji w rankingu projektów,
  • opracowania wniosku o dofinansowanie zgodnie z obowiązującym prawodawstwem krajowym i wspólnotowym,
  • skompletowania i weryfikacji dokumentów formalnych towarzyszących dokumentacji aplikacyjnej, przygotowanych przez Spółkę, zgodnie z wymogami prawa krajowego i wspólnotowego, z wyłączeniem dokumentacji środowiskowej, w tym studium wykonalności,
  • reprezentacji Spółki, w oparciu o pełnomocnictwo, w działaniach związanych z realizacją projektu, o ile Spółka zdecyduje o udzieleniu takiego pełnomocnictwa.
  
  
  

Zgodnie z § 4 ust. 1 Umowy Doradczej:

• z tytułu realizacji czynności określonych w § 2 Umowy Doradczej, Doradca otrzyma wynagrodzenie stałe oraz Wynagrodzenie za Sukces,
  
• Wynagrodzenie za Sukces ustala się w wysokości procentowej kwoty środków finansowych pozyskanych przez Spółkę lub podmiot ubiegający się o dofinansowanie na podstawie dokumentacji przygotowanej przez Doradcę,
  
• za pozyskanie uważa się środki finansowe przyznane przez organy, podmioty lub instytucje w zgodzie z właściwymi przepisami, względnie umowami lub porozumieniami, regulującymi wszelkie sprawy związane z przyznawaniem tych środków finansowych,
  
• pozyskanie dotacji następuje z chwilą opublikowania listy rankingowej przez organ właściwy na oficjalnej stronie internetowej z informacją o przyznaniu dotacji dla Spółki lub podmiotu ubiegającego się o dofinansowanie,
  
• wynagrodzenie będzie płatne w wysokości określonej w Umowie Doradczej, w następujący sposób:
  
  • I rata - wynagrodzenie stałe - z chwilą przystąpienia do prac nad wnioskiem o dofinansowanie,
  • II rata - wynagrodzenie stałe - najpóźniej 7 dni po złożeniu wniosku o dofinansowanie,
  • III rata - Wynagrodzenie za Sukces - najpóźniej 7 dni po ukazaniu się listy wniosków zatwierdzonych do dofinansowania, opublikowanej na stronie internetowej organu właściwego, przy czym Wynagrodzenie za Sukces będzie pomniejszane o wypłacone wcześniej wynagrodzenie stałe.
  
  
  

Na podstawie Umowy Doradczej Doradca sporządził dla Spółki wniosek o dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2010 (winno być: 2014-2020) działanie 1.1 / poddziałanie 1.1.1. na realizację Projektu.

W czerwcu 2017 r. została ogłoszona lista projektów wybranych do dofinansowania, wśród nich - Projekt Spółki.

W związku ze skutecznym pozyskaniem dla Spółki dofinansowania na wniosek przygotowany przez Doradcę, Spółka wypłaciła Doradcy Wynagrodzenie za Sukces w wysokości i na zasadach określonych w Umowie Doradczej.

Wynagrodzenie za Sukces zostało sfinansowane ze środków obrotowych Spółki. Spółka nie otrzymała i nie otrzyma dofinansowania w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój na pokrycie całości lub części Wynagrodzenia za Sukces. Równowartość Wynagrodzenia za Sukces nie zostanie też Spółce zwrócona w jakikolwiek inny sposób.

Spółka może współpracować z Doradcą na powyższych zasadach również w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wynagrodzenie za Sukces może stanowić koszt zwiększający wartość początkową środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, tj. koszt zwiększający wartość początkową prototypu linii technologicznej wytworzonego w ramach Projektu, i wówczas będzie podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT poprzez odpisy amortyzacyjne?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wynagrodzenie za Sukces może stanowić koszt zwiększający wartość początkową środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, tj. koszt zwiększający wartość początkową prototypu linii technologicznej wytworzonego w ramach Projektu i wówczas będzie podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów zostały określone w art. 15 i art. 16 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z utrwalonym, jednolitym stanowiskiem organów podatkowych, w celu zakwalifikowania wydatku jako kosztu uzyskania przychodów konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. pokryty ze środków podatnika,
• wydatek ma charakter definitywny, tj. nie został podatnikowi zwrócony,
• wydatek pozostaje w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika,
• wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów albo zachowania lub zabezpieczenia ich źródła,
• wydatek został właściwie udokumentowany,
• wydatek nie został wymieniony w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
  
  

Po rozstrzygnięciu, że dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT, do ustalenia pozostaje sposób jego zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów. W tym zakresie ustawa o CIT zawiera szczególne regulacje dotyczące m.in. wydatków poniesionych na realizację inwestycji.

Co do zasady wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT). Wydatki te mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie:

• poprzez odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o CIT, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT (art. 15 ust. 6 ustawy o CIT), lub
• w przypadku zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych - kosztem uzyskania przychodów są poniesione wydatki, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT).
  
  

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się:

• od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 16f ust. 1 ustawy o CIT),
• począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).
  
  

W celu prawidłowego dokonywania odpisów amortyzacyjnych konieczne jest zatem ustalenie wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, a następnie jego wprowadzenie do ewidencji.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem art. 16g ust. 2-14 ustawy o CIT, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Katalog wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego jest zatem otwarty i należą do niego w szczególności:

• wartość - w cenie nabycia - rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
• wartość - w cenie nabycia - usług obcych wykorzystanych do wytworzenia środków trwałych, zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, tj. przede wszystkim na jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania,
• koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń (wraz z narzutami) dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.
  
  

Do wartości początkowej środka trwałego zalicza się zatem ogół kosztów poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego, od momentu rozpoczęcia inwestycji do momentu przekazania środka trwałego do używania. Są to koszty bezpośrednio związane z realizacją danej inwestycji.

Należy natomiast podkreślić, że zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT z kosztu wytworzenia środka trwałego zostały wyłączone koszty ogólne zarządu, koszty sprzedaży oraz pozostałe koszty operacyjne i koszty operacji finansowych.

Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia „kosztów ogólnych zarządu”. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych należy je rozumieć jako koszty działania jednostki jako całości oraz koszty zarządzania nią. Do kosztów zarządu zalicza się:

• koszty administracyjno-gospodarcze, do których należą w szczególności: wynagrodzenia pracowników zarządu, koszty delegacji, eksploatacji samochodów służbowych, zużycia materiałów biurowych, utrzymania budynków i pomieszczeń zarządu;
• koszty ogólnoprodukcyjne, które obejmują w szczególności koszty prowadzenia i utrzymania komórek oraz obiektów ogólnego przeznaczenia, takich jak magazyny, biura, laboratoria,
• koszty nieprodukcyjne, które nie przynoszą efektu gospodarczego, w szczególności koszty przestojów, ubytki naturalne i niedobory w magazynach.
  
  

Na potwierdzenie w/w wykładni pojęcia „koszty ogólne zarządu” Wnioskodawca przywołuje:

• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 10 stycznia 2014 r., sygn. IPTPB3/423-383/13-4/IR,
• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 18 grudnia 2012 r., sygn. IPPB5/423-1013/12-2/AB,
• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 13 października 2013 r., sygn. ILPB4/423-270/13-2/DS.
  
  

Wydatki dotyczące całokształtu działalności Spółki, nawet w pewien sposób związane z inwestycją realizowaną przez podatnika, nie mają zatem wpływu na koszt wytworzenia środka trwałego i nie zwiększają jego wartości początkowej.

Mając na uwadze powyższe, przy ustalaniu wartości początkowej środka trwałego wytworzonego przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego inwestycji decydujące znaczenie ma fakt, czy wydatki poniesione przez podatnika dotyczą:

• tylko jednej konkretnej inwestycji czy
• całokształtu działalności Spółki.
  
  

Wydatek powiększa koszt wytworzenia środka trwałego i w rezultacie podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, jeżeli istnieje ścisły związek wydatku z konkretnym przedsięwzięciem inwestycyjnym realizowanym przez podatnika, czyli wytwarzanym środkiem trwałym.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

• Spółka zamierza zrealizować inwestycję, która polega na opracowaniu demonstracyjnej linii technologicznej,
• linia technologiczna będzie stanowiła środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT i zostanie wprowadzona do ewidencji Spółki, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,
• Wynagrodzenie za Sukces zostało wypłacone Doradcy za pozyskanie dofinansowania do konkretnej inwestycji, która polega na wytworzeniu demonstracyjnej linii technologicznej,
• Spółka była zobowiązana do wypłacenia Doradcy Wynagrodzenia za Sukces wyłącznie w przypadku skutecznego pozyskania dofinansowania,
• Wynagrodzenie za Sukces zostało sfinansowane ze środków obrotowych Spółki,
• Spółka nie otrzymała i nie otrzyma dofinansowania w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój na pokrycie całości lub części Wynagrodzenia za Sukces, równowartość Wynagrodzenia za Sukces nie zostanie też Spółce zwrócona w jakikolwiek inny sposób.
  
  

Powyższe oznacza, że:

• Wynagrodzenie za Sukces stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o CIT, ponieważ:
  
  • wydatek jest uzasadniony z ekonomicznego punktu widzenia i w wyniku jego poniesienia Spółka oczekuje zwiększenia przychodów w związku z wytworzeniem nowego źródła przychodów podlegających opodatkowaniu CIT, tj. demonstracyjnej linii technologicznej,
  • w rezultacie został spełniony warunek określony w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj. poniesienie wydatku w celu osiągnięcia przychodów,
  • koszty tego rodzaju nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
• Wynagrodzenie za Sukces może zwiększyć wartość początkową środka trwałego w postaci demonstracyjnej linii technologicznej, ponieważ:
  
  • wypłata Wynagrodzenia za Sukces jest bezpośrednio związana z konkretną inwestycją, która polega na wytworzeniu demonstracyjnej linii technologicznej,
  • poniesiony przez Spółkę wydatek warunkuje realizację inwestycji - Spółka nie planowała sfinansować całej inwestycji z własnych środków i w rezultacie realizacja inwestycji była uzależniona od pozyskania dofinansowania,
  • istnieje ścisły związek między wydatkowaniem przez Spółkę Wynagrodzenia za Sukces a przeprowadzeniem konkretnego procesu inwestycyjnego - na co wskazuje zobowiązanie Spółki do wypłacenia Wynagrodzenia za Sukces wyłącznie w przypadku skutecznego pozyskania dofinansowania,
  • koszty tego rodzaju nie zostały wymienione w art. 16g ust. 4 ustawy o CIT jako podlegające wyłączeniu z kosztu wytworzenia środka trwałego, w szczególności nie stanowią kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych.
• Wynagrodzenie za Sukces może być odnoszone w koszty uzyskania przychodów Spółki w formie odpisów amortyzacyjnych, o ile odpisy te będą dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o CIT, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT.
  
  

Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę znajduje potwierdzenie m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 maja 2014 r., sygn. IPPB3/423-340/14-2/MS1, w której organ uznał za prawidłowe następujące stanowisko wnioskodawcy, cyt.: „Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, iż do wartości początkowej środków trwałych zalicza się tylko wydatki ściśle związane z ich nabyciem lub wytworzeniem, przy czym oba katalogi wydatków uwzględnianych w wartości początkowej nie mają charakteru zamkniętego. Oznacza to, iż (...) będzie decydować faktyczny związek zachodzący między poniesieniem kosztu a powstaniem środka trwałego. W ocenie Wnioskodawcy uzasadnione jest przyjęcie podejścia, iż za wydatki zwiększające wartość początkowa środka trwałego należy uznać te, bez których poniesienia nie byłoby możliwe oddanie środka trwałego do używania, a wiec te, które nie zostałyby także poniesione gdyby podatnik nie nabywał lub wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego”.
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 grudnia 2010 r., sygn. IPPB1/415-888/10-2/MT, w której w odniesieniu do wydatków na nabycie usług doradczych oraz usług sporządzenia biznesplanu organ rozstrzygnął, cyt.: „Analiza powołanych przepisów na tle przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że w momencie podjęcia pierwszych czynności związanych z uruchomieniem silosów zbożowych wszelkie wydatki poniesione na ten cel są kosztami związanymi z tą inwestycją. Nakład inwestycyjny oznacza bowiem wszystkie koszty podjęte dla realizacji inwestycji, w tym działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe. Wydatki na usługi wymienione przez Wnioskodawcę mają związek z realizowaną inwestycją, ponieważ stanowią one cześć prac z całego zadania inwestycyjnego. Prace związane z działaniami poprzedzającymi inwestycję, jaką będzie budowa silosów są bowiem konieczne dla prawidłowego funkcjonowania budowanego obiektu i tym samym warunkują osiąganie przychodów z prowadzonej w tym zakresie działalności. Wydatki inwestycyjne stanowią koszt uzyskania przychodów głównie w sposób pośredni, tj. przez możliwość zaliczenia w koszty odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (tzw. odpisy amortyzacyjne). Reasumując mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na usługi doradcze oraz sporządzenie biznes planu zwiększa wartość początkowa środka trwałego”.
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 grudnia 2012 r., sygn. IPPB5/423-1013/12-2/AB, cyt.: „Koszt wynagrodzenia na rzecz spółki radców prawnych z tytułu świadczonych usług jest kosztem wytworzenia środka trwałego w tej części dotyczącej zagadnień prawnych związanych z procesem inwestycyjnym. Decydujące znaczenie ma fakt, iż usługi prawnicze dotyczą tylko tej wybranej inwestycji. W tym zakresie stanowisko spółki należy uznać za nieprawidłowe. W zakresie nie dotyczącym procesu inwestycyjnego koszt usług prawnych będą zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Reasumując wydatki na usługi prawne ponoszone przez spółkę w części dotyczącej procesu inwestycyjnego zwiększają wartość początkowa środka trwałego”.
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 lipca 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-424/14/PC, cyt.: „Wartość początkową inwestycji będą zatem zwiększać koszty bezpośrednio związane z jej realizacją oraz koszty pośrednie, które warunkują jej prowadzenie. Do takich wydatków należy zaliczyć niektóre koszty dotyczące usług doradczych wymienionych we wniosku, bowiem jak wskazał Wnioskodawca koszty te:
  
  • w przypadku usług doradczych dotyczących m.in. znalezienia dostawcy i pomocy w podpisaniu umowy i negocjowaniu ceny miały bezpośredni wpływ na wartość inwestycji ponieważ wpłynęły na uzyskanie korzystnej ceny,
  • w przypadku usług doradczych przy uruchomieniu linii świadczonych przez specjalistę z wdrażanej technologii, usługi te były niezbędne w celu właściwie przeprowadzonego uruchomienia linii.
  Są to wydatki pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem (ulepszeniem) środków trwałych, a zatem są elementem ich kosztu wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Wydatki te mogą więc zmniejszać podstawę opodatkowania przez zaliczenie w koszty odpisów z tytułu zużycia środków trwałych - tzw. odpisów amortyzacyjnych”.
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 października 2013 r., sygn. ILPB4/423-270/13-2/DS, cyt.: „Wobec wymienionych w stanie faktycznym wydatków, do kosztu wytworzenia, a zarazem wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć (...)
  
  • koszty doradztwa, sporządzenia dokumentacji technicznych, dokumentacji projektowej, opracowania wizualizacji wnętrza oraz zakupu materiałów graficznych, które są związane z realizacją projektu inwestycyjnego (lit. d stanu faktycznego);
  • koszty audytu projektu inwestycyjnego (lit. e stanu faktycznego);
  • koszty bezpośredniej obsługi prawnej projektu (lit. f stanu faktycznego);
  (...) Należy wskazać, że powyżej wymienione wydatki są bezpośrednio związane z procesem wytworzenia środka trwałego. Bez ich poniesienia inwestycja nie mogłaby być prowadzona. Są to zatem wydatki niezbędne, których poniesienie daje Spółce możliwość rozpoczęcia i prowadzenia inwestycji, w wyniku której powstanie środek trwały. Dlatego też wydatki te powiększają wartość środka trwałego i będą ujmowane w kosztach uzyskania przychodów Spółki przez odpisy amortyzacyjne”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „updop”(w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r.)), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Art. 15 ust. 1 updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Przepisy updop, dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze zróżnicowany charakter ww. kategorii kosztów ustawodawca zróżnicował zasady ich potrącalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

Jednocześnie, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie, innych niż wymienione w lit. a, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a – 16c updop.

W myśl art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 updop,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c updop.
  
  

Jednocześnie, w myśl art. 4a pkt 1 updop, inwestycja oznacza środek trwały w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2342 ze zm.). Zgodnie natomiast, z art. 3 pkt 16 ustawy o rachunkowości, środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Na mocy art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W art. 16g updop, zostały wskazane zasady ustalania wartości początkowej składników majątku trwałego stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do postanowień art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Zgodnie z treścią art. 16g ust. 4 updop, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Cytowana definicja ma charakter otwarty. Ustawodawca obejmuje pojęciem kosztu wytworzenia środka trwałego wszelkie koszty, których poniesienie jest związane bezpośrednio z realizacją inwestycji. Oceniając dany wydatek pod kątem możliwości uznania go za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego, należy zatem badać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika.

W szczególności, do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą:

1. wartość – w cenie nabycia – rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
2. wartość – w cenie nabycia – wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, tj. przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych,
3. koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.
   
   

Zatem, do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego – w myśl art. 16g ust. 4 updop – zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków związanych z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty. Mieszczą się w nim również inne, niewymienione wprost w treści omawianego przepisu koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. O tym, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje wobec tego związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym. Do kosztów wytworzenia środków trwałych zalicza się koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku i dają się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego, to znaczy związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji. Są to bowiem wydatki pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem, a zatem są elementem ich kosztu wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi element wartości początkowej, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych (wyjątek stanowią tu grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które zgodnie z art. 16c pkt 1 updop amortyzacji nie podlegają).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w celu zwiększenia przewagi konkurencyjnej na rynku, planuje zrealizować projekt polegający na opracowaniu demonstracyjnej linii technologicznej do wysokowydajnej produkcji włóknin typu spunlace wyposażonej w centralny układ sterowania. Spółka planuje sfinansować inwestycje m.in. z dofinansowania otrzymanego w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój – w wysokości 40% całkowitych wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem w ramach Projektu. W celu pozyskania dofinansowania Spółka skorzystała z pomocy profesjonalnego podmiotu, który świadczy usługi doradztwa finansowego. W dniu 28 listopada 2016 r. Spółka zawarła z Doradcą umowę ramową o świadczenie usług doradczych.

Zgodnie z § 4 ust. 1 Umowy Doradczej:

• z tytułu realizacji czynności określonych w § 2 Umowy Doradczej, Doradca otrzyma wynagrodzenie stałe oraz Wynagrodzenie za Sukces,
  
• Wynagrodzenie za Sukces ustala się w wysokości procentowej kwoty środków finansowych pozyskanych przez Spółkę lub podmiot ubiegający się o dofinansowanie na podstawie dokumentacji przygotowanej przez Doradcę,
  
• za pozyskanie uważa się środki finansowe przyznane przez organy, podmioty lub instytucje w zgodzie z właściwymi przepisami, względnie umowami lub porozumieniami, regulującymi wszelkie sprawy związane z przyznawaniem tych środków finansowych,
  
• pozyskanie dotacji następuje z chwilą opublikowania listy rankingowej przez organ właściwy na oficjalnej stronie internetowej z informacją o przyznaniu dotacji dla Spółki lub podmiotu ubiegającego się o dofinansowanie,
  
• wynagrodzenie będzie płatne w wysokości określonej w Umowie Doradczej, w następujący sposób:
  
  • I rata - wynagrodzenie stałe - z chwilą przystąpienia do prac nad wnioskiem o dofinansowanie,
  • II rata - wynagrodzenie stałe - najpóźniej 7 dni po złożeniu wniosku o dofinansowanie,
  • III rata - Wynagrodzenie za Sukces - najpóźniej 7 dni po ukazaniu się listy wniosków zatwierdzonych do dofinansowania, opublikowanej na stronie internetowej organu właściwego, przy czym Wynagrodzenie za Sukces będzie pomniejszane o wypłacone wcześniej wynagrodzenie stałe.
  
  
  

W związku ze skutecznym pozyskaniem dla Spółki dofinansowania na wniosek przygotowany przez Doradcę, Spółka wypłaciła Doradcy Wynagrodzenie za Sukces w wysokości i na zasadach określonych w Umowie Doradczej. Wynagrodzenie za Sukces zostało sfinansowane ze środków obrotowych Spółki. Spółka nie otrzymała i nie otrzyma dofinansowania w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój na pokrycie całości lub części Wynagrodzenia za Sukces. Równowartość Wynagrodzenia za Sukces nie zostanie też Spółce zwrócona w jakikolwiek inny sposób. Spółka może współpracować z Doradcą na powyższych zasadach również w przyszłości.

W ocenie Organu, w opisywanym przypadku, wynagrodzenie za sukces stanowi koszt związany z pozyskaniem środków na inwestycję, a nie z samym procesem inwestycyjnym. Wynagrodzenie to nie jest kosztem bezpośrednio związanym z wytworzeniem środka trwałego oraz nie jest ono niezbędne do uczynienia środka trwałego zdatnym do używania. Z punktu widzenia wytworzenia środka trwałego bez znaczenia pozostaje okoliczność jakie jest źródło finansowania inwestycji, której skutkiem jest wytworzenie tego środka trwałego. Nie można więc twierdzić, że pozyskanie środków finansowych na wytworzenie ww. składnika majątkowego jest bezpośrednio związane z jego wytworzeniem.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wynagrodzenie za sukces należy zaliczyć do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, potrącalnych – stosownie do art. 15 ust. 4d updop, w dacie ich poniesienia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.