Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.439.2017.2.MPU
z 13 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 01 grudnia 2017 r. (data wpływu – 15 grudnia 2017 r.), uzupełnionym 29 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania części zysku na kapitał zapasowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania części zysku na kapitał zapasowy. Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 17 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4014.439.2017.1.MPU wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 29 stycznia 2018 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka cywilna (dalej: ,,Wnioskodawca”, ,,Spółka”) prowadzi działalność, której głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt.

Z uwagi na skalę działalności oraz planowane w kolejnych latach inwestycje, Spółka będzie potrzebować środków finansowych, które to środki będą pochodziły z zysku wypracowanego w poprzednich latach. Część zysku zostanie przeznaczona na mocy uchwały wspólników na kapitał zapasowy spółki, tym samym do podziału między wspólników nie zostanie w całości przekazany wypracowany zysk. Utworzenie kapitału zapasowego oraz przekazanie części zysku na ten kapitał nie będzie stanowić zmiany umowy spółki w zakresie określenia wartości wniesionych do spółki wkładów. Zysk przeznaczony na kapitał zapasowy nie będzie stanowić pożyczki, dopłaty, depozytu nieprawidłowego ani też oddania spółce przez wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na Spółce ciąży obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z wyłączeniem części zysku od podziału między wspólników i przeznaczeniem jej na kapitał zapasowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie jest obowiązana do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku przekazanie części zysku na kapitał zapasowy. Zdaniem Spółki, opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy Spółki osobowej może nastąpić w wyniku, np. przekształcenia Spółki osobowej w inną spółkę, połączenia etc. Jednym słowem, obowiązek podatkowy na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do zysku przekazanego na kapitał zapasowy może powstać, jednak w związku z dokonaniem czynności cywilnoprawnej bezpośrednio wymienionej w zamkniętym katalogu zawartym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a samo przekazanie zysku na kapitał zapasowy Spółki osobowej taką czynnością nie jest. Przyjęcie przeciwnego stanowiska prowadziłoby do nieuprawnionego rozszerzenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych i uznania, iż każde inne przeznaczenie zysku np. do wypłaty na rzecz wspólników, również podlega opodatkowaniu tym podatkiem, co byłoby absurdalne (albowiem dysponowanie zyskiem spółki osobowej nie stanowi czynności cywilnoprawnej ani, tym bardziej, zmiany umowy spółki).

Sam termin: ,,zysk” jest pojęciem prawa finansowego. Przepisy prawa podatkowego posługują się tym terminem, nie nadając mu specyficznego znaczenia (na gruncie prawa podatkowego nie występuje definicja legalna „zysku”). Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 30 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 – dalej: „Ustawa o rachunkowości”), ilekroć w ustawie tej jest mowa o przychodach i zyskach – rozumie się przez to uprawdopodobnione powstanie w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zwiększenia aktywów, albo zmniejszenia wartości zobowiązań, które doprowadzą do wzrostu kapitału własnego lub zmniejszenia jego niedoboru w inny sposób niż wniesienie środków przez udziałowców lub właścicieli.

Przytoczona definicja wskazuje, iż zysk:

• może przybierać formę zwiększenia aktywów albo zmniejszenia wartości zobowiązań,
• prowadzi do zwiększenia kapitału własnego jednostki lub zmniejszenia jego niedoboru, oraz
• zwiększa kapitał własny jednostki (lub zmniejsza jego niedobór) bez wnoszenia środków przez udziałowców (tu: wspólników Spółki osobowej).
  
  

Wystąpienie zdarzeń takich jak: zwiększenie aktywów albo zmniejszenie pasywów prowadzące do wzrostu kapitału własnego (lub zmniejszenia jego niedoboru) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Ponadto, wystąpienie zysku w tzw. rachunku wyników nie jest równoznaczne z posiadaniem przez jednostkę środków pieniężnych, które ów zysk mogłyby wyrażać. Za ustawą o rachunkowości, zyskiem jest m.in. zwiększenie aktywów, przy czym nie oznacza to, że będą to akurat aktywa w postaci środków pieniężnych, które wykazywane są w bilansie jako: inwestycje krótkoterminowe – krótkoterminowe aktywa finansowe. Jednostka może wypracować w trakcie roku obrotowego zysk, który do pewnego momentu będzie wyrażał się w wartości środków pieniężnych (w kasie i na rachunkach), lecz wystarczy, że przed końcem owego roku jednostka ta udzieli pożyczki, wówczas nie będzie już dysponowała środkami pieniężnymi, przy czym wartość jej aktywów pozostanie niezmieniona (zmieni się jedynie wartość określonych pozycji w bilansie jednostki). W takim przypadku, mimo, że jednostka wykaże zysk, to nie będzie posiadała środków pieniężnych, aby sfinansować jego ewentualną wypłatę.

Reasumując powyższe, zysk wyraża się m.in. w zwiększeniu danej pozycji aktywów w bilansie, przy czym pozycją tą nie muszą być środki pieniężne posiadane przez Spółkę osobową. Ponadto, zysk powiększa kapitał własny Spółki osobowej, w oparciu o który kontynuuje ona działalność w kolejnym roku. Dopiero w momencie podjęcia przez wspólników Spółki osobowej uchwały o wypłacie zysku za dany rok obrotowy (co może nastąpić niemal w każdej chwili), wartość wyrażająca ten zysk jest niejako wycofywana ze spółki, pomniejszając jej kapitał własny. Do tego czasu, wspólnicy pozostawiają zysk w majątku Spółki osobowej, co nie oznacza, iż dokonują w ten sposób trwałego (definitywnego) przysporzenia na jej rzecz. Takim przysporzeniem byłoby np. wniesienie wkładów, co w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym nie ma miejsca.

W ocenie Spółki, przeznaczenie zysku na kapitał zapasowy Spółki osobowej to zaledwie przeksięgowanie między kapitałami (funduszami) jednostki, które – co istotne – następuje z pominięciem kapitału (funduszu) podstawowego. W przeciwnym razie (gdyby zwiększeniu uległ kapitał podstawowy Spółki osobowej), równałoby się to wniesieniu wkładów przez wspólników Spółki osobowej i skutkowało opodatkowaniem podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska, Wnioskodawca przywołał interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy, w przypadku umowy spółki, za zmianę umowy spółki uważa się przy spółce osobowej – wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Zgodnie z art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Art. 4 pkt 9 cyt. ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie spółki cywilnej – na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki – na spółce.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy podstawę opodatkowania stanowi przy umowie spółki:

1. przy zawarciu umowy – wartość wkładów do spółki osobowej albo wartość kapitału zakładowego,
2. przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego – wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy,
3. przy dopłatach – kwota dopłat,
4. przy pożyczce udzielonej spółce przez wspólnika – kwota lub wartość pożyczki,
5. przy oddaniu spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania – roczna wartość nieodpłatnego używania, którą przyjmuje się w wysokości 4% wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego oddanego do nieodpłatnego używania,
6. przy przekształceniu lub łączeniu spółek – wartość wkładów do spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia albo wartość kapitału zakładowego spółki kapitałowej powstałej w wyniku przekształcenia lub połączenia,
7. przy przeniesieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistego ośrodka zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby – wartość kapitału zakładowego.
   
   

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, stawka podatku wynosi od umowy spółki – 0,5%.

Zgodnie z art. 867 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz.459, ze zm.) każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach.

Stosownie do art. 868 § 1 Kodeksu cywilnego wspólnik może żądać podziału i wypłaty zysków dopiero po rozwiązaniu spółki. Jednakże gdy spółka została zawarta na czas dłuższy, wspólnicy mogą żądać podziału i wypłaty zysków z końcem każdego roku obrachunkowego (art. 868 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w poprzednich latach wygenerowała zysk. Część tego zysku zostanie przeznaczona na mocy uchwały wspólników na kapitał zapasowy spółki, tym samym nie zostanie on w całości przekazany do podziału między wspólników. Utworzenie kapitału zapasowego oraz przekazanie części zysku na ten kapitał nie będzie stanowić zmiany umowy spółki w zakresie określenia wartości wniesionych do spółki wkładów. Zysk przeznaczony na kapitał zapasowy nie będzie stanowić pożyczki, dopłaty, depozytu nieprawidłowego ani też oddania spółce przez wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania.

Należy wskazać, iż uchwała wspólników o pozostawieniu części zysku w spółce i przeznaczeniu go na kapitał zapasowy, co do zasady, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, chyba, że z jej treści wynika, że wspólnicy podjęli decyzję np. o przeznaczeniu go na powiększenie wysokości swoich wkładów. Jak wynika z wniosku, przekazanie części zysku na kapitał zapasowy spółki nie wiąże się z wniesieniem, ani podwyższeniem wkładów przez wspólników spółki.

Pozostawienie zysku w spółce nie będzie stanowić także pożyczki, dopłaty, depozytu nieprawidłowego ani też oddania spółce przez wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania.

W świetle powyższego, opisana we wniosku czynność przekazania części wypracowanego zysku Wnioskodawcy na kapitał zapasowy nie stanowi zmiany umowy spółki i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.