Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.381.2017.1.MJ
z 8 lutego 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przypadku podatnika dokonującego nabycia od podmiotów powiązanych, posiadającego pełne prawo do odliczenia podatku VAT w danej transakcji z podmiotem powiązanym (a zatem gdy podatek VAT naliczony nie stanowi kosztu uzyskania przychodu) oraz dokonującego sprzedaży na rzecz podmiotów powiązanych (gdy podatek VAT należny nie stanowi ani przychodu podatkowego ani kosztu uzyskania przychodu), jako wartość transakcji, o której mowa w art. 9a ust. 1d i le ustawy o CIT, należy rozumieć kwotę netto dokonywanej transakcji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2017 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przypadku podatnika dokonującego nabycia od podmiotów powiązanych, posiadającego pełne prawo do odliczenia podatku VAT w danej transakcji z podmiotem powiązanym (a zatem gdy podatek VAT naliczony nie stanowi kosztu uzyskania przychodu) oraz dokonującego sprzedaży na rzecz podmiotów powiązanych (gdy podatek VAT należny nie stanowi ani przychodu podatkowego ani kosztu uzyskania przychodu), jako wartość transakcji, o której mowa w art. 9a ust. 1d i le ustawy o CIT, należy rozumieć kwotę netto dokonywanej transakcji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca współpracuje z podmiotami, które, zgodnie z art. 11 ustawy o CIT, są uznawane za jego podmioty powiązane.

W 2016 r. Spółka osiągnęła przychody oraz koszty w wysokości przekraczającej równowartość 2 000 000 euro, w związku z czym jest ona zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej za 2017 r. dla transakcji z podmiotami powiązanymi, których wartość przekracza progi wskazane w art. 9a ust. 1d oraz le ustawy o CIT.

W 2017 r. Wnioskodawca prowadził szereg operacji gospodarczych z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust. 4 ustawy o CIT.

Jednocześnie Wnioskodawca przewiduje, że w przyszłości również osiągać będzie przychody lub koszty przekraczające 2 000 000 euro. Oznacza to, że będzie miał on obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej w związku z dokonywaniem transakcji z podmiotami powiązanymi oraz przekroczeniem progów wskazanych w art. 9a ust. 1d i le ustawy o CIT.

Wnioskodawcy, co do zasady, przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT w transakcjach zakupowych zawieranych z podmiotami powiązanymi, w związku z czym podatek VAT naliczony nie stanowi kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy. Ponadto, co do zasady, również w przypadku transakcji sprzedażowych podatek VAT należny nie stanowi ani przychodu podatkowego ani kosztu uzyskania przychodu.

W związku ze zmianą ustawy o CIT obowiązującą od 1 stycznia 2017 r., Spółka powzięła wątpliwości co do ustalania wartości transakcji, o których mowa w art. 9a ust. 1d i le ustawy o CIT, a co za tym idzie, ciążącym na niej obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku podatnika dokonującego nabycia od podmiotów powiązanych, posiadającego pełne prawo do odliczenia podatku VAT w danej transakcji z podmiotem powiązanym (a zatem gdy podatek VAT naliczony nie stanowi kosztu uzyskania przychodu) oraz dokonującego sprzedaży na rzecz podmiotów powiązanych (gdy podatek VAT należny nie stanowi ani przychodu podatkowego ani kosztu uzyskania przychodu), jako wartość transakcji, o której mowa w art. 9a ust. 1d i le ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm.), należy rozumieć kwotę netto dokonywanej transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku podatnika dokonującego nabycia od podmiotów powiązanych, posiadającego pełne prawo do odliczenia podatku VAT w danej transakcji z podmiotem powiązanym (a zatem gdy podatek VAT naliczony nie stanowi kosztu uzyskania przychodu) oraz dokonującego sprzedaży na rzecz podmiotów powiązanych (gdy podatek VAT należny nie stanowi ani przychodu podatkowego ani kosztu uzyskania przychodu), jako wartość transakcji o której mowa w art. 9a ust. 1d i le ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), należy rozumieć kwotę netto dokonywanej transakcji.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy:

  1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:
    1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
    2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty) (...)
  • są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Zgodnie z art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

  1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
  2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
  3. 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.

Jak stanowi z kolei art. 9a ust. le ustawy o CIT, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, uznaje się również zawartą w roku podatkowym:

  1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, w której łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 50 000 euro lub
  2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w której wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 50 000 euro.

Mając na uwadze brzmienie powyższych przepisów należy wskazać, że ustawodawca ustalając „istotność transakcji” wskazuje na wpływ takiej transakcji na wysokość dochodu bądź straty podatnika. Jednocześnie, wpływ na wysokość dochodu bądź straty podatnika mają wyłącznie wydatki tego podatnika będące kosztami lub wpływy tego podatnika będące jego przychodami.

W przypadku podatników posiadających pełne prawo do odliczenia podatku VAT, podatek ten jest co do zasady neutralny, tj. podatek taki (poza ściśle określonymi wyjątkami, które w sytuacji Wnioskodawcy w transakcjach z podmiotami powiązanymi nie będą miały zastosowania) nie stanowi kosztu podatkowego, ani przychodu podatkowego. Analogicznie również ustawa o CIT wskazuje wyłącznie zamknięty katalog sytuacji w których podatek należny VAT uznawany jest za koszt uzyskania przychodu. Gdy zatem te wskazane enumeratywnie w ustawie przesłanki nie wystąpią, podatek VAT nie wpływa w żaden sposób, a szczególnie w sposób istotny, na wysokość straty bądź dochodu podatnika.

Jednocześnie, należy wskazać, że uznanie kwot, o których mowa w art. 9a ust. 1d oraz le ustawy CIT za kwoty brutto oznaczałoby, że w przypadku transakcji o wartości brutto 50 000 euro jej wpływ na dochód podatnika może być odmienny w przypadku różnych stawek VAT, tj. inny wpływ na dochód/stratę będzie miała transakcja w kwocie brutto, gdy w jej ramach zastosowanie znajdzie przykładowo stawka VAT 23%, 8% lub zwolnienie z VAT.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, że wyłącznie rozumienie wartości transakcji jako kwoty netto, pozwala na równe traktowanie transakcji zawieranych z podmiotami krajowymi jak i zagranicznymi. Przykładowo, jeżeli Wnioskodawca nabędzie usługi od podmiotu krajowego o wartości netto 49 000 euro to wartość brutto tych usług przy zastosowaniu podstawowej stawki VAT wyniesie 60 270 euro, podczas gdy nabycie tej samej usługi o wartości netto 49 000 euro od podmiotu zagranicznego nie powoduje przekazania podatku VAT w relacji pomiędzy tymi podmiotami – dokonywany jest import usług.

Reasumując, uwzględnienie podatku od towarów i usług w wartości transakcji prowadziłoby do nieuzasadnionego zróżnicowania tożsamych transakcji, tyle, że poddanych różnym zasadom opodatkowania VAT.

Wnioskodawca pragnie również zauważyć, że choć nie zostało sprecyzowane w ustawie o CIT czy wartość transakcji, o której mowa w art. 9a ust. 1d i le, stanowi kwotę netto czy brutto, to zostało to wskazane w formularzu CIT/TP.

Zgodnie bowiem z objaśnieniem – wypełniając pozycje z sekcji F (transakcje z podmiotami powiązanym lub inne zdarzenia zachodzące pomiędzy podmiotami powiązanymi lub w związku z którymi zapłata należności dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową), należy brać pod uwagę kwoty netto.

Ustawodawca w przedmiotowym objaśnieniu wskazał, że należy podawać wartości wynikające z wystawionych lub otrzymanych faktur, a jeżeli faktury nie są wystawiane lub otrzymywane w oparciu o umowę lub inny dokument, informację o otrzymanych lub przekazanych płatnościach związanych z tymi transakcjami lub zdarzeniami.

W ocenie Wnioskodawcy, z całokształtu legislacji wynika zatem, że intencją ustawodawcy było udokumentowanie transakcji mających istotny wpływ na dochód bądź stratę podatnika a więc w kwotach netto.

Obowiązki formalne podatnika, do których należy sporządzenie dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi, powinny w ocenie Wnioskodawcy wynikać z jasnych i dokładnie określonych podstaw.

Jednocześnie, należy wskazać, że art. 11 ustawy o CIT przyznaje organom administracji skarbowej uprawnienie do określenia dochodu podatnika z transakcji z podmiotem powiązanym. Określenie dochodu może nastąpić w drodze oszacowania, jeżeli transakcja z podmiotem powiązanym została zawarta na warunkach różniących się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w związku z tym podatnik nie wykazuje dochodów lub wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać gdyby powiązania nie istniały. Dochodem, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT jest co do zasady – nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta przez podatnika w roku podatkowym. Art. 12 ust. 4 pkt 9 tej ustawy stanowi, że do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Podobnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT, za koszt uzyskania przychodu – co do zasady – nie uważa się podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że przedmiotem kontroli organów administracji skarbowej jest dochód uzyskany przez podatnika z transakcji z podmiotami powiązanymi, a celem kontroli jest zbadanie, czy dochód został określony na podstawie wartości rynkowej przedmiotu transakcji, właściwie zewidencjonowany i przypisany stronom transakcji.

W związku z tym, celem sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 9a, jest przedstawienie organom administracji skarbowej szczegółowych danych o ustalonych w transakcji warunkach umożliwiających weryfikację wysokości dochodu uzyskanego z transakcji z podmiotami powiązanymi i wykazanego przez podatnika do opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, bez wątpienia literalne brzmienie przepisów wskazuje, że wartość transakcji określona w art. 9a ust. 1d i le ustawy o CIT powinna być rozumiana jako wartość netto (bez podatku VAT). Takie rozumienie wskazanej regulacji pozwoli na osiągnięcie celów związanych z dokumentowaniem przez podatników transakcji z podmiotami powiązanymi, zachowując jednocześnie przejrzystość i spójność regulacji podatkowych a także równość podatników wobec prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy:

  1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:
    1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
    2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
    • lub
  2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
  3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
    1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
    2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro
    • są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Stosownie do art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

  1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
  2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
  3. 100 000 000 euro – a takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.

Zgodnie z art. 9a ust. 1e ustawy o CIT, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się również zawartą w roku podatkowym:

  1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, w której łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 50 000 euro lub
  2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w której wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 50 000 euro.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że obowiązkowi sporządzenia dokumentacji podatkowej podlegają szeroko rozumiane transakcje zawierane z podmiotami powiązanymi, tj. zarówno transakcje przychodowe, jak i kosztowe.

Pojęcie transakcji nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Z tej przyczyny definiując to pojęcie zasadnym jest odwołanie się do jego potocznego rozumienia. Internetowy słownik języka polskiego (https://sjp.pl) słowo „transakcja” definiuje m.in. jako umowę handlową. Podobnie pojęcie transakcji zostało zawarte w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 684), zgodnie z którym transakcja handlowa to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi (…). W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 17 grudnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2849/12 przyjęto, że ustawodawca używając określeń transakcja i transakcje posłużył się naturalnym językiem potocznym. W języku potocznym „transakcja” zasadniczo oznacza: zawarcie umowy w sprawie kupna sprzedaży czegoś (Słownik poprawnej polszczyzny, praca zbiorowa pod red. W. Doroszewskiego, Warszawa 1973 r., s. 789; Słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa pod red. J. Tokarskiego, Warszawa 1980 r., s. 769); zawarcie umowy, zwłaszcza handlowej dotyczącej kupna lub sprzedaży; układ, porozumienie jako wynik rokowań (Słownik języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka. PWN. Warszawa 1998, t. III, s. 523). W takim ujęciu na tle art. 9a ust. 1 i ust. 2 updop, Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że termin „transakcja” jest synonimem pojęcia „umowa”.

W świetle powyższego, transakcją może być np. umowa nabycia lub sprzedaży jednego dobra, umowa sprzedaży szeregu dóbr lub wykonania szeregu usług, dla których określono łączną cenę, wieloletnia umowa dostawy za określoną cenę danego dobra lub szeregu dóbr bądź usług.

Natomiast słowo „wartość” oznacza wg definicji zawartej w słowniku języka polskiego (https://sjp.pwn.pl/) to, ile coś jest warte pod względem materialnym. Wartość transakcji ustala się w kwocie brutto, tj. z uwzględnieniem podatku od towarów i usług.

Tak ustalona wartość transakcji świadczy o „istotności transakcji” o jakiej mowa w powołanym wcześniej art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, a przekroczenie ustalonego na podstawie ww. przepisu limitu wskazuje na konieczność uznania transakcji za istotną i rodzi obowiązki dokumentacyjne.

Wyrażenie „kwota wynikająca z umowy” interpretować trzeba w ten sposób, że należy uwzględnić całą kwotę „wynagrodzenia za usługi”, „ceny sprzedaży” za cały okres obowiązywania umowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca współpracuje z podmiotami, które, zgodnie z art. 11 ustawy o CIT, są uznawane za jego podmioty powiązane.

W 2016 r. Spółka osiągnęła przychody oraz koszty w wysokości przekraczającej równowartość 2.000.000 euro, w związku z czym jest ona zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej za 2017 r. dla transakcji z podmiotami powiązanymi, których wartość przekracza progi wskazane w art. 9a ust. 1d oraz le ustawy o CIT.

W 2017 r. Wnioskodawca prowadził szereg operacji gospodarczych z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust. 4 ustawy o CIT.

Jednocześnie Wnioskodawca przewiduje, że w przyszłości również osiągać będzie przychody lub koszty przekraczające 2.000.000 euro. Oznacza to, że będzie miał on obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej w związku z dokonywaniem transakcji z podmiotami powiązanymi oraz przekroczeniem progów wskazanych w art. 9a ust. 1d i le ustawy o CIT.

Wnioskodawcy, co do zasady, przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT w transakcjach zakupowych zawieranych z podmiotami powiązanymi, w związku z czym podatek VAT naliczony nie stanowi kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy. Ponadto, co do zasady, również w przypadku transakcji sprzedażowych podatek VAT należny nie stanowi ani przychodu podatkowego ani kosztu uzyskania przychodu.

Odnosząc przytoczone przepisy prawa podatkowego do przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że limity dotyczące obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dotyczą kwot brutto, tj. z uwzględnieniem podatku od towarów i usług.

Podkreślić przy tym należy, że art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odsyła do ustalania wysokości przychodów lub kosztów na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, w rozumieniu przepisów o rachunkowości. Dlatego też zamieszczenie wskazanych regulacji w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, na gruncie której podatek VAT jest co do zasady neutralny, nie stanowi przesłanki do ustalenia wartości transakcji bez podatku od towarów i usług, tj. w wartości netto.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj