2018.02.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.175.2017.3.SG
z 5 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 13 listopada 2017 r. (data wpływu 17 listopada 2017 r.), uzupełnionym 18 i 31 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia, czy transakcja nabycia Nieruchomości dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie stanowiła transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 tej ustawy, a w konsekwencji Zainteresowany będący stroną postępowania zobowiązany będzie do ustalenia wartości początkowej tej Nieruchomości zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej, m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie w zakresie określenia, czy transakcja nabycia Nieruchomości dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie stanowiła transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 tej ustawy, a w konsekwencji Zainteresowany będący stroną postępowania zobowiązany będzie do ustalenia wartości początkowej tej Nieruchomości zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Powyższy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 12 stycznia 2018 r. Znak: 0111-KDIB3-2.4012.767.2017.1.SR, 0111-KDIB1-1.4010.175.2017.2.SG, 0111-KDIB4.4014.400.2017.2.BJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 18 i 31 stycznia 2018 r.

We wniosku złożonym przez:

-Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

(Kupujący);

-Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

(Sprzedający)

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. z siedzibą w Polsce (dalej jako „Kupujący”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega opodatkowaniu w Polsce na zasadach nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Kupujący planuje obecnie zakup nieruchomości położonej w Polsce, której właścicielem jest Spółka jawna z siedzibą w Polsce (dalej jako „Sprzedający”).

W skład nieruchomości wchodzą 4 działki. Na trzech z nich położony jest budynek centrum handlowego, natomiast na czwartej działce, mimo iż jest ona częścią całego kompleksu centrum handlowego, nie znajduje się sam budynek centrum handlowego. Działka ta stanowi w dużej mierze trawnik, ale też fragment drogi i parkingu z kostki brukowej (droga oraz parking wykonane zostały w 2002 r.).

Przedmiotem sprzedaży mają być wszystkie wskazane powyżej nieruchomości gruntowe oraz posadowione na nich budowle i budynek centrum handlowego (dalej łącznie jako: „Nieruchomość”). Obiekt centrum handlowego po raz pierwszy został wynajęty ok. 1998 r. (około 50% obiektu było wtedy oddane w najem). Od tego czasu do chwili obecnej zdarzały się sytuacje, w których część powierzchni centrum handlowego nie była wynajęta ze względu na sytuacje takie jak zmiana najemcy, bądź modernizacja budynku. Obecnie 4.318,87 m² z 5.241,54 m² ogólnej powierzchni centrum handlowego jest przedmiotem najmu. Pozostała powierzchnia (922,67 m²) stanowi powierzchnie wspólne takie jak pomieszczenia ochrony, biura czy jadalnia. Część powierzchni wspólnej jest wykorzystywana przez Sprzedającego na jego własne cele związane z zarządzaniem centrum handlowym (umiejscowione są tam pomieszczenia biurowe administracji obiektu). W zakresie parkingu znajdującego się na czwartej działce, nie był on przedmiotem najmu ani w całości, ani w ramach najmu pojedynczych miejsc.

Zakup Nieruchomości przez Sprzedającego za cenę 278.225,82 zł, który miał miejsce w 1997 r. (obiekt przyjęty do użytkowania 18 marca 1997 r.), był objęty podatkiem VAT, podobnie jak prace budowlane związane z budową parkingu na 4 działce, od których Sprzedający odliczał podatek VAT naliczony. Nieruchomość od czasu nabycia jej przez Sprzedającego była wielokrotnie modernizowana (dochodziło do jej wielokrotnego ponownego pierwszego zasiedlenia). Poniżej lista wszystkich modernizacji Nieruchomości:

data modernizacji wartość modernizacji (PLN) wartość po modernizacji (PLN)

30.05.1997 r. 43.997,17 zł 335.133,69 zł

31.12.1997 r. 134 868,97 zł 470.002,66 zł

04.05.1998 r. 9.866,96 zł 479.869,62 zł

30.11.1998 r. 4.495,84 zł 484.365,46 zł

31.10.1999 r. 5.738,67 zł 490.104,13 zł

30.11.1999 r. 23.548,04 zł 513.652,17 zł

31.12.1999 r. 1.263,92 zł 514.916,09 zł

29.02.2000 r. 2.392,84 zł 517.308,93 zł

31.03.2000 r. 182,19 zł 517.491,12 zł

30.04.2000 r. 34.178,78 zł 551.669,90 zł

30.06.2000 r. 2.014,80 zł 553.684,70 zł

31.08.2000 r. 7.388,22 zł 561.072,92 zł

31.03.2001 r. 3.182,60 zł 564.255,52 zł

20.12.2001 r. 47.774,30 zł 612.029,02 zł

31.12.2001 r. 4.571,84 zł 616.601,66 zł

31.08.2002 r. 11.311,49 zł 627.913,15 zł

Następnie nastąpiła sprzedaż części budynku co obniżyło jego wartość do kwoty 537.674,71 zł

31.12.2002 r. 1.284,28 zł 538.958,99 zł

29.11.2003 r. 315.342,07 zł 854.301,66 zł

30.11.2003 r. 190.566,16 zł 1.044.867,22 zł

31.12.2003 r. 14.799,88 zł 1.059.667,10 zł

30.06.2004 r. 89.669,19 zł 1.149.336,29 zł

31.07.2004 r. 26.936,74 zł 1.176.273,03 zł

31.07.2004 r. 132.543,89 zł 1.308.816,92 zł

28.02.2005 r. 47.053,16 zł 1.355.870,08 zł

30.06.2005 r. 15.495,23 zł 1.371.365,31 zł

31.12.2005 r. 45.565,74 zł 1.416.931,05 zł

31.08.2006 r. 19.254,85 zł 1.436.185,90 zł

31.07.2007 r. 12.300,82 zł 1.448.486,72 zł

31.07.2007 r. 47.460,73 zł 1.495.947,45 zł

30.11.2007 r. 8.293,64 zł 1.504.241,09 zł

29.07.2008 r. 23.873,94 zł 1.528.115,03 zł

30.07.2008 r. 16.733,85 zł 1.544.848,88 zł

31.12.2008 r.

nastąpiło odkupienie przez Sprzedającego części budynku sprzedanej w 2002 r.

1.944.066,89 zł 3.488.915,77 zł

30.04.2009 r. 9.000,00 zł 3.497.915,77 zł

29.03.2010 r. 44.465,34 zł 3.542.381,11 zł

30.03.2010 r. 18.666,44 zł 3.561.047,55 zł

31.05.2010 r. 5.000,00 zł 3.566.047,55 zł

30.09.2010 r. 18.872,34 zł 3.584.919,89 zł

31.12.2010 r. 5.918,40 zł 3.590.838,29 zł

31.07.2011 r. 755.149,91 zł 4.345.988,20 zł

31.08.2011 r. 9.000,00 zł 4.354.988,20 zł

31.10.2011 r. 34.832,20 zł 4.389.820,40 zł

30.11.2011 r. 3.899,00 zł 4.393.719,40 zł

29.02.2012 r. 5.097,14 zł 4.398.816,54 zł

30.04.2012 r. 4.000,00 zł 4.402.816,54 zł

31.03.2014 r. 18.131,82 zł 4.420.948,36 zł

30.11.2016 r. 188.984,16 zł 4.609.932,52 zł.

Z powyższego zestawienia wynika, iż w przypadku nieruchomości objętej wnioskiem, w związku z licznymi modernizacjami dochodziło do jej wielokrotnego ponownego pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o VAT. Do ostatniego zdaniem zarówno Kupującego, jak i Sprzedającego doszło dnia 30 listopada 2016 r.

Kupujący i Sprzedający mają zamiar zawrzeć umowę sprzedaży Nieruchomości (dalej jako: „Umowa Sprzedaży”), w ramach której na Kupującego przejdzie własność Nieruchomości i ewentualnie prawa autorskie do projektów budowlanych i wykonawczych obiektów posadowionych na Nieruchomości. Kupujący poza tym wstąpi z mocy prawa w obowiązujące umowy najmu lokali handlowych w centrum handlowym w miejsce Sprzedającego (jako wynajmującego). Na mocy Umowy Sprzedaży na rzecz Kupującego nie zostaną przeniesione umowy z pracownikami Sprzedającego zatrudnionymi do obsługi centrum handlowego, umowy serwisowe, rachunki bankowe, czy też umowy dotyczące dostawy mediów. Nie zostaną również przeniesione na Kupującego oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo Sprzedającego lub jego wyodrębniona część, tj. nazwa czy znak towarowy.

Kupujący zawrze umowy serwisowe i inne umowy niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem Nieruchomości, gdyż bez zapewnienia stałej dostawy usług nimi objętych (tj. tylko i wyłącznie przy użyciu składników majątkowych objętych Umową Sprzedaży) funkcjonowanie centrum handlowego nie będzie możliwe. Kupujący zawierał będzie umowy, o których mowa powyżej z podmiotami wybranymi według własnego uznania, jednakże nie wyklucza on, iż będą to umowy zawierane z tym samym podmiotem, z którym umowa wiązała uprzednio Sprzedającego.

Jednocześnie żadne zobowiązania Sprzedającego związane z prowadzeniem centrum handlowego, w tym pożyczki czy zobowiązania wobec dostawców zewnętrznych nie zostaną przeniesione na Kupującego.

Kupujący nie przejmie również żadnych innych aktywów Sprzedającego, w tym tajemnic przedsiębiorstwa, środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Sprzedającego, ani ksiąg rachunkowych, czy innych dokumentów związanych z przedsiębiorstwem Sprzedającego (z wyjątkiem wskazanych powyżej umów najmu, w które Kupujący wstąpi z mocy prawa). Składniki majątkowe, jakie zostaną objęte Umową Sprzedaży nie są wyodrębnione pod względem organizacyjnym w przedsiębiorstwie Sprzedającego – w szczególności nie stanowią one oddziału, zakładu, oddzielnej jednostki organizacyjnej, działu itp. Kupujący i Sprzedający w momencie zawierania Umowy Sprzedaży będą zarejestrowani jako podatnik VAT czynny.

Transakcja sprzedaży Nieruchomości zostanie potwierdzona fakturą VAT, wystawioną przez Sprzedającego na rzecz Kupującego. Jeszcze przed dokonaniem dostawy Nieruchomości Strony zamierzają, zgodnie z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako: „ustawa VAT”) – złożyć do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego zgodne oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, na wypadek gdyby takie zwolnienie im przysługiwało, wybierając tym samym opodatkowanie dostawy Nieruchomości na zasadach ogólnych. W konsekwencji faktura VAT z tytułu nabycia Nieruchomości przez Kupującego będzie zawierała kwotę podatku VAT naliczoną według stawki 23%.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy opisana transakcja nabycia Nieruchomości dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie stanowiła transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 tej ustawy, a w związku z tym czy wartość początkowa nabytych środków trwałych będzie ustalona zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 tejże ustawy nie zaś zgodnie z art. 16g ust. 10 tej ustawy?

Zdaniem Zainteresowanych, zważywszy na zakres przedmiotowy Umowy Sprzedaży, planowana transakcja nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”). Z uwagi na zbieżność pojęć „przedsiębiorstwa” i „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” występujących w ustawie o VAT i ustawie o CIT, na potrzeby niniejszego wniosku, przyjęte zostało, iż konkluzje wynikające z powołanego poniżej orzecznictwa sądowego oraz praktyki organów podatkowych dotyczące rozumienia wskazanych pojęć, mają zastosowanie w równej mierze dla sposobu kwalifikacji opisanego zdarzenia na potrzeby podatku VAT, jak i CIT - niezależnie od tego, na gruncie jakiej sprawy zostały wydane.

Pojęcie „przedsiębiorstwa” i „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa, niemniej jednak, zdaniem Stron, w tym zakresie należy posiłkować się definicją przedsiębiorstwa z Kodeksu cywilnego. Za słusznością takiego podejścia przemawia również okoliczność, że takie właśnie rozwiązanie zostało zastosowane wprost w ustawie o CIT, która w art. 4a pkt 3 stanowi, że pod pojęciem przedsiębiorstwa należy rozumieć przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Ustalając zatem znaczenie pojęcia przedsiębiorstwa należy odnieść się do przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środku pieniężne,
koncesje, licencje i zezwolenia,
patenty i inne prawa własności przemysłowej,
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny prawa cywilnego, nie wszystkie składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa wymienione w powyższym przepisie są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie mogło być mowy o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie składniki muszą być przedmiotem transakcji, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne w danej sprawie. Zasadniczo przyjmuje się jednak, że składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, aby można było mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest więc, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Jeśli zatem przedmiotem transakcji (jak w niniejszym przypadku) jest wyłącznie zbycie poszczególnych składników majątkowych Sprzedającego niewystarczających jednak do samodzielnego kontynuowania działalności, to nie sposób mówić o sprzedaży przedsiębiorstwa. Nie dojdzie w przypadku będącym przedmiotem niniejszego wniosku, również do transakcji z udziałem zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego.

Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Identyczną definicję tego pojęcia zawiera też art. 4a pkt 4 ustawy o CIT. Uwzględniając powyższe przyjąć należy, że aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać - na gruncie przepisów podatkowych - zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji z 30 października 2012 r., Znak: ITPP2/443-966/12/AK).

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną wspólną cechą jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Cechami charakterystycznymi takiego zespołu składników, pozwalającymi na uznanie, iż mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa są - w świetle orzecznictwa sądowego i praktyki organów podatkowych:

wyodrębnienie organizacyjne, które zasadniczo powinno przybrać sformalizowany charakter - tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji z 23 stycznia 2014 r., Znak: IPPP2/443-1158/13-2/DG stwierdził, że wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze;
wyodrębnienie finansowe, rozumiane jako sytuacja, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (najpełniej realizowana w przypadku wyodrębnienia zakładu lub oddziału);
wyodrębnienie funkcjonalne, które zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 23 stycznia 2014 r., Znak: IPPP2/443-1158/13-2/DG, jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 5 listopada 2015 r.).

W transakcji objętej niniejszym wnioskiem to właśnie kwestia wyodrębnienia funkcjonalnego (czy raczej jego braku) będzie kluczowa. Niezależnie bowiem od przesłanek z pkt 1-2 powyżej, to brak możliwości prowadzenia działalności z wykorzystaniem wyłącznie składników majątkowych objętych Umową Sprzedaży będzie przesądzał o braku podstaw do uznania, iż planowana transakcja będzie dotyczyła zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego.

Co istotne, szczególnie na gruncie VAT, wagę wyodrębnienia funkcjonalnego można dostrzec również w prawie wspólnotowym, w tym w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). W wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid v. Christel Schriever, TSUE wskazał bowiem, że pojęcie zorganizowanej część przedsiębiorstwa należy rozumieć w sposób funkcjonalny, tj. winna ona dawać możliwość samodzielnego prowadzenia działalności, której ma służyć. Zdaniem TSUE pojęcie to jest terminem autonomicznym prawa unijnego i należy je interpretować w sposób jednolity we wszystkich państwach członkowskich.

Istotne jest również, aby taki wyodrębniony zespół składników majątkowych obejmował także zobowiązania związane z ich funkcjonowaniem w przedsiębiorstwie. Zobowiązania obok prawa własności składników majątku czy też należności stanowią bowiem jeden z najważniejszych elementów wchodzących w skład przedsiębiorstwa i są nierozerwalnie z nim związane. Wyłączenie ich zatem powoduje, że nie można mówić o innych pozostających składnikach jak o przedsiębiorstwie lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach podatkowych. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 17 grudnia 2012 r., Znak: ITPP2/443-1174/12/PS) wskazał, że na nabywcę winny przejść wszystkie zobowiązania związane z tą częścią przedsiębiorstwa, gdyż stanowią one jego składniki. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ww. ustawy, ma więc miejsce tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione wszystkie zobowiązania wcześniej jej przypisane. Wyodrębniona część przedsiębiorstwa pozbawiona tych zobowiązań utraci tym samym status zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług powyższe nie dotyczy kwestii przenoszenia zobowiązań, które nie mogą być przenoszone z mocy prawa.

Co więcej, nie chodzi tutaj tylko o zobowiązania klientów i wierzycieli, lecz także zobowiązania wobec pracowników. Kolejnym istotnym elementem zorganizowanej części przedsiębiorstwa będą zatem pracownicy, tj. konieczność ich przyporządkowania do wyodrębnionej struktury oraz możliwość ich przejścia do nowego pracodawcy (podmiotu nabywającego). Potwierdził to m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 12 sierpnia 2011 r., Znak: IPPP2/443-625/11-4/KAN wskazując, że aby mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa przedmiotem transakcji winny być składniki materialne i niematerialne tworzące zorganizowany kompleks przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych. Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, ale także „czynnik ludzki” czyli kadra pracownicza.

Podsumowując, przyjąć należy, że zarówno na gruncie ustawy o VAT, jak i ustawy o CIT, o zorganizowanej części przedsiębiorstwa możemy mówić, wówczas, gdy spełnione są łącznie wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań (wobec kontrahentów, wierzycieli, pracowników),
zespół ten jest wyodrębniony organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przy czym uznaje się, że:
1. wyodrębnienie organizacyjne powinno zasadniczo nastąpić poprzez utworzenie w strukturze przedsiębiorstwa osobnego zakładu, oddziału lub podobnej jednostki) co powinno znaleźć odzwierciedlenie w statucie, regulaminie lub zarządzeniu władz przedsiębiorstwa, a jednocześnie powinno obejmować podporządkowanie pracowników oraz majątku do takiej zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
2. wyodrębnienie finansowe nie oznacza całkowitej samodzielności finansowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, lecz powinno zapewniać możliwość przyporządkowania do niej elementarnych danych finansowych takich jak koszty, przychody, należności, zobowiązania. Służyć temu ma odpowiednia ewidencja zdarzeń gospodarczych, dokonywana z wykorzystaniem odrębnych kont oraz posiadanie odrębnego rachunku bankowego, na który spływają przychody i z którego regulowane są zobowiązania takiej zorganizowanej części przedsiębiorstwa;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalne), przy czym takie przeznaczenie (wyodrębnienie) powinno nastąpić jeszcze przed transakcją zbycia,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze; innymi słowy w przypadku przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa na inny podmiot możliwa będzie kontynuacja jego dotychczasowych zadań, z czym wiąże się konieczność przeniesienia w ramach transakcji sprzedaży w zasadzie wszystkich składników majątku (w tym zobowiązań) związanych z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz przejście pracowników od zbywającego do podmiotu nabywającego.

Brak spełnienia któregokolwiek z ww. warunków wyklucza możliwość uznania, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Tymczasem w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, Umowa Sprzedaży będzie dotyczyła wyłącznie Nieruchomości. W związku z transakcją Kupujący wstąpi w prawa wyłącznie wynikające z umów najmu. Na Kupującego nie przejdą natomiast żadne inne umowy zawarte przez Sprzedającego, a w szczególności umowy z dostawcami usług niezbędnych do kontynuowania działalności związanej z prowadzeniem centrum handlowego (w tym umowy na dostawę mediów czy umowa o zarządzanie). Co więcej nie dojdzie do przejęcia przez Kupującego umów z pracownikami Sprzedającego. Nie sposób zatem mówić tutaj o zorganizowanym zespole elementów, który mógłby posiadać zdolność do niezależnego działania gospodarczego. Nabywane składniki majątkowe nie są ponadto wyodrębnione organizacyjnie w strukturze przedsiębiorstwa Sprzedającego. W związku z powyższym analiza odrębności finansowej wydaje się być zbędna, gdyż nie wystarczy ona do uznania, że mamy do czynienia z przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią. Stanowisko takie potwierdzają również rozstrzygnięcia organów podatkowych, wydane w zbliżonych stanach faktycznych, w tym w odniesieniu do zbycia nieruchomości obejmujących centra handlowe, i tak np. interpretacja indywidualna:

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 stycznia 2013 r., Znak: IPPP1/443-1109/12-2/EK, w której organ wykluczył istnienie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w przypadku, gdy część składników majątkowych wskazanych jako niezbędne z punktu widzenia definicji przedsiębiorstwa nie zostanie przeniesiona na Wnioskodawcę. Ponadto nie jest możliwe zidentyfikowanie zorganizowanego zbioru składników materialnych i niematerialnych służących prowadzonej działalności, ponieważ przedmiotem transakcji będzie tylko Nieruchomość, której bez dodatkowych elementów niezbędnych dla prowadzenia działalności gospodarczej (np. umów z dostawcami mediów, umowy z zarządcą nieruchomości nie sposób nadać przymiotu „zorganizowania” oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 stycznia 2014 r., Znak: IPPP1/443-1341/13-2/PR, w której odstępując od uzasadnienia organ zgodził się z podatnikiem, że sprzedaż centrum handlowego, wraz z umowami najmu oraz innymi elementami nierozerwalnie związanymi z nieruchomością (jak część należności, dokumentacji, logo, znaki towarowe i nazwa handlowa, pod którą funkcjonuje centrum) nie stanowi transakcji dotyczącej ani przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części, lecz jedynie dostawę poszczególnych składników majątkowych,
Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 marca 2012 r., Znak: ITPP2/443-49/12/MD, w której organ przyznał, iż konkluzję, że Centrum Handlowe nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ale swoisty „produkt” działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, potwierdza również fakt, że Wnioskodawca nie przeniósł na Kupującego należności związanych z funkcjonowaniem Centrum Handlowego (należności z tytułu umów najmu powierzchni w Centrum Handlowym), jak również zobowiązań (zobowiązania finansowe dotyczące Centrum Handlowego pozostały u Wnioskodawcy). Na Kupującego nie zostały również przeniesione niektóre umowy związane z prowadzeniem Centrum Handlowego (np. umowy na dostawę mediów - Kupujący zobowiązany będzie zawrzeć takie umowy we własnym zakresie z wybranymi przez siebie dostawcami i na warunkach wynegocjowanych przez Kupującego),

Zdaniem Zainteresowanych (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zważywszy na zakres przedmiotowy Umowy Sprzedaży, planowana transakcja nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a wartość początkowa nabytych środków trwałych powinna zostać przez Nabywcę ujęta jako cena ich nabycia zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Zatem zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1994 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.) przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa. Natomiast w myśl art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W rozumieniu powyższej regulacji prawnej, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, spełniać powinien następujące warunki:

musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Zatem nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Zatem, samo nazwanie jednostki wewnętrznej określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym. Ważne jest przypisanie jednostce uprawnień skutkujących samodzielnym prowadzeniem działalności „widocznym z zewnątrz”. Oznacza to, że wyodrębnienie musi wynikać z określonych decyzji statutowych (zarządczych itp.), które formalnie nadają jednostce wewnętrznej uprawnienia uzasadniające jej wydzielenie organizacyjne.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i 55² ustawy Kodeks cywilny.

Z treści powołanych przepisów wynika, że zarówno przedsiębiorstwo jak i zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że przedsiębiorstwo oraz zorganizowana część przedsiębiorstwa nie są sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa i ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tym przedsiębiorstwem bądź jego częścią.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania („Kupujący”) planuje obecnie zakup nieruchomości położonej w Polsce, której właścicielem jest Zainteresowany niebędący stroną postępowania („Sprzedający”). Przedmiotem sprzedaży mają być nieruchomości gruntowe oraz posadowione na nich budowle i budynek centrum handlowego (dalej łącznie jako „Nieruchomość”). W ramach tej umowy na Kupującego przejdzie własność Nieruchomości i ewentualnie prawa autorskie do projektów budowlanych i wykonawczych obiektów posadowionych na Nieruchomości. Kupujący poza tym wstąpi z mocy prawa w obowiązujące umowy najmu lokali handlowych w centrum handlowym w miejsce Sprzedającego (jako wynajmującego). Na mocy Umowy Sprzedaży na rzecz Kupującego nie zostaną przeniesione umowy z pracownikami Sprzedającego zatrudnionymi do obsługi centrum handlowego, umowy serwisowe, rachunki bankowe, czy też umowy dotyczące dostawy mediów. Nie zostaną również przeniesione na Kupującego oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo Sprzedającego lub jego wyodrębniona część, tj. nazwa czy znak towarowy. Kupujący zawrze umowy serwisowe i inne umowy niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem Nieruchomości, gdyż bez zapewnienia stałej dostawy usług nimi objętych (tj. tylko i wyłącznie przy użyciu składników majątkowych objętych Umową Sprzedaży) funkcjonowanie centrum handlowego nie będzie możliwe. Kupujący zawierał będzie umowy, o których mowa powyżej z podmiotami wybranymi według własnego uznania, jednakże nie wyklucza on, iż będą to umowy zawierane z tym samym podmiotem, z którym umowa wiązała uprzednio Sprzedającego. Jednocześnie żadne zobowiązania Sprzedającego związane z prowadzeniem centrum handlowego, w tym pożyczki czy zobowiązania wobec dostawców zewnętrznych nie zostaną przeniesione na Kupującego. Kupujący nie przejmie również żadnych innych aktywów Sprzedającego, w tym tajemnic przedsiębiorstwa, środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Sprzedającego, ani ksiąg rachunkowych, czy innych dokumentów związanych z przedsiębiorstwem Sprzedającego (z wyjątkiem wskazanych powyżej umów najmu, w które Kupujący wstąpi z mocy prawa). Składniki majątkowe, jakie zostaną objęte Umową Sprzedaży nie są wyodrębnione pod względem organizacyjnym w przedsiębiorstwie Sprzedającego – w szczególności nie stanowią one oddziału, zakładu, oddzielnej jednostki organizacyjnej, działu itp. Kupujący i Sprzedający w momencie zawierania Umowy Sprzedaży będą zarejestrowani jako podatnik VAT czynny. Transakcja sprzedaży Nieruchomości zostanie potwierdzona fakturą VAT, wystawioną przez Sprzedającego na rzecz Kupującego.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą m.in. ustalenia, czy opisana transakcja nabycia Nieruchomości dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie stanowiła transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 tej ustawy w kontekście ustalenia wartości początkowej tej Nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że przenoszone na Kupującego zgodnie z umową składniki majątkowe nie spełniają definicji przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartych w art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ na Spółkę z o.o. nie przechodzą w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębniona część, tajemnice przedsiębiorstwa, umowy serwisowe, umowy dotyczące dostawy mediów, rachunki bankowe, środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych Sprzedającego, księgi rachunkowe i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Sprzedającego, żadne zobowiązania Sprzedającego związane z prowadzeniem centrum handlowego, w tym pożyczki czy zobowiązania wobec dostawców zewnętrznych. Nie nastąpi też przejście pracowników Sprzedającego do Zainteresowanego. Nabywane aktywa są jedynie niepowiązanymi organizacyjnie i finansowo elementami przedsiębiorstwa i jako takie nie mogą być uznane za przedsiębiorstwo bądź jego zorganizowaną część, której podstawową cechą jest możliwość funkcjonowania jako przedsiębiorstwo. Zatem nabycie Nieruchomości przez Zainteresowanego (Kupującego) niewątpliwie nie będzie spełniać warunku funkcjonowania jej jako wyodrębnionej organizacyjnie całości, ponieważ nie jest przenoszona jako taka całość ani w ramach wyodrębnionej całości. O ile obecnie, w przedsiębiorstwie Sprzedającego, zbywany majątek jest przedsiębiorstwem i jest zorganizowany, o tyle w nowym przedsiębiorstwie (Kupującego) majątek ten będzie musiał zostać od podstaw wprowadzony w nowe ramy organizacyjne i finansowe. Co więcej, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Kupujący zawrze umowy serwisowe i inne umowy niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem Nieruchomości, gdyż bez zapewnienia stałej dostawy usług nimi objętych (tj. tylko i wyłącznie przy użyciu składników majątkowych objętych Umową Sprzedaży) funkcjonowanie centrum handlowego nie będzie możliwe. Kupujący zawierał będzie umowy, o których mowa powyżej z podmiotami wybranymi według własnego uznania, jednakże nie wyklucza on, iż będą to umowy zawierane z tym samym podmiotem, z którym umowa wiązała uprzednio Sprzedającego. Tym samym nie można mówić, iż majątek ten będzie zdolny do samodzielnego funkcjonowania, to zaś jest warunkiem istnienia przedsiębiorstwa czy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalenia wartości początkowej zakupionej przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania Nieruchomości wskazać należy, że w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zróżnicowano zasady ustalania przez podatników wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w zależności od sposobu ich nabycia.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia, przez którą należy rozumieć kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 16g ust. 3 ww. ustawy). Natomiast zgodnie z art. 16g ust. 10 ww. ustawy, w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

suma ich wartości rynkowej – w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;
różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi – w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że skoro jak wynika z wniosku nabycie Nieruchomości przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania nie będzie spełniać definicji zawartych w art. 4a pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (a więc Kupujący nie nabędzie przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części, lecz nabędzie Nieruchomość jako składnik majątku), to wówczas Kupujący winien ustalić dla nabytej w drodze kupna Nieruchomości wartość początkową na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, tj. wg ceny nabycia tej Nieruchomości.

Zatem stanowisko Zainteresowanych w zakresie określenia, czy transakcja nabycia Nieruchomości dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie stanowiła transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 4a pkt 3 i 4 tej ustawy i w konsekwencji Zainteresowany będący stroną postępowania zobowiązany będzie ustalić wartość początkową tej Nieruchomości zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem tj. dotyczącym podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin