Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.328.2017.2.JF
z 31 stycznia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 6 listopada 2017 r. (data wpływu 15 listopada 2017 r.) uzupełniony pismem z dnia 23 stycznia 2018 r. (data wpływu 29 stycznia 2018 r.) na wezwanie nr 0114-KDIP2-1.4010.328.2017.1.JF z dnia 15 stycznia 2018 r. (data odbioru 16 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania transakcji sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia przedsiębiorstwa (pytanie numer 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 15 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania transakcji sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia przedsiębiorstwa.

Przedstawiono następujący stan faktyczny:

Kupujący jest spółką kapitałową prawa polskiego z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca posiada osobowość prawną i jest rezydentem podatkowym Polski, tj. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w Polsce. Kupujący jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Sprzedający jest spółką kapitałową prawa polskiego, która posiada osobowość prawną i jest rezydentem podatkowym Polski, tj. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w Polsce. Sprzedający jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Sprzedający prowadzi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 2017 r. poz. 459 ze zm. Kodeks Cywilny). Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Sprzedającego jest działalność w zakresie rozwoju i produkcji oraz sprzedaży maszyn produkcyjnych (dalej: „Działalność”). Działalność jest prowadzona w wynajmowanych budynkach zakładowych (dalej: „Budynki zakładowe”). Działalność prowadzona jest w oparciu o zespół składników materialnych i niematerialnych, tj. w oparciu o rzeczowe aktywa trwałe i obrotowe, przede wszystkim maszyny produkcyjne stanowiące własność Sprzedającego oraz maszyny produkcyjne używane na podstawie umów leasingu. Dla potrzeb prowadzonej działalności Sprzedający zatrudnia ok. 50 pracowników.


Wnioskodawcy zawarli w - dniu 15 września 2017 r. Umowę Sprzedaży Przedsiębiorstwa (dalej: „Umowa”). Na podstawie Umowy z dniem 1 października 2017 r. (dalej: „Dzień Przejścia”) Kupujący zakupił od Sprzedającego przedsiębiorstwo w celu kontynuacji prowadzenia Działalności.


Umowa sprzedaży przedsiębiorstwa objęła zespół składników materialnych i niematerialnych, na które złożyły się składniki majątku trwałego i obrotowego, należności oraz inne obowiązki wnikające z istniejących stosunków umownych i prawnych, którą stroną był Sprzedający. W skład zbywanych składników majątku weszły w szczególności:

Składnik majątku

  • Maszyny produkcyjne będące w dniu przejścia własnością F.;
  • Maszyny produkcyjne leasingowane przez F. na dzień zwarcia Umowy, co do których F. zobowiązał się do zakończenia umów leasingu i nabycia ich własności, a następnie odsprzedaży Kupującemu;
  • Samochód dostawczy leasingowany przez F. na dzień zwarcia Umowy, co do którego F. zobowiązał się do zakończenia umowy leasingu i nabycia jego własności, a następnie odsprzedaży Kupującemu;
  • Składniki wyposażenia technicznego oraz produkcyjnego przedsiębiorstwa znajdujące się w zakładzie produkcyjnym Sprzedającego związane wyłącznie lub głównie z prowadzoną przez Sprzedającego działalnością;
  • Sprzęt telefoniczny i faksujący oraz wyposażenie informatyczne wraz z całym sprzętem komputerowym i oprogramowaniem komputerowym, a także licencje na oprogramowania komputerowe;
  • Wszystkie wartości niematerialne i prawne związane z prowadzoną przez F. działalnością gospodarczą, a w szczególności wszelkie wynalazki, technologie, charakterystyki procesów, dane badawczo-rozwojowe, wzory i pozostały know-how, w tym tajemnice handlowe które należy przyporządkować wyłącznie lub głównie do prowadzonej przez F. działalności gospodarczej;
  • Wszystkie materiały, półprodukty, całość produkcji w toku i produkty gotowe oraz inne zapasy, o ile nie pozostają w związku z istniejącymi na Dzień Przejścia, ale jeszcze niezakończonymi w całości zamówieniami i stosunkami zlecenia, których stroną jest F.;
  • Wszystkie dostępne w Dniu Przejścia narzędzia, środki czyszczące i pielęgnacyjne, palety i inne materiały do opakowania, odzież ochronna i robocza, materiały biurowe, także wszystkie pozostałe przedmioty w zakresie, w jakim wykorzystywano je wyłącznie lub głównie do prowadzonej przez F. działalności gospodarczej;
  • Wszystkie prawa i roszczenia, które należało przyporządkować wyłącznie lub głównie do sprzedanych na podstawie Umowy składników majątku, w tym prawa wynikające z gwarancji producenta i sprzedającego;
  • Wszystkie księgi, zapisy i inne dokumenty dotyczące działalności gospodarczej F., które były wykorzystywane lub udostępnianie w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez F., tj.: rysunki, podręczniki, materiały sprzedażowe i reklamowe.


Stosunki pracy

Ponadto w celu koncentracji wszystkich wymaganych do prowadzenia Działalności składników Kupujący przejął na podstawie art. 231 Kodeksu Pracy, pracowników poprzez wstąpienie z Dniem Przejścia w prawa i obowiązki F. jako pracodawcy, wynikające ze stosunków pracy zawiązanych z pracownikami przyporządkowanymi do wykonywania działalności gospodarczej prowadzonej przez F.

Stosunki umowne z klientami

Ponadto, Kupujący wstąpił w relacje handlowe z wszystkimi dotychczasowymi klientami Sprzedającego. Na podstawie Umowy przekazana została korespondencja i zestawienie klientów, w tym ich dokładne dane kontaktowe (z wyjątkiem zastrzeżonych na podstawie umowy lub ustaw). Uzgodniono, że zamówienia klientów złożone po Dniu Przejścia będą negocjowane oraz realizowane przez Kupującego, nawet jeżeli zostały złożone w oparciu o ofertę przekazaną przed Dniem Przejścia. Wyłączeniu podlegać będą istniejące, ale jeszcze niezakończone w całości zamówienia lub stosunki zlecenia (dalej: „Nierozliczone zamówienia”).


Stosunki umowne z dostawcami

Z Dniem Przejścia Kupujący wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki F. wynikające z umów i porozumień zawartych z dostawcami w zakresie w jakim należy je przyporządkować wyłącznie lub głównie do prowadzonej przez F. Działalności. Na podstawie Umowy przekazana została korespondencja i zestawienia dostawców w tym ich dokładne dane kontaktowe (z wyjątkiem zastrzeżonych na podstawie umowy lub ustawy).


Wyłączenia

Strony postanowiły o wyłączeniu z transakcji niektórych elementów wchodzących w skład przedsiębiorstwa Sprzedającego, które to nie są niezbędne do kontynuowania przez Kupującego Działalności. Umowa przewiduje w szczególności wyłączenie z przedmiotu transakcji sprzedaży następujących składników majątku:

  • gotówka, czeki, środki na rachunkach bankowych, wierzytelności finansowe lub inne ekwiwalenty środków pieniężnych, papiery wartościowe;
  • prawa dotyczące używania nazwy handlowej F.;
  • roszczenia o zwrot podatków, składek na ubezpieczenie społeczne bądź innych danin publicznych (oraz ewentualne kary, opłaty, odsetki lub pozostałe związane z nimi dopłaty), dotyczące okresu podatkowego, który kończy się przed Dniem Przejęcia;
  • składniki majątku, które nie są własnością F.;
  • dokumenty księgowe, które nie dotyczą wyłącznie Działalności oraz wszelkie dokumenty korporacyjne Sprzedającego;
  • Wierzytelności wobec klientów, które dotyczą towarów lub usług, które zostały lub mają być dostarczone z Nierozliczonych zamówień.


Wstąpienie w pozostałe stosunki umowne

Z zastrzeżeniem zgody udzielonej przez drugą stronę umowy zawartej przez F., Kupujący wstąpił w prawa i obowiązki Sprzedającego wynikające ze stosunków umownych i prawnych istniejących na Dzień Przejścia:

  • umowa najmu z dnia 01.09.2004 r. dotycząca wynajmu Budynków zakładowych;
  • umowa o świadczeniu pomocy serwisowej z dnia 01.09.2014 r. zawarta z P. S.A. dotycząca oprogramowania G;
  • umowy licencyjne i serwisowe z dnia 29.08.2014 r. zawarte z G. sp. z o.o. dotyczące licencji;
  • umowy licencyjna i serwisowa dotycząca licencji C.


Na skutek zawarcia Umowy Kupujący przejął całą Działalność w zakresie produkcji maszyn produkcyjnych w oparciu o dotychczasowy majątek przedsiębiorstwa F. Jednocześnie, dotychczasowa działalność produkcyjna Sprzedającego po Dniu Przejścia przestała być możliwa. Z tego powodu, celem ukończenia realizacji niezrealizowanych zamówień, Sprzedający zlecił Kupującemu, jako podwykonawcy wykonanie Nierozliczonych zamówień.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 stycznia 2018 r. (data wpływu 29 stycznia 2018 r.) stanu faktycznego Wnioskodawca wyjaśnił, że w wyniku przeprowadzonej transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa nie powstała dodatnia wartość, o której mowa w art. 16g ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku osobowym od osób prawnych.


W piśmie z dnia 23 stycznia 2018 r. Wnioskodawca ostatecznie sformułował treść pytania numer 2 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych mającego być przedmiotem interpretacji oraz sformułował własne stanowisko w zakresie ww. pytania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, zgodnie z którym transakcję sprzedaży, której przedmiotem jest przedstawiony w stanie faktycznym zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, należy uznać za transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT, a w konsekwencji zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT transakcja zbycia nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?
  2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, zgodnie z którym transakcję sprzedaży, której przedmiotem jest przedstawiony w stanie faktycznym zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, należy uznać za transakcję zbycia przedsiębiorstwa zgodnie z art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowymi od osób prawnych (dalej „ustawa o CIT”)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. w zakresie pytania numer 2. W zakresie pytania numer 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie, tj. w zakresie podatku od towarów i usług.

Zdaniem Zainteresowanych:

Transakcję sprzedaży, której przedmiotem jest przedstawiony w stanie faktycznym zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, należy uznać za transakcję zbycia przedsiębiorstwa zgodnie z art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343, z późn. zm., dalej: „Ustawy o CIT”), a w konsekwencji Kupujący ustali wartość początkową przyjętych środków trwałych wchodzących w skład przedsiębiorstwa na podstawie art. 16g ust. 10 pkt 1 ustawy o CIT w przypadku powstania dodatniej wartości firmy, o której mowa w art. 16g ust. 2 ustawy o CIT lub art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT jeżeli nie powstanie dodatnia wartość firmy.


  1. Przedsiębiorstwo

Ponieważ zarówno przepisy ustawy o VAT jak i przepisy ustawy o CIT nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”, w celu określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” w ocenie Wnioskodawców, należy posłużyć się definicją z art. 551 KC. Zgodnie z art. 4a pkt 3 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Takie podejście znajduje potwierdzenie też m.in. w wyroku NSA z 28 listopada 2006 r., I FSK 267/06 wskazującym, że „ponieważ ustawy podatkowe nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa” nieodzowne staje się zatem ustalenie tego pojęcia w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego”. Z definicji tej wynika, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.


Obejmuje ono w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawe pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 552 KC, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.


W ocenie Wnioskodawców, na podstawie powyższych przepisów należy uznać, że o transakcji zbycia przedsiębiorstwa można mówić wtedy, gdy zespół składników wchodzących w jego skład stanowi niezbędne minimum, bez którego dane przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych. Minimum to należy ustalić osobno w każdym indywidualnym przypadku, mając na uwadze możliwości prowadzenia działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawców, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawiać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich, jako o zespole, a nie zbiorze pewnych przypadkowych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazane składniki materialnie i niematerialne mogły posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Należy wskazać, iż przedsiębiorstwem w rozumieniu KC jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

Za „przedsiębiorstwo” nie można uznać każdego - przypadkowego - zbioru składników majątku należących do podatnika. Konieczne jest bowiem, aby składniki te pozostawały we wzajemnych interakcjach, w taki sposób, że należy je traktować jako powiązany funkcjonalnie zespół, służący wykonywaniu określonej działalności (przeznaczony do prowadzenia określonej działalności gospodarczej jako przedsiębiorstwo).

Innymi słowy, dla ustalenia, czy dany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi „przedsiębiorstwo”, najistotniejsze znaczenie ma okoliczność, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności, istotne jest, aby zespół taki dla nabywcy stanowił o możliwości kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej.

W przedstawionym stanie faktycznym, zespół składników majątku będących przedmiotem sprzedaży na podstawie Umowy jest zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia Działalności produkcyjnej Sprzedającego, którą to Działalność Kupujący zakupił od Sprzedającego z zamiarem jej dalszej kontynuacji. W ramach Umowy Kupujący prowadzi działalność gospodarczą co najmniej w takim samym zakresie i charakterze co Sprzedający. W ramach zakupu nabytego zespołu składników majątku bez zmian pozostają funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami. Nabyte składniki majątku pozwalają Kupującemu na prowadzenie Działalności w sposób samodzielny.

Należy podkreślić, że po dokonaniu sprzedaży składników materialnych i niematerialnych majątku przedsiębiorstwa, Sprzedający nie posiada już składników majątkowych wystarczających do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem transakcji sprzedaży była sprzedaż przedsiębiorstwa obejmująca wszystkie składniki majątku trwałego niezbędne do prowadzenia przez Sprzedającego dotychczasowej Działalności. Powyższe znajduje także potwierdzenie w treści Umowy, która definiując składniki podlegające sprzedaży w jej ramach wskazuje na katalog składników, które były wykorzystywane lub udostępnianie do celu prowadzenia Działalności.

Sprzedający w stosunku do otrzymywanych i niezakończonych na Dzień Przejścia Niezakończonych zamówień działa w oparciu o umowę na podwykonawstwo zawartą z Kupującym. Sprzedający nie dysponuje majątkiem trwałym i obrotowym jak również personelem produkcyjnym pozwalającym na zakończenie Niezakończonych zamówień.

W wyniku transakcji będącej przedmiotem Umowy Kupujący objął zespół składników majątkowych, który pozwolił mu na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób samodzielny. Na podstawie Umowy zostały bowiem przekazane składniki majątku materialne i niematerialne takie jak: własność maszyn produkcyjnych, wyposażenie techniczno-biurowe, prawa do know-how czy umowa najmu Budynków zakładowych, a to oznacza wszelkie związane z prowadzeniem działalności składniki. Ponadto, zgodnie z art. 231 Kodeksu Pracy Kupujący wstąpił z Dniem Przejścia w prawa i obowiązki F. jako pracodawcy.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawców należy uznać, że w wyniku zawarcia Umowy Kupujący nabył przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 KC. Przedmiotem analizowanej transakcji niewątpliwie był zespół aktywów materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 551 KC, który jest na tyle zorganizowany, jako kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Innymi słowy, zakupione i wskazane w Umowie składniki majątku są powiązane ze sobą funkcjonalnie i posiadają faktyczną zdolność do niezależnego działania.


Zasadność argumentacji Wnioskodawców potwierdza także analiza następujących indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego:


Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 6 sierpnia 2012 r. (IPPP2/443-569/12-2/DG) zgodził się z wnioskodawcą, że: „W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Kupujący nabywa, od Sprzedającego wszystkie składniki majątkowe wchodzące na dzień transakcji w skład Przedsiębiorstwa Sprzedającego (w tym umowy i wierzytelności), co więcej, Kupujący przejmuje też związane z funkcjonowaniem Przedsiębiorstwa zobowiązania Sprzedającego i przejmie jego pracowników - jak to opisano w stanie faktycznym. W oparciu o te elementy Sprzedający wykonuje obecnie swoją działalność gospodarczą. Nie ulega więc wątpliwości, że stanowią one zorganizowany zespół składników majątkowych zdolny samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Ponadto w rezultacie zawarcia tejże umowy Kupujący będzie kontynuatorem działalności gospodarczej prowadzonej obecnie przez Sprzedającego, co także wskazuje, iż przedmiotem ww. umowy jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego”.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 13 października 2010 r. (IPPP1-443-701/10-6/IG0) stwierdził: „(...) składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej”.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 19 września 2016 r. IPPP2/4512-544/16-2/AM) zgodził się z wnioskodawcą, że: „Dla ustalenia, czy dany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi „przedsiębiorstwo”, najistotniejsze znaczenie ma okoliczność, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności, istotne jest, aby zespół taki dla nabywcy stanowił o możliwości kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej. W zbywanym przedsiębiorstwie tym samym, powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej”.

Jednocześnie, na kwalifikację zbywanych aktywów jako przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 KC nie powinny wpływać elementy wyłączone z transakcji. Art. 552 KC jednoznacznie dopuszcza możliwość dokonywania wyłączenia składników z transakcji mającej za przedmiot przedsiębiorstwo. Z przepisu tego wynika, że istnieje prawna możliwość wyłączenia w ramach konkretnej czynności prawnej określonych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa, bez naruszania statusu przedsiębiorstwa. Na podstawie komentarzy i podglądu doktryny w tym zakresie, przepis ten należy odczytywać jako dyspozytywny, który stwarza stronom możliwość wyłączenia niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa.


Zasadność argumentacji Wnioskodawców potwierdzona jest także w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego:


Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 30 grudnia 2008 r. (IPPP1/443-1779/08-4/IZ) zwrócił uwagę, że: „Zgodnie z art. 551 ustawy Kodeks cywilny, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej”.

Podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z 17 października 2000 r. (I CKN 850/98) zauważył, że: „Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa (…). Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo”.

Wyłączenie zawarte w Umowie odnoszące się do składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale niewykorzystywanych lub udostępnianych przez Sprzedającego do celu prowadzenia działalności - innymi słowy zbytecznych z punktu widzenia Kupującego - zachowuje swoje gospodarcze, a przy tym logiczne, uzasadnienie w przypadku transakcji, której celem jest prowadzenie działalności gospodarczej. Wyłączenie to, w żaden sposób nie spowodowało utraty funkcjonalności zespołu aktywów materialnych i niematerialnych zbywanych na podstawie Umowy.

Zdaniem Wnioskodawców zespół składników majątkowych i niemajątkowych będących przedmiotem transakcji wraz z przejęciem zakładu pracy stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego.


Podsumowując, na podstawie analizy stanu prawnego i oceny transakcji Wnioskodawcy wyrażają pogląd, iż opisany w stanie faktycznym zespół składników majątku trwałego i obrotowego w postaci wszystkich istotnych składników majątku Sprzedającego stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, a w konsekwencji transakcja zbycia przedsiębiorstwa przez F. na rzecz F.:

  • będzie podlegać wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT;
  • Kupujący ustali wartość początkową przejętych środków trwałych i wartości niematerialnych oraz prawnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa na podstawie art. 16g ust. 10 pkt 1 ustawy o CIT w przypadku powstania dodatniej wartości firmy, o której mowa w art. 16g ust. 2 ustawy o CIT lub art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy o CIT jeżeli nie powstanie dodatnia wartość firmy.


Ad. Pytania 2

Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że transakcję sprzedaży, której przedmiotem jest przedstawiony w stanie faktycznym zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, należy uznać za transakcję zbycia przedsiębiorstwa zgodnie z art. 4a pkt 3 ustawy o CIT.


Ponieważ zarówno przepisy ustawy o VAT jak i przepisy ustawy o CIT nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”, w celu określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” w ocenie Wnioskodawców, należy posłużyć się definicją z art. 551 KC.


Zgodnie z art. 4a pkt 3 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Takie podejście znajduje potwierdzenie też m.in. w wyroku NSA z 28 listopada 2006 r., I FSK 267/06 wskazującymi, że „ponieważ ustawy podatkowe nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa” nieodzowne staje się zatem ustalenie tego pojęcia w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego”. Z definicji tej wynika, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.


W myśl art. 552 KC, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.


W ocenie Wnioskodawców, na podstawie powyższych przepisów należy uznać, że o transakcji zbycia przedsiębiorstwa można mówić wtedy, gdy zespół składników wchodzących w jego skład stanowi niezbędne minimum, bez którego dane przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych. Minimum to należy ustalić osobno w każdym indywidualnymi przypadku, mając na uwadze możliwości prowadzenia działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawców, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich, jako o zespole, a nie zbiorze pewnych przypadkowych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazane składniki materialnie i niematerialne mogły posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Należy wskazać, iż przedsiębiorstwem w rozumieniu KC jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

Za „przedsiębiorstwo” nie można uznać każdego - przypadkowego - zbioru składników majątku należących do podatnika. Konieczne jest bowiem, aby składniki te pozostawały we wzajemnych interakcjach, w taki sposób, że należy je traktować jako powiązany funkcjonalnie zespół, służący wykonywaniu określonej działalności (przeznaczony do prowadzenia określonej działalności gospodarczej jako przedsiębiorstwo).

Innymi słowy, dla ustalenia, czy dany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi „przedsiębiorstwo”, najistotniejsze znaczenie ma okoliczność, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności, istotne jest, aby zespół taki dla nabywcy stanowił o możliwości kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej.

W przedstawionym stanie faktycznym, zespół składników majątku będących przedmiotem sprzedaży na podstawie Umowy jest zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia Działalności produkcyjnej Sprzedającego, którą to Działalność Kupujący zakupił od Sprzedającego z zamiarem jej dalszej kontynuacji. W ramach Umowy Kupujący prowadzi działalność gospodarczą co najmniej w takim samym zakresie i charakterze co Sprzedający. W ramach zakupu nabytego zespołu składników majątku bez zmian pozostają funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami. Nabyte składniki majątku pozwalają Kupującemu na prowadzenie Działalności w sposób samodzielny.

Należy podkreślić, że po dokonaniu sprzedaży składników materialnych i niematerialnych majątku przedsiębiorstwa, Sprzedający nie posiada już składników majątkowych wystarczających do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem transakcji sprzedaży była sprzedaż przedsiębiorstwa obejmująca wszystkie składniki majątku trwałego niezbędne do prowadzenia przez Sprzedającego dotychczasowej Działalności. Powyższe znajduje także potwierdzenie w treści Umowy, która definiując składniki podlegające sprzedaży w jej ramach wskazuje na katalog składników, które były wykorzystywane lub udostępnianie do celu prowadzenia Działalności.

Sprzedający w stosunku do otrzymywanych i niezakończonych na Dzień Przejścia Niezakończonych zamówień działa w oparciu o umowę na podwykonawstwa zawartą z Kupującym. Sprzedający nie dysponuje majątkiem trwałym i obrotowym jak również personelem produkcyjnym pozwalającym na zakończenie Niezakończonych zamówień.

W wyniku transakcji będącej przedmiotem Umowy Kupujący objął zespół składników majątkowych, który pozwolił mu na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób samodzielny. Na podstawie Umowy zostały bowiem przekazane składniki majątku materialne i niematerialne takie jak: własność maszyn produkcyjnych, wyposażenie techniczno-biurowe, prawa do know-how czy umowa najmu Budynków zakładowych, a to oznacza wszelkie związane z prowadzeniem działalności składniki. Ponadto, zgodnie z art. 23 Kodeksu Pracy Kupujący wstąpił z Dniem Przejścia w prawa i obowiązki F. jako pracodawcy.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawców należy uznać, że w wyniku zawarcia Umowy Kupujący nabył przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 KC. Przedmiotem analizowanej transakcji niewątpliwie był zespół aktywów materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 551 KC, który jest na tyle zorganizowany, jako kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Innymi słowy, zakupione i wskazane w Umowie składniki majątku są powiązane ze sobą funkcjonalnie i posiadają faktyczną zdolność do niezależnego działania.

Wyłączenie zawarte w Umowie odnoszące się do składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale niewykorzystywanych lub udostępnianych przez Sprzedającego do celu prowadzenia działalności - innymi słowy zbytecznych z punktu widzenia Kupującego - zachowuje swoje gospodarcze, a przy tym logiczne, uzasadnienie w przypadku transakcji, której celem jest prowadzenie działalności gospodarczej. Wyłączenie to, w żaden sposób nie spowodowało utraty funkcjonalności zespołu aktywów materialnych i niematerialnych zbywanych na podstawie Umowy.

Zasadność argumentacji Wnioskodawców potwierdza także analiza indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz orzeczeń sądowych przytoczonych w punkcie 1 uzasadnienia stanowiska Wnioskodawców zawartego we wniosku o interpretacje indywidualną.


Podsumowując, na podstawie analizy stanu prawnego i oceny transakcji Wnioskodawcy wyrażają pogląd, iż transakcję sprzedaży, której przedmiotem jest przedstawiony w stanie faktycznym zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, należ uznać za transakcję zbycia przedsiębiorstwa zgodnie z art. 4a pkt 3 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie uznania transakcji sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia przedsiębiorstwa (pytanie numer 2) – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 2.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem przeformułowanego pytania numer 2 postawionego przez Wnioskodawcę w piśmie z dnia 23 stycznia 2018 r. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji. W związku z powyższym, tutejszy organ nie odniósł się do ustalenia wartości początkowej przejętych środków trwałych wchodzących w skład przedsiębiorstwa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj