Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.380.2017.1.AGR
z 22 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2017 r. (data wpływu 27 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia straty z działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia straty z działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi obecnie działalność gospodarczą w formie jednoosobowej firmy, na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Osiągane przez firmę dochody są u Wnioskodawcy opodatkowane zgodnie z art. 30c ustawy PIT, tj. jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem w wysokości 19% (podatkiem liniowym).

Wnioskodawca ma zamiar w przyszłości dokonać przekształcenia prowadzonej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową, tj. w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, na podstawie rozdziału VI Kodeksu spółek handlowych (dalej: KSH”), tj. art. 584¹ do art. 584¹³ KSH.

W wyniku planowanego przez Wnioskodawcę przekształcenia działalności gospodarczej nastąpi zmiana formy prowadzonej działalności gospodarczej, jak również miejsca tego podmiotu w systematyce funkcjonowania aktów prawnych oraz form działalności gospodarczej. Po przekształceniu Wnioskodawca na mocy przepisów prawa zostanie jedynym udziałowcem spółki kapitałowej. Działalność gospodarcza będzie kontynuowana przez spółkę kapitałową, natomiast Wnioskodawca zostanie wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą osiągnie straty podatkowe, które przewiduje również, że do dnia przekształcenia nie będzie miał możliwości rozliczenia z wykonywanej obecnie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 584² § 1 KSH spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki przedsiębiorcy przekształcanego. Na podstawie art. 584² § 2 KSH spółka przekształcona pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane przedsiębiorcy przed jego przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej. Niemniej przepisu nie stosuje się do ulg podatkowych przewidzianych w przepisach prawa podatkowego. Ordynacja podatkowa, jak i Kodeks Spółek Handlowych odnoszą się wyłącznie do problematyki związanej z odpowiedzialnością za zobowiązania przedsiębiorcy przekształcanego, a te nie odnoszą się do kwestii następstwa prawnego w zakresie rozliczeń podatkowych.

Następstwo prawne, polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących.

W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa, jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują m.in. przepisy zawarte w art. 93-93e Ordynacji podatkowej. W przepisach tych ustawodawca przedstawił enumeratywny katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93a § 4 O.p., jednoosobowa spółka kapitałowa powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osoba fizyczną wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa przekształcanego przedsiębiorcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek kapitałowych (przepis ten został dodany przez art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce - Dz. U. z 2012 r., poz. 1342).

W świetle przywołanego wyżej art. 93a § 4 O.p., sukcesja podatkowa obejmuje te prawa przekształcanej osoby fizycznej, które są związane z wykonywaną działalnością gospodarczą. Sukcesorem jest, co wyraźnie należy zaznaczyć jednoosobowa spółka kapitałowa powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, a nie osoba fizyczna, która przekształciła swoje przedsiębiorstwo. To spółka kapitałowa wstąpi w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa przekształconego przedsiębiorcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek kapitałowych.

Taki wyjątek stanowią zaś przepisy art. 7 ust. 1 w zw. z ust. 3 pkt 4 updop, w myśl których to przepisów spółka kapitałowa powstała z przekształcenia jednoosobowej działalności osoby fizycznej przy ustalaniu dochodu do opodatkowania nie jest uprawniona do uwzględnienia strat przedsiębiorcy przekształconego. Oznacza to, że obowiązki podatkowe, które posiada przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność nie przechodzą na spółkę. Przedsiębiorca jako osoba fizyczna powinien więc rozliczyć się z wszystkich zobowiązań jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych.

Oznacza, to że na Wnioskodawcy - jako podatnikowi podatku dochodowego będzie ciążył obowiązek rozliczenia się z zobowiązań podatkowych powstałych do dnia przed przekształceniem.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż po przekształceniu planuje ponowne prowadzenie innej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z ponownym rozpoczęciem działalności gospodarczej i uzyskaniem wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Wnioskodawca będzie osiągał przychody i ponosił koszty podatkowe i w efekcie uzyska wynik finansowy (dochód lub stratę).

W przypadku uzyskania dochodu Wnioskodawca zamierza skorzystać z przepisów art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przepisem o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych.

Wnioskodawca zakłada, że powstałe straty podatkowe, jakie osiągnął prowadząc działalność gospodarczą do dnia przekształcenia nierozliczone w wykonywanej poprzednio działalności gospodarczej - nie przechodzące na podmiot przekształcony - będzie mógł rozliczyć w przypadku ponownego prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie mógł odliczać straty podatkowe, jakie poniósł jako przedsiębiorca (podatnik podatku PIT) od dochodu jaki uzyska z prowadzonej działalności gospodarczej przed przekształceniem w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w przypadku ponownego rozpoczęcia prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej w okresie 5 lat od poprzedniego wykreślenia z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do odliczenia straty z danego źródła przychodów wynika z art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przepisem o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty. Z regulacji wynika, że możliwość odliczenia straty powiązana jest z danym źródłem przychodów nie zaś konkretną działalnością.

Rozliczenie straty możliwe jest w ramach źródła przychodów, a zatem strata z działalności gospodarczej, jak również koszty ponoszone w ramach działalności nie mogą być odliczane w ramach innego źródła np. w ramach najmu prywatnego. Nie ma natomiast przeszkód, aby podatnik w danym roku podatkowym w ramach tego samego źródła przychodów np. pozarolnicza działalność gospodarcza uzyskał stratę i dochód. W takim przypadku strata ulega potrąceniu z dochodem już w danym roku podatkowym i w efekcie tego do zeznania rocznego wpisujemy mniejszy dochód czy też nawet stratę. Takie skompensowanie dochodu i straty ma miejsce, gdy jedna osoba prowadzi działalność gospodarczą indywidualnie - na własne nazwisko, w spółce osobowej: cywilnej czy jawnej.

Forma prawna działalności nie ma w tym przypadku znaczenia - roczne przychody i koszty z tych działalności zalicza się do jednego źródła: działalność gospodarcza i łączy w ramach tego źródła. Tak samo liczy się stratę podatkową, łącznie dla wszystkich działalności. O ile nie ma możliwości odliczania straty poniesionej z jednego tytułu na przykład działalność gospodarcza od innego dochodu - to jest taka możliwość w przypadku prowadzenia kilku „biznesów” opodatkowanych PIT.

Powołując się na art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik, który zlikwidował działalność gospodarczą, w której wykazał stratę, a później ponownie rozpoczął nową działalność może odliczyć od dochodu stratę z poprzednio prowadzonej (już zlikwidowanej działalności gospodarczej). Przywilej podatkowy, jakim jest prawo do odliczenia straty, nie może być wykorzystany przez podatnika w dowolnym okresie w przyszłości, lecz od najbliższego roku, w którym strata wystąpiła - przy zamknięciu i ponownym otwarciu działalności gospodarczej lub jej zawieszeniu i wznowieniu 5-letni termin na rozliczenie straty uwzględnia okresy, kiedy działalność była zawieszona lub zamknięta.

Osoby, które nie chcą czekać z rozliczeniem straty do końca roku podatkowego mogą rozliczać ją w trakcie roku podatkowego. Mając na uwadze podstawową zasadę rozliczania straty podatkowej, zgodnie z którą może ona zostać odliczona wyłącznie od dochodu uzyskiwanego z tego samego źródła przychodu można stwierdzić, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby podatnik, który zmienia zakres prowadzonej działalności gospodarczej lub jej formę nie mógł odliczyć jej w następnych 5 latach podatkowych.

Zakończenie działalności gospodarczej wiąże się z zaniechaniem uzyskiwania dochodu z tego źródła. Skoro zatem podatnik nie będzie już uzyskiwał dochodów z danego źródła nie będzie mógł odliczyć straty podatkowej z lat ubiegłych. Jeżeli jednak okaże się, że podatnik rozpocznie ponownie działalność gospodarczą i nastąpi to przed upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym wystąpiła strata podatkowa może ją rozliczyć.

Powołując się na art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca uważa, że ma możliwość rozliczenia straty powstałej poprzednio w przekształcanym przedsiębiorstwie w przypadku ponownego otwarcia działalności gospodarczej - bez względu na jej przedmiot opodatkowania czy brak następstwa prawnego - zgodnie z przepisami o możliwości rozliczenia straty w podatku dochodowym od osób fizycznych decyduję źródło, którym jest działalność gospodarcza, a nie jej forma czy zakres.

Przyczyna z której została zamknięta działalność gospodarcza (w tym przypadku przekształcenie w jednoosobową spółkę kapitałowa) nie może mieć wpływu na rozliczanie straty w przyszłości, gdyż przepisy Ordynacji podatkowej mówią, że spółka kapitałowa wstąpi w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa przekształconego przedsiębiorcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek kapitałowych. Taki wyjątek stanowią zaś przepisy art. 7 ust. 1 w zw. z ust. 3 pkt 4 updop, w myśl których to przepisów spółka kapitałowa powstała z przekształcenia jednoosobowej działalności osoby fizycznej przy ustalaniu dochodu do opodatkowania nie jest uprawniona do uwzględnienia strat przedsiębiorcy przekształconego. Oznacza to, że obowiązki podatkowe, które posiada przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność nie przechodzą na spółkę, a na nim ciąży obowiązek rozliczenia się. Przedsiębiorca jako osoba fizyczna powinien więc rozliczyć się z wszystkich zobowiązań jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy najważniejsze znaczenie ma tutaj fakt, aby działalność gospodarcza była prowadzona przez tą samą osobę. Obowiązki podatkowe, które posiada przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność nie przechodzą na spółkę, w związku z czym Wnioskodawca będzie miał w przyszłości możliwość rozliczania straty podatkowej z poprzedniej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 551 § 5 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, dalej: „KSH”), przedsiębiorca będący osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829, 1948, 1997 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 460 i 819) – (przedsiębiorca przekształcany) może przekształcić formę prowadzonej działalności w jednoosobową spółkę kapitałową (spółkę przekształconą) – przekształcenie przedsiębiorcy w spółkę kapitałową. Osoba fizyczna, o której mowa w art. 551 § 5 KSH, staje się z dniem przekształcenia wspólnikiem albo akcjonariuszem spółki przekształconej.

Szczegółowe zasady takiego przekształcenia regulują art. 584¹–584¹³ KSH. Nawiązują one do zasad ogólnych przekształcenia jednego typu spółki w inny typ.

Zgodnie z art. 584¹ KSH, przedsiębiorca przekształcany staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu spółki do rejestru (dzień przekształcenia).

Zgodnie z art. 584² § 1 KSH, spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki przedsiębiorcy przekształcanego.

Na podstawie art. 584² § 2 KSH, spółka przekształcona pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane przedsiębiorcy przed jego przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej.

Z powyższych przepisów wynika, że spółka przekształcona pozostaje podmiotem zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane przedsiębiorcy przed jego przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji lub ulgi będzie stanowiła inaczej.

Powyższej zasady nie stosuje się jednak do ulg podatkowych przewidzianych w przepisach prawa podatkowego.

Art. 112b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm., dalej: „O.p”) przewiduje, że jednoosobowa spółka kapitałowa powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z tą osobą fizyczną za powstałe do dnia przekształcenia zaległości podatkowe przedsiębiorcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przepis ten ma na celu ochronę interesów budżetu państwa w sytuacji unikania obciążeń podatkowych przez przekształconych przedsiębiorców będących osobami fizycznymi. Literalne brzmienie tego przepisu jednoznacznie wskazuje, że regulacje w nim zawarte dotyczą odpowiedzialności za zaległości podatkowe, nie dotyczą zaś innych kwestii związanych z rozliczeniami podatkowymi.

Wskazany wyżej art. 112b O.p. koresponduje z art. 584¹³ KSH, zgodnie z którym osoba fizyczna, o której mowa w art. 551 § 5 (czyli będący osobą fizyczną przedsiębiorca przekształcany), odpowiada solidarnie ze spółką przekształconą za zobowiązania przedsiębiorcy przekształcanego związane z prowadzoną działalnością gospodarczą powstałe przed dniem przekształcenia, przez okres trzech lat, licząc od dnia przekształcenia.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że zarówno art. 112b O.p., jak i art. 584¹³ KSH odnoszą się wyłącznie do problematyki związanej z odpowiedzialnością za zobowiązania przedsiębiorcy przekształcanego, a to jest zupełnie inną kwestią niż następstwo prawne w zakresie rozliczeń podatkowych.

Następstwo prawne, polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących.

W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują m.in. przepisy zawarte w art. 93-93e O.p. W przepisach tych ustawodawca przedstawił enumeratywny katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

W Ordynacji podatkowej zasady następstwa prawnego praw i obowiązków podmiotu przekształconego uregulowane są w specyficzny sposób. W przypadku przekształceń przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną w jednoosobowa spółkę kapitałową obowiązuje zasada generalnej sukcesji podatkowej.

Zgodnie z art. 93a § 4 O.p., jednoosobowa spółka kapitałowa powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osoba fizyczną wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa przekształcanego przedsiębiorcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek kapitałowych (przepis ten został dodany przez art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce – Dz. U. z 2012 r., poz. 1342).

W świetle przywołanego wyżej art. 93a § 4 O.p., sukcesja podatkowa obejmuje te prawa przekształcanej osoby fizycznej, które są związane z wykonywaną działalnością gospodarczą. Sukcesorem jest, co wyraźnie należy zaznaczyć jednoosobowa spółka kapitałowa powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, a nie osoba fizyczna, która przekształciła swoje przedsiębiorstwo. To spółka kapitałowa wstąpi w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa przekształconego przedsiębiorcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek kapitałowych.

Taki wyjątek stanowią zaś, przepisy art. 7 ust. 1 w zw. z ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., w myśl których to przepisów, spółka kapitałowa powstała z przekształcenia jednoosobowej działalności osoby fizycznej przy ustalaniu dochodu do opodatkowania nie jest uprawniona do uwzględnienia strat przedsiębiorcy przekształconego.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnik, który poniósł stratę jako przedsiębiorca (podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych) nie będzie miał prawnej możliwości odliczenia jej od dochodu jaki uzyska po przekształceniu w jednoosobowej spółce z o.o.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą, która opodatkowana jest zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. podatkiem liniowym. Wnioskodawca planuje dokonać przekształcenia prowadzonej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową, tj. w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, na podstawie rozdziału VI Kodeksu spółek handlowych (dalej: KSH”), tj. art. 584¹ do art. 584¹³ KSH. Działalność gospodarcza będzie kontynuowana przez spółkę kapitałową, natomiast Wnioskodawca zostanie wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą osiągnie straty podatkowe, które przewiduje również, że do dnia przekształcenia nie będzie miał możliwości rozliczenia z wykonywanej obecnie działalności gospodarczej. Po przekształceniu Wnioskodawca planuje ponowne prowadzenie innej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zakłada, że powstałe straty podatkowe, jakie osiągnął prowadząc działalność gospodarczą do dnia przekształcenia nierozliczone w wykonywanej poprzednio działalności gospodarczej będzie mógł rozliczyć w przypadku ponownego prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 9 ust. 3 cyt. ustawy, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Przepis art. 9 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przepis ust. 3 nie ma zastosowania do strat:

1. z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, oraz
2. ze źródeł przychodów, z których dochody są wolne od podatku dochodowego.
   
   

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że strata nie jest podatkowo obojętna, bowiem ustawodawca zawarł uregulowania, zgodnie z którymi strata ze źródła przychodów może być rozliczana przez podatnika w następnych latach podatkowych z tego samego źródła.

Strata jest nadwyżką kosztów uzyskania przychodów nad sumą przychodów i określana jest za rok podatkowy. Podstawowym warunkiem dla zaistnienia możliwości rozliczenia (odliczenia) straty podatkowej przez podatnika jest wystąpienie dochodu do opodatkowania.

Podatnik może odliczyć stratę z dochodów osiągniętych w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych. Ma również możliwość wyboru, w których latach i w jakiej wysokości dokona odliczeń, z zachowaniem warunku co do dopuszczalnej kwoty odliczenia w roku podatkowym. Brak dochodu do opodatkowania w określonym roku podatkowym oznacza brak możliwości rozliczenia straty podatkowej w tej jednostce czasowej. W skrajnym przypadku, kiedy w kolejnych pięciu latach podatkowych nie wystąpi dochód, strata podatkowa może nie być w ogóle rozliczona.

Tak więc, stratę może rozliczyć wyłącznie ten podatnik, który ją poniósł. Rozliczenie straty ze źródła przychodów polega na tym, że o wysokość tej straty można obniżyć dochód uzyskany z danego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, przy czym wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty poniesionej straty. W związku z tym rozliczenie straty może nastąpić w okresie nie krótszym niż dwa lata i nie dłuższym niż pięć lat. O tym, jaka część straty będzie rozliczana w danym roku podatkowym decyduje podatnik. Należy jednocześnie podkreślić, że przy rozliczaniu straty obowiązuje zasada, iż strata z danego źródła przychodu może być pokryta jedynie z dochodów z tego samego źródła.

Strata poniesiona z jednej działalności gospodarczej, prowadzonej samodzielnie może być skompensowana dochodem osiągniętym w latach następnych z innej działalności gospodarczej. Strata poniesiona w danym roku podatkowym, kompensowana może być dochodem z działalności gospodarczej rozpoczętej po likwidacji działalności z której poniesiono stratę, o ile oczywiście zachowane zostaną terminy o których mowa w art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca, który poniósł stratę podatkową jako przedsiębiorca (podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych), a następnie przekształci się w jednoosobową spółkę z o.o. i rozpocznie nową pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych, będzie mógł odliczyć ww. stratę od dochodu z nowo otwartej pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przy zachowaniu 5-letniego terminu odliczenia straty, o którym mowa w powołanym art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.