Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.315.2017.2.PW
z 17 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 6 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2017 r. (data nadania 27 grudnia 2017 r., data wpływu 3 stycznia 2018 r.) na wezwanie z dnia 6 grudnia 2017 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.315.2017.1.PW (data doręczenia 19 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z przekazywaniem Operatorowi spłat wierzytelności nabytych przez Inwestorów, dokonanych przez Pożyczkobiorców na konto Pożyczkodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z przekazywaniem Operatorowi spłat wierzytelności nabytych przez Inwestorów, dokonanych przez Pożyczkobiorców na konto Pożyczkodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

M. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, gdzie podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. W ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej Wnioskodawca działa na polskim rynku świadcząc usługi finansowe na rzecz osób fizycznych. Zakres tych usług obejmuje obecnie przede wszystkim udzielanie pożyczek pod zastaw samochodu oraz udzielanie pożyczek na zakup samochodu. Pożyczki te mogą być udzielane osobom fizycznym prowadzącym lub nieprowadzących działalność gospodarczą (dalej: „Klienci” lub „Pożyczkobiorcy”).

W związku z udzielanymi pożyczkami Spółka posiada wobec swoich Klientów wierzytelności obejmujące należności z tytułu:

• kwoty głównej pożyczki,
  

• należnych odsetek od pożyczki,
  

• prowizji za udzielenie pożyczki (płatnej w ratach przez okres pożyczki),
  

• prowizji miesięcznej za obsługę pożyczki,
  

• odsetek karnych za opóźnienie.
  
  
  

Wierzytelności te obejmują zarówno należności wymagalne, jak i takie, które staną się wymagalne dopiero w przyszłości.

W celu poprawienia płynności finansowej Spółka zdecydowała się na rozpoczęcie współpracy z podmiotem zagranicznym, tj. spółką A. z siedzibą na Łotwie (dalej również jako: „Operator”) - Operator posiada certyfikat rezydencji wydany przez organ podatkowy na Łotwie, potwierdzający, że Spółka łotewska jest rezydentem podatkowym na Łotwie. Zasady współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a A. określone zostały w umowie o współpracy (dalej: „Umowa Współpracy”).

Operator prowadzi platformę internetową obrotu wierzytelnościami (dalej: „Platforma”) oferującą osobom fizycznym i inwestorom instytucjonalnym (dalej: „Inwestorzy”) możliwość inwestowania w pożyczki udzielone przez firmy pożyczkowe, leasingowe, faktoringowe w różnych krajach. Pożyczki te udzielone zostały przez różnych pożyczkodawców, z różnych krajów, na różne cele.

Na podstawie zawartej Umowy Współpracy jednym z podmiotów udostępniających swoje wierzytelności na Platformie stała się Spółka. Zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę założeniem, będzie on umieszczać na Platformie wierzytelności własne obejmujące przede wszystkim wierzytelności z tytułu kwoty głównej udzielonych pożyczek oraz odsetek karnych, może jednak zdarzyć się, że udostępnione zostaną również wierzytelności obejmujące pozostałe opłaty należne od Pożyczkobiorcy, tj. prowizje i odsetki od pożyczki.

Inwestorami mogą być zarówno polscy jak i zagraniczni rezydenci podatkowi. Inwestorzy rejestrują konto na Platformie, otrzymując indywidualny numer identyfikacyjny (dalej: „ID”) Inwestora oraz zawierając z Operatorem umowę dotyczącą ogólnych warunków korzystania z Platformy. Dane osobowe takie jak imię, nazwisko, adres zamieszkania i inne informacje poufne Inwestorów są przechowywane oraz przetwarzane przez Operatora i nie są ogólnie dostępne (w szczególności, nie są dostępne Wnioskodawcy).

Inwestor samodzielnie wybiera, w które pożyczki (i od którego pożyczkodawcy pochodzące) chce zainwestować (dalej: „Inwestycja”). Pojedyncza Inwestycja realizowana jest po zawarciu trójstronnej umowy cesji wierzytelności, której stronami są: Inwestor, Operator oraz pierwotny wierzyciel, tj. pożyczkodawca (dalej: „Umowa Cesji”). W przypadku wyboru pożyczki Spółki, Inwestor będzie zawierał za pośrednictwem Platformy Umowę Cesji każdorazowo po podjęciu decyzji o inwestowaniu w wybraną przez siebie pożyczkę udzieloną wcześniej przez Wnioskodawcę. Nabycie wierzytelności dokonywane jest za cenę określoną w Umowie Cesji, przy czym pojedyncza transakcja może dotyczyć całości lub części danej wierzytelności.

W praktyce Umowa Cesji jest zawierana elektronicznie przez Operatora, który posiadając pełnomocnictwa zarówno od Spółki, jak i od Inwestora, działa w tym zakresie w ich imieniu i na ich rzecz. Dane osobowe Inwestora pozostają dla Spółki niejawne; Umowa Cesji zawiera wyłącznie ID Inwestora, nie wskazuje natomiast danych typu imię, nazwisko, czy adres Inwestora.

Każdorazowo Umowa Cesji składa się z dwóch części:

1. Część I zatytułowana „Podstawowe Warunki Umowy Cesji” zawiera podstawowe informacje dotyczące konkretnej Inwestycji. Warunki te są zmienne i każdorazowo zawierają przede wszystkim następujące informacje dotyczące konkretnej Inwestycji:
   • ID Inwestora,
     
   • ID Pożyczkobiorcy,
     
   • numer Pożyczki będącej przedmiotem danej Umowy Cesji,
     
   • określenie elementów, z których składają się nabywane przez Inwestora wierzytelności wobec Pożyczkobiorcy (tj. np. wysokość kapitału pożyczki w jaką inwestuje Inwestor, wysokość należnych odsetek z tytułu udzielonej pożyczki lub opóźnionych płatności),
     
   • cenę po jakiej Inwestor nabywa prawa do wierzytelności Spółki,
     
   • zysk roczny Inwestora, ustalony według zasad przewidzianych w dalszych postanowieniach Umowy,
     
   • datę spłaty Pożyczki, której wierzytelność dotyczy,
     
   • informację czy Inwestor korzysta z prawa do zwrotnego przeniesienia wierzytelności na rzecz Spółki;
     
2. Część II zatytułowana „Ogólne Warunki Umowy Cesji” zawiera ogólne warunki i zasady realizacji Inwestycji.
   
   

Pozostaje ona taka sama dla każdej Inwestycji.

W odniesieniu do poszczególnych wierzytelności Umowa Cesji może dopuszczać możliwość zwrotnego przeniesienia na Spółkę scedowanej uprzednio wierzytelności. Sytuacja taka może dotyczyć przypadku, gdy Klient dopuszcza się zwłoki w regulowaniu płatności powyżej 60 dni (obowiązek Spółki do przyjęcia zwrotu pozostałej do spłaty wierzytelności), bądź innych umownie określonych przypadków, w których Spółka może zażądać zwrotu jej wierzytelności (w całości lub w części), np. gdy Inwestor utraci prawa użytkownika Platformy lub według własnego uznania Spółki. W przypadku skorzystania z tego prawa, Wnioskodawca odkupuje od Inwestora roszczenia po cenie obliczonej zgodnie z formułą zawartą w Umowie Cesji.

Jednocześnie, w każdym momencie Inwestor może skorzystać z prawa odsprzedaży wierzytelności Spółki innemu Inwestorowi na tzw. rynku wtórnym funkcjonującym na Platformie. W praktyce, codziennie może dochodzić do odsprzedaży praw od Inwestora do Inwestora.

Możliwa jest również sytuacja, w której w jedną Pożyczkę Spółki inwestować będzie kilku różnych Inwestorów w tym samym bądź w różnych momentach.

W każdym przypadku, na skutek zawartej Umowy Cesji, Inwestor nabywa od Spółki wierzytelności wobec Pożyczkobiorcy, wskutek czego staje się nowym wierzycielem wobec Klienta Spółki. Pomimo tego jednak, Klient nadal spłaca swoje zobowiązanie do Spółki, zgodnie z harmonogramem ustalonym w umowie pożyczki. To do Spółki należy podejmowanie wszelkich czynności związanych z dochodzeniem należności od Pożyczkobiorcy. Także bowiem po cesji, wierzytelnością zarządza sama Spółka, czyniąc to jednak na rzecz Inwestora (zgodnie z udzielonym upoważnieniem), chociaż nadal we własnym imieniu, występując wobec klienta niezmiennie jako pożyczkodawca (zwykle Klient nie jest informowany o dokonanej cesji, a Inwestor nie ma prawa do samodzielnego dochodzenia od niego należności). Po otrzymaniu danej płatności od Klienta Spółka przekazuje ją (w części odnoszącej się do zbytej wierzytelności) na Platformę, skąd A. dokonuje rozdysponowania środków na rachunek Inwestora lub Inwestorów, którzy nabyli daną wierzytelność (części wierzytelności) Spółki. Wnioskodawca nie ma zatem prawa do swobodnego dysponowania środkami otrzymanymi od Pożyczkobiorcy w części dotyczącej wierzytelności udostępnionych na Platformie, gdyż ma obowiązek przekazywać Operatorowi otrzymane od Pożyczkobiorców spłaty kwot należnych Inwestorom. Również Operator nie ma prawa do swobodnego dysponowania środkami przekazanymi przez Spółkę, gdyż ma obowiązek dokonać dalszego ich transferu odpowiednim Inwestorom.

Na zasadach określonych we wspomnianych powyżej Umowach, Operator jest bowiem odpowiedzialny za rozliczanie Inwestycji dokonywanych za pośrednictwem Platformy oraz za fizyczne dokonywanie płatności związanych z realizacją i rozliczeniem Inwestycji. W tym celu dla każdego Inwestora oraz każdego pożyczkodawcy (w tym Spółki) uruchomione zostają wirtualne rachunki, obsługiwane przez A. Wyłącznie Operator, poprzez zawarte Umowy posiada dostęp do danych osobowych uczestników transakcji (Inwestorów i pożyczkodawców) oraz realizuje wszystkie płatności (tj. wykonuje wszystkie przelewy bankowe) bezpośrednio od i do Inwestorów oraz od i do Wnioskodawcy. Operator posiada także zgodę od Inwestorów na gromadzenie i przetwarzanie ich danych osobowych oraz prowadzi odpowiednią ich archiwizację; Spółka nie posiada takich uprawnień.

Sam Wnioskodawca nie ma prawnej ani faktycznej możliwości dokonania bezpośredniego przelewu na konta Inwestorów kwoty należnej od Pożyczkobiorcy:

1. Po pierwsze bowiem ani Umowa Współpracy, ani Umowy Cesji nie dają Wnioskodawcy prawa ani nie nakładają obowiązku bezpośredniego przelewu środków na konta Inwestorów.
   
2. Po drugie natomiast Spółka nie ma fizycznej możliwości dokonywania bezpośredniego transferu otrzymanych od Pożyczkobiorców spłat na konta bankowe Inwestorów z uwagi na:
   
   1. brak wiedzy odnośnie kwoty należnej danemu Inwestorowi - to Operator dysponuje systemem informatycznym umożliwiającym mu precyzyjne obliczanie kwot należnych poszczególnym Inwestorom w związku z dokonywaniem codziennie przez Inwestorów od kilku do kilkunastu tysięcy transakcji na Platformie; sam Wnioskodawca natomiast nie ma jakiejkolwiek wiedzy na temat transakcji realizowanych przez Inwestorów oraz
   2. braku danych niezbędnych do dokonania przelewu - Spółka nie dysponuje danymi osobowymi Inwestorów takimi jak imię, nazwisko, adres, narodowość, czy numer rachunku bankowego; Wnioskodawca zna jedynie anonimowy numer ID Inwestora, który w żaden sposób nie pozwala na jakąkolwiek identyfikację Inwestora ani na bezpośredni kontakt z Inwestorem.

W praktyce zatem, fizyczne rozliczenie spłat Pożyczkobiorców oraz rozliczenie z Inwestorem wygląda następująco:

• Pożyczkobiorca spłaca ratę pożyczki (albo część raty) zawierającą kapitał wraz z należnymi odsetkami i/lub innymi opłatami wynikającymi z umowy pożyczki, dokonując płatności na konto bankowe Pożyczkodawcy;
  

• niezwłocznie po otrzymaniu spłaty od Pożyczkobiorcy, Pożyczkodawca działając za pośrednictwem Platformy, informuje Operatora o kwocie spłaconej raty pożyczki;
  

• na podstawie informacji otrzymanej od Pożyczkodawcy oraz informacji o Inwestycjach zrealizowanych przez Inwestorów wygenerowanej przez Operatora za pośrednictwem Platformy, Operator kalkuluje jaka część spłaconej przez Pożyczkobiorcę raty należna jest Inwestorom, a następnie informuje o wyniku kalkulacji Wnioskodawcę;
  

• Spółka, na zasadach określonych w Umowie Współpracy, przelewa pieniądze otrzymane od Pożyczkobiorców na konto Operatora (w przypadku nieprzelania przez Spółkę kwoty na rachunek A., Operator nie ma obowiązku rozliczenia Inwestycji z własnych środków);
  

• Operator, dokonuje rozliczenia z Inwestorem z tytułu wszystkich Inwestycji realizowanych przez Inwestora za pośrednictwem Platformy (kwota należna Inwestorowi wynika z precyzyjnych obliczeń dokonywanych przez system informatyczny Operatora); możliwa jest przy tym sytuacja, że pomimo, iż Pożyczkobiorca spłacił pożyczkę albo doszło do zwrotnego przeniesienia wierzytelności na Spółkę, Inwestor nie otrzyma wypłaty od Operatora, z uwagi na straty z innych inwestycji (jeśli ryzyko inwestycyjne ponosi Inwestor);
  

• po zrealizowaniu poszczególnych Inwestycji, Inwestor może inwestować dalej lub - zlecając Operatorowi przelew - wypłacić pieniądze zdeponowane na koncie Operatora pomniejszone o opłatę serwisową należną Operatorowi; w konsekwencji możliwa jest sytuacja, że odsetki otrzymane przez Inwestora od Pożyczkobiorcy będą jedynie widoczne w formie elektronicznych pieniędzy zaksięgowanych na Platformie i nie będą wypłacane Inwestorowi.
  
  
  

Podsumowując, w wyniku zawarcia Umowy Cesji, Inwestor nabywa wierzytelności Spółki wobec Pożyczkobiorców, które mogą obejmować prawo do należnych odsetek. Pożyczkobiorcy mają zobowiązanie do wypłaty Inwestorom (jako nowym wierzycielom) kwot należnych w związku z wcześniejszym zawarciem umowy pożyczki z Wnioskodawcą. Pożyczkobiorcy za pośrednictwem Wnioskodawcy dokonują wypłat Inwestorom, tj. spłacają kwoty należne w związku z wcześniejszym zawarciem umowy pożyczki na konto Wnioskodawcy, następnie Wnioskodawca (zgodnie z powyższymi zasadami) przelewa na konto bankowe Operatora, w imieniu Pożyczkobiorców, spłaty kwot należnych Inwestorom. A zatem, Wnioskodawca nie realizuje bezpośrednio jakichkolwiek wypłat na rzecz Inwestorów, jako że nie ma takiej możliwości prawnej ani faktycznej. Spółka ani Operator nie są uprawnieni do odsetek spłacanych przez Pożyczkobiorców Inwestorom. Wnioskodawca pośredniczy jedynie w przekazywaniu kwot należnych od Pożyczkobiorcy do Inwestora za pośrednictwem Operatora. Operator na zasadach określonych w umowie zawartej z Inwestorem, za pośrednictwem Platformy oddaje do dyspozycji Inwestorowi środki przelane przez Pożyczkobiorcę lub wypłaca mu pieniądze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z przekazywaniem Operatorowi spłat wierzytelności nabytych przez Inwestorów, dokonanych przez Pożyczkobiorców na konto Pożyczkodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z dokonywaniem rozliczeń z Operatorem (w tym przelewaniem pieniędzy na konto bankowe Operatora) i przekazywaniem Operatorowi spłat należnych Inwestorom wpłaconych przez Pożyczkobiorców na konto Pożyczkodawcy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru podatku zryczałtowanego od osób prawnych.

Poniżej Wnioskodawca prezentuje szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska:

Jak stanowi art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl z kolei art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, Pożyczkobiorca spłaca pożyczkę na rachunek Spółki (jako pożyczkodawcy) nawet w przypadku zawarcia Umowy Cesji. Z zawartych Umów wynika jednocześnie, że Wnioskodawca posiada zobowiązanie (powstałe na podstawie Umowy Cesji) do przekazania Inwestorowi za pośrednictwem Operatora spłaty otrzymanej od Pożyczkobiorcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka rozliczając się z Operatorem na podstawie Umowy Współpracy oraz Umowy Cesji (w tym przelewając pieniądze na konto bankowe Operatora) nie dokonuje wypłaty odsetek określonej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji nie jest płatnikiem podatku zryczałtowanego na podstawie art. 26 ustawy o CIT. Należy bowiem podkreślić, że:

• Spółka jedynie pośredniczy w przekazaniu do Operatora wypłaty dokonanej przez Pożyczkobiorcę, a należnej Inwestorowi; Operator natomiast wylicza kwoty należne poszczególnym Inwestorom i dokonuje dalszych przelewów do Inwestorów;
  

• dłużnikiem z tytułu odsetek jest tutaj wyłącznie Pożyczkobiorca, natomiast ich rzeczywistym odbiorcą - Inwestor;
  

• ani Spółka, ani Operator nie mają prawa do swobodnego dysponowania środkami przekazywanymi przez Pożyczkobiorcę, a należnymi Inwestorowi.
  
  
  

Co więcej, Spółka w ogóle nie ma możliwości dokonania bezpośredniego przelewu na konta Inwestorów. Jak wskazywano, niemożność ta występuje na dwóch płaszczyznach, tj.:

1. prawnej - gdyż:
   • zawierane Umowy Cesji (jak i Umowa Współpracy) nie dają Wnioskodawcy prawa ani nie nakładają obowiązku bezpośredniego przelewu środków na konta Inwestorów, a dodatkowo
     
   • Wnioskodawca nie ma prawa do przetwarzania danych osobowych Inwestorów;
2. fizycznej/faktycznej - jako, że:
   • Spółka nie posiada dokładnej wiedzy odnośnie finalnej kwoty należnej danemu Inwestorowi (to Operator dysponuje systemem (Platformą) umożliwiającym mu precyzyjne obliczanie kwot należnych poszczególnym Inwestorom w związku z dokonywaniem codziennie od kilku do kilkunastu tysięcy transakcji na Platformie, które pozostają poza wiedzą i kontrolą Wnioskodawcy) oraz
     
   • Spółka nie ma dostępu do danych niezbędnych do dokonania przelewu na rachunek Inwestora (nie dysponuje danymi osobowymi Inwestorów takimi jak imię, nazwisko, adres, narodowość, numer rachunku bankowego, Wnioskodawca zna jedynie anonimowy ID Inwestora, który w żaden sposób nie pozwala na jakąkolwiek identyfikację Inwestora ani na bezpośredni kontakt z nim).

Powyższe oznacza jednocześnie, że pełniąc rolę pośrednika przy przekazywaniu spłat od Pożyczkodawców do Operatora, Spółka nie ma prawnej ani faktycznej możliwości ustalenia nawet statusu Inwestora, tzn. tego czy inwestor jest osobą fizyczną, czy osobą prawną, gdzie znajduje się siedziba/miejsce zamieszkania Inwestora, ani też jakie są inne dane dotyczące Inwestora. Wnioskodawca posiada jedynie ID, czyli numer danego Inwestora nadany mu przez Platformę i nie ma możliwości dowiedzenia się o innych danych dotyczących Inwestorów i historii ich inwestowania. Wiedzę taką posiada wyłącznie Operator. Spółka natomiast pełni wyłącznie rolę podmiotu pośredniczącego w zakresie płatności.

W tym miejscu należy zauważyć, że art. 26 ust. 2c ustawy o CIT wskazuje na obowiązek poboru podatku wobec podmiotów pośredniczących w wypłacie niektórych świadczeń. Obowiązek ten dotyczy jednak wyłącznie określonych kategorii przychodów, wśród których znajdują się m.in. odsetki od papierów wartościowych lub dywidendy. Zgodnie z tym przepisem, kategorie dochodów (przychodów), z tytułu których do poboru podatku zobowiązane są podmioty, za pośrednictwem których następuje wypłata tych świadczeń, nie zawierają przychodów z tytułu odsetek i dyskonta z innych tytułów niż od papierów wartościowych. Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że w pozostałych przypadkach, podmiot pośredniczący w wypłacie świadczenia nie jest obciążony obowiązkiem poboru podatku zryczałtowanego. A taki właśnie inny przypadek ma miejsce w niniejszej sprawie.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż nie jest i nie będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie spłat dokonywanych przez Pożyczkobiorców oraz przekazywanych Inwestorom za pośrednictwem Platformy i Operatora. Odmienne podejście nie znajduje potwierdzenia w obowiązujących przepisach prawa.

Spółka pragnie przy tym podkreślić, że takie samo stanowisko jak prezentowane w niniejszym wniosku wyraził również - w odniesieniu do identycznego stanu faktycznego - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 27 czerwca 2017 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.57.2017.1.PW. W interpretacji tej Organ w całości podzielił stanowisko podatnika (identyczne z przedstawionym przez Wnioskodawcę), odstępując od uzasadnienia prawnego.

Zbliżone stanowisko natomiast zostało potwierdzone m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2013 r. nr ITPB2/415-769/13/TJ, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz
  

• w interpretacji z dnia 15 lutego 2013 r., nr IPPB5/423-1155/12-2/MW, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.
  
  
  

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca wnosi i wywodzi jak na wstępnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.