Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.340.2017.1.ES
z 22 grudnia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodów i kosztów spółki komandytowej, określenia powiązań między podmiotami, prawa zastosowania mechanizmu szacowania dochodów, braku obowiązku sporządzenia szczegółowej dokumentacji podatkowej zgodnie z art. 25a ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 5 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodów i kosztów spółki komandytowej, określenia powiązań między podmiotami, prawa zastosowania mechanizmu szacowania dochodów braku obowiązku sporządzenia szczegółowej dokumentacji podatkowej zgodnie z art. 25a ustawy.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, a także świadczenia usług doradztwa podatkowego oraz prawnego. Jest wpisany na listę doradców podatkowych. Specjalizuje się w obsłudze rynku nieruchomości (firmy deweloperskie, świadczące usługi remontowo-budowlane i.t.p.), a w związku z deregulacją usług pośrednictwa nieruchomości od jakiegoś czasu świadczy również usługi reklamowania, fotografowania oraz sprzedawania nieruchomości na zlecenie.

W związku z pozyskaniem licznych kontaktów biznesowych w ww. branży Wnioskodawca wraz z innymi podmiotami utworzył spółkę komandytową, do której wszedł jako jeden z komandytariuszy. Komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której udziałowcem oraz członkiem zarządu jest Wnioskodawca.

Spółka komandytowa zakupiła działkę budowlaną i rozpoczęła proces inwestycyjny, którego rezultatem ma być sprzedaż lokali mieszkalnych klientom indywidualnym.


Spółka, w której komandytariuszem jest Wnioskodawca, korzysta i będzie korzystała z usług podwykonawców do poszczególnych etapów prac, a działalność finansuje z wkładów wspólników oraz kredytu bankowego.


Spółka podpisała z Wnioskodawcą umowę o prowadzenie ksiąg rachunkowych oraz obsługę prawną. Spółka korzysta także z usług Wnioskodawcy w zakresie reklamowania inwestycji - uruchomienie i prowadzenie strony www, kontakt z klientami, fotografowanie, za co Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie miesięczne. W przypadku zawarcia z pozyskanym przez Wnioskodawcę klientem umowy sprzedaży lokalu, zostanie mu wypłacona prowizja. Na wszystkie opisane sumy Wnioskodawca wystawi faktury.

Wnioskodawca księgowość prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Szacowane przychody, jakie w skali roku może osiągnąć ze współpracy ze spółką wynoszą ok. 15.000 zł netto w przypadku obsługi księgowo prawej oraz reklamowej; w przypadku sprzedaży lokali i wypłaty prowizji, przychody mogą wynieść ponad 250.000 zł netto.


Zarówno spółka, jak i Wnioskodawca mają siedzibę działalności na terytorium Polski.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. Czy przychód oraz koszty podatkowe spółki, w której Wnioskodawca jest komandytariuszem, obliczone zgodnie z właściwymi przepisami, są przychodem i kosztem podatkowym Wnioskodawcy w części określonej w umowie spółki w miesiącu ich osiągnięcia przez spółkę?
  2. Czy w przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu, będącego jednocześnie kosztem spółki komandytowej, Wnioskodawca rozpozna koszt podatkowy w wysokości określonej w umowie spółki komandytowej?
  3. Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawca występuje jako podmiot powiązany ze spółką komandytową?
  4. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 3. - Czy w przypadku uznania, że warunki transakcji między Wnioskodawcą, a spółką różnią się od warunków, które miałyby zastosowanie między podmiotami niepowiązanymi, organy podatkowe mają prawo zastosować mechanizm szacowania dochodów?
  5. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 3. - Czy wnioskodawca jest obowiązany do sporządzenia dokumentacji dotyczącej opisanych transakcji, zwanej dokumentacją podatkową, zgodnie z art. 25a ust.1 ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy,


Ad. 1 W opinii Wnioskodawcy odpowiedź brzmi „tak”.


Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o PIT:


Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów.


Tym samym biorąc pod uwagę, że spółka komandytowa nie jest osobą prawną, uznać należy, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jednoosobowa będzie podatkowo rozliczana łącznie z jego udziałem w zyskach, bądź stratach Spółki komandytowej zgodnie z regułami opisanymi w art. 27 albo 30c ustawy o PIT, w zależności od tego, jakiego wyboru opodatkowania dochodów dokona Wnioskodawca.


Ad. 2 W opinii Wnioskodawcy odpowiedź brzmi „tak”.


Spółka prowadząc działalność będzie ponosiła różnorakie koszty - zakupu materiałów, usług takich jak prace budowlane, geodezyjne, opłaty administracyjne. W przedstawionym stanie faktycznym część z nich będzie jednocześnie przychodami komandytariusza. Wydatki te, ponoszone przez spółkę są i będą bez wątpienia pozostawały w związku z osiągnięciem przychodu, a katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu nie wyłącza ww. wydatków ze zbioru kosztów uzyskania przychodu. Tak więc w opinii wnioskodawcy wydatki takie będą we wskazanej w umowie spółki części stanowiły koszt uzyskania wnioskodawcy.


Ad. 3 W opinii Wnioskodawcy odpowiedź brzmi „tak”.


Wnioskodawca jest członkiem Zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która to spółka jest komplementariuszem w spółce komandytowej. Tak więc Wnioskodawca sprawuje pośrednio zarząd nas spółką komandytową, tym samym wypełniając dyspozycję art. 25 ust. 4 pkt 1 ustawy o PIT.


Ad. 4 W opinii Wnioskodawcy odpowiedź brzmi „tak”.


Uznając, że wnioskodawca oraz spółka, w której jest on komandytariuszem są podmiotami powiązanymi, automatycznie uznaje się, że w przedmiotowym stanie faktycznym mają zastosowanie przepisy art. 25 ust 1-3a dotyczące szacowania dochodów w sytuacji, gdy transakcje pomiędzy podmiotami powiązanymi różnią się od transakcji, jakie zawarłyby podmioty niezależne.


Ad. 5 W opinii Wnioskodawcy odpowiedź brzmi „nie”.


Art. 25a ustawy o PIT zawiera katalog zamknięty podmiotów obowiązanych do przygotowania dokumentacji podatkowej w związku z transakcjami zawartymi z podmiotami powiązanymi. Jednakże wnioskodawca nie wypełnia żadnego ze wskazanych tam przesłanek. Nie prowadzi on ksiąg rachunkowych, a przychody (koszty) przez niego osiągnięte nie przekraczają 2.000.000 euro w ubiegłym roku podatkowym, nie zawiera także transakcji z podmiotami powiązanymi mającymi siedzibę w krajach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Ad. 1


Zgodnie z przepisem art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna. Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Zgodnie z art. 102 tego Kodeksu, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.


Natomiast art. 123 § 1 Kodeksu spółek handlowych stanowi, że komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.


Spółka komandytowa nie posiada podmiotowości prawnej odrębnej od wspólników, tym samym nie jest na gruncie przepisów prawa podatkowego podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego, podmiotami takimi są natomiast wspólnicy takiej spółki. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy prawnymi, podlegają opodatkowaniu albo podatkiem dochodowym od osób fizycznych, albo podatkiem dochodowym od osób prawnych.


Wnioskodawca – komandytariusz Spółki komandytowej, jako osoba fizyczna, będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.).


Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


W świetle art. 8 ust. 1 tej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.


Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).


Natomiast, jak wskazuje art. 8 ust. 1a ww. ustawy, przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.


Stosownie do art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.


Przychód oraz koszty podatkowe spółki, w której Wnioskodawca jest komandytariuszem, obliczone zgodnie z właściwymi przepisami, są przychodem i kosztem podatkowym Wnioskodawcy w części określonej w umowie spółki w miesiącu ich osiągnięcia przez spółkę.


Ad. 2


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • musi być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.

W sytuacji gdy wspólnik będący wspólnikiem spółki komandytowej świadczy usługi dla tej spółki, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane z ww. spółką następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki komandytowej, w której jest również wspólnikiem.

Fakt, że wspólnikiem spółki komandytowej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki wydatków na nabycie usług wspólnika, świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że wydatki spółki komandytowej na nabycie usług świadczonych przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej przez niego indywidualnie działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, o ile w istocie wydatki te spełniać będą przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Przy czym, dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki komandytowej, ww. wydatki będą mogły stanowić koszty podatkowe, proporcjonalnie do jego udziału w zysku tej spółki.


Ad. 3 i 4


Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli:

  1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
  2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
  3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów
    - i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Jak stanowi art. 25 ust. 4 ww. ustawy, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

  1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
  2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.

W myśl art. 25 ust. 5 cyt. ustawy, przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.


W myśl art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.


Spółka komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej. Dochody tej spółki nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednakże w sferze stosunków cywilnoprawnych, spółka komandytowa jest samodzielnym podmiotem praw i obowiązków, odrębnym od wspólników spółki.

Przenosząc przedstawiony stan faktyczny opisany we wniosku na grunt ww. przepisów prawa, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie spełniona została przesłanka z art. 25 ust. 4 pkt ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem ta sama osoba fizyczna – Wnioskodawca, bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.

Powyższe przesądza, że w przypadku transakcji dokonywanych przez podmioty powiązane w rozumieniu przepisów ustawy, w wyniku których kształtują się wzajemne relacje tych podmiotów skutkujące nie wykazywaniem dochodów lub ich zaniżaniem w odniesieniu do warunków obiektywnych, organ podatkowy określi w drodze szacowania dochód oraz należny podatek bez uwzględnienia wcześniej ustalonych między podmiotami warunków, co wynika z art. 25 ust. 2-3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Zgodnie bowiem z art. 25 ust. 2 ww. ustawy dochody, o których mowa w ust. 1, określa się, w drodze oszacowania, stosując następujące metody:

  1. porównywalnej ceny niekontrolowanej;
  2. ceny odprzedaży;
  3. rozsądnej marży („koszt plus”).

Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie metod wymienionych w ust. 2, stosuje się metody zysku transakcyjnego – art. 25 ust. 3 ww. ustawy.


Mając więc na względzie przepisy art. 25 ust. 1 ww. ustawy uznać należy, że w opisanej sytuacji Wnioskodawca występuje jako podmiot powiązany ze spółką komandytową a organy podatkowe mają obowiązek zastosować mechanizm szacowania dochodów.


Ad. 5


W myśl art. 25a ust. 1 podatnicy:

  1. prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej, którzy w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzą i prowadzili księgi rachunkowe:
    1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
    2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
    - których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro, lub

  2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20.000 euro, lub

  3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
    1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20.000 euro lub
    2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości - przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20.000 euro
    - są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

W myśl art. 25a ust. 1d ww. ustawy za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

  1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
  2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
  3. 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.

Na podstawie przytoczonych powyżej uregulowań stwierdzić m.in. należy, że konieczność sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych występuje, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

  • podmiot dokonujący transakcji dla celów działalności gospodarczej prowadził w roku poprzedzającym rok podatkowy oraz prowadzi w roku podatkowym księgi rachunkowe,
  • przychody lub koszty tego podmiotu, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość 2 000 000 euro,
  • pomiędzy ww. podmiotem a jego kontrahentem istnieją powiązania w rozumieniu art. 25 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy,
  • łączna kwota transakcji w roku podatkowym między podmiotami powiązanymi przekracza kwotę 50 000 euro.

Ze stanu faktycznego przestawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Szacowane przychody, jakie w skali roku może osiągnąć ze współpracy ze spółką wynoszą ok. 15.000 zł netto w przypadku obsługi księgowo prawej oraz reklamowej; w przypadku sprzedaży lokali i wypłaty prowizji, przychody mogą wynieść ponad 250.000 zł netto.


Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że nie są spełnione ustawowe przesłanki do powstania obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 25a ust. 1 ustawy.


W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj