Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.380.2018.1.DJ
z 16 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2018 r. (data wpływu 5 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnej renty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnej renty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawczyni zawrze w przyszłości umowę/umowy dożywotniej nieodpłatnej renty (dalej: Umowa/Umowy). Na podstawie Umowy/Umów zstępni Wnioskodawczyni (córka i syn) podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (dalej: Strony Umowy), zobowiążą się do okresowego świadczenia w postaci nieodpłatnej renty na rzecz Wnioskodawczyni. Umowa/Umowy zostaną zawarte w formie aktu notarialnego.

Renta będzie mieć charakter pieniężny. Wysokość renty będzie uzależniona od zmiennych, które w poszczególnych okresach mogą przyjmować różne wartości, niemniej wysokość renty nie będzie mogła być niższa niż określona w Umowie kwota.

Wnioskodawczyni wskazała, że wystąpiła z osobnym wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej skutków podatkowych zawarcia umowy dożywotniej nieodpłatnej renty na gruncie przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatna renta ustanowiona na rzecz Wnioskodawczyni będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nieodpłatna renta ustanowiona na rzecz Wnioskodawczyni nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 86; dalej: ustawa o PSiD), podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnej renty, użytkowania oraz służebności.

Jednocześnie, stosownie do art. 5 ustawy o PSiD, obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Legalna definicja renty nie została zawarta w ustawie o PDOF ani w ustawie o PSiD. W celu ustalenia, czy przedmiot Umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią a Stronami Umowy spełnia kryterium renty należy odwołać się do regulacji zawartej w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380; dalej: Kodeks cywilny). Zgodnie z art. 903 Kodeksu cywilnego, przez umowę renty jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 903¹ Kodeksu cywilnego, umowa renty powinna być stwierdzona pismem.

Aby dane świadczenie mogło zostać uznane za okresowe, konieczne jest aby jego odbiorca był uprawniony do otrzymywania oznaczonych w umowie kwot pieniężnych lub ilości rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku w określonych, powtarzających się okresach.

Za charakterystyczną cechę umowy renty należy więc również uznać fakt, że nawet w przypadku zawarcia umowy renty na czas określony nie można z góry określić sumy wypłacanych świadczeń, które winien otrzymać uprawniony. Ustanawiający rentę zobowiązuje się bowiem do spełnienia określonych co do wysokości świadczeń w określonych odstępach czasu, które to zobowiązanie należy odróżnić od zobowiązania do spełnienia świadczenia w określonej z góry kwocie, podzielonego na raty.

Odnosząc powyższe do opisanego zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, zdaniem Wnioskodawczyni należy stwierdzić, że świadczenie, które będzie otrzymywane przez Wnioskodawczynię stanowi nieodpłatną rentę i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn:

• Strony umowy zobowiążą się do świadczeń względem Wnioskodawczyni;
• Świadczenia Stron umowy będą mieć charakter pieniężny, a sposób ustalenia ich wysokości zostanie określony w Umowie;
• Świadczenia Stron umowy będą mieć charakter okresowy;
• Umowa zostanie zawarta w formie aktu notarialnego (a zatem będzie stwierdzona pismem).
  
  

W konsekwencji, stosownie do dyspozycji art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF, nieodpłatna renta ustanowiona na rzecz Wnioskodawczyni, jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wskazała, że powyżej zaprezentowane stanowisko, zgodnie z którym nieodpłatna renta ustanowiona na rzecz Wnioskodawczyni przez jej zstępnych (córkę i syna) nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, znajduje potwierdzenie np. w treści dotyczącej analogicznego stanu faktycznego interpretacji indywidualnej z 17 lutego 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB2/415-718/13-2/KK.

Tożsamy pogląd został również wyrażony przez organy podatkowe w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 sierpnia 2015 r., sygn. IBPB-2-1/4511-320/15/MCZ;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej z 28 stycznia 2015 r., sygn. ITPB2/415-993/14/MK.
  
  

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, nieodpłatna renta ustanowiona przez Strony Umowy/Umów (zstępnych Wnioskodawczyni) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z art. 903 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę renty jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie natomiast do art. 9031 Kodeksu cywilnego umowa renty powinna być stwierdzona pismem.

Za świadczenia okresowe uznaje się czynności powtarzające się cyklicznie w określonych odstępach czasu. Na świadczenie, jako przedmiot zobowiązania wynikającego z umowy renty, składa się szereg określonych świadczeń okresowych. Dla uznania świadczenia za okresowe, konieczne jest stwierdzenie, że w ramach jednego tego samego stosunku zobowiązaniowego, podmiot zobowiązany ma spełnić szereg świadczeń jednorazowych, a które nie mogą składać się na całość z góry określoną.

Okresowość świadczeń będąca jednym z wyróżników renty oznacza, że w określonych, powtarzających się okresach uprawniony ma otrzymywać oznaczone w umowie kwoty pieniężne lub ilości rzeczy oznaczonych tylko co gatunku. Świadczenia rentowe jako świadczenia okresowe wynikają z podstawowego prawa do renty jako całości, jednak pod pewnymi względami mają charakter samodzielny, np. pod względem przedawnienia lub rozporządzania przedmiotem danego świadczenia okresowego.

Charakterystyczną cechą umowy renty jest więc to, że nie można z góry określić sumy wypłacanych świadczeń, które winien otrzymać uprawniony, nawet wtedy, gdy umowa renty została zawarta na czas określony. Wynika to z istoty stosunku renty. Ustanawiający rentę zobowiązuje się bowiem do spełniania określonych co do wysokości świadczeń w określonych odstępach czasu, a nie do spełnienia świadczenia w z góry określonej kwocie podzielonego na raty. Umowa renty rodzi po stronie ustanawiającego ją zobowiązanie, istotą którego jest stałe spełnianie umówionego świadczenia w czasie trwania stosunku prawnego w regularnych odstępach czasu.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, na podstawie umów dożywotniej nieodpłatnej renty, dzieci Wnioskodawczyni (córka i syn) zobowiążą się do okresowego świadczenia w postaci nieodpłatnej renty na rzecz Wnioskodawczyni. Umowy zostaną zawarte w formie aktu notarialnego. Renta będzie mieć charakter pieniężny. Wysokość renty będzie uzależniona od zmiennych, które w poszczególnych okresach mogą przyjmować różne wartości, niemniej wysokość renty nie będzie mogła być niższa niż określona w ww. umowach kwota.

W świetle powyższego zauważyć należy, że w myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie zaś z brzmieniem art. 1 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r., poz. 644) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Z powyżej cytowanych przepisów wynika więc, że świadczenie, które będzie otrzymywane przez Wnioskodawczynię w postaci nieodpłatnej renty podlega przepisom o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w związku z ustanowieniem nieodpłatnej dożywotniej renty – stosownie do dyspozycji art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ do przychodów osiągniętych z tego tytułu nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, w odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych organów podatkowych należy stwierdzić, że wydane one zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.