Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.389.2018.2.BM
z 12 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lipca 2018 r. (data wpływu 8 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym 28 września 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość poniesionych kosztów, w tym na wykonanie fundamentów pod młyn i filtr, oraz kosztów związanych z montażem, umocowaniem i uruchomieniem, poniesionych w związku z jego wytworzeniem zwiększy wartość środka trwałego - linii mielącej zaliczonej do grupy 521 KŚT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość poniesionych kosztów, w tym na wykonanie fundamentów pod młyn i filtr, oraz kosztów związanych z montażem, umocowaniem i uruchomieniem, poniesionych w związku z jego wytworzeniem zwiększy wartość środka trwałego - linii mielącej zaliczonej do grupy 521 KŚT. Wniosek nie spełnił wymogów formalnych, dlatego pismem z 20 września 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-3-4010.389.2018.1.BM wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku dokonano 28 września 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z 25 września 2018 r., które wpłynęło do tut. Biura 28 września 2018 r.):

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji wyrobów z surowców mineralnych.

Spółka, w ramach zaplanowanej inwestycji, ma zamiar zakupić maszyny i urządzenia służące do przetwórstwa surowców mineralnych, które stanowić będą instalację mielącą wraz z filtrem procesowym. W jej skład wejdzie: jednostka mielącą (młyn rolkowy wraz ze specjalnym separatorem), silos, podajnik kubełkowy, filtr procesowy wraz z rurociągami, system podawania surowca, izolacje termiczne oraz automatyka i sterowanie instalacją. Maszyny i urządzenia te będą trwale ze sobą połączone w ciągu technologicznym tworząc środek trwały.

W ramach powyższego zakupu niezbędne będzie wykonanie fundamentów pod jednostkę mielącą i filtr procesowy. Fundament i konstrukcja wsporcza pod młyn będzie się znajdować wewnątrz hali produkcyjnej, natomiast fundament pod filtr procesowy będzie umiejscowiony na zewnątrz hali produkcyjnej. Zarówno młyn jak i filtr procesowy będą w sposób trwały przymocowane do fundamentów związanych trwale z podłożem. Fundamenty te są niezbędne do montażu młyna i filtra procesowego. W ramach wytworzenia środka trwałego Spółka poniesie również koszty związane z montażem, umocowaniem i uruchomieniem.

Do czasu oddania do użytkowania, nakłady będą stanowić środek trwały w budowie. W momencie przekazania do użytkowania instalacja mieląca będzie stanowić środek trwały i zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych do grupy 521 KŚT określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 25 września 2018 r., które wpłynęło do tut. Biura 28 września 2018 r.):

Czy wartość poniesionych kosztów: w tym na wykonanie fundamentów pod młyn oraz filtr, oraz kosztów związanych z montażem, umocowaniem i uruchomieniem poniesionych w związku z jego wytworzeniem zwiększy wartość środka trwałego - linii mielącej zaliczonej do grupy 521 KŚT określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864)?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 25 września 2018 r., które wpłynęło do tut. Biura 28 września 2018 r.), koszty poniesione na montaż, umocowanie, uruchomienie oraz fundamenty wykonane w celu instalacji młyna oraz filtra stanowiącego środek trwały zwiększają jego wartość początkową.

Wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie odpłatnego nabycia stanowi cena ich nabycia za którą uważa się zgodnie z art. 16g ust. 3 i 5 (z uwzględnieniem ust. 2-14) ustawy o PDOP:

1. kwotę należną zbywcy,
2. powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego,
3. pomniejszone o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług,
4. skorygowaną o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.
   
   

Z kolei, w myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Za koszt wytworzenia, zgodnie z art. 16g ust. 4 tej ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, koszty wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych, do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Decydujące dla klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT ma przeznaczenie, konstrukcja oraz wyposażenie obiektu. Przy czym, zaklasyfikowanie danego obiektu lub zespołu obiektów jako samodzielnego środka trwałego decyduje to - czy stanowią one konstrukcyjną i funkcjonalną całość, przy czym obiekty złożone konstrukcyjnie i powiązane ze sobą w ciąg technologiczny maszyn lub maszyn i urządzeń, itp., wraz z wyposażeniem, należy traktować jako jeden obiekt inwentarzowy. Ponadto, jak wynika z uwag do grupy 5 (KŚT) „Maszyny i Urządzenia” (...) w skład poszczególnego obiektu inwentarzowego oprócz właściwej maszyny, urządzenia, aparatu lub zespołu wchodzą fundamenty oraz konstrukcje wsporcze i ochronne.

Mając ww. na uwadze, zdaniem Spółki, do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego należy zaliczyć ogół kosztów poniesionych na jego wytworzenie, od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka trwałego do użytkowania. Zatem zdaniem Spółki, koszty związane z montażem, umocowaniem i uruchomieniem (w tym koszty wykonania fundamentów) zwiększą wartość początkową środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

Jednocześnie, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie, innych niż wymienione w lit. a, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a – 16c updop.

W myśl art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednocześnie, w myśl art. 4a pkt 1 updop, inwestycja oznacza środek trwały w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018, poz. 395 z późn. zm.).

Zgodnie natomiast, z art. 3 pkt 16 ustawy o rachunkowości, środki trwałe w budowie, to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

W art. 16g updop, zostały wskazane zasady ustalania wartości początkowej składników majątku trwałego stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do postanowień art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Zgodnie z treścią art. 16g ust. 4 updop, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Cytowana definicja ma charakter otwarty. Ustawodawca obejmuje pojęciem kosztu wytworzenia środka trwałego wszelkie koszty, których poniesienie jest związane bezpośrednio z realizacją inwestycji. Oceniając dany wydatek pod kątem możliwości uznania go za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego należy zatem zbadać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika.

W szczególności, do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą:

1. wartość – w cenie nabycia – rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
2. wartość – w cenie nabycia – wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, tj. przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych,
3. koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń (wraz z narzutami) dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.
   
   

Z wyżej przytoczonych regulacji ustawowych wynika, że decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku do wydatków stanowiących koszt wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem inwestycyjnym, czyli wytwarzanym środkiem trwałym. Wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca ma zamiar zakupić maszyny i urządzenia służące do przetwórstwa surowców mineralnych, które stanowić będą instalację mielącą wraz z filtrem procesowym. W jej skład wejdzie: jednostka mielącą (młyn rolkowy wraz ze specjalnym separatorem), silos, podajnik kubełkowy, filtr procesowy wraz z rurociągami, system podawania surowca, izolacje termiczne oraz automatyka i sterowanie instalacją. Maszyny i urządzenia te będą trwale ze sobą połączone w ciągu technologicznym tworząc środek trwały.

W ramach powyższego zakupu niezbędne będzie wykonanie fundamentów pod jednostkę mielącą i filtr procesowy. Zarówno młyn jak i filtr procesowy będą w sposób trwały przymocowane do fundamentów związanych trwale z podłożem. Fundamenty te są niezbędne do montażu młyna i filtra procesowego. W ramach wytworzenia środka trwałego Spółka poniesie również koszty związane z montażem, umocowaniem i uruchomieniem. Do czasu oddania do użytkowania nakłady będą stanowić środek trwały w budowie. W momencie przekazania do użytkowania instalacja mieląca będzie stanowić środek trwały i zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych do grupy 521 KŚT określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że podstawowym kryterium stanowiącym o klasyfikacji danego urządzenia (nabytego lub wytworzonego przez podatnika) jako odrębnego środka trwałego jest kwestia jego kompletności i zdatności do używania.

Przepisy prawa podatkowego nie wyjaśniają co należy rozumieć pod pojęciem „kompletny i zdatny do użytkowania”. Zgodnie z regułą wykładni językowej, w myśl której w sytuacji, gdy ustawodawca nie nadał danemu terminowi szczególnego znaczenia, stosując definicję ustawową, należy przyjąć takie jego znaczenie, jakie funkcjonuje w języku powszechnym.

W języku powszechnym – jak wynika z definicji zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (www.sjp.pwn.pl) – pojęcie „używać” jest synonimem pojęcia „użyć” i oznacza m.in. „zastosować coś jako środek, narzędzie” oraz „zrobić z czegoś użytek”.

Z powyższego należy wywieść, że oddanie środka trwałego „do używania” jest ściśle związane z włączeniem go do wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej, po uprzednim stwierdzeniu, że jest on kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania – po uzyskaniu stosownych pozwoleń i koncesji. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Takie rozumienie kryteriów „kompletności” i „zdatności do użytku” prezentowane jest szeroko w doktrynie prawa podatkowego:

• „kompletne i zdatne do użytku są takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających, które ponadto posiadają stosowne atesty i homologacje oraz dopuszczone są do używania przez właściwe organy administracji państwowej” (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2009, s. 518-519);
• „składnik majątku spełnia przesłanki kompletności i zdatności do użytku, jeżeli jest on wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto są sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie” (E. Mazur, Komentarz do art. 16(a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2009, LEX);
• „zdatność do użytku w wielu sytuacjach faktycznych oznaczać będzie konieczność spełnienia szeregu wymogów formalnoprawnych nakładanych na przedsiębiorcę przez odrębne przepisy” (M. Wilk, Komentarz do art. 16(a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2014, LEX);
• „kompletność oraz zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania oznacza też, że środek trwały zawiera wymagane elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, jest sprawny technicznie, a jeśli istnieją wymogi formalne, to także one są spełnione” (M. Ślifirczyk, F. Świtała, R. Krasnodębski, G. Dźwigała, P. Karwat, Z. Huszcz, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2009).
  
  

Warunek kompletności i zdatności do użytku to zatem jednocześnie faktyczna oraz prawna możliwość funkcjonowania danego środka trwałego. W literaturze przedmiotu wskazuje się, że „składnik majątku spełnia obie ww. cechy jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, a ponadto, jeżeli jest sprawny technicznie (zob. „Podatek dochodowy od osób prawnych – komentarz”, J. Marciniuk (red.), wyd. C.H. Beck, Warszawa 2006).

Należy podkreślić, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania”. Zatem „kompletne i zdatne do użytku” nie oznacza jednocześnie, że składniki majątku mają być zdolne do samodzielnej pracy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, odnośnie wymienionych w zdarzeniu przyszłym wydatków, należy zauważyć, że do kosztu wytworzenia, a zarazem wartości początkowej opisanego we wniosku środka trwałego w postaci linii mielącej wraz z urządzeniami trwale ze sobą połączonymi w ciągu technologicznym, należy zaliczyć koszty związane z wykonaniem fundamentów pod młyn oraz filtr procesowy jak również koszty związane z ich montażem, umocowaniem i uruchomieniem.

Należy bowiem wskazać, że powyżej wymienione wydatki są bezpośrednio związane z procesem wytworzenia środka trwałego, stanowią wydatki inwestycyjne, bez poniesienia których ww. środek trwały w ogóle nie mógłby powstać. Konsekwencją tego jest, że wydatki te, należy uznać za koszty zwiększające wartość początkową środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 updop, które podlegają zaliczeniu w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, za prawidłowe uznano stanowisko Wnioskodawcy, że koszty poniesione na montaż, umocowanie, uruchomienie oraz fundamenty wykonane w celu instalacji młyna oraz filtra, zwiększają wartość początkową ww. środka trwałego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.