Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.415.2018.3.NK
z 12 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2018 r. (data wpływu 24 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury korygującej przez kontrahenta w imieniu Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury korygującej przez kontrahenta w imieniu Wnioskodawcy oraz podstawy i terminu dokonania korekty podatku VAT. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 września 2018 r. (data wpływu 24 września 2018 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny, pytania Wnioskodawcy i własne stanowisko do tych pytań.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą komunikacji miejskiej ze 100% udziałem Miasta X i świadczy usługi przewozu pasażerów w komunikacji miejskiej rozkładowej. Usługi świadczy na podstawie umowy wykonawczej dotyczącej realizacji zadania własnego Miasta Y w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, podpisanej z Zarządem Transportu Miejskiego (ZTM) reprezentującym Miasto Y.

W ramach podpisanej umowy z ZTM w oparciu o § 8, na podstawie przyjętej kalkulacji na dany rok Zainteresowany ma określoną stawkę za wozokilometr. Po zakończeniu miesiąca wystawia dwie faktury, tj. wstępną na dany miesiąc w wysokości 80% pracy przewozowej zaplanowanej na dany miesiąc oraz rozliczeniową za miesiąc poprzedni w oparciu o rzeczywiste wykonanie pracy przewozowej. Faktury obejmujące jeden miesiąc, tj. wstępna i rozliczeniowa są rozliczane w danym miesiącu bez względu na daty ich wystawienia.

W oparciu o § 12 umowy, po zakończeniu roku następuje rozliczenie otrzymanego wynagrodzenia za dany rok pod kątem jego zgodności z rozporządzeniem 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. oraz umową.

Co stanowi rekompensatę w ujęciu umowy określa § 12 ust. 1 umowy, tj. „roczne wynagrodzenie Operatora za świadczone usługi przewozowe, będące sumą wynagrodzeń miesięcznych, ujmowane jest w rachunku ustalenia należnej Operatorowi rekompensaty”.

Fakt, że rekompensatę należy rozpatrywać jako zobowiązanie dotyczące świadczenia usług publicznych zawarte między Operatorem a ZTM ujmuje § 12 ust. 3 umowy, który stwierdza, że „wysokość rekompensaty nie może przekroczyć dla danego roku kalendarzowego, objętego Umową, wynikającej z kalkulacji kwoty niezbędnej do pokrycia określonych w Umowie kosztów związanych z wykonywaniem usług użyteczności publicznej i zysku przy uwzględnieniu związanych z tym przychodów (...)”.

Do weryfikacji wysokości tak określonej rekompensaty ZTM powołuje Audytora zgodnie z § 12 ust. 6 umowy.

W roku 2017 Z Sp. z o.o. uzyskała wynagrodzenie za świadczone usługi komunikacji miejskiej w oparciu o przejechane kilometry i ustaloną wstępnie stawkę za wozokilometr. Pozwoliło to firmie pokryć koszty działalności oraz uzyskać niewielki rozsądny zysk (zgodnie z rozporządzeniem 1370/2007). Ponieważ stawka za wozokilometr przyjmowana przez firmę do realizacji zadań nie pozwala na większe inwestycje, w roku 2017 właściciel, tj. Miasto X podjęło uchwałę o dokapitalizowaniu firmy w kwocie 450.000,00 zł z przeznaczeniem na zakup autobusów do świadczenia usług. Zakup autobusów ze środków Miasta X przyczynił się do zwiększenia kapitału zakładowego firmy, ale jako koszt w rachunku rekompensaty pojawił się dopiero od momentu rozpoczęcia ich amortyzacji.

Przeprowadzony za rok 2017 audyt rekompensaty przyjął dokapitalizowanie firmy w kwocie 450.000,00 zł jako uzyskane przez firmę środki publiczne stanowiące obok wynagrodzenia za świadczone usługi wsparcie dokonane ze środków publicznych, które nie może przekraczać, zdaniem Audytora, poniesionych kosztów oraz rozsądnego zysku w wysokości 3% zaangażowanego kapitału i doliczono tę kwotę do otrzymanego z ZTM wynagrodzenia. W wyniku tego stwierdzono, że firma uzyskała nadmierną rekompensatę w kwocie 396.552,62 zł wynikającą z jej dokapitalizowania.

Powołując się na § 12 ust. 9 umowy ZTM wystawił fakturę korygującą (samofakturowanie) na ww. kwotę umniejszając fakturę wystawioną przez Wnioskodawcę za rozliczenie miesiąca grudnia 2017.

§ 12 ust. 9 umowy brzmi: „w przypadku, gdy z raportu Audytora ds. Rekompensaty wynikać będzie, że wynagrodzenie otrzymane przez Operatora w ciągu roku kalendarzowego było zbyt wysokie dla pokrycia kosztów realizacji zobowiązań Operatora z Umowy oraz zapewnienia Operatorowi zysku, Operator zapłaci ZTM różnicę na podstawie faktury korygującej wystawionej przez ZTM. Faktura korygująca, z 60-dniowym terminem płatności, powinna zostać wystawiona w terminie 14 dni od dnia przedłożenia Operatorowi raportu Audytora ds. Rekompensaty.

Wynagrodzenie Operatora za świadczone usługi przewozowe, będące sumą wynagrodzeń miesięcznych, ujmowane jest w rachunku ustalenia należnej rekompensaty”.

Ponadto z pisma z dnia 21 września 2018 r. – stanowiącego uzupełnienie do wniosku – wynika, że korekta podatku została wystawiona w oparciu o art. 106j ust. 1 ustawy VAT. W pozycji „sprzedawca” w wystawionej korekcie widnieje firma Z Sp. z o.o., a więc zgodnie z przepisami w firmie Z Sp. z o.o. nastąpi pomniejszenie podatku VAT, a co za tym idzie jego nadpłata. Jeżeli Zainteresowany uzyska jej zwrot z Urzędu Skarbowego (bezpośrednio lub przez odliczenie z bieżącej płatności), a zasadność dokonanej korekty zostanie podważona, w firmie wystąpi niedopłata podatku, a więc negatywne konsekwencje mogą spotkać tylko firmę Wnioskodawcy. ZTM, który w związku z wystawioną w imieniu Zainteresowanego korektą wpłaci podatek do Urzędu Skarbowego nie będzie ponosił de facto skutków zaistniałej sytuacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Zarząd Transportu Miejskiego prawidłowo zinterpretował zaistniałą sytuację jako niesłusznie otrzymane przez firmę Wnioskodawcy wynagrodzenie za wykonaną usługę komunikacji miejskiej doliczając ją do własnych środków przekazanych Zainteresowanemu za wykonaną usługę, a co za tym idzie czy miał prawo wystawić Wnioskodawcy korektę do faktury Zainteresowanego umniejszając jego usługę?
2. (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 21 września 2018 r.) Czy podstawą do obniżenia podatku z faktury korygującej wystawionej w oparciu o art. 106j ust. 1 ustawy VAT w firmie Wnioskodawcy jest jego akceptacja?
3. (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 21 września 2018 r.) Z jaką datą należy ująć taką fakturę w ewidencji VAT, czy z datą wystawienia (automatyczna akceptacja kontrahenta), czy z datą akceptacji przez firmę Zainteresowanego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

ZTM postąpiło nieprawidłowo wystawiając korektę do faktury za grudzień. Przyjęta przez Audyt nadpłata w kwocie 396.552,62 zł nie była związana z nadmiernym wynagrodzeniem za świadczone usługi na rzecz ZTM, lecz dotyczyła nadmiernej (zdaniem audytora) pomocy publicznej. Jeżeli przyjąć audyt za prawidłowy to firma Zainteresowanego uzyskała rekompensatę w postaci wynagrodzenia za świadczone usługi od ZTM oraz w formie dokapitalizowania od Miasta X. Jeżeli dokapitalizowanie spowodowało przekroczenie możliwej do uzyskania pomocy publicznej, to powinno być zwrócone instytucji, która je udzieliła, tj. do Miasta X jako umniejszenie kapitału zakładowego bo w takiej formie zostało przekazane Wnioskodawcy. Czynność ta nie generuje przychodu, a jej zwrot kosztu firmy, a tym bardziej nie podlega pod ustawę VAT. Nie generuje tym samym negatywnych skutków dla firmy, tj. poniesienie dużej straty nie odzwierciedlającej stanu rzeczywistego. Należny VAT od świadczonych usług wykazany w fakturach Zainteresowanego był związany ze świadczeniem usług, których wysokość nie została podważona przez Audytora i nie powinien być umniejszany. Zgodnie z zapisami umowy § 12 ust. 3, o ile otrzymane wynagrodzenie mieści się w planowanym na rok 2017 wynagrodzeniu ujętym w kalkulacji stawki, otrzymane wynagrodzenie stanowi należną na dany rok rekompensatę.

Ponieważ Wnioskodawca nie otrzymał wynagrodzenia przewyższającego kwotę ujętą w kalkulacji planowanej na rok 2017, a faktury były zgodne z wykonaną usługą, więc nie ma podstaw do ich korygowania. Powyższa korekta nie ma również uzasadnienia ekonomicznego, gdyż powoduje nie pokrycie uznanych kosztów działalności firmy, a co za tym idzie generuje jej dużą nieuzasadnioną stratę.

Ad. 2 i ad. 3 (ostatecznie wyrażonym w piśmie z dnia 21 września 2018 r.)

Faktury korygujące na minus są podstawą do obniżenia podatku w momencie ich akceptacji przez kontrahenta. Wystawiając fakturę korygującą w oparciu o art. 106j ust. 1 kontrahent automatycznie ją zatwierdza. Zainteresowany uważa, że w takiej sytuacji podstawą do ujęcia faktury korygującej w ewidencji VAT oraz momentem dokonania korekty jest jego akceptacja pomimo tego, że występuje w tej fakturze jako sprzedawca.

Ponieważ Wnioskodawca ma wątpliwość co do zasadności umniejszenia podstawy opodatkowania jego faktur poprzez wystawienie do nich korekty, uważa, że to data jego akceptacji jest datą obowiązku podatkowego w ustawie VAT. Nie ma tutaj znaczenia z jaką datą wystawił i podpisał korektę kontrahent (ZTM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie prawidłowości wystawienia faktury korygującej przez kontrahenta w imieniu Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur i faktur korygujących zawarte zostały w art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem sprzedaży określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Stosownie do treści art. 106e ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
    – wyrazy "metoda kasowa";
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz "samofakturowanie" (…).
    
    

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 106i ust. 1 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Obowiązujące regulacje przewidują również szczególną formę wystawiania faktur, jaką jest możliwość wystawiania faktur dokumentujących dostawę towarów lub świadczenie usług przez nabywcę tych towarów i usług, w imieniu dostawcy lub świadczącego usługi. Aby jednak nabywca był upoważniony do wystawiania faktur musi spełnić warunek wskazany w powołanym poniżej przepisie.

Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy, podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

1. dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
2. o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
3. dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b

– jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a (art. 106d ust. 2 ustawy).

W praktyce zdarzają się również sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji, ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania tej faktury przez wystawienie faktury korygującej.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Fakturę korygującą wystawia się więc m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych tak, aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu prawidłowego udokumentowania rzeczywistej sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Zauważyć należy, że prawo wystawienia faktury korygującej przysługuje wyłącznie sprzedawcy i dotyczy sytuacji, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturą.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest firmą komunikacji miejskiej ze 100% udziałem Miasta X i świadczy usługi przewozu pasażerów w komunikacji miejskiej rozkładowej. Usługi świadczy na podstawie umowy wykonawczej dotyczącej realizacji zadania własnego Miasta Y w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, podpisanej z Zarządem Transportu Miejskiego (ZTM) reprezentującym Miasto Y. W ramach podpisanej umowy z ZTM w oparciu o § 8, na podstawie przyjętej kalkulacji na dany rok Zainteresowany ma określoną stawkę za wozokilometr. Po zakończeniu miesiąca wystawia dwie faktury, tj. wstępną na dany miesiąc w wysokości 80% pracy przewozowej zaplanowanej na dany miesiąc oraz rozliczeniową za miesiąc poprzedni w oparciu o rzeczywiste wykonanie pracy przewozowej. Faktury obejmujące jeden miesiąc, tj. wstępna i rozliczeniowa są rozliczane w danym miesiącu bez względu na daty ich wystawienia. W oparciu o § 12 umowy, po zakończeniu roku następuje rozliczenie otrzymanego wynagrodzenia za dany rok pod kątem jego zgodności z rozporządzeniem 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. oraz umową. Co stanowi rekompensatę w ujęciu umowy określa § 12 ust. 1 umowy, tj. „roczne wynagrodzenie Operatora za świadczone usługi przewozowe, będące sumą wynagrodzeń miesięcznych, ujmowane jest w rachunku ustalenia należnej Operatorowi rekompensaty”. Fakt, że rekompensatę należy rozpatrywać jako zobowiązanie dotyczące świadczenia usług publicznych zawarte między Operatorem a ZTM ujmuje § 12 ust. 3 umowy, który stwierdza, że „wysokość rekompensaty nie może przekroczyć dla danego roku kalendarzowego, objętego Umową, wynikającej z kalkulacji kwoty niezbędnej do pokrycia określonych w Umowie kosztów związanych z wykonywaniem usług użyteczności publicznej i zysku przy uwzględnieniu związanych z tym przychodów (...). Do weryfikacji wysokości tak określonej rekompensaty ZTM powołuje Audytora zgodnie z § 12 ust. 6 umowy.

W roku 2017 Z Sp. z o.o. uzyskała wynagrodzenie za świadczone usługi komunikacji miejskiej w oparciu o przejechane kilometry i ustaloną wstępnie stawkę za wozokilometr. Pozwoliło to firmie pokryć koszty działalności oraz uzyskać niewielki rozsądny zysk (zgodnie z rozporządzeniem 1370/2007). Ponieważ stawka za wozokilometr przyjmowana przez firmę do realizacji zadań nie pozwala na większe inwestycje, w roku 2017 właściciel, tj. Miasto X podjęło uchwałę o dokapitalizowaniu firmy w kwocie 450.000,00 zł z przeznaczeniem na zakup autobusów do świadczenia usług. Zakup autobusów ze środków Miasta X przyczynił się do zwiększenia kapitału zakładowego firmy, ale jako koszt w rachunku rekompensaty pojawił się dopiero od momentu rozpoczęcia ich amortyzacji. Przeprowadzony za rok 2017 audyt rekompensaty przyjął dokapitalizowanie firmy w kwocie 450.000,00 zł jako uzyskane przez firmę środki publiczne stanowiące obok wynagrodzenia za świadczone usługi wsparcie dokonane ze środków publicznych, które nie może przekraczać, zdaniem Audytora, poniesionych kosztów oraz rozsądnego zysku w wysokości 3% zaangażowanego kapitału i doliczono tę kwotę do otrzymanego z ZTM wynagrodzenia. W wyniku tego stwierdzono, że firma uzyskała nadmierną rekompensatę w kwocie 396.552,62 zł wynikającą z jej dokapitalizowania. Powołując się na § 12 ust. 9 umowy ZTM wystawił fakturę korygującą (samofakturowanie) na ww. kwotę umniejszając fakturę wystawioną przez Wnioskodawcę za rozliczenie miesiąca grudnia 2017. § 12 ust. 9 umowy brzmi: „w przypadku, gdy z raportu Audytora ds. Rekompensaty wynikać będzie, że wynagrodzenie otrzymane przez Operatora w ciągu roku kalendarzowego było zbyt wysokie dla pokrycia kosztów realizacji zobowiązań Operatora z Umowy oraz zapewnienia Operatorowi zysku, Operator zapłaci ZTM różnicę na podstawie faktury korygującej wystawionej przez ZTM. Faktura korygująca, z 60-dniowym terminem płatności, powinna zostać wystawiona w terminie 14 dni od dnia przedłożenia Operatorowi raportu Audytora ds. Rekompensaty. Wynagrodzenie Operatora za świadczone usługi przewozowe, będące sumą wynagrodzeń miesięcznych, ujmowane jest w rachunku ustalenia należnej rekompensaty”.

Ponadto, korekta podatku została wystawiona w oparciu o art. 106j ust. 1 ustawy. W pozycji „sprzedawca” w wystawionej korekcie widnieje firma Z Sp. z o.o., a więc zgodnie z przepisami w firmie Z Sp. z o.o. nastąpi pomniejszenie podatku VAT, a co za tym idzie jego nadpłata. Jeżeli Zainteresowany uzyska jej zwrot z Urzędu Skarbowego (bezpośrednio lub przez odliczenie z bieżącej płatności), a zasadność dokonanej korekty zostanie podważona, w firmie wystąpi niedopłata podatku, a więc negatywne konsekwencje mogą spotkać tylko firmę Wnioskodawcy. ZTM, który w związku z wystawioną w imieniu Zainteresowanego korektą wpłaci podatek do Urzędu Skarbowego nie będzie ponosił de facto skutków zaistniałej sytuacji.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy Zarząd Transportu Miejskiego prawidłowo zinterpretował zaistniałą sytuację jako niesłusznie otrzymane przez firmę Wnioskodawcy wynagrodzenie za wykonaną usługę komunikacji miejskiej doliczając ją do własnych środków przekazanych Zainteresowanemu za wykonaną usługę, a co za tym idzie czy miał prawo wystawić Wnioskodawcy korektę do faktury Zainteresowanego umniejszając jego usługę.

Jak wynika z wniosku, przyjęta przez Audyt nadpłata w kwocie 396.552,62 zł nie była związana z nadmiernym wynagrodzeniem za świadczone usługi na rzecz ZTM, lecz dotyczyła nadmiernej (zdaniem audytora) pomocy publicznej. Należny VAT od świadczonych usług wykazany w fakturach Zainteresowanego był związany ze świadczeniem usług, których wysokość nie została podważona przez Audytora.

Zatem skoro Wnioskodawca nie otrzymał wynagrodzenia przewyższającego kwotę ujętą w kalkulacji planowanej na rok 2017, a faktury wystawione przez Wnioskodawcę były zgodne z wykonaną usługą, a więc dokumentowały transakcje, które rzeczywiście miały miejsce, to nie ma podstaw do ich korygowania.

Ponadto, kontrahent Wnioskodawcy (ZTM) nie może wystawiać w imieniu i na rachunek Zainteresowanego faktur korygujących, gdyż – jak wyżej wskazano – prawo wystawienia faktury korygującej przysługuje wyłącznie sprzedawcy i dotyczy sytuacji, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturą.

Tym samym zapisy umowy zawartej między Wnioskodawcą a jego kontrahentem są niewystarczające do uznania faktury korygującej wystawionej przez kontrahenta Zainteresowanego jako wystawionej zgodnie z przepisami prawa. W konsekwencji tak wystawiona faktura korygująca nie daje podstaw do dokonania korekty podatku VAT – umniejszenia podatku należnego przez Wnioskodawcę.

Ad. 1

Mając na uwadze powołane przepisy prawa o okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Zarząd Transportu Miejskiego nieprawidłowo zinterpretował zaistniałą sytuację jako niesłusznie otrzymane przez firmę Wnioskodawcy wynagrodzenie za wykonaną usługę komunikacji miejskiej doliczając ją do własnych środków przekazanych Zainteresowanemu za wykonaną usługę, a co za tym idzie nie miał prawa wystawić Wnioskodawcy korekty do faktury Zainteresowanego umniejszając jego usługę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie, udzielenie odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3, dotyczące podstawy i terminu dokonania korekty podatku VAT, należało uznać za bezzasadne.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury korygującej przez kontrahenta w imieniu Wnioskodawcy. Natomiast w kwestii dotyczącej stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.