Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.415.2018.2.AW
z 20 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 października 2018 r. (data wpływu 9 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 13 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zakup od kontrahentów niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu prawa do korzystania ze zgromadzonych danych niezbędnych do rejestracji substancji chemicznych podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, zgodnie z art. 21 updop i czy w związku z tym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i przekazania podatku zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 3 updop – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zakup od kontrahentów niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu prawa do korzystania ze zgromadzonych danych niezbędnych do rejestracji substancji chemicznych podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, zgodnie z art. 21 updop i czy w związku z tym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i przekazania podatku zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 3 updop.

Wniosek został uzupełniony pismem z 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 13 grudnia 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 27 listopada 2018 r. znak 0111-KDIB1-2.4010. 415.2018.1.AW.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma Wnioskodawcy w ramach swojej działalności i w imieniu swoich klientów, producentów i importerów substancji chemicznych spoza UE, oraz w oparciu o odpowiednie przepisy prawa UE (rozporządzenie 1907/2006/WE, REACH), dokonuje rejestracji tychże substancji. Rejestracja taka polega na zgłoszeniu do Europejskiej Agencji Chemikaliów (dalej ECHA) w Helsinkach przygotowanej przez siebie dokumentacji wraz z zestawem wyników odpowiednich badań tychże substancji i ich interpretacją.

Zgodnie z wymaganiami rozporządzenia 1907/2006/WE każdy producent i importer substancji w ilości 1 tony/rok i wyżej, ma obowiązek dokonać takiej rejestracji. Brak rejestracji skutkowałby brakiem możliwości obrotu przedmiotową substancją na terenie Unii Europejskiej.

Wnioskodawca, na podstawie zawartej z klientem umowy, jest zobowiązany do dokonania w jego imieniu przedmiotowej rejestracji w Europejskiej Agencji Chemikaliów.

Jednym z elementów rejestracji jest zakup od posiadających swoje siedziby na terenie UE odpowiednich Konsorcjów (m.in. z Belgii, Niemiec) praw do posługiwania się posiadanymi przez nie wynikami badań danej, zgłaszanej substancji – dostępu do tzw. „Letters of Access”. Na podstawie uzyskanego dostępu („Letters of Access”) firma Wnioskodawcy może wykorzystać zawarte tam dane w procesie rejestracji i wywiązać się z umowy z klientem powołując się przed ECHA na prawo do wykorzystania „Letters of Access” – wyłącznie na potrzeby konkretnej rejestracji (jednorazowy dostęp). Dane, o których mowa powyżej, składają się z wyników badań laboratoryjnych dla konkretnej substancji wykonanych w oparciu o odpowiednie wytyczne zawarte w przepisach i normach.

Sam proces przekazania praw polega, albo na przekazaniu do Wnioskodawcy prawa do wglądu do wyników i danych bez możliwości ich wykorzystania poza procesem rejestracji, albo na przekazaniu tylko odpowiedniego kodu identyfikacyjnego, tzw. tokenu, który po uwzględnieniu go w przygotowywanej przez Wnioskodawcę dokumentacji rejestracyjnej jest potwierdzeniem przed ECHA praw do odpowiednich wyników (legalnego ich nabycia na potrzeby rejestracji danej substancji). Same wyniki są już wcześniej przedłożone przez innych rejestrujących do ECHA i przez nie ocenione i zatwierdzone.

Uzyskanie praw do wykorzystania danych z Konsorcjum („Letter of Access”) jest obarczone kosztami, które ponosi Wnioskodawca na podstawie wystawianej przez Konsorcjum faktury. Konsorcja do których firma Wnioskodawcy występuje z prośbą o udostępnienie danych są podmiotami zagranicznymi, będącymi nierezydentami Polski.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że firma Wnioskodawcy występuje do Konsorcjów – kontrahentów nieposiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu – o dostarczenie certyfikatu rezydencji dokumentującego miejsce siedziby podatników dla celów podatkowych. Wszystkie Konsorcja lub Zarządy są zlokalizowane na terenie krajów UE. Jednak nie wszystkie Konsorcja taki certyfikat dostarczają.

Na dzień 1 października 2018 r. firma Wnioskodawcy nie była w posiadaniu żadnego certyfikatu rezydencji dokumentującego miejsce siedziby Konsorcjum dla celów podatkowych.

W listopadzie w związku z kolejnym zleceniem od klienta, jedynie Konsorcjum SEPMF z siedzibą w Belgii dostarczyło Wnioskodawcy certyfikat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zakup od kontrahentów (Konsorcjów) niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu prawa do korzystania ze zgromadzonych danych niezbędnych do rejestracji przedmiotowej substancji podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy na firmie Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i przekazania podatku zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupu prawa do wglądu w dokumentację jaką dysponują Konsorcja nie można utożsamiać z przeniesieniem jakichkolwiek praw autorskich lub praw pokrewnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zakup prawa do wykorzystania zgromadzonych danych przez Konsorcjum jest ograniczony wyłącznie dla potrzeb poparcia rejestracji danej substancji w Europejskiej Agencji Chemikaliów. Dane wykorzystywane są przez Wnioskodawcę jako potencjalnego rejestrującego zgodnie z rozporządzeniem REACH 1907/2006/WE z zastrzeżeniem warunków określonych w umowie z Konsorcjami jako wiodącymi rejestrującymi.

Zgodnie z umowami zawartymi z Konsorcjami, Wnioskodawca nie może sobie rościć żadnych praw do badań, które są przedmiotem zakupu, za wyjątkiem wykorzystania kodu token do uwzględnienia go w dokumentacji rejestracyjnej, co jest równoznaczne z potwierdzeniem własności rejestrowanej substancji badaniami z Konsorcjum przedłożonymi wcześniej do ECHA.

Co do zasady transakcja nie polega na bezpośrednim zakupie badań, a na zakupie tokenu, który komunikuje Europejskiej Agencji Chemicznej, iż wykorzystane dane są własnością Konsorcjum, a rejestrujący nabył prawo do skorzystania z nich w sposób legalny.

Prawa do korzystania z danych („Letter of Access”) mogą być wykorzystywane jedynie w celu zachowania zgodności z REACH dla substancji. Prawo to pozwala jedynie na odwoływanie się do pewnych badań, zestawu badań lub do pełnego wspólnego przedłożenia jedynie do celów rejestracji i nie stanowi przeniesienia praw własności.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, zakup prawa do korzystania z danych Konsorcjów nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym na firmie Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania i przekazania podatku zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm.; dalej: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop.

W świetle art. 21 ust. 1 tej ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

–ustala się w wysokości 20% przychodów.

W oparciu o art. 21 ust. 2 ww. ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady poboru tego podatku, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, zostały wymienione w art. 26 updop.

W myśl art. 26 ust. 1 tej ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że firma Wnioskodawcy w ramach swojej działalności i w imieniu swoich klientów, producentów i importerów substancji chemicznych spoza UE, oraz w oparciu o odpowiednie przepisy prawa UE (rozporządzenie 1907/2006/WE, REACH), dokonuje rejestracji tychże substancji. Rejestracja taka polega na zgłoszeniu do ECHA w Helsinkach przygotowanej przez siebie dokumentacji wraz z zestawem wyników odpowiednich badań tychże substancji i ich interpretacją.

Jednym z elementów rejestracji jest zakup od posiadających swoje siedziby na terenie UE odpowiednich Konsorcjów (m.in. z Belgii, Niemiec) praw do posługiwania się posiadanymi przez nie wynikami badań danej, zgłaszanej substancji – dostępu do tzw. „Letters of Access”. Na podstawie uzyskanego dostępu firma Wnioskodawcy może wykorzystać zawarte tam dane w procesie rejestracji i wywiązać się z umowy z klientem powołując się przed ECHA na prawo do wykorzystania „Letters of Access” – wyłącznie na potrzeby konkretnej rejestracji (jednorazowy dostęp). Uzyskanie praw do wykorzystania danych z Konsorcjum jest obarczone kosztami, które ponosi Wnioskodawca na podstawie wystawianej przez Konsorcjum faktury. Konsorcja do których firma Wnioskodawcy występuje z prośbą o udostępnienie danych są podmiotami zagranicznymi, będącymi nierezydentami Polski.

Firma Wnioskodawcy występuje do Konsorcjów – kontrahentów nieposiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu – o dostarczenie certyfikatu rezydencji dokumentującego miejsce siedziby podatników dla celów podatkowych. Wszystkie Konsorcja lub Zarządy są zlokalizowane na terenie krajów UE. Jednak nie wszystkie Konsorcja taki certyfikat dostarczają.

Na dzień złożenia wniosku firma Wnioskodawcy nie była w posiadaniu żadnego certyfikatu rezydencji dokumentującego miejsce siedziby Konsorcjum dla celów podatkowych.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Konsorcja, od których Wnioskodawca nabywa prawa do posługiwania się posiadanymi przez nie wynikami badań są podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 2 updop, gdyż mają swoje siedziby w Belgii lub w Niemczech.

W myśl art. 12 ust. 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90, dalej: Umowa) określenie „należności licencyjne” użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Na mocy art. 12 ust. 1 Umowy należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie do art. 12 ust. 2 Umowy należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Natomiast w świetle art. 12 ust. 3 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 211 poz. 2139 z późn. zm., dalej: Konwencja) określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z wszelkich praw autorskich, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, a także za korzystanie lub prawo do korzystania z urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym (know-how) w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej; określenie to oznacza również wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z każdego prawa autorskiego do wszelkich filmów dla kin oraz filmów i taśm dla radia i telewizji.

Na podstawie art. 12 ust. 1 Konwencji należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie, jeżeli osoba ta jest właścicielem należności licencyjnych.

Treść art. 12 ust. 2 Konwencji wskazuje, że takie należności mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca jest właścicielem należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto.

Wobec powyższych regulacji należy stwierdzić, że uiszczone przez Wnioskodawcę na rzecz Konsorcjów opłaty za nabywanie praw do posługiwania się posiadanymi przez nie wynikami badań spełniają ustawowe przesłanki uznania ich za „należności licencyjne” w rozumieniu art. 12 ust. 3 Umowy oraz art. 12 ust. 3 Konwencji, od których należy pobrać zryczałtowany podatek.

Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 zd. 1 updop Wnioskodawca dokonując wypłat należności z tytułu wymienionego w art. 21 ust. 1, jest obowiązany jako płatnik pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Jednocześnie w przepisie prawa krajowego, a to art. 26 ust. 1 zd. 2 updop, ustawodawca przewidział, że możliwe jest zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową, ale pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, na dzień złożenia wniosku Wnioskodawca nie był w posiadaniu żadnego certyfikatu rezydencji dokumentującego miejsce siedziby Konsorcjum dla celów podatkowych, stąd dla opisanego we wniosku z 1 października 2018 r. stanu faktycznego nie było możliwe zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej Umowy lub Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Powyższe oznacza, że ponieważ uiszczone przez Wnioskodawcę na rzecz Konsorcjów opłaty za nabywanie praw do posługiwania się posiadanymi przez nie wynikami badań stanowią „należności licencyjne” w rozumieniu art. 12 ust. 3 Umowy oraz art. 12 ust. 3 Konwencji, to Wnioskodawca – zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 updop – winien pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 20% przychodów przewidzianej tym przepisem, do czego obliguje go treść art. 26 ust. 1 zd. 1 updop.

Wobec nieposiadania przez Wnioskodawcę certyfikatów rezydencji Konsorcjów, w niniejszej sprawie nie jest możliwe zastosowanie regulacji wynikającej z art. 26 ust. 1 zd. 2 updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.