INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych usług cateringowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych usług cateringowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (jednoosobowa działalność gospodarcza) jest m.in. organizatorem konferencji, targów, wystaw, zjazdów, kongresów i sympozjów, zajmuje się wydawaniem czasopism i wydawnictw periodycznych, książek, prowadzi działalność poligraficzną, komercyjną, reklamową, pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych i drukowanych, badanie rynku i opinii publicznej, sprzedaż detaliczna wysyłkowa i przez Internet. Świadczone przez firmę usługi są objęte stawkami VAT 23%, 5%, 0%.

Przedstawiciele firmy wykonując czynności wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej spotykają się z kontrahentami obecnymi i potencjalnymi oraz osobami trzecimi. Spotkania te odbywają się generalnie w siedzibie firmy. Podczas spotkań firma zapewnia podstawowy poczęstunek wynikający z powszechnie obowiązujących standardów, są to z reguły takie artykuły spożywcze jak: kawa, herbata, inne napoje bezalkoholowe, paluszki, ciastka, słodycze. W przypadkach, gdy takie spotkania trwają kilka godzin, firma zapewnia także catering, realizowany przez zewnętrznego dostawcę (wynajętą w tym celu firmę).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy firmie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od zakupów usług cateringowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przepisów obowiązujących do końca 2010 r. przyjmowano, że wskazane wyłączenie prawa do odliczenia podatku VAT dotyczy wyłącznie usług gastronomicznych sensu stricte, tzn. klasyfikowanych na gruncie stosowanego wówczas dla celów podatkowych PKWiU z 1997 r., jako usługi gastronomiczne (symbol PKWiU 55.3). Uznawano, że wyłączenie prawa do odliczenia, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy nie dotyczy usług cateringowych, klasyfikowanych wg PKWiU jako usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych - PKWiU 55.5. To stanowisko zostało potwierdzone w wielu interpretacjach. Od dnia 1 stycznia 2011 r. uchylony został przepis art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, który stanowił, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą klasyfikacji. Zastąpił go art. 5a tejże ustawy. Wspomniany art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy nie przywołuje takiego symbolu, co sugeruje, że od 1 stycznia 2011 r. użytego w przepisie pojęcia usługi gastronomiczne nie można interpretować przez pryzmat PKWiU. W ocenie Wnioskodawcy zmiana ta jednak nie spowodowała, że w obecnym stanie nie można odliczać podatku VAT od zakupu usług cateringowych.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższy przepis stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika (wykonywaną przez podatnika działalnością opodatkowaną).

Ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, iż usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Uwzględniając klasyfikacje PKWiU oraz definicję ww. pojęć stwierdzić należy, iż usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. Zatem z uwagi na odmienny charakter tych usług, ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do usług cateringowych. Uwzględniając powyższe argumenty firma nadal ma możliwość odliczenia podatku VAT od nabywanych usług cateringowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054). Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4 (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Powyższe regulacje oznaczają, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni (koszty ogólne).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług, i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

I tak, w przedmiotowej sprawie należy mieć na względzie przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Oznacza to, że ograniczenie możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony ma zastosowanie wyłącznie w przypadku usług gastronomicznych, poza ww. wyjątkiem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU. Należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usługi gastronomicznej, ani usługi cateringowej. Zasadne jest zatem rozważenie, czy catering różni się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

Usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowywanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. Taką też definicję odnajdziemy w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., wydanie internetowe www.sjp.pwn.pl), zgodnie z którą catering to usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. Zwrócić należy również uwagę, iż stosowana do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.), w sekcji I – Usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne, w dziale 56 – Usługi związane z wyżywieniem, wyróżnia pod symbolami: PKWiU 56.1 – Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych i PKWiU 56.2 – Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne. Przy czym grupa PKWiU 56.2 wyróżnia dwie klasy: PKWiU 56.21 – Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) oraz PKWiU 56.29 – Pozostałe usługi gastronomiczne. Jak wynika z powyższego, usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, iż nie są one tożsame.

Definicja określająca usługi cateringowe zawarta została również w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. Urz. UE L z 2011 r. Nr 77 str. 1). Zgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 2 tego rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W świetle powyższego uznać należy, iż catering stanowi usługę odrębną od gastronomicznej. W powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, ustawodawca wymienił jedynie usługi gastronomiczne, tym samym nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu usług cateringowych. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest m.in. organizatorem konferencji, targów, wystaw, zjazdów, kongresów i sympozjów, zajmuje się wydawaniem czasopism i wydawnictw periodycznych, książek, prowadzi działalność poligraficzną, komercyjną, reklamową, pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych i drukowanych, badanie rynku i opinii publicznej, sprzedaż detaliczna wysyłkowa i przez Internet. Świadczone przez firmę usługi są objęte stawkami VAT 23%, 5%, 0%. Przedstawiciele firmy wykonując czynności wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej spotykają się z kontrahentami obecnymi i potencjalnymi oraz osobami trzecimi. Spotkania te odbywają się generalnie w siedzibie firmy. Podczas spotkań firma zapewnia podstawowy poczęstunek i są to z reguły takie artykuły spożywcze jak: kawa, herbata, inne napoje bezalkoholowe, paluszki, ciastka, słodycze. W przypadkach, gdy takie spotkania trwają kilka godzin, firma zapewnia także catering, realizowany przez zewnętrznego dostawcę (wynajętą w tym celu firmę). Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabywane usługi cateringowe.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa podatkowego mające zastosowanie w sprawie, w kontekście przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż przesłanki uprawniające Wnioskodawcę do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych są spełnione: nabywane usługi związane są w sposób pośredni z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi oraz nie zachodzi wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Zatem, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu usług cateringowych.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.