Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1014/14/MW
z 14 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2014 r. (data wpływu 6 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kaucji uiszczonej w związku z nabyciem opakowań zwrotnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kaucji uiszczonej w związku z nabyciem opakowań zwrotnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki osobowej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego m.in. napojami sprzedawanymi w opakowaniach zwrotnych objętych kaucją. Spółka której wspólnikiem jest Wnioskodawca, kupując towar od swoich dostawców będzie uiszczała kaucję z tytułu opakowań zwrotnych, następnie sprzedając towary będzie sprzedawała je wraz z opakowaniami zwrotnymi.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że kaucja którą będzie uiszczał dostawcy w związku z nabyciem opakowań zwrotnych będzie podlegała zwrotowi w momencie zakończenia współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a dostawcą, o ile Wnioskodawca zwróci opakowania które zostały wydane przy zakupie towaru. Jednakże biorąc pod uwagę fakt, iż Wnioskodawca opakowania zwrotne sprzedaje wraz z towarem, a tym samym opakowania te nie będą mu co do zasady zwracane, do rozliczenia kaucji z tytułu opakowań zwrotnych, pomiędzy dostawcami a Wnioskodawcą ostatecznie może nie dojść.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że opakowania które wydaje odbiorcom wraz ze sprzedanym towarem są sprzedawane odbiorcom, a tym samym nie podlegają zwrotowi do Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku kiedy spółka będzie sprzedawała towar, jednocześnie sprzedając opakowania zwrotne, będzie mogła uznać za koszt uzyskania przychodu kaucję którą uiściła dostawcy za opakowania zwrotne, których rozliczenie ma nastąpić dopiero w momencie zakończenia współpracy z dostawcą?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w odniesieniu do sytuacji, w której spółka, której jest On wspólnikiem, będzie otrzymywała od swoich dostawców opakowania, za które będzie uiszczać kaucję, a następnie spółka będzie te opakowania zwrotne sprzedawać swoim odbiorcom, przy takiej transakcji będzie On mógł uznać za koszt uzyskania przychodu kaucje jakie spółka uiszcza z tytułu otrzymania tychże opakowań. W przypadku sprzedaży opakowań odbiorcom - faktura VAT - opakowanie staje się towarem, a koszt własny sprzedaży, to wartość kaucji ustalona na to opakowanie, jaką obciążają Spółkę jego dostawcy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei na podstawie art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Działania podatnika muszą w związku z tym zmierzać w celu uzyskania przychodu, być na ten przychód ukierunkowane. Nie tworzą kosztów działania podejmowane w innym celu niż uzyskanie przychodu. Będą natomiast kosztem wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości. Dlatego kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów. W przypadku sprzedaży opakowań zwrotnych odbiorcom, opakowanie staje się towarem będącym przedmiotem obrotu, w związku z czym w takim przypadku konieczne jest powiązanie wydatków poniesionych na zakup opakowań z przychodami uzyskanymi z ich sprzedaży. Wysokość przychodów będzie wynikała z faktur sprzedaży wystawionych przez Spółkę, natomiast wartość kosztów uzyskania przychodów będzie odpowiadała cenie zapłaconej przez Spółkę dostawcy.

Ze względu na powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż kaucja jaka jest uiszczana dostawcy towaru przez spółkę, stanowi koszt uzyskania przychodu u Wnioskodawcy, w związku z dalszą odsprzedażą opakowań zwrotnych przez spółkę której jest wspólnikiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu konieczne jest zatem zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub chociażby zamiar jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Koszt uzyskania przychodu musi być racjonalnie i gospodarczo uzasadnionym wydatkiem, związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą i poniesionym w ww. celu. Z definicji tej wynika także, że kosztami uzyskania przychodu mogą być wyłącznie wydatki o charakterze definitywnym, trwałym tj. nie podlegające zwrotowi.

Ponadto należy mieć na uwadze treść art. 23 ustawy, w którym to przepisie enumeratywnie wyliczone zostały wydatki, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.

W myśl zaś art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki osobowej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego m.in. napojami sprzedawanymi w opakowaniach zwrotnych objętych kaucją. Spółka, kupując towar od swoich dostawców będzie uiszczała kaucję z tytułu opakowań zwrotnych, następnie sprzedając towary będzie sprzedawała je wraz z opakowaniami zwrotnymi. Wnioskodawca wskazał, że kaucja którą będzie uiszczał dostawcy w związku z nabyciem opakowań zwrotnych będzie podlegała zwrotowi w momencie zakończenia współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a dostawcą, o ile Wnioskodawca zwróci opakowania które zostały wydane przy zakupie towaru. Jednakże biorąc pod uwagę fakt, iż Wnioskodawca opakowania zwrotne sprzedaje wraz z towarem, a tym samym opakowania te nie będą mu co do zasady zwracane, do rozliczenia kaucji z tytułu opakowań zwrotnych, pomiędzy dostawcami a Wnioskodawcą ostatecznie może nie dojść. Wnioskodawca, ponadto podkreślił, że opakowania, które Wnioskodawca wydaje odbiorcom wraz ze sprzedanym towarem, są sprzedawane odbiorcom, a tym samym nie podlegają zwrotowi do Wnioskodawcy.

Słowo „ kaucja” nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego, natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003) jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania.

Wpłacone kaucje, czy inne tego rodzaju świadczenia nie zostały wymienione w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże z uwagi na fakt, iż kaucja jest należnością co do zasady podlegającą zwrotowi – nie może być uznana za koszt uzyskania przychodu.

Jednakże, z inną sytuacją będziemy mieli do czynienia w przypadku sprzedaży przez Spółkę – w której Wnioskodawca jest wspólnikiem – nabytych opakowań zwrotnych wraz z towarem. Wówczas opakowanie staje się towarem będącym przedmiotem obrotu i nie podlega ono zwrotowi do Spółki. W konsekwencji, Spółka nie dokona zwrotu ww. opakowań do dostawcy, a co za tym idzie, uiszczona przez nią kaucja nie zostanie jej zwrócona. W związku z powyższym, konieczne jest powiązanie wydatków poniesionych na nabycie tych opakowań z przychodami uzyskanymi z ich sprzedaży.

Zatem, skoro Spółka dokonuje sprzedaży towaru wraz z opakowaniami – a tym samym kaucja, którą Spółka uiściła na rzecz dostawcy za te opakowania traci charakter zwrotny – to Wnioskodawca może zaliczyć, proporcjonalnie do jego udziału w spółce, kwotę tej kaucji do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników. Chcąc uzyskać interpretację każda z tych osób winna osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do tutejszego organu o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-563 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.