Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-149/14/MW
z 7 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2014 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W prowadzonej księdze stosuje numerację miesięczną. Ponadto Wnioskodawca opłaca kwartalną zaliczkę na podatek dochodowy.

Jedną z usług, które świadczy Wnioskodawca, jest usługa „pośrednictwo wizowe”, która realizowana jest w następujący sposób:

• przyjęcie dokumentów od klienta (bezpośrednio lub korespondencyjnie),
  
• pomoc przy wypełnianiu druków dla konsulatu bądź akredytowanej agencji pośredniczącej,
  
• złożenie w imieniu klienta dokumentów do konsulatu bądź akredytowanej agencji pośredniczącej,
  
• dokonanie w imieniu klienta opłat konsularnych w przypadku bezpośredniego reprezentowania klienta przed konsulatem, bądź dokonanie opłat konsularnych oraz opłaty za usługę pośrednictwa na rzecz firmy pośredniczącej,
  
• Odebranie paszportu klienta z wizą z konsulatu lub akredytowanej agencji pośredniczącej,
  
• wysyłka bądź przekazanie dokumentów klientowi oraz wystawienie faktury za usługę.

Usługę pośrednictwa wizowego Wnioskodawca realizuje zatem na dwa sposoby:

1. bezpośrednio do konsulatu – w tym przypadku, opłatę konsularną Wnioskodawca uiszcza za klienta ze środków własnych, natomiast przy przekazaniu klientowi dokumentów, Wnioskodawca wystawia fakturę za usługi pośrednictwa oraz notę księgową za poniesioną przez niego opłatę konsularną;
2. przez firmę pośredniczącą – korzystanie z akredytowanej firmy pośredniczącej wynika z faktu, że konsulat podpisał umowę z daną firmą, która posiada wyłączność na świadczenie tego rodzaju usług bezpośrednio pomiędzy konsulatem a innymi przedsiębiorstwami (takimi jak Wnioskodawcy) w przypadku składania większej liczby dokumentów. Wyżej opisana firma wystawia Wnioskodawcy fakturę na łączną kwotę, która składa się z dwóch pozycji: „Opłata serwisowa (23% VAT)” – jest to cena za usługę, którą świadczy firma oraz „Wiza zwykła biznesowa wielokrotna PKWiU: nie podlega art. 15 (NP VAT” – jest to opłata konsularna. Sposób płatności za opłatę konsularną na rzecz firmy pośredniczącej jest następujący: firma pośrednicząca przyjmując od Wnioskodawcy zlecenie, wystawia Wnioskodawcy fakturę w której są dwie pozycje: opłata serwisowa oraz opłata konsularna. Wszystkich płatności na rzecz agencji oraz konsulatu Wnioskodawca dokonuje zawsze ze środków własnych. Wnioskodawca nie pobiera od klienta zaliczek ani zadatków, ani na opłaty konsularne ani na opłatę serwisową dla firmy pośredniczącej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku korzystania z usług firmy pośredniczącej, obydwie pozycje faktury od firmy pośredniczącej (przefakturowana opłata konsularna oraz koszt usługi firmy pośredniczącej) są dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie pozycje z faktury wystawionej przez firmę pośredniczącą są dla niego kosztem uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  
• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
  
• wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z treści cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika przede wszystkim, że aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej musi zostać poniesiony. Poniesienie tego wydatku musi być także związane z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem tego przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków,
który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na pośrednictwie wizowym. Usługę pośrednictwa wizowego Wnioskodawca realizuje na dwa sposoby: bezpośrednio do konsulatu oraz przez firmę pośredniczącą. Firma pośrednicząca wystawia Wnioskodawcy fakturę na której znajdują się dwie pozycje: opłata serwisowa – stanowiąca wynagrodzenie dla firmy pośredniczącej za wykonaną usługę oraz opłata konsularna.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki w części stanowiącej wynagrodzenie dla firmy pośredniczącej za wykonaną usługę nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ww. ustawy, zatem skoro ww. wydatki mają związek z uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej Wnioskodawcy i zostały poniesione z jego własnych środków, to – pod warunkiem prawidłowego udokumentowana – mogą stanowić, koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Natomiast, w odniesieniu do wydatków związanych z dokonaniem – w imieniu i na rzecz klienta – opłaty konsularnej, należy zauważyć, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jedynie pośredniczy w załatwianiu wiz, nie staje się on właścicielem tych wiz, zatem nie ponosi on osobiście żadnego wydatku na ich „zakup”. Ww. opłaty konsularne Wnioskodawca przekazuje w imieniu klienta. Niezależnie od tego, że nie pobiera zaliczek ani zadatków, opłaty dokonuje za klienta a nie w imieniu własnym. Nie zmienia tego fakt, że realizacja usługi dokonywana jest za pośrednictwem innej firmy pośredniczącej. Przy tym, dokonany następnie przez klienta zwrot za uiszczone w jego imieniu opłaty konsularne nie stanowi dla Wnioskodawcy przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z powyższym, opłata konsularna jako poniesiona przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz klienta oraz nie mająca związku z uzyskaniem przychodu nie stanowi kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Reasumując, do kosztów uzyskania przychów Wnioskodawca może zaliczyć wyłącznie opłatę serwisową stanowiącą wynagrodzenie dla firmy pośredniczącej za wykonaną usługę.

Jednakże zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku, jak również przesłanek racjonalności ich ponoszenia, jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Jeśli podatnik nie wykaże ww. związku lub nie przedstawi rzeczowych argumentów wskazujących na celowość i racjonalność poniesionych wydatków z punktu widzenia uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia ww. źródła przychodów, to wydatek nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.