Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.444.2019.2.MG
z 8 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2019 r. (data wpływu 3 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r. na wezwanie tut. organu z dnia 24 września 2019 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.444.2019.1.MG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ciążących na Spółce, związanych z nieodpłatnym przyznaniem pracownikom niezbywalnego prawa do nabycia akcji Spółki w ramach programu motywacyjnego utworzonego przez Spółkę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ciążących na Spółce, związanych z nieodpłatnym przyznaniem pracownikom niezbywalnego prawa do nabycia akcji Spółki w ramach programu motywacyjnego utworzonego przez Spółkę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka nabyła akcje własne od akcjonariuszy. Spółka rozważa obecnie wprowadzenie programu motywacyjnego dla swoich wieloletnich pracowników.

Celem programu motywacyjnego będzie skłonienie uczestników programu do długotrwałego pozostawania w stosunku pracy u Wnioskodawcy, zapewnienie silniejszego związania z Wnioskodawcą, dzięki czemu możliwe będzie osiąganie przez Spółkę konkurencyjnych na rynku wyników finansowych poprzez wyspecjalizowaną kadrę pracowników za dotychczasowe zaangażowanie w działalność i rozwój firmy.

Program motywacyjny ma zostać wprowadzony uchwałą walnego zgromadzenia Spółki. Na podstawie tej uchwały Zarząd Spółki zostanie umocowany do dysponowania akcjami własnymi Spółki, tj. przyznania ich pracownikom, szczególnie zaangażowanym we współpracę ze Spółką. Przyznanie akcji zostanie uzależnione od ziszczenia się sytuacji przyszłej i niepewnej w postaci podjęcia przez Zarząd Spółki stosownej uchwały. Z tą chwilą uczestnicy programu nabędą nieodpłatne, niezbywalne prawo do objęcia akcji własnych Spółki. Akcje będą nabywane przez uczestników programu od Wnioskodawcy nieodpłatnie. Nabycie akcji przez uczestników programu motywacyjnego nastąpi na podstawie odrębnej umowy, która będzie zawierana pomiędzy Wnioskodawcą a danym uczestnikiem.

Akcje zbywane na rzecz uczestników programu motywacyjnego nie stanowią wynagrodzenia za żadne czynności wykonywane na podstawie zawartej umowy o pracę, ani też innego typu umowy zawartego pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikiem. Żadne postanowienie umowy o pracę nie daje podstawy do przyznania tej osobie akcji w ramach programu motywacyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane we wniosku warunkowe prawo do nabycia akcji własnych Wnioskodawcy przez uczestników programu motywacyjnego stanowi inne prawo majątkowe, o którym mowa w art. 24 ust. 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunkiem uznania danego prawa za papier wartościowy, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy o obrocie instrumentami finansowymi jest jego zbywalność. Ponieważ prawo do nabycia akcji wskazane we wniosku jest niezbywalne, nie jest, zdaniem Wnioskodawcy papierem wartościowym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Prawo to nie pełni też ani funkcji ubezpieczeniowej ani spekulacyjnej, lecz ma motywować uczestników programu motywacyjnego do podjęcia długoterminowej współpracy z Wnioskodawcą. Ponieważ już w wyniku uchwały Zarządu Spółki, podjętej w oparciu o umocowanie wynikające z uchwały Walnego Zgromadzenia, pomiędzy Wnioskodawcą a uczestnikiem programu motywacyjnego powstaje stosunek prawny obejmujący warunkowe prawo do nabycia akcji i zdaniem Wnioskodawcy wówczas dochodzi do powstania prawa majątkowego po stronie uczestnika. Prawo to ma charakter majątkowy z uwagi na to, że ma za przedmiot nabycie akcji, a zatem w opinii Wnioskodawcy stanowi ono inne prawo majątkowe, o którym mowa w art. 24 ust. 11b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na fakt, że warunkowe prawo do nabycia akcji własnych Wnioskodawcy jest nabywane nieodpłatnie, jest niezbywalne oraz uzależnione od ziszczenia się warunku podjęcia uchwały Zarządu, ustalenie wartości rynkowej wspomnianego prawa nie jest możliwe do określenia w momencie przyznania.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym organ podatkowy pismem z dnia 24 września 2019 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.444.2019.1.MG wezwał Wnioskodawcę do ich uzupełnienia poprzez:

1. Doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie:
   1. Czy w wyniku realizacji warunkowego prawa majątkowego, uczestnicy programu motywacyjnego nabędą nieodpłatnie akcje Spółki?
   2. Od spełnienia jakich warunków uzależniona będzie realizacja warunkowego prawa do nieodpłatnego nabycia akcji Spółki?
   3. Ponieważ Spółka wskazała, że nabyła akcje własne od akcjonariuszy, organ podatkowy prosi o informację, czy Spółka będzie dokonywała odkupu akcji własnych od uczestników programu, w celu dalszego nieodpłatnego przekazywania ich kolejnym uczestnikom programu motywacyjnego?
   4. Jeżeli Spółka będzie odkupowała akcje własne od pracowników, organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie.
   5. Czy pracownicy Spółki będą mogli zbyć akcje Spółki nabyte nieodpłatnie w ramach programu na rzecz osób trzecich, czy też sprzedaż akcji będzie objęta okresem blokady?
   6. Jaki okres funkcjonowania programu przewiduje Spółka?
   7. Czy Spółka planuje dalsze edycje przedmiotowego programu w takim samym kształcie na rzecz pozostałych pracowników nie objętych programem?
2. Ponowne sprecyzowanie pytań podatkowych, ponieważ tak sformułowane we wniosku pytania nie są pytaniami podatkowymi odnoszącymi się bezpośrednio do spoczywających na Spółce obowiązkach płatnika, a tym samym nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.
   
   

Pytanie Nr 1 - przedmiotem interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego mogą być w niniejszej sprawie tylko i wyłącznie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie ze wskazaniem w części formularza ORD-IN A.1. - Rodzaj sprawy poz. 5 - podatek dochodowy od osób fizycznych, natomiast w pytaniu tym Spółka pyta czy niezbywalne, nieodpłatne prawo do nabycia akcji jest papierem wartościowym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Zatem nie jest to pytanie podatkowe.

Pytanie Nr 2 - Organ prosi o przeformułowanie tego pytania, tak aby odnosiło się ono do spoczywających na Spółce obowiązkach płatnika związanych z organizacją programu motywacyjnego, a ponadto potwierdzenie, że jego przedmiotem jest tylko i wyłącznie moment przyznania prawa do akcji, w kontekście powołanego przez Spółkę w części E formularza ORD-IN poz. 69 Przepisy prawa podatkowego - art. 24 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ podatkowy zauważa, że w treści pytania Nr 2 Spółka prawdopodobnie pomyłkowo odwołała się do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym pytanie to wymaga przeformułowania.

Pytanie Nr 3 - przedmiotem pytania podatkowego, tak jak wskazano powyżej odnośnie pytania Nr 1 mogą być tylko i wyłącznie przepisy prawa podatkowego, tj. w niniejszej sprawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pytania to nie może być zatem przedmiotem interpretacji, ponieważ nie odnosi się ono do przepisów tej ustawy, a ponadto o tym kto może być uczestnikiem utworzonego przez Spółkę programu może decydować tylko Spółka, a nie organ podatkowy w drodze wydanej interpretacji. Zatem nie jest to pytanie podatkowe.

3. Przedstawienie stanowiska Spółki odnośnie ponownie sformułowanych pytań podatkowych.
   
   

Pismem z dnia 1 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.) Spółka wyjaśniła, że:

1. W ramach programu motywacyjnego dla pracowników prawo do nabycia akcji własnych Wnioskodawcy będzie nabywane przez pracowników nieodpłatnie.
2. Kryterium warunkującym nabycie akcji Wnioskodawcy w ramach programu motywacyjnego będzie staż pracy.
3. Spółka nie będzie dokonywała odkupu akcji własnych od uczestników programu motywacyjnego.
4. W związku z pkt 3 nie dotyczy.
5. Pracownicy będą mieć prawo do zbycia akcji Wnioskodawcy na rzecz osób trzecich.
6. Spółka przewiduje 5-letni okres funkcjonowania programu motywacyjnego.
7. Wnioskodawca planuje kolejne edycje programu motywacyjnego w takim samym kształcie.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w momencie przyznania niezbywalnego, nieodpłatnego prawa do nabycia akcji Wnioskodawca powinien uznać podstawę do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uczestnika programu motywacyjnego wyliczonej według wartości księgowej akcji i odprowadzić w jego imieniu zaliczkę na podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane we wniosku niezbywalne, nieodpłatne warunkowe prawo do nabycia akcji własnych Wnioskodawcy przez uczestników programu motywacyjnego stanowi inne prawo majątkowe. Warunkiem uznania danego prawa za papier wartościowy, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy o obrocie instrumentami finansowymi jest jego zbywalność. Ponieważ prawo do nabycia akcji wskazane we wniosku jest niezbywalne, nie jest, zdaniem Wnioskodawcy, papierem wartościowym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b Ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

Przekazanie wskazanego we wniosku niezbywalnego, nieodpłatnego, warunkowego prawa do nabycia akcji własnych Wnioskodawcy przez uczestników programu motywacyjnego nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a jedynie moment otrzymania dywidendy przysługującej z tytułu posiadania akcji Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 1 października 2019 r. Spółka doprecyzowała, że przekazanie niezbywalnego, nieodpłatnego prawa do nabycia akcji własnych Wnioskodawcy przez uczestników programu motywacyjnego nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jest ono innym prawem majątkowym, ponieważ warunkiem uznania danego prawa za papier wartościowy, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy o obrocie instrumentami finansowymi jest jego zbywalność. Ponieważ prawo do nabycia akcji wskazane we wniosku jest niezbywalne, nie jest, zdaniem Wnioskodawcy, papierem wartościowym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
   
2. pobranie,
   
3. wpłacenie
   

- podatku, zaliczki lub raty.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń

W myśl art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne lub częściowo odpłatne - tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

• określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
  

• określenie kategorii przychodów (dochodów), w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.
  
  
  

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) - uzyskujący świadczenie (podatnik).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i jego uzupełnienia wynika, że Spółka nabyła akcje własne od akcjonariuszy. Spółka rozważa wprowadzenie programu motywacyjnego dla swoich wieloletnich pracowników. Program motywacyjny zostanie wprowadzony uchwałą walnego zgromadzenia Spółki. Na podstawie uchwały Zarząd Spółki zostanie umocowany do przyznania ich pracownikom, szczególnie zaangażowanym we współpracę ze Spółką. Spółka przewiduje 5-letni okres funkcjonowania programu motywacyjnego. Spółka nie będzie dokonywała odkupu akcji własnych od uczestników programu motywacyjnego. Przyznanie akcji zostanie uzależnione od ziszczenia się sytuacji przyszłej i niepewnej w postaci podjęcia przez Zarząd Spółki stosownej uchwały. Uczestnicy programu nabędą nieodpłatnie, niezbywalne prawo do objęcia akcji własnych Spółki. Akcje będą nabywane nieodpłatnie. Nabycie akcji przez uczestników programu motywacyjnego nastąpi na podstawie odrębnej umowy, która będzie zawierana pomiędzy Spółką a danym pracownikiem. Akcje nabywane przez pracowników nie będą stanowić wynagrodzenia za czynności wykonywane na podstawie umowy o pracę, ani innego typu umowy zawartego pomiędzy Spółką a pracownikiem. Postanowienie umowy o pracę nie daje podstawy do przyznania tej osobie akcji w ramach programu motywacyjnego. Warunkowe prawo do nabycia akcji własnych Spółki przez uczestników programu motywacyjnego stanowi inne prawo majątkowe, o którym mowa w art. 24 ust. 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawo to nie pełni funkcji ubezpieczeniowej ani spekulacyjnej, lecz ma motywować uczestników programu do podjęcia długoterminowej współpracy ze Spółką. Pracownicy będą mogli zbyć akcje Spółki na rzecz osób trzecich.

Z okoliczności faktycznych rozpatrywanej sprawy wynika, że Wnioskodawca, spółka akcyjna, będzie organizatorem programu motywacyjnego dla wybranych pracowników Spółki, otrzymujących przychody, o których mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w ramach którego pracownicy nabędą nieodpłatnie niezbywalne, warunkowe prawo do nabycia akcji Spółki, a zatem będzie podmiotem faktycznie udzielającym świadczeń uczestnikom programu i realizującym te świadczenia.

Należy zgodzić się ze Spółka, że samo nieodpłatne przyznanie uprawnionym pracownikom niezbywalnego, warunkowego prawa do nieodpłatnego nabycia w przyszłości akcji Spółki nie powoduje powstania przychodu po stronie pracowników. Ponieważ prawo majątkowe będzie warunkowe, niezbywalne, nie będzie możliwe ustalenie wartości rynkowej tego prawa w momencie przyznania. Zatem w momencie nieodpłatnego przyznania prawa uczestnicy programu motywacyjnego nie uzyskują przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uczestnicy nie będą bowiem mogli dysponować przyznanymi im prawami, natomiast stanowić będą one jedynie potencjalną możliwość uzyskania korzyści w przyszłości, poprzez nieodpłatne nabycie akcji Spółki. W związku z powyższym na moment przyznania przedmiotowego prawa, nie powstanie po stronie pracowników Spółki przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, a w konsekwencji na Spółce nie będą ciążyły z tytułu przyznania tego prawa majątkowego, obowiązki płatnika określone w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.