Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.488.2019.2.WH
z 8 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2019 r. (data wpływu 30 sierpnia 2019 r.) uzupełnionym w dniu 18 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 października 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2019 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został w dniu 18 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 października 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest rolnikiem. Wnioskodawca w 1994 r. otrzymał od swoich rodziców darowiznę m.in. w postaci pola (grunty orne). Wnioskodawca w 2013 r. jedno z tych pól tj. działkę nr 1 postanowił podzielić na mniejsze działki. Wnioskodawca żeby podzielić działkę nr 1 na mniejsze działki musiał wystąpić do Wójta Gminy … o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (decyzja ta jest niezbędna by mógł nastąpić podział). W wyniku rozmów, negocjacji z sąsiadem Wnioskodawca doszedł do porozumienia zamiany w ramach majątku prywatnego małych działek (działka nr 2 o pow. 0,0361 ha i działka nr 3 o pow. 0,0318 ha). Zamiana ta miała na celu ułatwienie warunków uprawy pola. Po dokonaniu zamiany działek z sąsiadem Wnioskodawca rozpoczął procedury związane z podziałem działek z wytyczeniem drogi wewnętrznej, którą to drogą Wnioskodawca może dojeżdżać do swojej posesji.

Wszystkie działki są to grunty orne. Działki te nie są uzbrojone. Jedynie na działce nabytej w drodze zamiany w ramach majątku prywatnego od sąsiada Wnioskodawcy jest studzienka kanalizacyjna, która powstała w wyniku gminnego projektu kanalizacji gminy.

Działki te są wyłącznie w dyspozycji tzn. Wnioskodawca nie oddawał w dzierżawę, nie czerpał z nich korzyści majątkowych. Do działek tych Wnioskodawca otrzymuje z agencji restrukturyzacji i modernizacji rolnictwa ustawowe dopłaty do upraw. Wnioskodawca nie korzysta z żadnych usług pośrednictwa. Wnioskodawca nie działa i nie będzie działał jak przedsiębiorca lecz zarządza tylko swoim prywatnym majątkiem. Gdy Wnioskodawca będzie miał możliwość sprzedać działkę lub działki to z uzyskanych pieniędzy będzie mógł spłacać zaciągnięty w 2013 r. kredyt hipoteczny na budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego, który opiewa na kwotę (...). ale do spłaty w dniu zawarcia umowy jest to kwota wraz z odsetkami i stanowi (...).

Na wezwanie Organu:

1. W odpowiedzi na pytanie Organu, w jaki sposób działki/teren mające być przedmiotem sprzedaży były/są wykorzystywane przez Wnioskodawcę (należy opisać do jakich celów/w jaki sposób Wnioskodawca wykorzystywał/użytkował działki/teren od momentu wejścia w ich posiadanie do momentu sprzedaży), Wnioskodawca wskazał że na terenie tym były prowadzone uprawy rolne tj. zasiew zbóż, sadzenie ziemniaków, buraków itp. wykorzystywane jako pasze dla zwierząt w gospodarstwie rolnym a od ok. 5 lat Wnioskodawca nic na tym terenie nie uprawiał po prostu „leży odłogiem”.
2. W odpowiedzi na pytanie Organu, czy Wnioskodawca wykorzystywał działki/teren mające być przedmiotem sprzedaży do działalności rolniczej działając jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, Wnioskodawca wskazał, że w działalności rolniczej na tym terenie, nie działał jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.
3. W odpowiedzi na pytanie Organu, czy przed sprzedażą działek Wnioskodawca podejmował/będzie podejmował (osobiście bądź za pośrednictwem osób trzecich) jakiekolwiek czynności wymagające zaangażowania środków finansowych, zmierzające do podniesienia wartości przedmiotowych działek, np. uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, wydzielenie drogi dojazdowej, ogrodzenie, uzyskanie jakichś decyzji, uzyskanie jakich pozwoleń jeśli tak należy precyzyjnie wskazać jakie to były/będą czynności i nakłady, Wnioskodawca wskazał, że do działek nie podejmował i nie będzie podejmował żadnych czynności, wymagających nakładu środków finansowych, aby podwyższyć ich wartość tj. nie uzbrajał terenu, nie doprowadzał mediów, nie robił ogrodzeń, nie występował o uzyskanie jakichkolwiek decyzji i pozwoleń.
4. W odpowiedzi na pytanie Organu, czy dla poszczególnych działek mających być przedmiotem sprzedaży w dniu sprzedaży będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Wnioskodawca wskazał, że w Gminie nie ma planu zagospodarowania przestrzennego a na zadane pytanie czy w dniu sprzedaży działki/ek będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy Wnioskodawca nie uzyskał odpowiedzi ani w Urzędzie Gminy ani w Starostwie Powiatowym ani u notariusza ani u radcy prawnego.
5. W odpowiedzi na pytanie Organu, czy przed sprzedażą działek Wnioskodawca podejmował/będzie podejmował aktywne działania marketingowe w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych działek (np. reklama) Wnioskodawca wskazał, że nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, jedynie tylko zwykłe formy ogłoszeń.
6. W odpowiedzi na pytanie Organu, kiedy (w którym roku) doszło do zamiany „małych działek” między Wnioskodawcą a sąsiadem Wnioskodawca wskazał, że w 2013 r.
7. W odpowiedzi na pytanie Organu, czy „mała działka” nabyta przez Wnioskodawcę w ramach zamiany z sąsiadem również będzie przedmiotem sprzedaży skoro jak wskazano „zamiana miała na celu ułatwienie warunków uprawy pola” (należy w sposób niebudzący wątpliwości wyjaśnić niniejszą kwestię) Wnioskodawca wskazał, że „mała działka” nabyta w ramach zamiany z sąsiadem będzie przedmiotem sprzedaży.
8. W odpowiedzi na pytanie Organu, czy droga wewnętrzna została wytyczona wyłącznie w celu dojeżdżania przez Wnioskodawcę do własnej posesji (należy w sposób niebudzący wątpliwości wyjaśnić przyczyny wytyczenia drogi wewnętrznej oraz przeznaczenie drogi wewnętrznej) Wnioskodawca wskazał, że droga wewnętrzna została utworzona do dojazdu do własnej posesji ale też do dojazdu do poszczególnych wytyczonych działek.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki lub działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że opisana transakcja nie powinna podlegać podatkowi od towarów i usług ponieważ jest to własny majątek Wnioskodawcy nabyty w drodze darowizny od rodziców, a jedna mała działka o numerze 2 pow. 0,0361 ha jest przedmiotem zamiany sąsiedzkiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działki gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem gdy dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działki podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a wiec za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem i w 1994 r. otrzymał od swoich rodziców darowiznę m.in. w postaci pola (grunty orne). W 2013 r. Wnioskodawca jedno z pól tj. działkę nr 1 postanowił podzielić na mniejsze działki. W celu podzielenia działki nr 1 na mniejsze działki Wnioskodawca musiał wystąpić do Wójta Gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (decyzja ta jest niezbędna by mógł nastąpić podział). Wnioskodawca dokonał zamiany z sąsiadem w ramach majątku prywatnego małych działek (działka nr 2 o pow. 0,0361 ha i działka nr 3 o pow. 0,0318 ha). Zamiana ta miała na celu ułatwienie warunków uprawy pola. Po dokonaniu zamiany działek z sąsiadem Wnioskodawca rozpoczął procedury związane z podziałem działek i wytyczeniem drogi wewnętrznej, którą to drogą Wnioskodawca może dojeżdżać do swojej posesji ale też do poszczególnych wytyczonych działek. Wnioskodawca nie oddawał działek w dzierżawę, nie czerpał z nich korzyści majątkowych. Wnioskodawca nie korzysta z żadnych usług pośrednictwa. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował żadnych czynności, wymagających nakładu środków finansowych, aby podwyższyć wartość działek, tj. nie uzbrajał terenu, nie doprowadzał mediów, nie ogradzał, nie występował o uzyskanie jakichkolwiek decyzji i pozwoleń. Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, jedynie tylko zwykłe formy ogłoszeń.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż działki/ek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedażą działki/ek– za podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że wykorzystywał nieruchomość w działalności rolniczej i nie działał jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca przedmiotową nieruchomość, nabył w 1994 r. w drodze darowizny od swoich rodziców. Od momentu wejścia w posiadanie przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca użytkował ją rolniczo, a od ok. 5 lat stanowią odłogi. Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego. Wnioskodawca co prawda wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy jednak na chwilę obecną takiej decyzji nie uzyskał. Wnioskodawca nie wydzierżawiał nieruchomości ani nie czerpał z nich korzyści majątkowych. Wnioskodawca nie podejmował czynności wymagających zaangażowania środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowych działek, tj. nie uzbrajał terenu nie doprowadzał mediów, nie ogradzał, nie występował o jakiekolwiek decyzje i pozwolenia. Wnioskodawca nie korzysta z usług pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż działki/ek nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działki/ek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działki/ek przez Zainteresowanego można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Tym samym sprzedaż działki/ek nie będzie działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy i w zakresie takiej sprzedaży Wnioskodawca nie będzie podatnikiem VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.