Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.329.2019.2.AS
z 31 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Grupy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 września 2019 r. (data nadania 3 października 2019 r., data wpływu 7 października 2019 r.), na wezwanie Nr 0114-KDIP2-2.4010.329.2019.1.AS z dnia 23 września 2019 r. (data nadania 23 września 2019 r., data odbioru 26 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów o cenach transferowych i kwalifikacji prawnopodatkowej kosztów uzyskania przychodów w związku z wprowadzeniem do oferty Spółki Produktu w modelu ubezpieczenia grupowego, umożliwiającego dostęp do dodatkowych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia skutków podatkowych wprowadzenia do oferty Spółki Produktu w modelu ubezpieczenia grupowego, umożliwiającego dostęp do dodatkowych usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) należy do Podatkowej Grupy Kapitałowej X (dalej: „X”, „Wnioskodawca”). Podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych jest podatkowa grupa kapitałowa X. Y Spółka Akcyjna (dalej: „Y S.A.”) jest spółką dominującą, która reprezentuje podatkową grupę kapitałową X. Z Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych (dalej: „Z TUW”) jest podmiotem powiązanym ze Spółką (100% udziałowcem Spółki jest Y S.A., która jest także 100% akcjonariuszem Z TUW). Z TUW nie należy do PGK X.

Spółka zamierza zawrzeć umowę ubezpieczenia grupowego z Z TUW na rachunek klientów Spółki, tj. osób fizycznych oraz klientów prowadzących małe i średnie przedsiębiorstwa (dalej: „Klienci”) posiadających umowę ze Spółką na dostawę paliwa gazowego i energii.

Spółka wskaże Z TUW Klientów, którzy zostaną objęci ubezpieczeniem i za których Spółka będzie uiszczała na rzecz Z TUW składki ubezpieczeniowe.

W ramach umowy ubezpieczenia grupowego Spółka będzie świadczyła dla Z TUW jedynie czynności wymienione w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 381; dalej: „ustawa o działalności ubezpieczeniowej”) związane z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej i wykonywaniem umowy ubezpieczenia.

Klient Spółki przystępując do ubezpieczenia w ramach umowy będzie otrzymywał produkt ubezpieczeniowy (dalej: Produkt) umożliwiający dostęp do dodatkowych usług (na przykład dostęp do usług prawnych wraz z zapewnieniem zwrotu kosztów obsługi prawnej poniesionych przez Klienta). Zdarzenia ubezpieczeniowe będą zgłaszane na infolinię Z TUW.

Okres ubezpieczenia objęty Produktem to polisa na 12 miesięcy z możliwością automatycznego przedłużenia na kolejne 12 miesięczne okresy.

Spółka jest członkiem A. (dalej: „A.”). Istotą funkcjonowania A. jest stworzenie wspólnoty ubezpieczeniowej, w ramach której m.in. prowadzone są odrębne rozliczenia operacyjnej działalności ubezpieczeniowej. Oznacza to, że w sytuacji uzyskania ujemnego wyniku w technicznym rachunku ubezpieczeń za dany rok obrotowy możliwe jest ustalenie dopłaty do składki od członków danego A.. Z drugiej jednak strony w przypadku powstania nadwyżki możliwe jest dokonanie zwrotu części składek członkom tego A..

W zależności od osiągniętego wyniku Z TUW może zwrócić Spółce jako członkowi A. część składki w ramach rozliczenia nadwyżki pomiędzy wszystkich członków danego A. lub może ustalić dopłatę do składki.

Szczegółowy zakres czynności wykonywanych przez Spółkę wobec Klientów, Spółki wobec Z TUW, Z TUW wobec Spółki oraz Z TUW wobec Klienta w ramach Produktu będzie wyglądał następująco:

1. Spółka wobec Klienta:
   • w Biurze Obsługi Klienta Spółki (dalej: BOK), Klientowi przedstawiana jest oferta Produktu, Klient otrzymuje broszurę z informacją o Produkcie oraz OWU, po zapoznaniu się z nimi i wyrażeniu woli skorzystania z ubezpieczenia przez Klienta, pracownik BOK wraz z Klientem wypełniają wniosek, po czym na podstawie danych wpisanych do wniosku drukowana jest przez pracownika BOK polisa,
     
   • w razie zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem Klient jest odsyłany do kontaktu z infolinią Z TUW,
     
   • Spółka wysyła Klientowi raz do roku fakturę z wybraną przez Klienta opcją płatności (roczną lub miesięczną) na konto Spółki,
     
   • w razie niezadowolenia z obsługi Z TUW, Klient może złożyć reklamację (pisemnie, elektronicznie lub ustnie), na którą po rozpoznaniu sytuacji Spółka udzieli Klientowi odpowiedzi,
     
   • Klient może w każdym momencie złożyć rezygnację z ubezpieczenia (pisemnie, elektronicznie lub ustnie) bądź w ciągu 30 dni od zawarcia umowy ubezpieczenia − odstąpić od ubezpieczenia,
     
2. Spółka wobec Z TUW wykonuje jedynie czynności związane z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej i wykonywaniem umowy ubezpieczenia czyli:
   • Spółka oferuje ubezpieczenie dla Klientów, kolekcjonuje umowy zawarte z Klientami i sporządza ich wykaz; polisy wraz z kopią wykazu są wysyłane do Z TUW,
     
   • w razie zgłoszenia przez Klienta do Z TUW zdarzenia ubezpieczeniowego na życzenie Z TUW, Spółka potwierdza fakt objęcia Klienta ubezpieczeniem (tj. opłacenie należnych składek, brak złożonej rezygnacji),
     
   • wszystkie złożone w Spółce: odstąpienia, rezygnacje i reklamacje klienckie są przekazywane do Z TUW,
     
   • Spółka przekazuje Z TUW raporty informujące o Klientach do ubezpieczenia, rezygnacjach itd.,
     
   • Spółka opłaca składkę za wszystkich swoich ubezpieczonych Klientów z dołu,
     
3. Z TUW wobec Spółki :
   • Z TUW udziela odpowiedzi Spółce na wszystkie zgłoszone w Spółce reklamacje jej Klientów,
     
   • Z TUW przesyła Spółce raport szkodowości dot. zgłoszonych przez Klientów Spółki zdarzeń ubezpieczeniowych,
     
   • Z TUW w ramach rozliczeń ewentualnych nadwyżek składek nad wypłaconymi odszkodowaniami/kosztem zrealizowanych usług przekazuje część, wypracowanego w obrębie A. zysku Spółce,
     
4. Z TUW wobec Klienta:
   • Z TUW udziela Klientowi Spółki ochrony ubezpieczeniowej,
     
   • Z TUW przyjmuje zgłoszenia zdarzeń objętych ubezpieczeniem, tj. organizuje pomoc lub wypłaca świadczenie bądź odmawia, jeśli zaistniałe okoliczności są wyjęte z ubezpieczenia.
     
   
   

Spółka nie będzie otrzymywać od Z TUW wynagrodzenia w związku z ww. czynnościami, czyli oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej i czynnościami związanymi z wykonywaniem umowy ubezpieczenia w rozumieniu art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, gdyż pobieranie wynagrodzenia za te czynności jest zakazane na gruncie tego przepisu.

Wprowadzenie Produktu przez Spółkę, pomimo braku bezpośredniego wynagrodzenia z Z TUW będzie skutkować osiągnięciem przez Spółkę poniższych korzyści ekonomicznych − wzrost ilości usług, z których korzysta Klient przekłada się na malejącą skłonność Klienta do zmiany sprzedawcy. Tym samym oferowanie Produktu pozwala osiągnąć cele lojalizacyjne Klientów bez ubytku przychodów z pozostałych źródeł.

Wprowadzenie nowego produktu nie pociąga za sobą zwiększenia kosztów sieci sprzedaży. Rozłożenie stałych kosztów utrzymania sieci na większą bazę przychodową przekłada się na większą efektywność kosztową i atrakcyjność cenową podstawowego businessu Spółki, zwiększa się także atrakcyjność oferty Spółki. Klienci, którzy są zainteresowani zmniejszeniem ilości interakcji z dostawcami różnych usług zyskują oszczędność czasu.

Mając na uwadze powyższe argumenty wprowadzenie do oferty Spółki Produktu w modelu ubezpieczenia grupowego jest uzasadnione ekonomicznie, nawet bez uzyskania przez Spółkę bezpośredniego wynagrodzenia z Z TUW z tytułu świadczenia usługi oferowania i możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej i wykonywania umowy ubezpieczenia (tj. za czynności określone w art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Spółka planuje wprowadzić Produkt w celu zabezpieczenia źródła swoich przychodów poprzez przywiązanie obecnych Klientów do Spółki a także w celu zwiększenia oferty świadczonych usług, co może przełożyć się na wzrost ilości pozyskanych nowych Klientów.

W uzupełnieniu do wniosku doprecyzowano, że:

Spółka zamierza oferować jako produkt dodatkowy w ramach umowy grupowego ubezpieczenia ubezpieczenie ochrony prawnej (dział II ubezpieczeń, grupa 17) w dwóch wersjach:

• dla konsumenta − Doradca prawny dla Ciebie i
  

• dla nie konsumenta (dedykowana dla SOHO/SME) − Doradca prawny dla Firmy.
  
  
  

Obie wersje będą miały po 3 warianty cenowe, różniące się między sobą zakresami.

Produkt dodatkowy będzie składał się z dwóch komponentów:

1. serwisu prawnego, który umożliwia telefoniczny/mailowy kontakt z prawnikiem, w opcji dla nie konsumenta (SOHO/SME) poszerzony o pieczęć prewencyjną;
2. ochrony prawnej, która zapewnia zwrot kosztów wynagrodzenia prawnika (zastępstwa procesowego).
   
   

Planowany do wdrożenia produkt dodatkowy będzie wyłącznie uzupełnieniem oferty, z której klient już korzysta, tzn. będzie oferowany wyłącznie klientom, którzy mają aktywną umowę ze Spółką na dostarczanie paliwa gazowego lub/i energii elektrycznej.

Produkt dodatkowy będzie oferowany przez Spółkę swoim klientom, a dostarczony przez podmiot powiązany − Z Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych nie należący do Podatkowej Grupy Kapitałowej.

Będzie wyodrębniony oddzielny rachunek w ramach czynności oferowania możliwości skorzystania przez Spółkę z ochrony ubezpieczeniowej lub czynności związanych z wykonywaniem umowy ubezpieczenia.

W skład A. mogą wchodzić także inne Spółki z PGK.

Spółka będzie dokonywała ewentualnych dopłat do składki ze środków, które uzyskuje z prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym modelu (ubezpieczenie grupowe) nie mamy do czynienia z zapłatą składki, lecz jedynie ze zwrotem przez ubezpieczonego (Klient) wobec ubezpieczającego (X) kosztu składki ubezpieczeniowej. Wskazać należy bowiem, iż zgodnie art. 18 ust. 1 z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 38,1 z późn. zm.): „W ubezpieczeniu na cudzy rachunek, w szczególności w ubezpieczeniu grupowym, ubezpieczający nie może otrzymywać wynagrodzenia lub innych korzyści w związku z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej lub czynnościami związanymi z wykonywaniem umowy ubezpieczenia. Nie wyklucza to możliwości zobowiązania się przez ubezpieczonego wobec ubezpieczającego do finansowania kosztu składki ubezpieczeniowej”.

Zarówno przystąpienie, jak i zwrot kosztu składki ubezpieczeniowej dokonywane będzie na podstawie deklaracji Klienta (ubezpieczonego) o przystąpieniu do ubezpieczenia.

Spółka będzie wystawiała fakturę zawierającą zwrot kosztu składki ubezpieczeniowej niezależnie od jej częstotliwości.

Zgodnie ze statutem Z TUW w przypadku osiągnięcia dodatniego wyniku w technicznym rachunku ubezpieczeń dla danego związku, Walne Zgromadzenie może zdecydować o zwrocie części składek członkom tego związku za rok obrotowy, w którym techniczny rachunek ubezpieczeń wykazał wynik dodatni lub obniżeniu składek w ramach tego związku w następnym roku obrotowym, bądź ustalić inne zasady rozliczenia tej nadwyżki.

Na wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z produktem dodatkowym składają się:

1. koszty wdrożenia Produktu do systemów informatycznych,
2. koszty obsługi klientów przystępujących do ubezpieczenia,
3. koszty fakturowania i wysyłki,
4. koszty obsługi płatności,
5. koszty materiałów reklamowych.
   
   

Ww. koszty ewidencjonowane będą zgodnie z przyjętymi w Spółce zasadami rachunkowości i ewidencją finansowo-księgową. Nie będą podlegały rozliczeniom w relacji z Z TUW.

Jednocześnie Spółka podkreśliła, że jej własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o interpretację z dnia 18 lipca 2019 r. nie uległo zmianie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w stosunku do czynności, w stosunku do których art. 18 ust. 1 Ustawy o działalności ubezpieczeniowej wprowadza zakaz wynagrodzenia mają zastosowanie przepisy o cenach transferowych wynikające z Rozdziału 1a „Ceny transferowe” oraz art. 14 ust. 1 ustawy o CIT?
2. Czy koszt przekazywanej przez Spółkę do Z TUW składki ubezpieczeniowej jest kosztem uzyskania przychodu pośrednio związanym z przychodem?
3. Czy koszt wydatków związanych z wykonaniem czynności, za które Spółka zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej nie ma możliwości uzyskania wynagrodzenia, stanowi koszt uzyskania przychodu?
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy oceny stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pierwszej części pytania Nr 1 w zakresie zastosowania przepisów o cenach transferowych oraz do pytania Nr 2 i pytania Nr 3 w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej kosztów uzyskania przychodów w związku z wprowadzeniem do oferty Spółki Produktu w modelu ubezpieczenia grupowego, umożliwiającego dostęp do dodatkowych usług.

W odniesieniu do drugiej części pytania Nr 1 w zakresie nie stosowania art. 14 ust. 1 ustawy o CIT do czynności związanych z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej i wykonywaniem umowy ubezpieczenia, w stosunku do których art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej wprowadza zakaz wynagrodzenia, tutejszy organ wyda odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. pytanie 1

(w odniesieniu do pierwszej części pytania Nr 1 w zakresie zastosowania przepisów o cenach transferowych)

Zgodnie z art. 11b pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”): „Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do transakcji kontrolowanych, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji kontrolowanej wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych”.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej: „W ubezpieczeniu na cudzy rachunek, w szczególności w ubezpieczeniu grupowym, ubezpieczający nie może otrzymywać wynagrodzenia lub innych korzyści w związku z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej lub czynnościami związanymi z wykonywaniem umowy ubezpieczenia. Nie wyklucza to możliwości zobowiązania się przez ubezpieczonego wobec ubezpieczającego do finansowania kosztu składki ubezpieczeniowej”.

Brak wynagrodzenia za wykonywanie czynności związanych z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej i czynności związanych z wykonywaniem umowy ubezpieczenia grupowego przez Spółkę dla Z TUW wynika z art. 18 ust. 1 Ustawy o działalności ubezpieczeniowej.

Tym samym w związku z tym, że brak wynagrodzenia wynika z ustawy o ubezpieczeniach, to do takiej transakcji kontrolowanej nie stosuje się przepisów o cenach transferowych Rozdziału 1a ustawy o CIT.

(…)

Podsumowując, przepisy Rozdziału 1a „Ceny transferowe” (…) nie mają zastosowania do czynności związanych z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej i wykonywaniem umowy ubezpieczenia, w stosunku do których art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej wprowadza zakaz wynagrodzenia.

Ad. pytanie 2

Zgodnie z przyjętym w orzecznictwie i interpretacjach indywidualnych stanowiskiem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie tego przychodu.

Koszty przekazywanej przez Spółkę do Z TUW składki ubezpieczeniowej stanowią koszt uzyskania przychodów. Wynika to z poniższych argumentów:

• Spółka pokrywa koszt z własnych zasobów majątkowych − to na Spółce jako ubezpieczającym ciąży zobowiązanie do uiszczenia składki we własnym imieniu;
  

• koszt ma charakter definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie zostanie Spółce zwrócona, ponieważ zapłata składki przez Klientów wynika z odrębnego stosunku prawnego i nie stanowi zwrotu kosztów składki zapłaconej przez Spółkę;
  

• koszt pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
  

• koszt zostanie właściwie udokumentowany;
  

• koszt nie znajduje się w grupie wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.
  
  
  

Koszt ponoszonej składki na rzecz Z TUW będzie stanowił koszt uzyskania przychodu, gdyż oferowane ubezpieczenia mają uatrakcyjnić ofertę Spółki i przyczynić się do pozyskania nowych i utrzymania obecnych Klientów.

W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe koszty mają charakter pośrednio związany z przychodami. Wynika to z faktu, że ich celem jest zwiększenie konkurencyjności oferty Spółki na rynku oraz pozyskanie nowych i utrzymanie dotychczasowych Klientów.

Tym samym w opinii Spółki koszt przekazywanej do Z TUW składki ubezpieczeniowej jest kosztem uzyskania przychodu pośrednio związanym z przychodem.

Ad. pytanie 3

Zgodnie z art. 15 ustawy o CIT: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

Na podstawie ww. przepisu przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł bezpośredni skutek w postaci osiągnięcia przychodów w postaci otrzymania wynagrodzenia za wykonywane czynności.

Na podstawie tego przepisu koszty, takie jak między innymi wynagrodzenie personelu, zapewnienie pomieszczeń i materiałów biurowych etc., ponoszone przez Spółkę w związku z wykonywaniem czynności, za które Spółka zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej nie ma możliwości uzyskania wynagrodzenia, stanowią koszty uzyskania przychodu, gdyż przyczyniają się do zabezpieczenia przychodów. Czynności te mają na celu zaoferowanie Klientom dodatkowego Produktu do sprzedawanego paliwa gazowego, co zwiększa atrakcyjność oferty Spółki i ma na celu przyciągnięcie większej liczby Klientów i utrzymanie obecnych Klientów w kontekście wprowadzenia podobnych ofert przez konkurencję.

Takie rozumienie zostało także potwierdzone w orzecznictwie podatkowym. W wyroku WSA w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1447/06 WSA stwierdził, że: „Orzecznictwo sądowe przyjmuje, że nie skutek w postaci przychodu, lecz dążenie do tego celu, winno być podstawowym kryterium oceny. Zakwalifikowania danego wydatku jako koszt należy dokonywać indywidualnie, w każdym przypadku kierując się doświadczeniem i zasadami logiki”.

W kolejnym wyroku WSA w Krakowie z dnia 23 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 296/09, WSA stwierdził, że: „(...) w doktrynie podnosi się, że ponoszenie określonych wydatków w celu osiągnięcia przychodów nie przesądza automatycznie o wystąpieniu w każdej sytuacji związanego z nim, ujmowanego w sposób konkretny, przychodu. Może się bowiem zdarzyć, że mimo uzasadnionych ekonomicznie, uwzględniających zasady logiki, działań, nie dojdzie do powstania lub zwiększenia przychodu (...) związek wydatków z przychodami nie musi być bezpośredni.

Tak w doktrynie, jak i w judykaturze przewiduje się także pośredni związek kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (por. wyrok NSA z dnia 17 listopada 2005 r., sygn. akt FSK 2503/04, Monitor Podatkowy 2005/12/2; wyrok NSA z dnia 4 sierpnia 2005 r., sygn. akt FSK 2044/04. LEX nr 172952; wyrok NSA z 22 lutego 2006 r., sygn. akt II FSK 191/05, POP 2006/5/85; wyrok NSA z dnia 7 marca 2006 r., sygn. akt I FSK 121/05, LEX nr 201511).

Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z danymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy, np. wydatki na nabycie towarów. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnoadministracyjne. W przypadku tego rodzaju kosztów nie zachodzi bezpośrednia relacja z przychodami. Koszty takie, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami”.

Przedstawione wyżej argumenty przemawiają za uznaniem, że wydatki ponoszone w związku z realizowaniem czynności, za które zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej nie można pobierać wynagrodzenia, pozostają w związku z uzyskiwanymi przychodami podatkowymi i z tego względu stanowią koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania przepisów o cenach transferowych i kwalifikacji prawnopodatkowej kosztów uzyskania przychodów w związku z wprowadzeniem do oferty Spółki Produktu w modelu ubezpieczenia grupowego, umożliwiającego dostęp do dodatkowych usług − uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.