Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.339.2019.1.PSZ
z 7 listopada 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2019 r. (data wpływu 23 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia przychodu uzyskanego z najmu lokali użytkowych na rzecz Spółki cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 23 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia przychodu uzyskanego z najmu lokali użytkowych na rzecz Spółki cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Od 2016 r. Wnioskodawca wraz z małżonką na zasadzie wspólności małżeńskiej są właścicielami budynku, w którym znajdują się trzy lokale użytkowe. Lokale są wynajmowane na zasadzie najmu prywatnego wyłącznie przez Wnioskodawcę. Podatek od wynajmu jest rozliczany w formie ryczałtu w wysokości 8,5%. Jeden z lokali znajdujących się na parterze budynku jest wynajmowany spółce cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem. Spółka składa się z dwóch wspólników w proporcji udziałów po 50% każdy wspólnik. Z tytułu wynajmu lokalu dla spółki cywilnej co miesiąc Wnioskodawca wystawia fakturę za wynajem powierzchni.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy przychód rozliczany w ramach najmu z tytułu faktury wystawionej dla spółki cywilnej w której Wnioskodawca jest wspólnikiem opodatkowany jest w całości podatkiem ryczałtowym w wysokości 8,5%, czy opodatkowana jest wyłącznie kwota 50% przychodu?


Zdaniem Wnioskodawcy, wystawiając fakturę za najem dla spółki cywilnej w której Wnioskodawca jest wspólnikiem rozpoznaje przychód z tytułu najmu wyłącznie w 50% z uwagi na to, iż jest to świadczenie dla samego siebie. W części, w jakiej czynsz najmu nieruchomości przypada na wspólnika spółki cywilnej będącego właścicielem nieruchomości, nie wykazuje on przychodu podatkowego w ramach najmu prywatnego ani kosztu podatkowego w ramach udziału w spółce cywilnej.

Dla wspólnika, który wynajmuje nieruchomość koszt podatkowy nie powstanie. Nie ponosi on bowiem faktycznie kosztów. Nie jest obciążany kosztami, bowiem pobiera te koszty sam od siebie. W tej części, w jakiej koszt jest wynagrodzeniem dla samego siebie, nie jest on kosztem faktycznie poniesionym. Umowa najmu wywiera skutki podatkowe tylko względem drugiego wspólnika spółki, który nie wynajmuje nieruchomości.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Stosownie do art. 867 § 1 k.c. każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach. Ustalony w umowie stosunek udziału wspólnika w zyskach odnosi się w razie wątpliwości także do udziału w stratach (art. 867 § 2 kodeksu cywilnego).

Wspólnik może żądać podziału i wypłaty zysków dopiero po rozwiązaniu spółki. Jednakże gdy spółka została zawarta na czas dłuższy, wspólnicy mogą żądać podziału i wypłaty zysków z końcem każdego roku obrachunkowego (art. 868 § 1 i 2 k.c.).

W przeciwieństwie do spółek osobowych prawa handlowego, spółka cywilna nie jest odrębnym podmiotem prawa i stanowi wyłącznie stosunek zobowiązaniowy pomiędzy wspólnikami będącymi stronami umowy spółki cywilnej.

Wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony w umowie spółki. Z uwagi na to, że spółka cywilna nie jest podmiotem prawa, nie przysługuje jej w związku z tym również zdolność do czynności prawnych, zdolność sądowa ani procesowa.

Spółka cywilna nie jest także przedsiębiorcą w rozumieniu art. 431 k.c. oraz art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1292). Przedsiębiorcami w myśl tej ustawy są bowiem wspólnicy tej spółki.

Przechodząc na grunt prawa podatkowego należy zauważyć, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy wskazuje, że jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 43, ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Jak stanowi art. 6 ust. 1a tej ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od 2016 r. Wnioskodawca wraz z małżonką na zasadzie wspólności małżeńskiej są właścicielami budynku, w którym znajdują się trzy lokale użytkowe. Lokale są wynajmowane na zasadzie najmu prywatnego wyłącznie przez Wnioskodawcę. Podatek od wynajmu jest rozliczany w formie ryczałtu w wysokości 8,5%. Jeden z lokali znajdujących się na parterze budynku jest wynajmowany spółce cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem. Spółka składa się z dwóch wspólników, każdemu przysługuje 50% udziałów. Z tytułu wynajmu lokalu dla spółki cywilnej co miesiąc Wnioskodawca wystawia fakturę za wynajem powierzchni.

Mając na uwadze obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że w opisanej we wniosku sytuacji, Wnioskodawca, wynajmujący lokale użytkowe spółce cywilnej, jest jednocześnie wspólnikiem tej spółki. Jak już wskazano powyżej spółka cywilna nie ma podmiotowości prawnej, nie przysługuje jej w związku z tym również zdolność do czynności prawnych. Stroną umowy najmu nie jest więc spółka cywilna, ale poszczególni wspólnicy spółki cywilnej, którym przysługuje zdolność prawna oraz zdolność do czynności prawnych. Można więc przyjąć, że Wnioskodawca zawarł umowę najmu z drugim wspólnikiem oraz sam ze sobą. W konsekwencji, zapłacony czynsz najmu w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w spółce, należy uznać za świadczenie „dla samego siebie”. W tym zakresie Wnioskodawca nie uzyskuje żadnego przysporzenia majątkowego.

Zatem, w przypadku, gdy jeden ze wspólników Spółki cywilnej (Wnioskodawca) wynajmuje nieruchomość (lokale użytkowe) Spółce cywilnej, w której jest wspólnikiem, część czynszu najmu odpowiadająca udziałom Wnioskodawcy w spółce cywilnej, nie stanowi dla Niego przychodu.

Przychodem Wnioskodawcy będzie natomiast odpowiednio uzyskany od drugiego wspólnika czynsz najmu. Uzyskane świadczenie stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód podatkowy z tytułu najmu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Końcowo należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska w zakresie przedstawionym w pytaniu (poz. 75 wniosku ORD-IN). Kwestia rozliczania kosztów uzyskania przychodów wykracza poza zakres przedmiotowego wniosku. Zakres wniosku wyznacza bowiem w szczególności:


  • stan faktyczny przedstawiony we wniosku,
  • zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie Wnioskodawcy.


W związku z powyższym, stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.


Stosownie natomiast do treści art. 14na § 2 ww. ustawy, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).


Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj