Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.555.2019.1.WN
z 31 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2019 r. (data wpływu 3 września 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od faktury dokumentującej tymczasowe zakwaterowanie pracowników – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od faktury dokumentującej tymczasowe zakwaterowanie pracowników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na podatkowej książce przychodów i rozchodów. Podmiot prowadzi działalność polegającą na wyszukiwaniu miejsc pracy i pozyskiwaniu pracowników z zagranicy (PKD 78.10.Z, 78.20.Z, 78.30.Z). W szczególności agencja pracy zajmuje się poszukiwaniem pracowników; weryfikacją kandydatów, świadczeniem profesjonalnych usług związanych z rekrutacją pracowników oraz doradztwem personalnym. Firma ma swoją siedzibę w M., ale usługi świadczone są na terytorium całego województwa. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Firma jako agencja pracy tymczasowej oraz pracodawca, zatrudnia pracowników tymczasowych i kieruje ich oraz zleceniobiorców do wykonania pracy na rzecz i pod kierownictwem pracodawców użytkowników. W celu podniesienia konkurencyjności na rynku firma będzie zapewniać pracownikom tymczasowym zakwaterowanie, które w całości finansowane będzie przez Wnioskodawcę. W tym celu wynajęte zostaną pokoje od podmiotów obcych. Firma dokona wynajmu pomieszczeń oraz kwaterunku pracowników w różnych budynkach rozsianych po różnych miejscowościach, w zależności od miejsca położenia zakładu pracy. Z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności zatrudnieni pracownicy tymczasowi kierowani są do pracy u kontrahentów w różnych częściach województwa. W związku z tym podmiot chce nabyć od podmiotów trzecich (wynajmujących) usługi zakwaterowania oraz najmu lokali dla pracowników. Wnioskodawca ma zamiar opłacać swoim pracownikom zakwaterowanie w pokojach. Pracownicy będą zakwaterowani w wynajętych pokojach, natomiast dostęp do pomieszczeń socjalnych (m.in. kuchnia, łazienka, WC) będzie wspólny. Wynajmowane pokoje znajdować się będą w domu, w którym pomieszczenia wynajmowane są różnym podmiotom (nie tylko Wnioskodawcy). Pracownicy otrzymują zakwaterowanie nieodpłatnie. Pracownicy, którzy zostaną zakwaterowani w pokojach nie będą obligowani do uiszczenia jakiejkolwiek opłaty za najem lub zakwaterowanie, nie będzie im to również potrącane z wynagrodzenia. Faktury za zakwaterowanie będzie regulować Wnioskodawca jako podmiot odpowiedzialny za rekrutację i pozyskanie pracowników z zagranicy. Wnioskodawca wynajmować będzie na rzecz pracowników od podmiotów trzecich pokoje/lokale mieszkalne. Wynajmujący i najemca wiedzą jaki jest cel wynajmu lokalu. Wnioskodawca wynajmie lokale w celu zakwaterowania pracowników; zakwaterowanie to stanowi realizację celu mieszkalnego (wynajmujący dysponuje tą wiedzą). Podatnik zamierza nawiązać współpracę ze Spółkę jawną, która chce wystawić fakturę VAT za zakwaterowanie pracowników ze stawką 8% i symbolem PKD 55.90.Z. podatnik będzie otrzymywał fakturę za zakwaterowanie pracowników zagranicznych w pokojach znajdujących się w domu mieszkalnym. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności chce zakwaterować od 50 do 70 osób. Ze względu na dużą rotację pracowników liczba ta będzie ulegać zmianie. Rotacja wynika z dużej zmienności pracowników tymczasowych, przyjeżdżających do Polski w celu podjęcia pracy, a nie zmiany ośrodka interesów życiowych. Firma chce wynająć pokoje, które będą przeznaczone stale do jej dyspozycji, natomiast zmieniać się będą jedynie osoby w nich zamieszkujące. Osoby będą zakwaterowane w tych pokojach maksymalnie do 6 miesięcy. Najemca pomieszczeń daje do dyspozycji pokoje oraz ogólnodostępne pomieszczenia socjalne (kuchnia, WC, łazienka). W ramach zakwaterowania pracownicy nie będą mieć zapewnionego wyżywienia, natomiast zapewnione będzie sprzątanie pomieszczeń oraz wymiana pościeli. Faktura będzie wystawiona przy przeliczeniu miesięcznej stawki za łóżko, stawka będzie obejmowała cenę za zakwaterowanie + zużyte media. Wątpliwości budzi fakt, że wynajem lokali na rzecz pracowników (w celu ich zakwaterowania) cechuje wyraźna tymczasowość zakwaterowania w pokojach oraz duża rotacja osób zamieszkujących.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy od faktury kosztowej za zakwaterowanie (PKD 55.90.Z) pracowników z zagranicy ze stawką VAT 8% podatnik ma prawo do odliczenia VAT-u naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo odliczenia VAT-u, tj. pomniejszenia w deklaracji VAT-7 VAT-u należnego o VAT naliczony wynikający z tej faktury.

Wnioskodawca wykorzystuje najem lokali oraz dokonuje zakwaterowania pracowników z zagranicy w celu realizacji zadań oraz celów jakim zajmuje się prowadząc działalność gospodarczą. Wyżej wymienione kwaterunek ma na celu zapewnienie miejsca zamieszkania pracowników ściągniętych z zagranicy, którzy po przyjeździe do Polski do pracy nie mają gdzie mieszkać. Wnioskodawca, aby zachować konkurencyjność w stosunku do podmiotów, które prowadzą podobne działalności, musi zapewnić kwaterunek pracownikom tymczasowym, ponieważ ich brak spowodowałby odejście pracowników do innych agencji. Wnioskodawca dokonując zakwaterowania pracowników w sposób bezpośredni zabezpiecza swoje przychody oraz osiągnięcie korzyści ekonomicznych. Brak takich działań mógłby doprowadzić do wykluczenia firmy z lokalnego rynku. Ponadto prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, gdy usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług), ponieważ usługa zakwaterowania nie znajduje się w katalogu określającym wyłączenie prawa do obniżenia kwoty podatku. (art. 88 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług został (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi jedynie wtedy, gdy spełnione zostaną określone warunki. Przepis ten wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Podkreślenia wymaga, że związek między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim można mówić wówczas, gdy nabywane towary i usługi służą np. dalszej odprzedaży lub nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem sprzedaży - bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast pośredni związek występuje, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa podatnika, a tym samym z osiąganymi przez niego przychodami.

Aby jednak można było uznać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Jak już wskazano powyżej, obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na wyszukiwaniu miejsc pracy i pozyskiwaniu pracowników z zagranicy. W szczególności agencja pracy zajmuje się poszukiwaniem pracowników; weryfikacją kandydatów, świadczeniem profesjonalnych usług związanych z rekrutacją pracowników oraz doradztwem personalnym. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Firma jako agencja pracy tymczasowej oraz pracodawca, zatrudnia pracowników tymczasowych i kieruje ich oraz zleceniobiorców do wykonania pracy na rzecz i pod kierownictwem pracodawców użytkowników. W celu podniesienia konkurencyjności na rynku firma będzie zapewniać pracownikom tymczasowym zakwaterowanie, które w całości finansowane będzie przez Wnioskodawcę. W tym celu wynajęte zostaną pokoje od podmiotów obcych. Firma dokona wynajmu pomieszczeń oraz kwaterunku pracowników w różnych budynkach rozsianych po różnych po różnych miejscowościach, w zależności od miejsca położenia zakładu pracy. Z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności zatrudnieni pracownicy tymczasowi kierowani są do pracy u kontrahentów w różnych częściach województwa. W związku z tym podmiot chce nabyć od podmiotów trzecich (wynajmujących) usługi zakwaterowania oraz najmu lokali dla pracowników. Wnioskodawca ma zamiar opłacać swoim pracownikom zakwaterowanie w pokojach. Pracownicy będą zakwaterowani w wynajętych pokojach, natomiast dostęp do pomieszczeń socjalnych (m.in. kuchnia, łazienka, WC) będzie wspólny. Wynajmowane pokoje znajdować się będą w domu, w którym pomieszczenia wynajmowane są różnym podmiotom (nie tylko Wnioskodawcy). Pracownicy otrzymują zakwaterowanie nieodpłatnie. Pracownicy, którzy zostaną zakwaterowani w pokojach nie będą obligowani do uiszczenia jakiejkolwiek opłaty za najem lub zakwaterowanie, nie będzie im to również potrącane z wynagrodzenia. Faktury za zakwaterowanie będzie regulować Wnioskodawca jako podmiot odpowiedzialny za rekrutację i pozyskanie pracowników z zagranicy. Wnioskodawca wynajmować będzie na rzecz pracowników od podmiotów trzecich pokoje/lokale mieszkalne. Wynajmujący i najemca wiedzą jaki jest cel wynajmu lokalu. Wnioskodawca wynajmie lokale w celu zakwaterowania pracowników; zakwaterowanie to stanowi realizację celu mieszkalnego (wynajmujący dysponuje tą wiedzą). Podatnik zamierza nawiązać współpracę ze Spółkę jawną, która chce wystawić fakturę VAT za zakwaterowanie pracowników ze stawką 8% i symbolem PKD 55.90.Z. podatnik będzie otrzymywał fakturę za zakwaterowanie pracowników zagranicznych w pokojach znajdujących się w domu mieszkalnym. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności chce zakwaterować od 50 do 70 osób. Ze względu na dużą rotację pracowników liczba ta będzie ulegać zmianie. Rotacja wynika z dużej zmienności pracowników tymczasowych, przyjeżdżających do Polski w celu podjęcia pracy, a nie zmiany ośrodka interesów życiowych. Firma chce wynająć pokoje, które będą przeznaczone stale do jej dyspozycji, natomiast zmieniać się będą jedynie osoby w nich zamieszkujące. Osoby będą zakwaterowane w tych pokojach maksymalnie do 6 miesięcy. Faktura będzie wystawiona przy przeliczeniu miesięcznej stawki za łóżko, stawka będzie obejmowała cenę za zakwaterowanie + zużyte media.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia prawa do odliczenia VAT-u naliczonego od faktury za zakwaterowanie (PKD 55.90.Z) pracowników z zagranicy.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, w art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze regulacje zawarte w art. 252 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie).

Użytkowanie jest ograniczonym prawem rzeczowym o najszerszej treści uprawnień, zatem stanowi największe obciążenie prawa własności. Ustanawia się je w sytuacji, gdy występuje potrzeba korzystania przez osobę trzecią z cudzej rzeczy w szerokim zakresie. Użytkowanie występuje pod dwoma postaciami: użytkowanie odpłatne i użytkowanie nieodpłatne.

Przez umowę użyczenia, w świetle regulacji Kodeksu cywilnego – art. 710-719 – użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Dla stwierdzenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

Do powyższego zagadnienia odnosi się także TSUE w wyroku z 16 października 1997 r., sygn. C-258/95. W przedmiotowym stanie faktycznym Trybunał rozważał, czy bezpłatny przewóz pracowników na teren przedsiębiorstwa stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 6(2)(b) VI Dyrektywy (opodatkowane VAT). Trybunał wskazał, że w większości sytuacji usługi transportowe świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników podlegają opodatkowaniu. Jednak zdarza się, że usługi transportowe świadczone przez pracodawcę są jedyną możliwością dowozu pracowników do miejsca pracy i wówczas takie usługi służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Wówczas osobiste korzyści uzyskiwane przez pracowników mają znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych, zaś artykuł 6(2)(b) nie ma zastosowania.

Zauważyć należy, że w normalnych okolicznościach użyczenie lokali mieszkalnych pracownikom służy prywatnym celom pracownika, jednakże w określonych okolicznościach, tj.: lokalizacja zakładu pracy w małej miejscowości, gdzie występują trudności w wynajęciu mieszkania, a pracownicy pochodzą z odległych regionów, wymogi prowadzonej działalności (potrzeby przedsiębiorstwa) mogą spowodować konieczność zapewnienia przez pracodawcę lokali mieszkalnych dla pracowników na czas trwania stosunku pracy. W takich specyficznych okolicznościach służy to działalności gospodarczej podatnika, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego użyczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa. Zatem, jeśli z obiektywnych okoliczności wynika, że korzyść przedsiębiorstwa wynikająca z danej czynności ma charakter dominujący nad korzyścią osobistą danego pracownika, to do tej czynności nie znajdzie zastosowania obowiązek jej opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

W opisie sprawy wskazano, że Wnioskodawca jako agencja pracy zamierza zapewniać pracownikom tymczasowym zakwaterowanie, które w całości finansowane będzie przez Wnioskodawcę. W tym celu wynajęte zostaną pokoje od podmiotów obcych. Wnioskodawca dokonując zakwaterowania pracowników w sposób bezpośredni zabezpiecza swoje przychody oraz osiągnięcie korzyści ekonomicznych. Brak takich działań mógłby doprowadzić do wykluczenia firmy z lokalnego rynku. Pracownicy, którzy zostaną zakwaterowani w pokojach nie będą obligowani do uiszczenia jakiejkolwiek opłaty za najem lub zakwaterowanie, nie będzie im to również potrącane z wynagrodzenia. Faktury za zakwaterowanie będzie regulować Wnioskodawca jako podmiot odpowiedzialny za rekrutację i pozyskanie pracowników z zagranicy.

Podkreślić należy, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy ma zastosowanie tylko do tych spośród usług nieodpłatnych, które nie spełniają warunku w nim wymienionego, tj. dotyczy tych usług nieodpłatnych, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika. Jeśli ww. warunek nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej i objęcie jej zakresem opodatkowania VAT.

Analizując wskazane wyżej przepisy prawne w kontekście przywołanych wyżej przepisów oraz orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdzić należy, że nieodpłatne zapewnienie pracownikom Wnioskodawcy świadczeń związanych z zakwaterowaniem w pobliżu miejsca świadczenia pracy, z uwagi na brak wystarczających zasobów na lokalnym rynku pracy stanowi nieodpłatne świadczenie usług. Jednakże w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, w analizowanym przypadku czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ w takich specyficznych okolicznościach nadrzędnym celem świadczonych usług będzie realizacja celów gospodarczych Wnioskodawcy – zapewnienie Wnioskodawcy pracowników, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego świadczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa.

Podsumowując zatem, nieodpłatne udostępnienie miejsc w pokojach/lokalach mieszkalnych pracownikom Wnioskodawcy stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług związane z jego działalnością gospodarczą, które na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług..

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach za zakwaterowanie pracowników z zagranicy stwierdzić należy, że w sytuacji nieodpłatnego udostępnienia pracownikom miejsc w pokojach/ lokalach mieszkalnych, wydatki dokonywane przez Wnioskodawcę będą służyły w pierwszej kolejności (bezpośrednio) do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – ich następstwem nie będzie powstanie zobowiązania podatkowego (podatku należnego).

W konsekwencji, w takim przypadku prawo do odliczenia podatku naliczonego od przedmiotowych wydatków nie będzie przysługiwało Wnioskodawcy w ogóle, ponieważ nie będą one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto należy wskazać, że zakres jakiego ma dotyczyć interpretacja, wyznacza wnioskodawca w formułowanym we wniosku pytaniu. Z uwagi na powyższe niniejsza interpretacja została wydana na podstawie opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i ściśle w zakresie wyznaczonym pytaniem Wnioskodawcy. Interpretacja nie rozstrzyga w zakresie tych okoliczności faktycznych, do których nie odnosi się pytanie Wnioskodawcy. Stąd też interpretacja nie rozstrzyga czy że nabywane przez Wnioskodawcę usługi są opodatkowane 8% podatkiem VAT, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, a ponadto Wnioskodawca nie przedstawił swojego stanowiska w tym zakresie. Ww. stwierdzenia Wnioskodawcy potraktowano jako elementy opisu zdarzenia przyszłego nie podlegające ocenie organu w interpretacji.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj