Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.328.2019.1.DP
z 31 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2019 r. (data wpływu 6 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:


  • zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (czynszu) na najem urządzeń stanowiących współwłasność małżeńską – jest nieprawidłowe;
  • w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 6 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Dokonywana przez nią sprzedaż jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest zarejestrowanym,

czynnym podatnikiem podatku VAT. W małżeństwie Wnioskodawczyni od początku panował i nadal panuje ustrój majątkowy wspólności ustawowej. Wnioskodawczyni podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawczyni nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na źródło ich osiągania. Wnioskodawczyni zadeklarowała jako formę opodatkowania tzw. podatek liniowy. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów.


Zdarzenie nr 1:


W ramach swojej działalności gospodarczej mąż Wnioskodawczyni wynajmuje (jest najemcą) lokal użytkowy i posiada zgodę właściciela lokalu na oddanie tego lokalu do używania osobom trzecim (odpłatnie lub nieodpłatnie). Umowa najmu została zawarta wyłącznie pomiędzy mężem Wnioskodawczyni a właścicielem lokalu, w trakcie trwania małżeństwa. Wnioskodawczyni planuje wynająć (podnajem) od męża część ww. lokalu użytkowego i prowadzić w niej swoją działalność gospodarczą. Z tytułu najmu mąż wystawiałby Wnioskodawczyni faktury VAT.


Zdarzenie nr 2:


Mąż Wnioskodawczyni zawarł z podmiotem trzecim (leasingodawcą) umowy leasingu, na podstawie których korzysta z urządzeń tego podmiotu w ramach swojej działalności gospodarczej. Umowy leasingu zostały zawarte w trakcie trwania małżeństwa, wyłącznie pomiędzy mężem Wnioskodawczyni a podmiotem trzecim. Faktury z tytułu leasingu są wystawione wyłącznie na męża Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni planuje wynająć od męża urządzenia (do niewyłącznego korzystania - mąż również będzie korzystał z urządzeń) stanowiące przedmiot leasingu i korzystać z nich w ramach swojej działalności gospodarczej. Z tytułu najmu mąż wystawiałby Wnioskodawczyni faktury VAT.


Zdarzenie nr 3:


Mąż Wnioskodawczyni w ramach swojej działalności gospodarczej kupił urządzenia, które stanowią składniki majątku wspólnego z uwagi na to, że zostały nabyte w trakcie trwania małżeństwa. Stroną umowy sprzedaży jest wyłącznie mąż Wnioskodawczyni i sprzedawca. Faktura z tytułu sprzedaży została wystawiona wyłącznie na męża Wnioskodawczyni a urządzenia zostały wprowadzone do jego ewidencji środków trwałych. Wnioskodawczyni planuje wynająć od męża urządzenia (do niewyłącznego korzystania - mąż również będzie korzystał z urządzeń) stanowiące majątek wspólny i korzystać z nich w ramach swojej działalności gospodarczej. Z tytułu najmu mąż wystawiałby Wnioskodawczyni faktury VAT.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy w stanie faktycznym nr 1 wydatki (czynsz) na najem części lokalu użytkowego, udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez męża Wnioskodawczyni, będą stanowiły jej koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej?
  2. Czy w stanie faktycznym nr 2 wydatki (czynsz) na najem urządzeń, udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez męża Wnioskodawczyni, będą stanowiły jej koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej?
  3. Czy w stanie faktycznym nr 3 wydatki (czynsz) na najem urządzeń, udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez męża Wnioskodawczyni będą stanowiły jej koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej?


Wnioskodawczyni uważa, że – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 – wydatki (czynsz) na najem części lokalu użytkowego, udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez męża Wnioskodawczyni stanowią jej koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Niewątpliwie bowiem wydatki te są bezpośrednio związane z osiąganymi przez Wnioskodawczynię przychodami (są poniesione w celu uzyskania przychodów), gdyż będzie ona świadczyć swoje usługi właśnie w tym lokalu. Jednocześnie nie znajduje zastosowania żadne wyłączenie wydatków z kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT). Nie stanowi również przeszkody fakt, że Wnioskodawczynię i jej męża łączy ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej a umowa został zawarta w trakcie trwania małżeństwa. Na gruncie podatku dochodowego Wnioskodawczyni i jej mąż są bowiem odrębnymi podatnikami, a więc wszelkie transakcje między nimi należy traktować jak te, które są dokonywane pomiędzy niezależnymi uczestnikami obrotu gospodarczego. Specyfika prawa podatkowego nakazuje przyjąć, że skoro wyłącznie mąż Wnioskodawczyni, w ramach swojej działalności gospodarczej, zawarł umowę najmu lokalu i uzyskał zgodę właściciela na podnajem, to uprawnienia z umowy najmu stały się funkcjonalnie związane wyłącznie z jego działalnością gospodarczą. Należy zaznaczyć, że działalność gospodarcza męża Wnioskodawczyni stanowi źródło przychodu wyłącznie jego, niezależnie od tego jaki ustrój majątkowy łączy go z żoną. Osiągane przychody są wyłącznie jego przychodami, niezależnie od tego w jakiej masie majątkowej znajdują się uprawnienia lub rzeczy, które przynoszą przychód. Skoro więc przychody z podnajmu, który mąż Wnioskodawczyni realizowałby na rzecz osoby trzeciej byłyby wyłącznie jego przychodami (w rozumieniu prawa podatkowego), niezależnie od ustroju majątkowego w małżeństwie, to należy stwierdzić, że podnajem na rzecz żony również będzie stanowił wyłącznie jego przychód. Konsekwencją powyższego jest istnienie uprawnienia po stronie żony do potrącenia wydatków na czynsz zapłacony na rzecz męża w jej źródle przychodów - działalność gospodarcza. Jest to bowiem koszt funkcjonalnie związany wyłącznie z jej działalnością gospodarczą i nigdy nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej męża, tak samo jak w sytuacji, gdyby Wnioskodawczyni nabyła usługę najmu od osoby trzeciej.

Wnioskodawczyni uważa, że – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 – wydatki (czynsz) na najem urządzeń stanowiących przedmiot umowy leasingu zawartej pomiędzy jej mężem a podmiotem trzecim (leasingodawcą), udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez męża Wnioskodawczyni stanowią jej koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Niewątpliwie bowiem wydatki te są bezpośrednio związane z osiąganymi przez Wnioskodawczynię przychodami (są poniesione w celu uzyskania przychodów), gdyż będzie ona świadczyć swoje usługi przy użyciu tych urządzeń. Jednocześnie nie znajduje zastosowania żadne wyłączenie wydatków z kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ustawie o PIT. Nie stanowi również przeszkody fakt, że Wnioskodawczynię i jej męża łączy ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej a umowa został zawarta w trakcie trwania małżeństwa. Na gruncie podatku dochodowego Wnioskodawczyni i jej mąż są bowiem odrębnymi podatnikami, a więc wszelkie transakcje między nimi należy traktować jak te, które są dokonywane pomiędzy niezależnymi uczestnikami obrotu gospodarczego. Specyfika prawa podatkowego nakazuje przyjąć, że skoro wyłącznie mąż Wnioskodawczyni, w ramach swojej działalności gospodarczej, zawarł umowę leasingu, to uprawnienia z tej umowy stały się funkcjonalnie związane wyłącznie z jego działalnością gospodarczą. Należy zaznaczyć, że działalność gospodarcza męża Wnioskodawczyni stanowi źródło przychodu wyłącznie jego, niezależnie od tego jaki ustrój majątkowy łączy go z żoną. Osiągane przychody są wyłącznie jego przychodami (w rozumieniu prawa podatkowego), niezależnie od tego w jakiej masie majątkowej znajdują się uprawnienia lub rzeczy, które przynoszą przychód. Skoro więc przychody z podnajmu przedmiotu leasingu, który mąż Wnioskodawczyni realizowałby na rzecz osoby trzeciej byłyby wyłącznie jego przychodami, niezależnie od ustroju majątkowego w małżeństwie, to należy stwierdzić, że podnajem na rzecz żony również będzie stanowił wyłącznie jego przychód. Konsekwencją powyższego jest istnienie uprawnienia po stronie żony do potrącenia wydatków na czynsz zapłacony na rzecz męża w jej źródle przychodów - działalność gospodarcza. Jest to bowiem koszt funkcjonalnie związany wyłącznie z jej działalnością gospodarczą i nigdy nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej męża, tak samo jak w sytuacji, gdyby Wnioskodawczyni nabyła usługę najmu od osoby trzeciej.

Wnioskodawczyni uważa, że – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 – wydatki (czynsz) na najem urządzeń wchodzących w skład majątku wspólnego jej i jej męża, udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez męża stanowią jej koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Niewątpliwie bowiem wydatki te są bezpośrednio związane z osiąganymi przez Wnioskodawczynię przychodami (poniesione w celu uzyskania przychodów), gdyż będzie ona świadczyć swoje usługi przy użyciu tych urządzeń. Jednocześnie nie znajduje zastosowania żadne wyłączenie wydatków z kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ustawie PIT. Nie stanowi również przeszkody fakt, że Wnioskodawczynię i jej męża łączy ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej a urządzenia stanowią majątek wspólny. Na gruncie podatku dochodowego Wnioskodawczyni i jej mąż są bowiem odrębnymi podatnikami, a więc wszelkie transakcje między nimi należy traktować jak te, które są dokonywane pomiędzy niezależnymi uczestnikami obrotu gospodarczego. Specyfika prawa podatkowego nakazuje przyjąć, że skoro wyłącznie mąż Wnioskodawczyni, w ramach swojej działalności gospodarczej nabył urządzenia i ujął je w ewidencji swoich środków trwałych, to pod względem podatkowym są one funkcjonalnie związane wyłącznie z jego działalnością gospodarczą np. odpisy amortyzacyjne stanowią wyłącznie jego koszt uzyskania przychodu. Należy zaznaczyć, że działalność gospodarcza męża Wnioskodawczyni stanowi źródło przychodu wyłącznie jego, niezależnie od tego jaki ustrój majątkowy łączy go z żoną. Osiągane przychody są wyłącznie jego przychodami, niezależnie od tego w jakiej masie majątkowej znajdują się uprawnienia lub rzeczy, które przynoszą przychód. Skoro więc przychody z najmu urządzeń, który mąż Wnioskodawczyni realizowałby na rzecz osoby trzeciej byłyby wyłącznie jego przychodami (w rozumieniu prawa podatkowego), niezależnie od ustroju majątkowego w małżeństwie, to należy stwierdzić, że podnajem na rzecz żony również będzie stanowił wyłącznie jego przychód. Konsekwencją powyższego jest istnienie uprawnienia po stronie żony do potrącenia wydatków na czynsz zapłacony na rzecz męża w jej źródle przychodów - działalność gospodarcza. Jest to bowiem koszt funkcjonalnie związany wyłącznie z jej działalnością gospodarczą i nigdy nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej męża, tak samo jak w sytuacji, gdyby Wnioskodawczyni nabyła usługę najmu od osoby trzeciej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:


  • zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (czynszu) na najem urządzeń stanowiących współwłasność małżeńską – jest nieprawidłowe;
  • w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.


W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 668 § 1 ww. ustawy najemca może rzecz najętą oddać w całości lub części osobie trzeciej do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli umowa mu tego nie zabrania. W razie oddania rzeczy osobie trzeciej zarówno najemca, jak i osoba trzecia są odpowiedzialni względem wynajmującego za to, że rzecz najęta będzie używana zgodnie z obowiązkami wynikającymi z umowy najmu.

Stosunki majątkowe między małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 682 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Listę przedmiotów majątkowych stanowiących odrębny majątek każdego z małżonków zawiera art. 33 ww. Kodeksu.

Zatem, składniki majątku nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nie stanowią odrębnego majątku danego małżonka, lecz dorobek małżonków bez względu na to, czy zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych. Pamiętać przy tym należy, że zgodnie z art. 34¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

W myśl art. 35 omawianej ustawy w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Przy czym w myśl z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zawieranie z małżonkiem umowy najmu składników majątkowych, stanowiących współwłasność majątkową małżeńską jest prawnie nieskuteczne (nie rodzi skutków prawnych), bowiem te składniki majątku objęte są również wspólnością ustawową małżeńską (łączną). W sytuacji, gdy małżonkowie prowadzą odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są współwłaścicielami składników majątku, to każdy z nich ma prawo wykorzystywać je dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej bez potrzeby sporządzania umowy najmu.

Współwłasność bowiem, skoro nie została wyłączona, ani zniesiona prawomocnym wyrokiem sądu, bądź umową majątkową małżeńską – rodzi prawo korzystania z rzeczy na równych zasadach przez każdego z małżonków, w tym pobierania pożytków i innych przychodów oraz ponoszenia wydatków i ciężarów związanych z rzeczą wspólną.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.


Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:


  • pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.


W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.


Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:


  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty
  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


W myśl art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni oraz jej mąż prowadzą odrębne działalności gospodarcze. W małżeństwie Wnioskodawczyni od początku panował i nadal panuje ustrój majątkowy wspólności ustawowej.

W ramach swojej działalności gospodarczej mąż Wnioskodawczyni wynajmuje (jest najemcą) lokal użytkowy i posiada zgodę właściciela lokalu na oddanie tego lokalu do używania osobom trzecim (odpłatnie lub nieodpłatnie). Umowa najmu została zawarta wyłącznie pomiędzy mężem Wnioskodawczyni a właścicielem lokalu, w trakcie trwania małżeństwa. Wnioskodawczyni planuje wynająć (podnajem) od męża część ww. lokalu użytkowego i prowadzić w niej swoją działalność gospodarczą. Z tytułu najmu mąż wystawiałby Wnioskodawczyni faktury VAT.

Mąż Wnioskodawczyni zawarł z podmiotem trzecim (leasingodawcą) umowy leasingu, na podstawie których korzysta z urządzeń tego podmiotu w ramach swojej działalności gospodarczej. Umowy leasingu zostały zawarte w trakcie trwania małżeństwa, wyłącznie pomiędzy mężem Wnioskodawczyni a podmiotem trzecim. Faktury z tytułu leasingu są wystawione wyłącznie na męża Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni planuje wynająć od męża urządzenia (do niewyłącznego korzystania - mąż również będzie korzystał z urządzeń) stanowiące przedmiot leasingu i korzystać z nich w ramach swojej działalności gospodarczej. Z tytułu najmu mąż wystawiałby Wnioskodawczyni faktury VAT.

Mąż Wnioskodawczyni w ramach swojej działalności gospodarczej kupił urządzenia, które stanowią składniki majątku wspólnego z uwagi na to, że zostały nabyte w trakcie trwania małżeństwa. Stroną umowy sprzedaży jest wyłącznie mąż Wnioskodawczyni i sprzedawca. Faktura z tytułu sprzedaży została wystawiona wyłącznie na męża Wnioskodawczyni a urządzenia zostały wprowadzone do jego ewidencji środków trwałych. Wnioskodawczyni planuje wynająć od męża urządzenia (do niewyłącznego korzystania - mąż również będzie korzystał z urządzeń) stanowiące majątek wspólny i korzystać z nich w ramach swojej działalności gospodarczej. Z tytułu najmu mąż wystawiałby Wnioskodawczyni faktury VAT.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że w sytuacji gdy małżonkowie prowadzą odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są współwłaścicielami opisanych we wniosku urządzeń, to każdy z nich ma prawo wykorzystywać ją dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, za pozbawione podstaw prawnych uznać należy zaliczanie przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodów wydatków (czynszu) na najem przedmiotowych urządzeń dla celów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, skoro we wniosku jednoznacznie wskazano, że również mąż Wnioskodawczyni na warunkach współwłasności łącznej jest właścicielem przedmiotowych urządzeń.

Wobec powyższego, wskazany we wniosku odpłatny najem urządzeń od męża, stanowiących współwłasność majątkową małżeńską, nie będzie generował u Wnioskodawczyni kosztów uzyskania przychodu.

Stanowisko w tym zakresie uznać zatem należy za nieprawidłowe.


Odnosząc się natomiast do kwestii zaliczenia przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z:


  • podnajmem od męża części wynajmowanego przez niego lokalu użytkowego i prowadzenia w nim swojej działalności gospodarczej,
  • wynajmem od męża urządzeń (do niewyłącznego korzystania - mąż również będzie korzystał z urządzeń) stanowiących przedmiot umowy leasingu zawartej przez jej męża i korzystać z nich w ramach swojej działalności gospodarczej,

uznać należy, że są to czynności świadczone przez odrębny podmiot gospodarczy na rzecz odrębnego przedsiębiorcy. W takiej bowiem sytuacji czynsz za podnajem części lokalu użytkowego oraz czynsz za najem urządzeń stanowiących przedmiot umowy leasingu będzie mógł stanowić dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu, z tytułu prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie wystawionych przez męża Wnioskodawczyni faktur VAT.


Wobec powyższego jeżeli ww. wydatki zostaną rzeczywiście poniesione i będą spełniały przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawczyni będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki dotyczące podnajmu od męża części lokalu użytkowego oraz wynajmu od męża urządzeń stanowiących przedmiot umowy leasingu.

Stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie uznać więc należy za prawidłowe.

Podkreślenia jednak wymaga, że zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym wymogom.

Małżonkowie prowadzący odrębne działalności gospodarcze, zawierający umowy między sobą powinni mieć na uwadze treść przepisów art. 23o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z treścią art. 23o ust. 1 ww. ustawy podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań art. 23o ust. 2).

Określając wysokość dochodu (straty) podatnika w sytuacji, o której mowa w ust. 2, organ podatkowy bierze pod uwagę faktyczny przebieg i okoliczności zawarcia i realizacji transakcji kontrolowanej oraz zachowanie stron tej transakcji (art. 23o ust. 3).

Zastrzec jednocześnie należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego stanu faktycznego. Przedmiotu interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości (zgodności) opisanych we wniosku czynności z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanego w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.


Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.


Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).


Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj