Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.286.2019.3.APA
z 29 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2019 r. (data wpływu 19 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 21 października 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym trwającym od dnia 1 października 2018 r. do dnia 30 września 2019 r. oraz w roku podatkowym trwającym od dnia 1 października 2019 r. do dnia 30 września 2020 r. w koszty uzyskania przychodu całości wydatków z tytułu poniesionych na ubezpieczenie samochodu osobowego składek:

  • w części dotyczącej ubezpieczenia AC – jest prawidłowe;
  • w części dotyczącej ubezpieczenia OC i NNW – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym trwającym od dnia 1 października 2018 r. do dnia 30 września 2019 r. oraz w roku podatkowym trwającym od dnia 1 października 2019 r. do dnia 30 września 2020 r. w koszty uzyskania przychodu całości wydatków z tytułu składek poniesionych na ubezpieczenie samochodu osobowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 15 października 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.286.2019.2.APA, 0112-KDIL4.4012.389.2019.3.EB wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano pismem z 21 października 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w B., zwana dalej podatnikiem, stroną, Spółką lub Wnioskodawcą, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług księgowych oraz doradztwa podatkowego. W Spółce rokiem podatkowym (obrotowym) jest okres kolejnych 12 miesięcy od dnia 1 października do dnia 30 września. Na dzień sporządzenia ww. wniosku rokiem podatkowym jest okres od dnia 1 października 2018 r. do dnia 30 września 2019 r. Zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy p.d.o.p. do dnia 30 września 2019 r. Spółka była zobowiązana do stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.

Przy prowadzeniu działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje samochód osobowy marki (...), nr rej. (...), zwany dalej w skrócie samochodem osobowym lub pojazdem samochodowym, który to samochód osobowy Wnioskodawca nabył w dniu 30 sierpnia 2017 r. Przedmiotowy samochód osobowy został przekazany przez Spółkę do użytkowania przy prowadzeniu działalności gospodarczej w dniu 31 sierpnia 2017 r. Wskazać należy że Wnioskodawca w całości sfinansował nabycie opisanego powyżej samochodu osobowego z środków własnych oraz ww. samochód osobowy Spółka w sierpniu 2017 r. zaewidencjonowała w ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca ustalił jednocześnie, iż ww. samochód osobowy od miesiąca września 2017 r. będzie amortyzowany przez okres 5 lat, według stawki amortyzacyjnej w wysokości 20,00%. Spółka do dnia złożenia niniejszego wniosku nie złożyła w Urzędzie Skarbowym w (...) informacji na druku (VAT-26), o której to informacji mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r., poz. 371) oraz nie zamierza ww. informacji złożyć w przyszłości. Strona od dnia 31 lipca 2017 r. nie prowadzi dla ww. samochodu osobowego ewidencji przebiegu pojazdu, o której to ewidencji mowa w art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług i nie zamierza prowadzić ww. ewidencji w przyszłości. Spółka w dniu 12 sierpnia 2019 r. podpisała umowę ubezpieczenia OC i AC ww. samochodu osobowego z firmą X, zwaną dalej w skrócie ubezpieczycielem, na okres od dnia 30 sierpnia 2019 r. do dnia 29 sierpnia 2020 r. wskazując w ww. umowie wartość ubezpieczenia AC na kwotę 105 571,00 zł. Ubezpieczyciel z tytułu zawarcia ww. umowy ustalił należne składki OC i AC oraz NW, zwane dalej składkami, w kwocie 4 032,00 zł, jednorazowo płatne do 29 sierpnia 2019 r. w całości. Strona wydatki z tytułu zawarcia ww. umowy ubezpieczenia będzie zaliczała w koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do okresu zawarcia umowy ubezpieczenia.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że przywołano tylko część opisu sprawy dotyczącą kwestii rozstrzyganej w niniejszej interpretacji, tj. dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym trwającym od dnia 1 października 2018 r. do dnia 30 września 2019 r. oraz w roku podatkowym trwającym od dnia 1 października 2019 r. do dnia 30 września 2020 r. w koszty uzyskania przychodu całości wydatków z tytułu składek poniesionych na ubezpieczenie samochodu osobowego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie się uważało, w przypadku Spółki od dnia 1 października 2019 r. za koszty uzyskania przychodu składek na ubezpieczenie samochodów osobowych wykorzystywanych przez podatników przy prowadzeniu działalności gospodarczej, naliczanych od wartości początkowej przewyższającej kwotę 150 000,00 zł (sto pięćdziesiąt tysięcy złotych). Wskazać należy, iż wartość ubezpieczenia opisanego powyżej samochodu osobowego w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia przekraczała 20 000 EURO oraz nie będzie przekraczała na dzień 1 października 2019 r. kwoty ww. ograniczenia w wysokości 150 000,00 zł. Wskazać także należy, iż ustawodawca w przepisach przejściowych w ustawie z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) nie wskazał, iż w przypadku Spółki składki na ubezpieczenie samochodów osobowych ubezpieczonych do 30 września 2019 r., będą mogły być zaliczone do dnia 1 października 2019 r. do kosztów uzyskania przychodu, jedynie tylko od wartości ubezpieczenia nie przekraczającej 20 000 00 EURO. Strona jest zdania, iż opisane powyżej ograniczenie w jej przypadku od dnia 1 października 2019 r. obejmuje wszystkie składki na ubezpieczenie samochodu osobowego gdyż ustawodawca w znowelizowanej z dniem 1 stycznia 2019 r. w treści pkt 49 ust. 1 art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje na składki na ubezpieczenie samochodu osobowego, a nie na składki na dobrowolne ubezpieczenie samochodu osobowego. Z uwagi na powyższe należy uznać, iż z uwagi na fakt że wartość ubezpieczenia samochodu na dzień zawarcia umowy przekracza 20 000 EURO Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym trwającym od dnia w okresie od dnia 1 października 2018 r. do dnia 30 września 2019 r. jedynie części składek w proporcji w jakiej wartość 20 000 EURO pozostaje do kwoty ubezpieczonego samochodu osobowego wskazanej w polisie ubezpieczeniowej, tj. do kwoty 105 571,00 zł. Natomiast z uwagi na fakt, iż wartość ubezpieczonego w dniu 12 sierpnia 2019 r. samochodu osobowego nie przekracza 150 000,00 zł, w roku podatkowym trwającym w okresie od dnia 1 października 2019 r. do dnia 30 września 2020 r. Spółka w koszty uzyskania przychodu będzie miała prawo zaliczenia całości wydatków z tytułu składek poniesionych na ubezpieczenie ww. samochodu osobowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższy przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 updop, tj.:

  • zostały poniesione przez podatnika,
  • są definitywne, a więc bezzwrotne,
  • pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • ich poniesienie miało na celu osiągnięcia przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  • nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,
  • zostały właściwie udokumentowane.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

W odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą, należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 updop. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 updop, można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości – nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Z dniem 1 stycznia 2019 r., na podstawie ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: „ustawa zmieniająca”), wprowadzono nowe zasady rozliczania w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych m.in. z wykorzystywaniem samochodów osobowych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zauważyć w pierwszej kolejności należy, że zgodnie z art. 4a pkt 9a updop, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

  1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
    • klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
    • z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
  2. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
  3. pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
    • agregat elektryczny/spawalniczy,
    • do prac wiertniczych,
    • koparka, koparko-spycharka,
    • ładowarka,
    • podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
    • żuraw samochodowy,
  4. pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy czym zgodnie z art. 13 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych ustaw, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2019 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2018 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym.

I tak, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, w brzemieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. W Spółce rokiem podatkowym (obrotowym) jest okres kolejnych 12 miesięcy od dnia 1 października do dnia 30 września. Przy prowadzeniu działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje samochód osobowy, który to samochód osobowy Wnioskodawca nabył w dniu 30 sierpnia 2017 r. Przedmiotowy samochód osobowy został przekazany przez Spółkę do użytkowania przy prowadzeniu działalności gospodarczej w dniu 31 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca w całości sfinansował nabycie opisanego powyżej samochodu osobowego ze środków własnych oraz ww. samochód osobowy Spółka w sierpniu 2017 r. zaewidencjonowała w ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca ustalił jednocześnie, iż ww. samochód osobowy od miesiąca września 2017 r. będzie amortyzowany przez okres 5 lat, według stawki amortyzacyjnej w wysokości 20%. Spółka do dnia złożenia niniejszego wniosku nie złożyła w Urzędzie Skarbowym informacji na druku (VAT-26), o której to informacji mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej oraz nie zamierza ww. informacji złożyć w przyszłości. Strona od dnia 31 lipca 2017 r. nie prowadzi dla ww. samochodu osobowego ewidencji przebiegu pojazdu, o której to ewidencji mowa w art. 86a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług i nie zamierza prowadzić ww. ewidencji w przyszłości. Spółka w dniu 12 sierpnia 2019 r. podpisała umowę ubezpieczenia OC i AC ww. samochodu osobowego z firmą X, na okres od dnia 30 sierpnia 2019 r. do dnia 29 sierpnia 2020 r. wskazując ww. umowie wartość ubezpieczenia AC na kwotę 105 571,00 zł. Ubezpieczyciel z tytułu zawarcia ww. umowy ustalił należne składki OC i AC oraz NW, zwane dalej składkami, w kwocie 4 032,00 zł, jednorazowo płatne do 29 sierpnia 2019 r. w całości. Strona wydatki z tytułu zawarcia ww. umowy ubezpieczenia będzie zaliczała w koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do okresu zawarcia umowy ubezpieczenia.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności wyjaśnić co należy rozumieć, pod pojęciem ubezpieczenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49 updop. Stwierdzić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia ubezpieczenia. Jednak, jak wynika z brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy, ograniczenie dotyczy składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, których wysokość jest ustalana w oparciu o wartość samochodu przyjętą dla celów ubezpieczenia. W związku z tym, stwierdzić należy, że tylko w przypadku ubezpieczeń dobrowolnych, tj. AC podstawą ubezpieczenia jest wartość samochodu, do której odwołuje się Ustawodawca w niniejszym artykule, zarówno w obecnym, jak i poprzednim stanie prawnym. Natomiast ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW) jest ubezpieczeniem osobowym regulowanym przez przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.) – art. 829 i następne. Przedmiotem tego ubezpieczenia są określone dobra osobiste człowieka. W związku z powyższym, postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, nie znajdą zastosowania w odniesieniu do składek na ubezpieczenie NNW. Również, ubezpieczenie obowiązkowe OC może być zaliczone w koszty uzyskania przychodów w całości, gdyż nie jest ono zależne od wartości samochodu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że jeżeli w umowie ubezpieczenia samochodu osobowego określana jest wartość pojazdu, wówczas składki obliczane w oparciu o ten parametr, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia w brzmieniu przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2018 r., bądź w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia w brzmieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2019 r.

Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że:

  • w roku podatkowym obejmującym okres od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r. będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów części składek w jakiej pozostaje równowartość 20 000 EURO przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia oraz
  • w roku podatkowym, obejmującym okres od 1 października 2019 r. do 30 września 2020 r. z uwagi, że wartość samochodu nie przekracza 150 000 zł Wnioskodawcy przysługuje prawo zaliczenia całości wydatków z tytułu poniesionych składek na ubezpieczenia ww. samochodu osobowego.

Przy czym jak wyjaśniono powyżej przepis art. 16 ust. 1 pkt 49 updop odnosi się wyłącznie do składek na ubezpieczenia samochodu osobowego, których wartość ustalana jest w oparciu o wartość samochodu, zatem stanowisko Spółki w zakresie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, w odniesieniu do opłacanych składek:

  • w części dotyczącej ubezpieczenia AC – jest prawidłowe;
  • w części dotyczącej ubezpieczenia OC i NNW – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj