UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 24 września 2019 r. (data wpływu 24 września 2019 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie opieki nad dziećmi do lat 3, czyli opieki żłobkowej oraz edukacji i opieki przedszkolnej.

Firma jest zarejestrowana. Ponadto, jako żłobek niepubliczny wpisana jest do rejestru żłobków i klubów dziecięcych prowadzonych na terenie miasta na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U z 2016 r. poz. 157 z późn. zm.) oraz jako przedszkole niepubliczne wpisana jest do Rejestru Szkół i Placówek Oświatowych.

Wnioskodawca nie został zarejestrowany, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług na podstawie deklaracji zgłoszeniowej VAT-R. Wnioskodawca zalicza w koszty działalności gospodarczej VAT naliczony od nabywanych do celów tej działalności towarów i usług.

Jednocześnie mając na uwadze art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca od początku działalności, tj. od 2010 r. prowadzi wyłącznie działalność zwolnioną i nigdy nie był podatnikiem VAT i jako taki się nie rejestrował.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca sformułował następujące pytanie oznaczone we wniosku nr 2.

Czy nie będąc czynnym podatnikiem VAT, Wnioskodawca ma prawo do zaliczania VAT naliczonego od nabywanych towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zaliczania VAT naliczonego od nabywanych towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie zdefiniowane zostały sytuacje, kiedy podatek VAT może zwiększać koszty działalności gospodarczej.

Kosztem uzyskania przychodów jest bowiem podatek naliczony, jeśli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług. Oznacza to, że jeśli podatnik nie jest czynnym podatnikiem VAT, otrzymując fakturę zakupową, może ująć podatek VAT w kosztach uzyskania przychodu, ponieważ nie ma możliwości jego odliczenia. Warunkiem jest, aby wydatek, którego VAT dotyczy, był kosztem poniesionym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodów, co ma miejsce w odniesieniu do Wnioskodawcy.

W przypadku, gdy podatnik nabywa towary lub usługi, które służą do działalności zwolnionej ustawowo z podatku od towarów i usług (np. usługi opieki nad dziećmi do lat 3 oraz usługi edukacji i opieki przedszkolnej), do kosztów uzyskania przychodu zalicza się całą kwotę brutto z faktury zakupowej, a tym samym wykazywany jest naliczony podatek VAT w kosztach działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uważa, że prowadząc działalność gospodarczą, która to działalność z mocy ustawy o podatku od towarów i usług korzysta ze zwolnienia podmiotowego z art. 113 i przedmiotowego, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 24 i 26, ma prawo do zaliczenia nieodliczonego podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepis ten ma charakter ogólny. Z tego względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy badać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przytoczony przepis wskazuje, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie opieki nad dziećmi do lat 3, czyli opieki oraz edukacji i opieki przedszkolnej. Firma zarejestrowana jest w CEIDG oraz, jako żłobek niepubliczny, wpisana jest do rejestru żłobków i klubów dziecięcych prowadzonych na terenie miasta na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U z 2016 r. poz. 157 z późn. zm.) a jako przedszkole niepubliczne wpisana jest do Rejestru Szkół i Placówek Oświatowych. Wnioskodawca nie został zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towaru i usług na podstawie zgłoszenia VAT-R. Wnioskodawca wskazał również, że korzysta ze zwolnienia podmiotowego z art. 113 i przedmiotowego, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 24 i 26 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższego, stwierdzić należy, że - skoro Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (jako podatnik VAT zwolniony) - to przysługuje mu prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków na nabycie do celów tej działalności towarów i usług, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślenia wymaga, że Wnioskodawca winien mieć na uwadze, że obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na Wnioskodawcy.

W zakresie podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu ul. Augustyna Kośnego 70, 45-372 Opole za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.