Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.415.2019.1.JKS
z 16 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2019 r. (data wpływu 30 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku VAT dla usługi wstępu do A – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług związanych z rozrywką i rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne (PKWiU 93.29.19.0 – pozostałe usługi związane z rekreacją gdzie indziej niesklasyfikowane). Wnioskodawca opłaca podatek dochodowy na zasadach ogólnych, jest również płatnikiem podatku VAT. W ramach działalności prowadzi A, który składa się z kilku pokoi, które zwiedzają podczas wizyty klienci.

A – jako nowa forma rozrywki ma na celu wywołanie określonych emocji, takich jak strach, panika, bezradność i przerażenie, ale i również zmobilizować do efektywnej współpracy między graczami w celu zdobycia kluczy do następnych pomieszczeń i docelowo wydostania się na zewnątrz. Służą temu przede wszystkim specjalnie zaaranżowane pomieszczenia, do których po uprzedniej rezerwacji zapraszani są klienci. Najczęściej goście mają do przejścia kilka pokoi, w których czekają na nich różnorodne zagadki do rozwiązania oraz zadania do wykonania. Wszystko to po to, aby zdobyć klucz i przedostać się do następnego pomieszczenia, a w rezultacie uwolnić się i pokonać swój strach.

Klimat tego przedsięwzięcia udaje się uzyskać dzięki wykorzystaniu odpowiedniej scenografii, gry aktorskiej, oprawy muzycznej, elektroniki, pneumatyki, hydrauliki, a także zapachów.

Każdy pokój jest inny i ma inną tematykę, dzięki czemu, gracz nie jest w stanie przewidzieć, co mu będzie potrzebne w następnym pomieszczeniu do zdobycia klucza, czy to będzie prosta zagadka, czy też wymagające dużej współpracy zadanie. Zadania są różne, zatem czasami klienci muszą podzielić swoją grupę na dwie mniejsze lub poświęcić jedną osobę i zostawić ją zdaną samą na siebie. W tym czasie, kiedy zostawiona osoba wykonuje czynność pozwalającą na uwolnienie się reszty grupy, pozostała część, np. szuka drzwi idąc za dźwiękiem lub sygnałem świetlnym i dzięki poświęceniu tej jednej osoby z grupy, ma możliwość otwarcia drzwi, jak to jest w przypadku chociażby drzwi z elektrozamkiem. Scenariusz w zależności od grupy może przybierać różne formy i rozwój. Czyli w przykładzie powyżej, grupa w następnej kolejności może mieć możliwość uratowania pozostawionej osoby, poprzez wykonanie wspólnie zadania podanego przez mikrofon przez obsługę lub może tu wystąpić druga opcja scenariusza, gdzie grupa podąża sama, a pozostawiona osoba idzie własną drogą i spotyka się później w innym pomieszczeniu z zresztą uczestników. Wówczas każdy zdany jest na siebie.

Jeżeli chodzi o same zasady uczestniczenia w pokazie interaktywnym to najważniejszą kwestią jest to, że grupa biorąca udział w pokazie musi liczyć nie mniej niż 2 osoby, a nie więcej niż 6-7 osób.

Po przybyciu na miejsce obsługa podaje zawsze zasady panujące w A takie, jak zachowanie bezpieczeństwa, podążanie za określonymi sygnałami świetlnymi czy dźwiękowymi, itp. oraz przedstawia wersje pokazowe. Firma na dzień dzisiejszy oferuje 4 wersje pokazowe, które są przeznaczone dla każdej grupy wiekowej. Zatem z tej formy rozrywki mogą skorzystać zarówno rodziny z dziećmi, ale również są scenariusze przewidziane dla osób szukających umiarkowanych lub mocniejszych wrażeń. Po wybraniu odpowiedniej wersji pokazowej, która dostosowana jest do wieku uczestników oraz ich oczekiwań, klienci otrzymują na start latarkę, która jest jedynym urządzeniem jakim mogą się posługiwać w trakcie trwania zabawy.

W zależności od wybranej wersji pokazowej aktorzy mogą wchodzić w interakcję dotykową z uczestnikami, a w niektórych wersjach staje się ona bardziej nachalna (wersja „(…)”, czy wersja „(…)”). Ponadto, aktorzy mogą prowokować uczestników, stosując różne rekwizyty. Dzięki odpowiedniemu oświetleniu, muzyce dostosowanej do sytuacji i dużej ilości elektroniki, aktorzy są w stanie przemieszczać się bardzo szybko po pokojach i pojawiać się niespodziewanie w określonych momentach danego scenariusza, wywołując tym samym u graczy brak pewności, co się wydarzy, strach oraz duże emocje. Trzeba też podkreślić, że niektóre scenariusze takie, jak wersja dziecięca czy podstawowa, są nastawione głównie na współpracę między graczami, integrację w grupie oraz zabawę z rozwiązywanych zadań i zagadek. Takie wersje zawierają również grę aktorską, ale nie są pokazami dynamicznymi, lecz bardziej statycznymi przez co nie zawierają praktycznie interakcji dotykowej między aktorami, a uczestnikami.

Dzięki takiemu podejściu każdy z klientów jest w stanie znaleźć odpowiednią formę rozrywki dla siebie i swojej rodziny lub znajomych. Rozrywka przeznaczona jest również dla wycieczek szkolnych, które bardzo często są obsługiwane przez firmę ze względu na możliwość integracji i nauki współpracy pomiędzy uczestnikami. Z tej formy rozrywki korzystają również firmy organizujące wyjścia integracyjne dla swoich pracowników, studenci, pary, rodziny z dziećmi, grupy znajomych.

Dzięki innowacyjnemu podejściu w postaci ciekawych rekwizytów i urządzeń z zastosowaniem elektroniki, powietrza i wody, coraz więcej osób decyduję się na tego typu formę rozrywki. Dzięki uczestnictwie w zabawie i dobraniu odpowiedniej wersji pokazowej do swoich potrzeb klient, oprócz standardowej rozrywki, czuje niesamowite emocją związane z przejściem całości pokoi, bierze czynny udział w świetnej zabawie i jest w stanie wypocząć, odprężyć się, a nawet zrelaksować, aby w następnej kolejności długo wspominać spędzony czas, jakim jest udział w takiej formie rozrywki.

Aby wejść do A należy wykupić bilet wstępu‚ który nie upoważnia do niczego więcej, jak jedynie do przebywania w tym domu i uczestniczeniu w zabawie nazwanej przez firmę pokazem interaktywnym, opisanym powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką VAT opodatkować sprzedaż biletów usługi wstępu do A 8% czy 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, stawka 8% jest zasadna, ponieważ formę tej działalności należy zakwalifikować jako park rozrywki (PKWiU 93.29.19.0). A jest związany z rozrywką, a zatem mieści się w zakresie objętym poz. 183 załącznika nr 3 do Ustawy VAT, objęty stawką 8%. Stawka ta obowiązuje bez względu na symbol PKWiU.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym, co najmniej do końca 2016 r. rzeczywista stawka podatkowa jest podwyższona i wynosi 8%.

Zgodnie z Załącznikiem nr 3 do ustawy o VAT stawka 8% obowiązuje na – poz. 183 – bez względu na symbol PKWiU – Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Spełnione muszą być tu trzy przesłanki:

1. usługi związane z rozrywką,
2. usługa polega wyłącznie na zapewnieniu wstępu,
3. prawo wstępu dotyczy wskazanych obiektów, w tym wesołych miasteczek, parków rozrywki.
   
   

Wnioskodawca nie ma wątpliwości, iż wskazany obiekt w postaci A można traktować jako park rozrywki.

Ustawa podatkowa nie zawiera co prawda definicji parku rozrywki, ale w potocznym i słownikowym tego słowa rozumieniu jest to miejsce (zarówno otwarte jak i zamknięte), który służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia, przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych, w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku, gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Należy zaznaczyć, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. oraz po 1 stycznia 2019 r. – 8%), pod pozycją 183 zostały wymienione „Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne”.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęć „rekreacja”, „park rozrywki” czy też „wesołe miasteczko”. Aby zatem poznać ich znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, natomiast Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sip.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele strzelnice, kolejki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się, że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele, kolejki i strzelnice.

Tak więc pojęcie „park rozrywki” należy rozumieć, jako miejsce zarówno otwarte jak i zamknięte, które służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu, m.in. do parków rozrywki objęte są stawką podatku w wysokości 8% na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy. Ustawodawca nie określił jednak ani form, ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu, m.in. poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Tym samym, nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu (tak jak np. wstęp „na siłownię”, czy do parku rozrywki).

Zatem stawkę obniżoną VAT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy, do usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług związanych z rozrywką i rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne (PKWiU 93.29.19.0 – pozostałe usługi związane z rekreacją gdzie indziej niesklasyfikowane). Wnioskodawca opłaca podatek dochodowy na zasadach ogólnych, jest również płatnikiem podatku VAT. W ramach działalności prowadzi A, który składa się z kilku pokoi, które zwiedzają podczas wizyty klienci.

A – jako nowa forma rozrywki ma na celu wywołanie określonych emocji, takich jak strach, panika, bezradność i przerażenie, ale i również zmobilizować do efektywnej współpracy między graczami w celu zdobycia kluczy do następnych pomieszczeń i docelowo wydostania się na zewnątrz. Służą temu przede wszystkim specjalnie zaaranżowane pomieszczenia, do których po uprzedniej rezerwacji zapraszani są klienci. Najczęściej goście mają do przejścia kilka pokoi, w których czekają na nich różnorodne zagadki do rozwiązania oraz zadania do wykonania. Wszystko to po to, aby zdobyć klucz i przedostać się do następnego pomieszczenia, a w rezultacie uwolnić się i pokonać swój siłach.

Jeżeli chodzi o same zasady uczestniczenia w pokazie interaktywnym to najważniejszą kwestią jest to, że grupa biorąca udział w pokazie musi liczyć nie mniej niż 2 osoby, ale nie więcej niż 6-7 osób.

Firma na dzień dzisiejszy oferuje 4 wersje pokazowe, które są przeznaczone dla każdej grupy wiekowej. Zatem z tej formy rozrywki mogą skorzystać zarówno rodziny z dziećmi, ale również są scenariusze przewidziane dla osób szukających umiarkowanych lub mocniejszych wrażeń. Po wybraniu odpowiedniej wersji pokazowej, która dostosowana jest do wieku uczestników oraz ich oczekiwań, klienci otrzymują na start latarkę, która jest jedynym urządzeniem jakim mogą się posługiwać w trakcie trwania zabawy.

Dzięki takiemu podejściu każdy z klientów jest w stanie znaleźć odpowiednią formę rozrywki da siebie i swojej rodziny lub znajomych. Rozrywka przeznaczona jest również da wycieczek szkolnych, które bardzo często są obsługiwane przez firmę ze względu na możliwość integracji i nauki współpracy pomiędzy uczestnikami. Z tej formy rozrywki korzystają również firmy organizujące wyjścia integracyjne dla swoich pracowników, studenci, pary, rodziny z dziećmi, grupy znajomych.

Aby wejść do A należy wykupić bilet wstępu‚ który nie upoważnia do niczego więcej, jak jedynie do przebywania w tym domu i uczestniczeniu w zabawie nazwanej przez firmę pokazem interaktywnym, opisanym powyżej.

W analizowanej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii, jaką stawką podatku VAT należy opodatkować sprzedaż biletów wstępu do A, 8% czy 23%.

Jak wynika z opisu sprawy, istota świadczonej przez Wnioskodawcę usługi polega na przyznaniu kupującemu prawa wstępu do obiektu na określony czas w zamian za opłatę. Jak wskazał Zainteresowany w opisie stanu faktycznego, „bilet wstępu nie uprawnia do niczego więcej jak jedynie do przebywania w domu i uczestniczenia w zabawie, nazywanej przez firmę pokazem interaktywnym”.

Podsumowując, należy stwierdzić, że sprzedaż biletów usługi wstępu do A może korzystać z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.