Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.338.2019.2.JK3
z 9 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 8 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 8 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawczyni jest obywatelem Polski oraz od 2013 r. jest rezydentem Zjednoczonych Emiratów Arabskich (dalej - „ZEA”) - wiza rezydenta ważna od 2013 roku. Wnioskodawczyni nie posiada obywatelstwa ZEA. W 2013 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się wraz z mężem do ZEA z zamiarem trwałego osiedlenia. Całość dochodów jakie Wnioskodawczyni uzyskuje od 2014 roku do chwili obecnej pochodzi ze stosunku pracy w Dubaju Wnioskodawczyni aktualnie nie posiada w Polsce inwestycji o charakterze finansowym, ani nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie posiada jakichkolwiek innych źródeł dochodu w Polsce. Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem wraz ze swoją mamą nieruchomości położonej w C. (Polska), z której nie korzysta ani nie uzyskuje dochodów. Ponadto jest również właścicielem działki budowlanej w C, z której także nie uzyskuje żadnych dochodów. Wnioskodawczyni nadmienia, że nie jest również aktywnym członkiem żadnych organizacji społecznych, politycznych ani kulturalnych w Polsce.

Aktywność społeczna i kulturalna Wnioskodawczyni ma miejsce w Dubaju. W Dubaju Wnioskodawczyni mieszka na stałe ze swoim mężem w mieszkaniu, którego są właścicielami. Niedawno Wnioskodawczyni wraz z mężem adoptowali dwa psy, a w przyszłości nie wykluczają, że ich rodzina się powiększy i ich dzieci będą również żyły z nimi na stałe w Dubaju Konta bankowe Wnioskodawczyni posiada zarówno w Polsce jak i Dubaju Wnioskodawczyni przebywa w Dubaju zarówno w celach zawodowych, jak i społecznych oraz podróżniczych. W Dubaju spędza wolny czas i poświęca się swojemu hobby.


W chwili obecnej Wnioskodawczyni otrzymuje wynagrodzenie za pracę wykonywaną na pełny etat w Dubaju od pracodawcy, który ma siedzibę w ZEA. Wynagrodzenie jest wypłacane przez tego właśnie pracodawcę. Wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca ten posiada w Polsce. Całe wynagrodzenie Wnioskodawczyni od pracodawcy w ZEA wpływa na jej rachunek bankowy prowadzony w ZEA. Na chwilę obecną Wnioskodawczyni nie planuje powrotu do Polski na stałe. Obecność Wnioskodawczyni w Polsce od czasu wyjazdu do ZEA ma charakter incydentalny, a pobyt Wnioskodawczyni w Polsce nigdy nie przekroczył 183 dni w roku podatkowym. W Polsce Wnioskodawczyni odwiedza raz-dwa razy do roku rodzinę oraz znajomych, ale nie posiada tutaj żadnych dzieci ani innych osób zależnych. Wnioskodawczyni posługuje się biegle językiem angielskim, w ZEA posiada grupę swoich znajomych, także w tym kraju prowadzi swoje życie towarzyskie.


Na okres pobytu w ZEA Wnioskodawczyni posiada, tzw. „Residence Visa” wydaną przez administrację ministerialną ZEA. Podległa Ministrowi Spraw Wewnętrznych - Generalna Dyrekcja Rezydencji i Spraw Cudzoziemców wydała Wnioskodawczyni powyższy dokument. Uprawnia on do legalnego zamieszkiwania na terytorium ZEA i legalnego zatrudnienia. Bez owego dokumentu nie jest możliwe przebywanie w tym kraju przez okres dłuższy niż 90 dni w celach: turystycznych, kulturalnych, naukowych, wizyt u rodziny i znajomych. Ponadto Wnioskodawczyni na okres pobytu w ZEA wydano dokument „Emirates ID”. Dokument ten jest odpowiednikiem polskiego dowodu osobistego.


Wnioskodawczyni w przyszłości planuje założyć w Polsce spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (bądź też w zależności od konkretnej sytuacji - alternatywnie - zakupić udziały w już istniejącej spółce) (dalej - „Spółka”), w której będzie jednym z udziałowców oraz będzie w niej pełnić funkcję prezesa zarządu. Działalność Spółki będzie polegała na zakupie nieruchomości na terytorium Polski, dokonywania ich remontu oraz późniejszej sprzedaży.


W związku z powyższym, w przyszłości Wnioskodawczyni może uzyskiwać z terytorium Polski dochody (przychody) związane z jej udziałem oraz funkcją pełnioną w Spółce, którymi mogą być między innymi: (i) dywidendy, (ii) wynagrodzenie członka zarządu lub (iii) odsetki od pożyczki udzielonej spółce.


W przyszłości, po założeniu (przystąpieniu do) Spółki, związek jaki Wnioskodawczyni będzie miała z Polską nie zmieni się w porównaniu do opisu przedstawionego powyżej, to jest przede wszystkim:

  1. obecność Wnioskodawczyni w Polsce będzie miała w dalszym ciągu charakter incydentalny, a pobyt Wnioskodawczyni w Polsce nigdy nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym,
  2. Wnioskodawczyni będzie w dalszym ciągu prowadziła swoje życie rodzinne, towarzyskie, zawodowe oraz społeczne w Dubaju, a związek z Polską będzie przejawiał się w odwiedzaniu w Polsce parę razy w roku rodziny i znajomych oraz bycia wspólnikiem w Spółce i pełnieniu w niej funkcji prezesa zarządu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy w planowanym zdarzeniu przyszłym, po założeniu (przystąpieniu do) Spółki i pełnieniu w niej funkcji prezesa zarządu, Wnioskodawczyni nie będzie polskim rezydentem podatkowym i tym samym dochody Wnioskodawczyni uzyskane z pracy w ZEA w roku 2019 oraz w kolejnych latach, nie będą podlegały opodatkowaniu PIT w Polsce, a w konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie musiała ich wykazywać w zeznaniu podatkowym w Polsce za te lata?


Zdaniem Wnioskodawczyni, w planowanym zdarzeniu przyszłym, po założeniu (przystąpieniu do) Spółki i pełnieniu w niej funkcji prezesa zarządu, Wnioskodawczyni nie będzie polskim rezydentem podatkowym i tym samym dochody Wnioskodawczyni uzyskane z pracy w ZEA w roku 2019 oraz w kolejnych latach, nie będą podlegały opodatkowaniu PIT w Polsce, a w konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie musiała ich wykazywać w zeznaniu podatkowym w Polsce za te lata.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy


Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o PIT (dalej - „Ustawa o PIT”), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  • posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  • przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.


Przepis art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.


Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. Ustawy o PIT.


Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).


Z kolei art. 3 ust. 2b ww. ustawy, wymienia przykładowe kategorie dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.


Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a Ustawy o PIT).


W opisie zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że jest obywatelem polskim oraz nie posiada obywatelstwa ZEA. Obecność Wnioskodawczyni w Polsce ma charakter incydentalny i nie przekracza 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawczyni nie zamierza wrócić na stałe do Polski, ale w przyszłości ma zamiar założyć w Polsce Spółkę (bądź też w zależności od konkretnej sytuacji - alternatywnie - zakupić udziały w już istniejącej spółce), w której będzie jednym z udziałowców oraz będzie w niej pełnić funkcję prezesa zarządu. Działalność Spółki będzie polegała na zakupie nieruchomości na terytorium Polski, dokonywania ich remontu oraz późniejszej sprzedaży.


W związku z powyższym, w przyszłości Wnioskodawczyni może uzyskiwać z terytorium Polski dochody (przychody) związane z jej udziałem oraz funkcją pełnioną w Spółce, którymi mogą być między innymi: (i) dywidendy, (ii) wynagrodzenie członka zarządu lub (iii) odsetki od pożyczki udzielonej spółce.


Wnioskodawczyni przeprowadziła się do ZEA w 2013 r. z zamiarem trwałego osiedlenia oraz, według Wnioskodawczyni, przeniosła ona do ZEA swój ośrodek interesów życiowych oraz gospodarczych w rozumieniu art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT.


W opinii Wnioskodawczyni założenie (przystąpienie) w przyszłości (do) Spółki i pełnienie w niej funkcji prezesa zarządu nie spowoduje, że Wnioskodawczyni będzie posiadać miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT, a co za tym idzie - nie spowoduje, że Wnioskodawczyni będzie podlegać w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych przez nią dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskania.


W przyszłości, po założeniu (przystąpieniu do) Spółki, związek jaki Wnioskodawczyni będzie miała z Polską nie zmieni się w porównaniu do sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, to jest przede wszystkim:

  1. obecność Wnioskodawczyni w Polsce będzie miała w dalszym ciągu charakter incydentalny, a pobyt Wnioskodawczyni w Polsce nigdy nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym,
  2. Wnioskodawczyni będzie w dalszym ciągu prowadziła swoje życie rodzinne, towarzyskie, zawodowe oraz społeczne w Dubaju, a związek z Polską będzie przejawiał się w odwiedzaniu w Polsce parę razy w roku rodziny i znajomych oraz bycia wspólnikiem w Spółce i pełnieniu w niej funkcji prezesa zarządu.

Wnioskodawczyni stoi zatem na stanowisku, że po założeniu (przystąpieniu do) Spółki:

  1. nie będzie posiadała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych) lub
  2. nie będzie przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W związku z powyższym żadna z przesłanek określonych w art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT nie zostanie spełniona, a w konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie mogła zostać uznana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy o PIT.


Mając na uwadze powyższe, w związku z okolicznością, że w stosunku do Wnioskodawczyni nie znajdzie zastosowania przepis art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT to jednocześnie nie znajdzie zastosowania przepis art. 4a tej Ustawy. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Abu Zabi w dniu 31 stycznia 1993 r.


Biorąc pod uwagę powyższe uzasadnienie, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni po założeniu (przystąpieniu do) Spółki i pełnieniu w niej funkcji prezesa zarządu, nie będzie polskim rezydentem podatkowym i tym samym dochody Wnioskodawczyni uzyskane z pracy w ZEA w roku 2019 oraz w kolejnych latach, nie będą podlegały opodatkowaniu PIT w Polsce, a w konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie musiała ich wykazywać w zeznaniu podatkowym w Polsce za te lata.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).


W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy – za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).


Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.


Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.


Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.


Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.


W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

  1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
  2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
  3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
  4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
  5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
  6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
  7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
  8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).


Z treści przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelem Polski oraz od 2013 r. jest rezydentem Zjednoczonych Emiratów Arabskich (dalej - „ZEA”) - wiza rezydenta ważna od 2013 roku. Wnioskodawczyni nie posiada obywatelstwa ZEA. W 2013 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się wraz z mężem do ZEA z zamiarem trwałego osiedlenia. Całość dochodów jakie Wnioskodawczyni uzyskuje od 2014 roku do chwili obecnej pochodzi ze stosunku pracy w Dubaju Wnioskodawczyni aktualnie nie posiada w Polsce inwestycji o charakterze finansowym, ani nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie posiada jakichkolwiek innych źródeł dochodu w Polsce. Aktywność społeczna i kulturalna Wnioskodawczyni ma miejsce w Dubaju W Dubaju Wnioskodawczyni mieszka na stałe ze swoim mężem w mieszkaniu, którego są właścicielami. W chwili obecnej Wnioskodawczyni otrzymuje wynagrodzenie za pracę wykonywaną na pełny etat w Dubaju od pracodawcy, który ma siedzibę w ZEA. Wynagrodzenie jest wypłacane przez tego właśnie pracodawcę. Wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca ten posiada w Polsce. Całe wynagrodzenie Wnioskodawczyni od pracodawcy w ZEA wpływa na jej rachunek bankowy prowadzony w ZEA. Na chwilę obecną Wnioskodawczyni nie planuje powrotu do Polski na stałe. Obecność Wnioskodawczyni w Polsce od czasu wyjazdu do ZEA ma charakter incydentalny, a pobyt Wnioskodawczyni w Polsce nigdy nie przekroczył 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawczyni w przyszłości planuje założyć w Polsce spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (bądź też w zależności od konkretnej sytuacji - alternatywnie - zakupić udziały w już istniejącej spółce) (dalej - „Spółka”), w której będzie jednym z udziałowców oraz będzie w niej pełnić funkcję prezesa zarządu . W przyszłości, po założeniu (przystąpieniu do) Spółki, związek jaki Wnioskodawczyni będzie miała z Polską nie zmieni się w porównaniu do opisu przedstawionego powyżej, to jest przede wszystkim obecność Wnioskodawczyni w Polsce będzie miała w dalszym ciągu charakter incydentalny, a pobyt Wnioskodawczyni w Polsce nigdy nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym; Wnioskodawczyni będzie w dalszym ciągu prowadziła swoje życie rodzinne, towarzyskie, zawodowe oraz społeczne w Dubaju, a związek z Polską będzie przejawiał się w odwiedzaniu w Polsce parę razy w roku rodziny i znajomych oraz bycia wspólnikiem w Spółce i pełnieniu w niej funkcji prezesa zarządu.


Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni – jak sama podała we wniosku – w 2013 roku przeprowadziła się wraz z mężem do Zjednoczonych Emiratów Arabskich z zamiarem trwałego osiedlenia oraz nie planuje powrotu do Polski na stałe i od czasu wyjazdu mieszka i pracuje w ZEA, a jej obecność w Polsce ma charakter incydentalny i nie przekracza 183 dni w roku podatkowym, nie został spełniony warunek posiadania miejsca zamieszkania na terytorium Polski wymieniony w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Mając na uwadze powyższe, w związku z faktem, że w stosunku do Wnioskodawczyni nie znajduje zastosowania przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jednocześnie nie znajduje zastosowania przepis art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Abu Zabi w dniu 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 81, poz. 373, z późn. zm.).


W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie po założeniu (przystąpieniu) w przyszłości (do) Spółki i pełnieniu w niej funkcji prezesa zarządu, Wnioskodawczyni nie będzie uznana za polskiego rezydenta podatkowego, tym samym Wnioskodawczyni będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski, w konsekwencji nie będzie zobowiązana do opodatkowania i wykazania w zeznaniu rocznym w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu pracy na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj