Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.472.2019.1.RR
z 11 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2019 r. (data wpływu 30 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanych od pasażerów należności za przejazdy samochodem osobowym należącym do Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 30 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanych od pasażerów należności za przejazdy samochodem osobowym należącym do Wnioskodawcy.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:


Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która posiada własny pięcioosobowy samochód osobowy, niewykorzystywany dla potrzeb działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, w szczególności nie świadczy usług transportowych. W związku z dużą ilością pokonywanych dziennie kilometrów swoim prywatnym samochodem, Wnioskodawca zamierza skorzystać z jednej z dostępnych na rynku aplikacji mobilnej, która umożliwia nawiązanie kontaktu pomiędzy kierowcami chcącymi podróżować do określonego punktu docelowego a pasażerami, podróżującymi w to samo lub znajdujące się na trasie kierowcy miejsce, umożliwiając im odbycie wspólnego przejazdu oraz podział związanych z nim kosztów.

Platforma stanowi wsparcie Użytkowników w kontekście wspólnych przejazdów – w szczególności dojazdów do pracy (tzw. carpooling) oraz dostarcza Użytkownikowi informacje, a w szczególności: wyszukuje i wskazuje optymalną trasę przejazdu Użytkowników, proponuje Użytkowników dopasowanych do siebie pod względem dodanej trasy, umożliwia rezerwację miejsca w aucie Użytkownika, automatycznie wylicza koszt przejazdu i wysokość dopłaty od pasażerów oraz automatycznie rozlicza wspólny przejazd.


Zgodnie z regulaminem Platformy, właściciel takiej aplikacji nie jest stroną jakichkolwiek umów, porozumień lub relacji umownych jakiejkolwiek treści pomiędzy Użytkownikami Platformy.


Zgodnie z Regulaminem Platformy kierowcy oferujący wspólny przejazd otrzymują tzw. Dopłatę, która oznacza sumę pieniędzy wymaganą od Pasażera i pobraną automatycznie z konta Pasażera za wspólny przejazd, w odniesieniu do określonej Trasy.


Wartość Dopłat jest określona automatycznie przez Platformę na podstawie długości trasy określanej przez (…), współczynnika natężenia ruchu uzyskanego za pośrednictwem (…) oraz ilości Pasażerów - czyli czynników mających wpływ na ilość spalanego paliwa. Wartość dopłat nie obejmuje pojemności silnika, rodzaju paliwa, amortyzacji pojazdu ani części eksploatacyjnych. Platforma przyjmuje uśrednioną wartość spalania na danej trasie w zależności od współczynnika natężenia ruchu.


Wyliczona przez Platformę wysokość dopłaty jest to średni koszt, którego nie można kwestionować.


W zależności od ilości Pasażerów, Dopłata na danej Trasie może wynosić:

  1. pasażer - 40% kosztu paliwa
  2. pasażerów - każdy Pasażer po 30% kosztu paliwa
  3. pasażerów - każdy Pasażer po 25% kosztu paliwa
  4. pasażerów - każdy Pasażer po 20% kosztu paliwa


Regulamin zabrania uzyskiwania jakichkolwiek innych zysków z używania Platformy. Wszystkie rozliczenia wykonywane będą za pośrednictwem Platformy płatniczej (...). Jedynym roszczeniem Kierowcy w stosunku do Pasażera z tytułu zrealizowania Trasy będzie zapłata Dopłat.


Zgodnie z Regulaminem zabronione będzie wymaganie od Pasażera jakiejkolwiek kwoty w gotówce za odbyty przejazd oraz dokonania dodatkowej płatności ponad kwotę wyliczoną przez Platformę.


Wnioskodawca nie zamierza uzyskiwać jakichkolwiek innych kwot, poza tymi wyliczonymi przez Platformę. Otrzymane kwoty nie będą przewyższały poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z podróżą, tj. kosztów paliwa, ubezpieczenia, amortyzacji, zużycia części eksploatacyjnych, opłat drogowych, itd.

Ponadto brak możliwości realizacji zarobkowego celu przez kierowców jest ściśle określony w Regulaminie, a instrumenty, które będą stosowane - ograniczenie wysokości ceny, odpowiednie ostrzeżenia przy dodawaniu przejazdów, stała moderacja - dodatkowo zmniejszą prawdopodobieństwo złamania tych zasad przez kierowców udostępniających miejsca.

Wnioskodawca jako Kierowca otrzyma wyliczone przez Platformę Dopłaty od wszystkich Pasażerów automatycznie po zakończeniu trasy na wewnętrzne konto w aplikacji. Kwota ta będzie blokowana na okres 72 godzin od zakończenia przejazdu, aby zabezpieczyć ją w przypadku pojawienia się jakichkolwiek niezgodności / roszczeń ze strony Pasażera.

Otrzymane lub wpłacone środki będą się znajdowały na indywidualnym koncie Wnioskodawcy na Platformie i zostaną wypłacone automatycznie każdego 28 dnia miesiąca na jego prywatne konto bankowe. Możliwe jest wcześniejsze wykonanie przelewu na życzenie Wnioskodawcy. W takiej sytuacji przelewy zostaną wykonane 5. dnia danego tygodnia. Podczas wypłaty środków, (…) jako operator płatności, będzie potrącał dodatkowo 12gr za realizację transakcji.


Podróże odbywane przez Wnioskodawcę będą miały charakter wyłącznie prywatny, w trakcie, którego Wnioskodawca jako Kierowca będzie zaspokajał własne potrzeby związane


np. z dojazdem do pracy, podróżą na urlop, itp. Wnioskodawca nie prowadzi w tym zakresie działalności gospodarczej. Nie będzie również proponował wspólnych przejazdów podczas podróży służbowych.


Głównym celem Wnioskodawcy jako kierowcy jest dojechanie do miejsca docelowego związanego z jego życiem prywatnym, a nie zabranie pasażerów.


Głównym założeniem wspólnych przejazdów jest dzielenie się przez kierowców kosztami swoich przejazdów z pasażerami oraz to, że kierowcy oferują miejsca pasażerom przy okazji podróży, którą planują odbyć.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy wspólne przejazdy jako zabieranie przy okazji z Wnioskodawcą osób podróżujących w tym samym kierunku w zamian za zwrot części kosztów paliwa nie noszą cech stałej zarobkowej działalności gospodarczej a w związku z tym nie występuje też obowiązek podatkowy z tytułu VAT?


Zdaniem Wnioskodawcy, wspólne przejazdy - jako zabieranie „przy okazji” ze sobą osób podróżujących w tym samym kierunku w zamian za zwrot części kosztów paliwa - nie noszą cech stałej zarobkowej działalności gospodarczej. Nie występuje więc obowiązek podatkowy z tytułu VAT.

Planowanie wspólnych przejazdów, tzw. carpooling, opiera się na dzieleniu kosztów między wszystkich uczestników podróży, jakie kierowca ponosi na danej trasie. Łączna suma pieniędzy, które Kierowca otrzyma od pasażerów w żadnym wypadku nie może być wyższa niż wydatki poniesione na podróż, czyli paliwo, zużycie eksploatacyjne i ewentualne opłaty drogowe. Ideą, jaka przyświeca wspólnym przejazdom jest ograniczanie kosztów dojazdu Kierowcy do punktu docelowego przy jednoczesnym umożliwieniu osobom nie posiadającym samochodu przejazd w tym samym kierunku za zwrot kosztów. Oznacza to, że zabronione jest uzyskiwanie dochodu poprzez zabieranie pasażerów w trasę, w szczególności, gdy Kierowca z różnych przyczyn nie ponosi kosztu przejazdu lub ten koszt jest mu zwracany przez inne osoby (nie pasażerów).

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej zwana ustawa o VAT) podatnikami są osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku zabierania pasażerów przy okazji swoich podróży prywatnych i nieuzyskiwania z tego tytułu przychodów, nie można uznać, że prowadzona jest w tym kierunku działalność dla celów zarobkowych. Zabranie pasażerów odbywa się przy okazji podróży kierowcy, a nie na zlecenie pasażera. Czynność ta nie ma komercyjnego charakteru. Zatem nie można uznać, że Wnioskodawca prowadziłby w tym zakresie działalność gospodarcza będącą przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.


Jedynie stała działalność związana z komercyjnym przewozem osób, a więc nastawiona na osiąganie zysku, musi być zarejestrowana i może oznaczać konieczność opodatkowania usług podatkiem VAT.


Reasumując należy uznać, że w przypadku, gdy Wnioskodawca w ramach swoich podróży prywatnych będzie zabierał pasażerów, którzy będą współdzielili z nim koszty podróży, które nie będą przekraczały poniesionych przez Kierowcę wydatków, a płatność będzie następowała za pośrednictwem specjalnej Platformy internetowej, nie będą te czynności opodatkowane podatkiem VAT. Takie czynności nie noszą bowiem cech stałej zarobkowej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.


Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.


W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.


Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z powyższych przepisów wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Zauważyć przy tym należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.


Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią implementację przepisów wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zatem definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy tym z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej, itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która posiada własny pięcioosobowy samochód osobowy, niewykorzystywany dla potrzeb działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, w szczególności nie świadczy usług transportowych. W związku z dużą ilością pokonywanych dziennie kilometrów swoim prywatnym samochodem, Wnioskodawca zamierza skorzystać z jednej z dostępnych na rynku aplikacji mobilnej, która umożliwia nawiązanie kontaktu pomiędzy kierowcami chcącymi podróżować do określonego punktu docelowego a pasażerami, podróżującymi w to samo lub znajdujące się na trasie kierowcy miejsce, umożliwiając im odbycie wspólnego przejazdu oraz podział związanych z nim kosztów. Platforma stanowi wsparcie Użytkowników w kontekście wspólnych przejazdów - w szczególności dojazdów do pracy (tzw. carpooling) oraz dostarcza Użytkownikowi informacje,

a w szczególności: wyszukuje i wskazuje optymalną trasę przejazdu Użytkowników, proponuje Użytkowników dopasowanych do siebie pod względem dodanej trasy, umożliwia rezerwację miejsca w aucie Użytkownika, automatycznie wylicza koszt przejazdu i wysokość dopłaty od pasażerów oraz automatycznie rozlicza wspólny przejazd. Zgodnie z regulaminem Platformy, właściciel takiej aplikacji nie jest stroną jakichkolwiek umów, porozumień lub relacji umownych jakiejkolwiek treści pomiędzy Użytkownikami Platformy. Zgodnie z Regulaminem Platformy kierowcy oferujący wspólny przejazd otrzymują tzw. Dopłatę, która oznacza sumę pieniędzy wymaganą od Pasażera i pobraną automatycznie z konta Pasażera za wspólny przejazd, w odniesieniu do określonej Trasy. Wnioskodawca nie zamierza uzyskiwać jakichkolwiek innych kwot, poza tymi wyliczonymi przez Platformę. Otrzymane kwoty nie będą przewyższały poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z podróżą, tj. kosztów paliwa, ubezpieczenia, amortyzacji, zużycia części eksploatacyjnych, opłat drogowych, itd. Ponadto brak możliwości realizacji zarobkowego celu przez kierowców jest ściśle określony w Regulaminie, a instrumenty, które będą stosowane - ograniczenie wysokości ceny, odpowiednie ostrzeżenia przy dodawaniu przejazdów, stała moderacja - dodatkowo zmniejszą prawdopodobieństwo złamania tych zasad przez kierowców udostępniających miejsca. Wnioskodawca jako Kierowca otrzyma wyliczone przez Platformę Dopłaty od wszystkich Pasażerów automatycznie po zakończeniu trasy na wewnętrzne konto w aplikacji. Podróże odbywane przez Wnioskodawcę będą miały charakter wyłącznie prywatny, w trakcie, którego Wnioskodawca jako Kierowca będzie zaspokajał własne potrzeby związane np. z dojazdem do pracy, podróżą na urlop, itp. Wnioskodawca nie prowadzi w tym zakresie działalności gospodarczej. Nie będzie również proponował wspólnych przejazdów podczas podróży służbowych. Głównym celem Wnioskodawcy jako kierowcy jest dojechanie do miejsca docelowego związanego z jego życiem prywatnym, a nie zabranie pasażerów. Głównym założeniem wspólnych przejazdów jest dzielenie się przez kierowców kosztami swoich przejazdów z pasażerami oraz to, że kierowcy oferują miejsca pasażerom przy okazji podróży, którą planują odbyć.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług wspólnych przejazdów jako zabieranie przy okazji z Wnioskodawcą osób podróżujących w tym samym kierunku w zamian za zwrot części kosztów paliwa.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy również podkreślić, że świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest „odpłatnie” w rozumieniu ustawy o VAT, jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy. Wynagrodzenie nie musi być przy tym wypłacane w formie pieniężnej, ale może je stanowić każde świadczenie o skonkretyzowanej wartości ekwiwalentne wobec wartości świadczeń wykonawcy.

W omawianej sprawie mamy do czynienia z czynnością polegającą na udostepnieniu miejsca w samochodzie osobowym należącym do Wnioskodawcy. Osoba korzystająca ze wspólnego przejazdu jest zobowiązana w zamian za udostepnienie miejsca w samochodzie do dokonania tzw. Dopłaty, oznaczającej sumę pieniędzy wymaganej od Pasażera za wspólny przejazd w odniesieniu do określonej trasy, wyliczonej przez Platformę na której Wnioskodawca jest zarejestrowany.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca zamierza dokonać rejestracji w aplikacji mobilnej, która umożliwia nawiązanie kontaktów pomiędzy Wnioskodawcą jako kierowcą a osobami chcącymi wspólnie z nim podróżować. Takie działanie wskazuje na zorganizowane działanie zmierzające w efekcie do osiągnięcia stałych korzyści finansowych polegających na obniżeniu własnych kosztów podróży. Platforma, z której usług Wnioskodawca zamierza korzystać będzie występować w roli pośrednika kojarzącego Wnioskodawcę z potencjalnymi osobami zainteresowanymi skorzystaniem ze wspólnego przejazdu w zamian za ściśle określone wynagrodzenie. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy przed skorzystaniem przez pasażera ze wspólnego przejazdu – usługi Wnioskodawcy – Platforma informuje potencjalne osoby zainteresowane skorzystaniem ze świadczenia Wnioskodawcy o wysokości należności za usługę przejazdu. Zatem należy wskazać, że w opisanej sytuacji przed wykonaniem świadczenia znany jest nabywcy koszt usługi. Pasażer godzi się na zapłatę Dopłaty na rzecz Wnioskodawcy, zna wartość należności, która jest wynagrodzeniem za ściśle określoną usługę, jaką Wnioskodawca zobowiązuje się wykonać. Ponadto częstotliwość świadczeń jakie Wnioskodawca zamierza wykonywać – duża ilość kilometrów pokonywana dziennie – świadczy o zorganizowanym charakterze działalności Wnioskodawcy. Zatem jego stopień aktywności (zaangażowania) w odniesieniu do udostępnianego samochodu w zakresie form działania i środków czyni tę działalność podobną do działalności osób zawodowo świadczących usługi przewozu. Dlatego też uznać należy, że działalność wykonywana przez Wnioskodawcę będzie spełniała definicję działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy podkreślić, że dla uznania danej czynności za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT bez znaczenia będzie okoliczność, że np. usługi będą wykonywane bez wymaganych prawem licencji. Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

W konsekwencji stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie wspólne przejazdy osób podróżujących z Wnioskodawcą w zamian za zwrot części kosztów paliwa będzie stanowiło działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym otrzymane należności w postaci Dopłaty za przejazdy samochodem osobowym należącym do Wnioskodawcy będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.


W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.


Wskazać przy tym należy, że ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zwolnienie z VAT ze względu na wysokość obrotów. Na podstawie art. 113 ust. 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Omawianym zwolnieniem z VAT objęta jest również sprzedaż dokonywana przez podatnika rozpoczynającego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu VAT w trakcie roku podatkowego, w sytuacji gdy przewiduje on, iż wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności w roku podatkowym, kwoty 200.000 zł (art. 113 ust. 9 ustawy o VAT). Jeżeli faktyczna sprzedaż przekroczy w trakcie roku podatkowego powyższy limit, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj