Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4016.4.2019.1.MBD
z 9 października 2019 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie ustalenia, czy aktywa Oddziału (w tym należności kredytowe i inny majątek ruchomy Oddziału) podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem bankowym w Polsce – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 9 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie ustalenia, czy aktywa Oddziału (w tym należności kredytowe i inny majątek ruchomy Oddziału) podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem bankowym w Polsce.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jest polską spółką akcyjną, bankiem, prowadzącym działalność bankową w rozumieniu ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 2187 z późn. zm., dalej: „prawo bankowe”), w ramach której oferuje dla szerokiego kręgu odbiorców różnego rodzaju usługi finansowe. Bank posiada siedzibę w Polsce oraz jest polskim rezydentem podatkowym (podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu).
Wnioskodawca posiada w Rumunii stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w postaci oddziału o nazwie: X (dalej: „Oddział”). Oddział stanowi zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 UPO. Pod względem prawnym Oddział nie jest podmiotem odrębnym od Banku oraz sam Oddział nie posiada osobowości prawnej.
Wnioskodawca jest bankiem krajowym (w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 prawa bankowego) oraz od 1 lutego 2016 r. podatnikiem podatku od aktywów niektórych instytucji finansowych w rozumieniu ustawy o podatku bankowym (dalej: „podatek bankowy”). Podstawą opodatkowania podatkiem bankowym jest nadwyżka sumy wartości aktywów Banku, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej (obniżona zgodnie z art. 5 ust. 4-9 prawa bankowego), ponad kwotę 4 mld zł. W tej podstawie opodatkowania Wnioskodawca uwzględnia aktywa (np. należności kredytowe) Oddziału.
Od 1 stycznia 2019 r. w Rumunii, m.in. oddziały banków zagranicznych są podatnikami rumuńskiego odpowiednika podatku bankowego.
Opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe obejmuje transakcje i zdarzenia, które mają skutki transgraniczne w Rumunii, w odniesieniu do Oddziału (dane identyfikujące Oddział: (…))
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy aktywa Oddziału (w tym należności kredytowe i inny majątek ruchomy Oddziału) podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem bankowym w Polsce?
Zdaniem Wnioskodawcy, aktywa Oddziału (w tym należności kredytowe i inny majątek ruchomy Oddziału) podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem bankowym w Polsce.
Stosownie do treści art. 4 pkt 1 ustawy o podatku bankowym, podatnikami podatku bankowego są m.in. banki krajowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 prawa bankowego.
Podstawę opodatkowania (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku bankowym) stanowi w takim przypadku nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika (banku), wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 4 mld zł.
Z kolei, stosownie do art. 2 ust. 2 UPO, zakres przedmiotowy UPO, stanowią podatki od dochodu i majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa, jego jednostek administracyjno-terytorialnych lub władz lokalnych, zaś zgodnie z art. 2 ust. 2 UPO, za podatki od dochodu i majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku.
Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD Klausa Vogela (Klaus Vogel on „Double Taxation Convention” Klaus Vogel (red.), wydanie IV, str. 160, dalej: „Komentarz”): Podatki od kapitału to podatki nakładane na cały kapitał (np. podatki majątkowe). Termin „części kapitału” wyraźnie wskazuje, że Konwencją objęte są również podatki mające zastosowanie wyłącznie do określonych rodzajów kapitału (np. podatki od nieruchomości). Niniejszym, podatek bankowy, jako podatek od majątku, powinien być objęty postanowieniami UPO.
W art. 2 ust. 3 UPO, znajduje się katalog podatków objętych UPO. Na gruncie UPO, do aktualnie istniejących podatków, których UPO dotyczy należą, w szczególności:
- w Polsce: podatek dochodowy od osób prawnych oraz podatek dochodowy od osób fizycznych,
- w Rumunii: podatek od dochodu osiąganego przez osoby fizyczne, podatek od zysków osób prawnych, podatek od płac i innych podobnych wynagrodzeń, podatek dochodowy z działalności rolniczej, podatek od dywidend.
Zastosowana przez UPO konstrukcja „w szczególności” wskazuje na otwarty katalog podatków. Powyższe koresponduje ze stanowiskiem zaprezentowanym w Komentarzu (str. 164): Lista nie jest wyczerpująca, jak pokazuje sformułowanie „w szczególności”. W przypadku Umawiających się Państw, które chcą uzgodnić wyczerpującą listę podatków, Komentarz do Konwencji Modelowej OECD w sprawie art. 2 ust. 3 wyraźnie proponuje przepis alternatywny, w którym pominięto słowa „w szczególności”.
W ocenie Wnioskodawcy zastosowane w UPO, sformułowanie „do aktualnie istniejących podatków” nie powinno być rozumiane jako wykluczające przyszłe podatki. Podobne stanowisko prezentowane jest w Komentarzu: (Komentarz, str. 164): Ponadto słowo „istniejące” w art. 2 ust. 3 OECD i UN MC nie oznacza, że przyszłe podatki nie mogą być wymienione w art. 2 ust. 3 OECD.
Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, regulacjom UPO, powinny podlegać zaimplementowane w Polsce, jak i w Rumunii, analogiczne do siebie podatki od aktywów/majątku, takie jak podatek bankowy. Przedmiotem opodatkowania tym podatkiem są, zarówno w Polsce, jak i w Rumunii, aktywa banków, czyli majątek.
Stosownie do reguł unikania podwójnego opodatkowania zawartych w art. 24 ust. 2 UPO, majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa (tu: przedsiębiorstwo Polski - Bank) posiada w drugim Umawiającym się Państwie (tu: Oddział w Rumunii), może być opodatkowany w tym drugim Państwie (tj. w Rumunii). Zaś zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. a UPO, jeśli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód (tutaj Bank, który ma siedzibę w Polsce), który zgodnie z postanowieniem niniejszej umowy może być opodatkowany w Rumunii, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień pod literą b, taki dochód lub majątek od opodatkowania (art. 25 ust. 1 lit. b UPO, dotyczy dywidend, odsetek, należności licencyjnych i prowizji, w związku z czym nie ma zastosowania w niniejszej sprawie).
Przez majątek ruchomy należy rozumieć dla celów UPO, wszelki majątek, który nie spełnia definicji majątku nieruchomego, zawartej w art. 6 ust. 2 UPO.
Zgodnie z art. 6 ust. 2 UPO, majątek nieruchomy posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstwa rolnego lub leśnego, prawa, do których stosuje się przepisy prawa powszechnego dotyczące własności gruntów, budynki, użytkowanie majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki, barki oraz statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.
Stosownie do stanowiska zaprezentowanego w Komentarzu (str. 162), (...) majątek ruchomy stanowi uzupełnienie terminu „majątek nieruchomy” i obejmuje zarówno majątek materialny, jak i niematerialny, taki jak wartość firmy, licencje itp.
Tak więc, należności kredytowe stanowią dla celów UPO, majątek ruchomy.
Zatem, zgodnie z art. 24 ust. 2 UPO, aktywa Oddziału (w tym należności kredytowe) stanowić będą część majątku zakładu polskiego podatnika (Banku) położonego w drugim państwie (w Rumunii), w związku z czym Rumunia będzie uprawniona do opodatkowania takiego majątku Oddziału (zarówno ruchomego, jak i nieruchomego). W konsekwencji, Polska, stosownie do art. 25 ust. 1 lit. a UPO, powinna zwolnić z opodatkowania te aktywa (w tym należności kredytowe i inny majątek ruchomy) Wnioskodawcy. Zwolnienie z opodatkowania ma zastosowanie zarówno do roku 2019 (tj. od kiedy Rumunia wprowadziła odpowiednik polskiego podatku bankowego), jak w odniesieniu do lat wcześniejszych (od 1 lutego 2016 r.). Przepisy UPO, nie wymagają, aby dany majątek zakładu był faktycznie opodatkowany w państwie położenia zakładu, aby państwo siedziby było zobowiązane do zwolnienia takiego majątku z opodatkowania.
Podsumowując, aktywa Oddziału (w tym należności kredytowe i inny majątek ruchomy Oddziału) powinny podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem bankowym w Polsce.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1410, dalej: „ustawa o ponif”), podatnikami podatku są banki krajowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2016 r. poz. 1988, z późn. zm.).
Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo Bankowe, użyte w ustawie określenie bank krajowy oznacza bank mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl art. 4 ust. 1 pkt 19 ustawy Prawo Bankowe, użyte w ustawie określenie oddział banku krajowego za granicą oznacza jednostkę organizacyjną banku krajowego wykonującą w jego imieniu i na jego rzecz wszystkie lub niektóre czynności wynikające z zezwolenia udzielonego bankowi krajowemu, przy czym wszystkie jednostki organizacyjne danego banku krajowego odpowiadające powyższym cechom, utworzone na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, uważa się za jeden oddział.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 21 ustawy Prawo Bankowe, działalność transgraniczna oznacza wykonywanie przez instytucję kredytową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przez bank krajowy na terytorium państwa goszczącego wszystkich lub niektórych czynności w zakresie wynikającym z udzielonego zezwolenia, bez uczestnictwa oddziału tej instytucji lub banku.
Podstawę działalności Banku na terytorium krajów członkowskich Unii Europejskiej stanowi art. 48a ustawy Prawo Bankowe, zgodnie z którym bank krajowy może prowadzić działalność na terytorium państwa goszczącego poprzez oddział lub w ramach działalności transgranicznej. Zasady podejmowania i prowadzenia działalności w formie Oddziału zagranicznego oraz działalności transgranicznej reguluje rozdział 2a ustawy Prawo Bankowe.
Zgodnie z art. 1 ustawy o ponif, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem aktywów niektórych instytucji finansowych, zwanym dalej „podatkiem”.
Stosownie do art. 3 ustawy o ponif, przedmiotem opodatkowania podatkiem są aktywa podmiotów będących podatnikami podatku.
W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o ponif, w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 1-4, podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 61, 245, 791 i 1089) lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 4 mld zł.
Jak zostało wskazane w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 3 marca 2016 r., nr PK1.8201.1.2016, zgodnie z art. 18 ustawy o rachunkowości, jednostki prowadzące księgi rachunkowe sporządzają na koniec każdego okresu sprawozdawczego, nie rzadziej niż na koniec miesiąca, zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej zawierające:
- symbole lub nazwy kont;
- salda kont na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obroty za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz salda na koniec okresu sprawozdawczego;
- sumę sald na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obrotów za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz sald na koniec okresu sprawozdawczego.
W związku z powyższym, przedmiotowe zestawienie będzie zawierało obroty i salda poszczególnych kont składników aktywów oraz kont je korygujących powstałych z pionowego podziału tych kont aktywów (np. środki trwałe i umorzenie środków trwałych, należności i odpisy aktualizujące wartość należności/rezerwy).
A zatem, przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych powinny być uwzględnione wartości aktywów ustalone na podstawie sald wszystkich ww. kont.
Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, oparte na modelu OECD, zwalniają z opodatkowania w kraju siedziby podatnika niektóre dochody na rzecz ich opodatkowania za granicą, w kraju źródła. Umowy jednocześnie wskazują zastosowanie odpowiedniej metody unikania podwójnego opodatkowania wobec uzyskanych dochodów.
Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca posiada w Rumunii stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w postaci Oddziału. Oddział stanowi zakład w rozumieniu umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie 23 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. nr 109, poz. 530, dalej zwanej: „UPO”). Pod względem prawnym Oddział nie jest podmiotem odrębnym od Banku oraz sam Oddział nie posiada osobowości prawnej.
Oznacza to, że należności, jak i zobowiązania podejmowane przez bank krajowy poprzez oddział zagraniczny są należnościami oraz zobowiązaniami polskiego banku.
Od 1 stycznia 2019 r. w Rumunii, m.in. oddziały banków zagranicznych są podatnikami rumuńskiego odpowiednika podatku bankowego.
Opisany stan faktyczny/zdarzenie przyszłe obejmuje transakcje i zdarzenia, które mają skutki transgraniczne w Rumunii, w odniesieniu do Oddziału.
W myśl art. 2 ust. 1 UPO, niniejsza umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu i od majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa, jego jednostek administracyjno-terytorialnych lub władz lokalnych.
Zgodnie z art. 2 ust. 2 UPO, za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku, włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego, jak również podatki od przyrostu majątku.
Jak wskazuje art. 2 ust. 3 UPO, do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w szczególności:
- w Polsce:
- podatek dochodowy od osób prawnych,
- podatek dochodowy od osób fizycznych,
- w Rumunii:
- podatek od dochodu osiąganego przez osoby fizyczne,
- podatek od zysków osób prawnych,
- podatek od płac i innych podobnych wynagrodzeń,
- podatek dochodowy z działalności rolniczej,
- podatek od dywidend,
W myśl art. 3 ust. 4 UPO, niniejsza umowa ma także zastosowanie do wszystkich podatków takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej umowy będą wprowadzone obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe władze Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie w końcu każdego roku o zasadniczych zmianach, jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.
Na podstawie art. 5 ust. 1 UPO, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.
Zgodnie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym przedstawionym we wniosku, bank krajowy posiada w Rumunii stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w postaci oddziału. Pod względem prawnym oddział banku nie jest podmiotem odrębnym od banku głównego oraz sam oddział nie posiada osobowości prawnej. Oznacza to, że należności, jak i zobowiązania podejmowane przez bank krajowy poprzez oddział zagraniczny są należnościami
oraz zobowiązaniami polskiego banku. Z dniem 1 stycznia 2019 r. w Rumunii m.in. oddziały banków zagranicznych są podatnikami rumuńskiego odpowiednika polskiego podatku od niektórych instytucji finansowych.
Istota problemu dotyczy możliwości zastosowania przez podmiot, który jest bankiem krajowym, posiadającym w Rumunii stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, w szczególności postanowień w zakresie unikania podwójnego opodatkowania, w odniesieniu do podatku od niektórych instytucji finansowych (podatku bankowego).
Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy wskazać należy, że podatek bankowy (w Polsce jest to podatek od niektórych instytucji finansowych) nie należy do podatków, których dotyczą umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania dochodów lub majątku, co wynika wprost z art. 2 ust. 2 ww. UPO zawartej przez Polskę z Rumunią.
Zgodnie z tym przepisem, za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku, włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego, jak również podatki od przyrostu majątku. W każdym przypadku, bazą dla obliczenia i poboru podatku, do którego stosuje się UPO musi być dochód lub majątek. Jest to zarazem warunek konieczny i wystarczający dla uznania, że konkretny podatek jest podatkiem od dochodu lub podatkiem od majątku. Takie rozumienie podatku od dochodu zostało również wyrażone przez OECD w wydanej w 2004 r. Klasyfikacji podatków. Według tej Klasyfikacji podatki dochodowe to podatki w przeważającej mierze kalkulowane w oparciu o dochód lub zysk netto. Wykaz podatków objętych umowami w prawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku dochodowego oraz podatku od majątku spełnia rolę akcesoryjną względem definicji ogólnej podatku od dochodu. W warstwie normatywnej art. 2 ust. 3 UPO, wymienia jedynie podatki obowiązujące w obydwu umawiających się państwach w momencie zawierania umowy podatkowej, które zostały zgodnie uznane za mieszczące się w umownej definicji podatku dochodowego lub podatku od majątku. W przypadku zastąpienia podatku wymienionego w art. 2 ust. 3 UPO, innym podatkiem o podobnym charakterze lub wprowadzenia w życie zupełnie nowego podatku dochodowego lub majątkowego – UPO będzie miała automatycznie zastosowanie do nowych podatków na mocy art. 2 ust. 4 UPO. Taka sytuacja nie zachodzi jednak w odniesieniu do podatku bankowego.
Ponadto, należy zauważyć, że podstawą wymiaru podatku bankowego, nie jest dochód osiągany przez bank, ale nadwyżka sumy wartości określonych aktywów ustalana w pewien sposób. Sposób ustalania podstawy opodatkowania w podatku bankowym, czyni go podatkiem swoistym, o charakterze sui generis. W sytuacji istnienia woli zainteresowanych państw w zakresie wyeliminowania podwójnego opodatkowania w podatku bankowym, zawierane są stosowne umowy dotyczące podatku bankowego, i to pomimo faktu obowiązywania między danymi państwami także umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków dochodowych czy podatków od majątku (np. umowa dotycząca podatku bankowego, zawarta w 2013 r., między Holandią i Wielką Brytanią - K. Bronżewska, F. Majdowski, Podatek od niektórych instytucji finansowych – polska specyfika czy europejski trend?, Monitor Podatkowy, 2016/2, s. 18).
Z uwagi na brak umowy w zakresie unikania podwójnego opodatkowania w podatku bankowym, między Polską i Rumunią aktywa oddziału banku polskiego w Rumunii będą podlegały opodatkowaniu podatkiem bankowym w Polsce.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy aktywa Oddziału (w tym należności kredytowe i inny majątek ruchomy Oddziału) podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem bankowym w Polsce, należy uznać za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.