Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPB4/4511-331/16-6/DW
z 10 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Bd 779/16 oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1035/17 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych stanowiących równowartość należnego podatku od towarów i usług w związku z wniesieniem wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych stanowiących równowartość należnego podatku od towarów i usług w związku z wniesieniem wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 30 czerwca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawczyni interpretację indywidualną znak ITPB4/4511-331/16/KW, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych stanowiących równowartość należnego podatku od towarów i usług w związku z wniesieniem wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawczyni reprezentowana przez doradcę podatkowego wniosła na tę interpretację pismem z dnia 27 lipca 2016 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 8 września 2016 r., znak: ITPB4/4511-1-105/16-1/KW stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 13 października 2016 r. do Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biura Krajowej Informacji Podatkowej wpłynęła skarga Wnioskodawczyni na powyższą interpretację indywidualną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 20 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Bd 779/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 30 czerwca 2016 r., nr ITPB4/4511-331/16/KW.

Od ww. wyroku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 4 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1035/17 oddalił skargę kasacyjną organu.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych stanowiących równowartość należnego podatku od towarów i usług w związku z wniesieniem wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, mającą miejsce zamieszkania oraz ośrodek interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Dochody Wnioskodawczyni z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT, tj. tzw. podatkiem liniowym wynoszącym 19%. Ze względu na skalę prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej prowadzone są księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Wnioskodawczyni w lutym 2016 r. wniosła wkład niepieniężny w postaci udziałów w nieruchomości mającej być zabudowaną budynkiem hotelu (dalej: „Aport”) do kapitałowej (sp. z o.o.) spółki celowej, której siedziba oraz zarząd znajdują się w Polsce i która podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów (dalej: „Spółka”), w której to Wnioskodawczyni jest udziałowcem. Aport nie stanowił przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W zamian za wniesiony Aport Wnioskodawczyni objęła udziały w Spółce po cenie wyższej od ich wartości nominalnej, natomiast powstałą nadwyżkę (tzw. agio) Spółka przekazała w całości na swój kapitał zapasowy. Suma wartości nominalnej wydanych udziałów oraz kwoty agio odpowiadała wartości rynkowej przedmiotu Aportu (pomniejszonej o kwotę podatku od towarów i usług - dalej: „VAT”). Aport był opodatkowany podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów (nie był zwolniony z VAT). Aport został udokumentowany przez Wnioskodawczynię fakturą VAT, której wartość netto jest równa sumie wartości nominalnej wydanych udziałów, a podatek VAT należny został zapłacony przez Spółkę otrzymującą Aport gotówką Wnioskodawczyni. Kwota należna Wnioskodawczyni od Spółki pokrywała jej zobowiązanie do zapłaty VAT należnego od Aportu. Tytułem prawnym do zapłaty VAT Wnioskodawczyni nie była umowa cywilnoprawna, lecz sam fakt dokonania opodatkowanej dostawy i wystawienia faktury w rozumieniu przepisów o VAT.

Przedmiotem zapytań Wnioskodawczyni jest wyłącznie kwestia przychodu podatkowego na gruncie PIT, a nie kwestie VAT. Stwierdzenie Wnioskodawczyni, iż „Aport był opodatkowany podatkiem VAT jako odpłatna dostawa, towarów (nie był zwolniony z VAT)” należy traktować jako element stanu faktycznego niebędącego przedmiotem oceny organu podatkowego rozpatrującego niniejszy wniosek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartość zapłaconego Wnioskodawczyni przez Spółkę podatku należnego VAT wykazanego na fakturze VAT dokumentującej transakcję wniesienia Aportu do Spółki, będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni przychód podatkowy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeżeli odpowiedź organu podatkowego na powyższe pytanie nr 1 będzie pozytywna, tj. uznająca wartość zapłaconego Wnioskodawczyni przez Spółkę podatku należnego VAT wykazanego na fakturze VAT dokumentującej transakcję wniesienia Aportu do Spółki za przychód podatkowy Wnioskodawczyni na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawczyni zawraca się z zapytaniem o podanie przez organ podatkowy wyraźnej podstawy prawnej swojego twierdzenia (stanowiska).

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle opisanego stanu faktycznego oraz brzmienia przepisu art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość podatku należnego VAT zapłaconego przez Spółkę i wynikającego z faktury VAT, dokumentującej transakcję wniesienia Aportu do Spółki, nie będzie stanowiła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie istnieje żadna wyraźna podstawa prawna kreująca dla Wnioskodawcy przychód w omawianym zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni, objętych w zamian za wkład niepieniężny.

Norma prawna wynikająca z powyższego przepisu oznacza, że w przypadku wniesienia wkładów niepieniężnych do spółek kapitałowych przychodem jest tylko i wyłącznie nominalna wartość udziałów. Przepis ten w żaden sposób nie wskazuje, iż podatek od towarów i usług mógłby być przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, również w świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest podstaw, aby w przypadku transakcji wniesienia aportu, odmiennie niż w przypadku np. „zwykłej” sprzedaży towaru, traktować podatek VAT należny jako przychód. Kwota odpowiadająca w swojej wysokości kwocie należnego podatku VAT przekazanego od Spółki otrzymującej Aport nie będzie bowiem stanowiła definitywnego przysporzenia majątkowego. Podatki dochodowe (zarówno od osób fizycznych jak i prawnych) są podatkami bezpośrednimi, które obciążają podatników uzyskujących przychody w postaci przysporzenia majątkowego powodującego przyrost ich aktywów lub zmniejszenie ich zobowiązań. Zasadniczo, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym znaczeniu, że ostatecznie faktycznie powiększa aktywa podatnika. Powyższa reguła jest bezsporna w orzecznictwie sądów administracyjnych i praktyce organów podatkowych. Tytułem przykładu można wskazać wyrok NSA z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. akt III SA 3382/02. Kwota należnego VAT od przedstawionego w opisie stanu faktycznego Aportu, zapłacona Wnioskodawcy przez Spółkę nie będzie mieć charakteru definitywnego przysporzenia. Wnioskodawca zobowiązany był bowiem odprowadzić tę kwotę na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Tym samym, kwota należnego podatku VAT nie zwiększyła / zwiększy trwale majątku Wnioskodawcy i w rezultacie nie może stanowić dla niego przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Jak już wyżej wykazano brak jest podstawy prawnej kreującej, dla Wnioskodawczyni przychód w omawianym zakresie, w szczególności nie może jej stanowić przepis art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli należny podatek od towarów i usług taki przychód miałby stanowić, to powinien zostać wymieniony np. obok przypadków wskazanych w art. 14 ust. 2 pkt 7d lub 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznających również za przychód niektóre przypadki związane z podatkiem VAT.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji podatku od towarów i usług, niemniej jednak na gruncie art. 5 ustawy o VAT, wniesienie aportu jest uznawane za odpłatną dostawę towarów (tak jak to ma miejsce w omawianym przypadku) albo odpłatne świadczenie usług, od której naliczany jest przez dostawcę należny podatek VAT. Tak więc wniesienie aportu opodatkowane jest VAT należnym na analogicznych zasadach jak dostawa towarów (albo świadczenie usług). W przypadkach tych nabywca płaci na rzecz dostawcy cenę obejmującą również podatek należny od towarów i usług, który jest przekazywany przez dostawcę na rachunek właściwego urzędu skarbowego. W związku z powyższym podatek ten nie stanowi przychodu podatkowego. Przyjęcie odmiennego stanowiska sprowadzałoby się do uznania należnego podatku VAT za przychód podlegający opodatkowaniu w każdym przypadku odpłatnej dostawy towarów i usług (w tym aportu), co w konsekwencji naruszałoby również zasadę neutralności podatku VAT wyrażoną w Dyrektywie UE 2006/112. Należy bowiem zauważyć, że zasada neutralności podatku VAT oznacza m.in., iż otrzymanie bądź zapłacenie podatku VAT powinno być neutralne z punktu widzenia podatków dochodowych, tj. nie stanowić ani przychodu ani kosztu uzyskania przychodów.

Wnioskodawczyni zwraca także uwagę na fakt, iż orzecznictwo sądowe zajmuje w tej kwestii w przeważającej mierze stanowisko zbieżne z Wnioskodawczynią. Tytułem przykładu należy przytoczyć jedno z ostatnich orzeczeń NSA z dnia 25 lutego 2016 r., sygn. II FSK 3141/13 oddalające skargę kasacyjną Ministra Finansów na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. III SA/Wa 3200/12, w którym (tj. w orzeczeniu WSA) stwierdzono, że: „Nieprawidłowo, zdaniem Sądu, ocenił Minister Finansów, iż „ środki pieniężne przekazane przez spółkę osobową na rzecz wnoszącego aport (Skarżący) nie będą miały charakteru podatku” - zgodnie bowiem z opisanym zdarzeniem przyszłym oraz zadanymi pytaniami aport będzie dokonywany do spółki kapitałowej a podatek VAT naliczony od tej transakcji będzie podlegał wpłacie na rachunek właściwego urzędu skarbowego. 7. Powoływanie się przez organ na wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2010 r., III SA/Wa 1277/10, jako potwierdzenie prawidłowości oceny swojego stanowiska jest nieuprawnione. Z uzasadnienia wyroku i z przedstawionego w nim treści wniosku o interpretację oraz stanu faktycznego wynika, iż w sprawie III SA/Wa 1277/10 zwrócona Skarżącej przez spółkę osobową kwota Dodatkowej Płatności nie jest w istocie podatkiem VAT, a jest skutkiem umowy cywilnoprawnej zawartej między tymi podmiotami. Należność ta nie jest zatem zarówno nieodpłatnym, przymusowym oraz bezzwrotnym świadczeniem pieniężnym na rzecz Skarbu Państwa jak i nie została nałożona w drodze ustawy. Tymczasem w rozstrzyganej sprawie i w opisie zdarzenia przyszłego wynika wyraźnie, że chodzi o kwotę podatku VAT, w związku z czym wskazany przez organ wyrok wydany został w odmiennym stanie prawnym sprawy”.

W ocenie Wnioskodawczyni, organ wydający interpretację w związku z niniejszym wnioskiem powinien kierować się przy jej wydawaniu także brzmieniem przepisu art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), zgodnie z którym niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika.

W tym miejscu należy wspomnieć, że same organy podatkowe zajmowały w zbliżonych (niemal identycznych) stanach faktycznych na przestrzeni lat odmienne stanowiska, i tak tytułem przykładu należy zacytować:

1. stanowisko korzystne dla podatnika: interpretacja z dnia 24 września 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/1/415-631/13/KB, w której stwierdzono, iż: „(...) w przypadku rozliczenia Aportu w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, otrzymanie przez Niego kwoty VAT należnego w formie pieniężnej od podmiotu, na rzecz którego dokonano dostawy opodatkowanej lub wykonano usługę opodatkowaną VAT, nie będzie skutkowało powstaniem u Niego przychodu do opodatkowania”;
2. stanowisko niekorzystne dla podatnika: interpretacja z dnia 17 lutego 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB1/4511-742/15-2/MD, w której stwierdzono, iż: „(...) otrzymane przez Wnioskodawcę od Spółki komandytowej środki pieniężne w kwocie odpowiadającej podatkowi od towarów i usług należnemu z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego do tej spółki będą przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, niepodlegającym zwolnieniu z opodatkowania”.

„Przyjmuje się, że zasada in dubio pro tributario znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy dany przepis prawa podatkowego budzi niedające usunąć się wątpliwości. Muszą to być wątpliwości tego rodzaju, że albo nie da się ich rozwiązać racjonalnie za pomocą dostępnych reguł wykładni, albo przy zastosowaniu tych reguł możliwe jest wyciągnięcie różnych, sprzecznych ze sobą wniosków. W takiej sytuacji pojawiające się wątpliwości należy rozstrzygać na korzyść podatnika, to znaczy zastosować rozstrzygnięcie obiektywnie stawiające go w korzystnej dla niego sytuacji prawnej, gwarantującej ochronę jego praw. Zakres zasady in dubio pro tributario ma zatem obejmować przypadki, w których brzmienie przepisu dopuszcza różne i równoznaczne jego wykładnie” (tak Marta Durczyńska, MOPOD 2015, Nr 12, str. 109).

Powyżej wykazano, że organy podatkowe zajmowały odmienne stanowisko (dopuszczały różne i równoznaczne wykładnie brzmienia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) zatem nie potrafiły na drodze wykładni usunąć wątpliwości co do stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w omawianym zakresie. Oznacza to, iż w sprawie niniejszego wniosku organ podatkowy ma obowiązek zastosować przepis art. 2a Ordynacji podatkowej i orzec w interpretacji na korzyść podatnika, tj. Wnioskodawczyni i w konsekwencji uznać, iż wartość zapłaconego Wnioskodawczyni przez Spółkę podatku należnego VAT wykazanego na fakturze VAT dokumentującej transakcję wniesienia Aportu do Spółki, nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni przychodu podatkowego na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższe potwierdza także interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2015 r., sygn. PK4.8022.44.2015 dotycząca stosowania przepisu art. 2a Ordynacji podatkowej, w której stwierdzono, że: „Jeśli organ podatkowy natrafi na wątpliwości co do znaczenia przepisu w konkretnej sytuacji faktycznej, a wątpliwości tych nie będzie można usunąć w trakcie prawidłowo prowadzonej wykładni przepisów prawa podatkowego, to wówczas stosując art. 2a Ordynacji podatkowej, powinien przyjąć znaczenie przepisów korzystniejsze dla podatnika. (...) Jeśli organ podatkowy dojdzie do wniosku, że w sprawie ma zastosowanie art. 2a Ordynacji podatkowej ale można zastosować więcej niż jedną, równorzędną i korzystną dla podatnika interpretację przepisu, powinien wybrać tą korzystniejszą dla podatnika”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 11 ust. ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Jednocześnie, w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zawarta została legalna definicja pozarolniczej działalności gospodarczej. W myśl tego przepisu, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie natomiast z treścią art. 17 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni, objętych w zamian za wkład niepieniężny.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy również brak jest podstaw, aby w przypadku transakcji wniesienia aportu, odmiennie niż w przypadku np. „zwykłej” sprzedaży towaru, traktować podatek VAT należny jako przychód. Kwota odpowiadająca w swojej wysokości kwocie należnego podatku VAT przekazanego od spółki otrzymującej aport nie będzie bowiem stanowiła definitywnego przysporzenia majątkowego. Zasadniczo, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym znaczeniu, że ostatecznie faktycznie powiększa aktywa podatnika. Kwota należnego VAT od przedstawionego w opisie stanu faktycznego Aportu, zapłacona Wnioskodawczyni przez Spółkę nie będzie mieć charakteru definitywnego przysporzenia. Wnioskodawczyni zobowiązana była bowiem odprowadzić tę kwotę na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Tym samym, kwota należnego podatku VAT nie zwiększyła / zwiększy trwale majątku Wnioskodawczyni i w rezultacie nie może stanowić dla niej przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Co do zasady do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w tym przychodów z kapitałów pieniężnych, nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Podatek ten, jako element ceny należnej, obciąża bezpośrednio nabywcę towaru lub usługi i (co do zasady) pozostaje neutralny dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Stanowi o tym art. 155 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w myśl którego, w przypadkach nieuregulowanych w odrębnych przepisach, do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług oraz zwróconej różnicy podatku od towarów i usług. Ponadto wskazać należy, iż zasadniczo przychodem podatkowym są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w przypadku działalności gospodarczej już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa (względnie dane zdarzenie skutkuje brakiem uszczerbku w majątku podatnika).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż otrzymane przez Wnioskodawczynię od Spółki środki pieniężne w kwocie odpowiadającej podatkowi od towarów i usług należnemu z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego do tej Spółki nie będą stanowić dla Wnioskodawczyni przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania pierwotnego rozstrzygnięcia, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1035/17.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię orzeczeń sądów administracyjnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.