Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.366.2019.4.IP
z 30 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2019 r. (data wpływu 8 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2019 r. (data wpływu 20 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek rolnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek rolnych. Wniosek uzupełniono w dniu 20 września 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania w zakresie podatku od towarów i usług, własne stanowisko w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w kontekście sformułowanego pytania oraz wskazanie, że zagadnienie w podatku od towarów i usług dotyczy jednego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni po śmierci ojca została właścicielem nieruchomości rolnej o powierzchni 14,4929 ha położonej (…), opisanej w księdze wieczystej (…) Sądu Rejonowego w wyniku spadkobrania 1/3 udz. i spłacenia rodzeństwa 2/3 udz. Postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 20 sierpnia 2004 r. i postanowienie o dziale spadku z dnia 3 grudnia 2008 r.

W 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała wydzielenia siedliska niezamieszkałego ze zniszczonym budynkiem mieszkalnym i gospodarczym o pow. 2,19 ha i dokonała sprzedaży nr działki 1.

W 2015 r. Wnioskodawczyni zbyła dwie działki (leśną i rolną) o nr 2 i 3.

W wyniku podziału powstała działka o numerze 4 o powierzchni 14,3519 ha i w 2016 r. została podzielona na X działek o powierzchni od 0,3021 ha do 1,4997 ha.

W 2019 r. w marcu Wnioskodawczyni sprzedała działkę o numerze 5 o powierzchni 1,0890 ha na polepszenie warunków zagospodarowania działki nr 1. Obecnie Zainteresowana posiada Y działek powstałych w wyniku podziału działki 4 i jedną działkę (łąkę) o numerze 6. Grunt na całej nieruchomości jest nieuprawiany i Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Dla całego obszaru brak jest planu zagospodarowania przestrzennego i Wnioskodawczyni nie występowała o warunki zabudowy.

Obecnie w Sądzie Rejonowym toczy się postępowanie dotyczące ustanowienia drogi koniecznej, ponieważ nieruchomość Wnioskodawczyni nie posiada dostępu do drogi publicznej z wyjątkiem drogi gminnej, która kończy się w lesie.

Na przedmiotowym gruncie Wnioskodawczyni nie będzie dokonywać jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania go do sprzedaży, np. uzbrojenia terenu lub innych urządzeń.

Nieruchomość stanowi majątek prywatny, osobisty Wnioskodawczyni. Sprzedaż jest poprzez kontakty osobiste i ogłoszenia pozyskane w prasie.

Środki uzyskane ze sprzedaży Zainteresowana przeznaczy na potrzeby własne.

Zdarzeniem przyszłym będzie sprzedaż działek rolnych. Może być to sprzedaż pojedyncza lub kilka jednorazowo, będzie to zależało od kupującego i od potrzeb życiowych i osobistych Wnioskodawczyni.

Pismem z dnia 6 września 2019 r., o sygn. 0114-KDIP3-3.4011.99.2019.2.AK, 0112-KDIL2-3.4012.366.2019.3.IP tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię m.in. o doprecyzowanie opisu sprawy w zakresie podatku od towarów i usług o następujące informacje:

1. czy Wnioskodawczyni była/jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?
2. w jaki sposób Wnioskodawczyni wykorzystywała teren, na który składają się działki mające być przedmiotem sprzedaży?
3. czy teren obejmujący przedmiotowe działki wykorzystywany był/jest w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług?
4. w związku z informacją zawartą w opisie sprawy o treści: „W wyniku podziału powstała działka o numerze 4 o powierzchni 14,5519 ha i w 2016 roku została podzielona na X działek o powierzchni od 0,3021 ha do 1,4997 ha” (…) należy wyjaśnić, z czyjej inicjatywy, w jakim celu oraz na podstawie jakich dokumentów dokonano przedmiotowego podziału?
5. w związku z informacją zawartą w opisie sprawy o treści: „W 2019 w marcu sprzedałam działkę o numerze 5 o powierzchni 1,0890 ha na polepszenie warunków zagospodarowania działki nr 1.” (…) należy wyjaśnić, w jakim celu Wnioskodawczyni chciała polepszyć/polepszyła warunki zagospodarowani działki nr 1? Czy chciała je polepszyć w związku z jej sprzedażą?
6. z czyjej inicjatywy toczy się w Sądzie Rejonowym postępowanie dotyczące ustanowienia drogi koniecznej?
7. czy Wnioskodawczyni udostępniała/udostępnia przedmiotowe działki innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.? Jeżeli tak, to czy były/są to umowy odpłatne i kiedy oraz na jaki czas zostały zawarte?
   
   

W piśmie z dnia 12 września 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowana wskazała, że:

1. nie jest i nie była czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT,
2. od momentu, kiedy Wnioskodawczyni stała się właścicielem terenu, na który składają się działki gruntu będące w przyszłości przedmiotem sprzedaży był i jest odłogowany,
3. teren nie był wykorzystywany i nie jest w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług,
4. ponieważ ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego dopuszczała nabycie nieruchomości rolnej tylko rolnikom, więc Wnioskodawczyni w całości nie mogła sprzedać. Wówczas Zainteresowana podjęła decyzję podziału na mniejsze działki. Był to geodezyjny podział rolny powyżej 3000 m² niewymagający decyzji podziałowej,
5. wniosek do Wnioskodawczyni o sprzedaży działki numer 5 o powierzchni 1,0890 ha skierowali współwłaściciele działki numer 1 będący rolnikami na polepszenie warunków zagospodarowania wyżej wymienionej działki bezpośrednio przylegającej do działki Wnioskodawczyni,
6. ustanowienie drogi koniecznej toczy się w Sądzie Rejonowym z inicjatywy Wnioskodawczyni, ponieważ obecnie nie posiada ona dostępu do drogi publicznej (przylegająca droga gminna kończy się w lesie),
7. nie udostępniała i nie udostępnia przedmiotowych działek na podstawie umowy: najmu, dzierżawy czy użyczenia.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w piśmie z dnia 12 września 2019 r.).

Czy sprzedając działki rolne w przyszłości, pojedynczo, kilka jednorazowo, lub jednorazowo wszystkie, Wnioskodawczyni będzie podatnikiem podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni (sformułowanym w piśmie z dnia 12 września 2019 r.), nie powinna być ona podatnikiem podatku od towarów i usług VAT, ponieważ:

• dla działek brak jest planu zagospodarowania przestrzennego,
• nie posiada warunków zabudowy i nie występowała o nie,
• nie dokonywała i nie stara się o uzbrojenie terenu,
• nie prowadzi działalności gospodarczej.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
  
  

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni po śmierci ojca została właścicielem nieruchomości rolnej o powierzchni 14,4929 ha w wyniku spadkobrania 1/3 udziału i spłacenia rodzeństwa 2/3 udziału. Postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 20 sierpnia 2004 r. i postanowienie o dziale spadku z dnia 3 grudnia 2008 r. W 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała wydzielenia siedliska niezamieszkałego ze zniszczonym budynkiem mieszkalnym i gospodarczym o pow. 2,19 ha i dokonała sprzedaży nr działki 1. W 2015 r. Wnioskodawczyni zbyła dwie działki (leśną i rolną) o nr 2 i 3. W wyniku podziału powstała działka o numerze 4 o powierzchni 14,3519 ha i w 2016 r. została podzielona na X działek o powierzchni od 0,3021 ha do 1,4997 ha. W 2019 r. w marcu Wnioskodawczyni sprzedała działkę o numerze 5 o powierzchni 1,0890 ha na polepszenie warunków zagospodarowania działki nr 1. Obecnie Zainteresowana posiada Y działek powstałych w wyniku podziału działki 4 i jedną działkę (łąkę) o numerze 6. Grunt na całej nieruchomości jest nieuprawiany i Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Dla całego obszaru brak jest planu zagospodarowania przestrzennego i Wnioskodawczyni nie występowała o warunki zabudowy. Obecnie w Sądzie Rejonowym toczy się postępowanie dotyczące ustanowienia drogi koniecznej, ponieważ nieruchomość Wnioskodawczyni nie posiada dostępu do drogi publicznej z wyjątkiem drogi gminnej, która kończy się w lesie. Na przedmiotowym gruncie Wnioskodawczyni nie będzie dokonywać jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania go do sprzedaży, np. uzbrojenia terenu lub innych urządzeń. Nieruchomość stanowi majątek prywatny, osobisty Wnioskodawczyni. Sprzedaż jest poprzez kontakty osobiste i ogłoszenia pozyskane w prasie. Środki uzyskane ze sprzedaży Zainteresowana przeznaczy na potrzeby własne. Zdarzeniem przyszłym będzie sprzedaż działek rolnych. Może być to sprzedaż pojedyncza lub kilka jednorazowo, będzie to zależało od kupującego i od potrzeb życiowych i osobistych Wnioskodawczyni. Zainteresowana nie jest i nie była czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od momentu, kiedy Wnioskodawczyni stała się właścicielem terenu, na który składają się działki gruntu będące w przyszłości przedmiotem sprzedaży, grunt ten był i jest odłogowany. Teren nie był wykorzystywany i nie jest w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy. Ponieważ ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego dopuszczała nabycie nieruchomości rolnej tylko rolnikom, więc Wnioskodawczyni w całości nie mogła sprzedać tego terenu i wówczas podjęła decyzję podziału na mniejsze działki. Był to geodezyjny podział rolny powyżej 3000 m² niewymagający decyzji podziałowej. Wniosek do Wnioskodawczyni o sprzedaży działki numer 5 o powierzchni 1,0890 ha skierowali współwłaściciele działki numer 1 będący rolnikami na polepszenie warunków zagospodarowania wyżej wymienionej działki bezpośrednio przylegającej do działki Wnioskodawczyni. Ustanowienie drogi koniecznej toczy się w Sądzie Rejonowym z inicjatywy Wnioskodawczyni, ponieważ obecnie nie posiada ona dostępu do drogi publicznej (przylegająca droga gminna kończy się w lesie). Zainteresowana nie udostępniała i nie udostępnia przedmiotowych działek na podstawie umowy: najmu, dzierżawy czy użyczenia.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy sprzedając działki rolne w przyszłości: pojedynczo, kilka jednorazowo lub jednorazowo wszystkie, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawczyni należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku z planowaną czynnością, tj. sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Wnioskodawczyni została właścicielem nieruchomości rolnej po śmierci ojca w wyniku spadkobrania 1/3 udziału (2004 r.) i spłacenia rodzeństwa 2/3 udziału (2008 r.). Zainteresowana nie jest i nie była zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, a przedmiotowe działki nie były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane w działalności gospodarczej, w tym w działalności rolniczej, ani jako przedmiot najmu, dzierżawy, itp. umów. Teren ten był i jest odłogowany. W analizowanym przypadku jedynymi czynnościami, jakie Wnioskodawczyni podjęła w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości były:

• podział działki nr 4 o powierzchni 14,3519 ha na X działek, jednakże – jak wskazała Zainteresowana – ponieważ ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego dopuszczała nabycie nieruchomości rolnej tylko rolnikom, w całości nie mogłaby sprzedać takiego terenu, zatem podjęła decyzję podziału na mniejsze działki (był to geodezyjny podział rolny powyżej 3000 m² niewymagający decyzji podziałowej),
• wszczęcie z inicjatywy Wnioskodawczyni postępowania dotyczącego ustanowienia drogi koniecznej, jednakże – jak wskazała Zainteresowana – wynikało ono z faktu, braku dostępu nieruchomości do drogi publicznej z wyjątkiem drogi gminnej, która kończy się w lesie.
  
  

Wprawdzie z opisu sprawy wynika, że w marcu 2019 r. Wnioskodawczyni sprzedała działkę o numerze 5 na polepszenie warunków zagospodarowania działki nr 1, jednak – jak wskazała Zainteresowana – wniosek o sprzedaż działki numer 5 skierowali do niej współwłaściciele działki numer 1 będący rolnikami na polepszenie warunków zagospodarowania wyżej wymienionej działki bezpośrednio przylegającej do działki Wnioskodawczyni. Zainteresowana nie występowała dla mających być przedmiotem sprzedaży działek o ustanowienie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Co istotne, Wnioskodawczyni nie poczyniła i nie zamierza poczynić żadnych działań celem sprzedaży działek rolnych, w tym, nie dokonywała i nie stara się o uzbrojenie terenu.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Wnioskodawczynię działek nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż opisanych działek rolnych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek rolnych nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że w rozpatrywanej sprawie nie jest istotna ilość sprzedawanych działek (tj. jak wskazała Wnioskodawczyni: pojedynczo, kilka jednorazowo, wszystkie), bowiem Zainteresowana w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni oceniono jako prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje, że niniejszą interpretacją indywidualną załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tutejszy organ zauważa, że Wnioskodawczyni sformułowała pytanie o treści „Czy sprzedając działki rolne w przyszłości, pojedynczo, kilka jednorazowo, lub jednorazowo wszystkie, Wnioskodawczyni będzie płatnikiem podatku od towarów i usług VAT?” (…). Jednakże z treści opisu sprawy przedstawionego we wniosku nie wynika, aby Wnioskodawczyni była podmiotem określonym w art. 18 ustawy, czyli płatnikiem VAT. Wobec powyższego, tutejszy organ przyjął, że przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest kwestia uznania jej za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek rolnych, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a sformułowane określenie „płatnikiem” stanowi omyłkę pisarską.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.