2019.10.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.423.2019.1.JB
z 1 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2019 r. (data wpływu 6 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości (działek nr 1 i nr 2) według 23% stawki podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości (działek nr 1 i nr 2) według 23% stawki podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Komornik Sądowy (…) w dniu (…) czerwca 2019 r. na licytacji sprzedał nieruchomość należącą do Spółki Akcyjnej, dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą o numerze (…). Jest to nieruchomość niezabudowana, sklasyfikowana w rejestrze gruntów jako nieruchomość rolna, złożona z gruntów rolnych w klasie RIVb, RV, RVI, lasów, łąk, pastwisk, gruntów zadrzewionych i zakrzewionych, nieużytków i rowów. Z dokumentów księgi wieczystej wynika, że dłużna spółka nabyła nieruchomość w roku 2001. W roku 2006 uległ zmianie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu.

Zgodnie z treścią uchwały Rady Miejskiej z dnia (…) na terenie przedmiotowej nieruchomości znajdują się tereny oznaczone symbolami:

MLa.01 – teren zabudowy rekreacji indywidualnej apartamentowej;
ZP.01 – teren zieleni urządzonej o charakterze przestrzeni otwartej;
ZL.02, ZL.03, ZL.04 – tereny zieleni leśnej.

Nieruchomość oznaczona księgą wieczystą o numerze (….) składa się z dwóch działek gruntu: 1 i 2.

Aktualnie teren nieruchomości jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenów rekreacyjnych w obrębie (…), uchwalonym uchwałą nr (…) Rady Miejskiej (…). Zgodnie z ustaleniami ww. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki gruntu nr 1 i 2 znajdują się w obszarach zabudowy rekreacji indywidualnej apartamentowej, terenów zieleni urządzonej o charakterze przestrzeni otwartej, terenów zieleni leśnej, terenów urządzeń infrastruktury technicznej.

W związku z tym, że dla działek gruntu nr 1 i 2 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przewidziano więcej niż jedno przeznaczenie, wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu: dla działki gruntu nr geod. 1 objętej kwartałami: MLa.01, ZP.01 oraz ZL.04 oraz dla działki gruntu nr geod. 2 objętej kwartałami: MLa.01, ZP.01 oraz ZL.02 i ZL.03.

Od momentu nabycia przez Spółkę Akcyjną nieruchomość nie była użytkowana. Z informacji uzyskanych w toku postępowania egzekucyjnego wynika, że Spółka Akcyjna nie udostępniała przedmiotowej nieruchomości innym osobom/podmiotom. Nieruchomość została nabyta od Agencji Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa. Widniejąca w akcie notarialnym kwota, za którą nabyto nieruchomość nie zawierała podatku od towarów i usług.

Dla terenów wydzielonych liniami rozgraniczającymi ustala się następujące warunki kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu:

Obszar oznaczony na rysunku planu symbolem MLa.01 – tereny zabudowy rekreacji indywidualnej apartamentowej. Funkcja podstawowa – zabudowa rekreacyjna o charakterze apartamentowym realizowana jako jedno zadanie inwestycyjne z możliwością etapowania. Funkcja uzupełniająca: usługi związane z funkcją podstawową z wyłączeniem obiektów hotelarskich wymienionych w ustawie o usługach turystycznych.
Dopuszcza się lokalizację urządzeń rekreacji i sportu, jak: place zabaw, boiska, baseny otwarte, ścieżki rowerowe i piesze, itp.:
1. budynki należy sytuować według jednolitego projektu zagospodarowania całego terenu podporządkowanego zasadzie otwarcia krajobrazowego na tereny jeziora Tałtowisko oraz uwzględniającego walory ekspozycji krajobrazu od strony jeziora;
2. pojedyncze budynki należy kształtować jako zespół brył o zróżnicowanej wysokości, usytuowanych w sposób minimalizujący powierzchnię elewacji widzianą od strony jeziora Tałtowisko i od strony drogi oznaczonej symbolem KD.01;
3. maksymalny wskaźnik intensywności zabudowy dla całego terenu wydzielonego liniami rozgraniczającymi nie większy niż 030;
4. maksymalna wysokość zabudowy – dwie kondygnacje nadziemne;
5. dachy wielospadowe, symetryczne o nachyleniu połaci zawartym w przedziale 35-45 stopni, kryte dachówką ceramiczną – dopuszcza się zastosowanie dachów mansardowych o większym nachyleniu połaci;
6. dopuszcza się adaptację poddasza na cele mieszkalne oraz zastosowanie dachów płaskich wykończonych jako tarasy widokowe nad częścią pierwszej i drugiej kondygnacji;
7. wykończenie elewacji z zastosowaniem materiałów wysokiej jakości, w tym materiałów tradycyjnych dla zabudowy regionalnej, jak: cegła ceramiczna, drewno, kamień – kolorystyka elewacji stonowana, nawiązująca do otaczającego krajobrazu;
8. minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej w powierzchni całego terenu wydzielonego liniami rozgraniczającymi – 70%;
9. miejsca postojowe w granicach własnych działki – minimalna liczba: 1 miejsce postojowe na 1 apartament, dopuszcza się urządzenie miejsc postojowych jako garaży w podziemiach budynków;
10. na całym terenie dopuszcza się lokalizację niezbędnych urządzeń i sieci infrastruktury technicznej;
− dopuszcza się wydzielenie działek niezbędnych do lokalizacji urządzeń infrastruktury technicznej.

Obszar oznaczony na rysunku planu symbolem ZP.01 – teren zieleni urządzonej o charakterze przestrzeni otwartej.
1. obowiązuje zakaz zabudowy;
2. dopuszcza się możliwość urządzenia pola golfowego na zasadach określonych dla terenu oznaczonego symbolem UTS.01;
3. dopuszcza się możliwość lokalizacji obiektów małej architektury służących rekreacji;
4. istniejący wartościowy drzewostan do zachowania – dopuszcza się przeprowadzenie prac kształtujących zieleń, porządkujących i sanitarnych;
5. dopuszcza się na całym terenie lokalizację niezbędnych urządzeń i sieci infrastruktury technicznej – dopuszcza się wydzielenie działek niezbędnych do lokalizacji urządzeń infrastruktury technicznej.
Obszar oznaczony na rysunku planu symbolem ZL.01, ZL.02, ZL.03 – tereny zieleni leśnej:
1. obowiązuje całkowity zakaz zabudowy;
2. dolesienia gatunkami właściwymi dla typu siedliskowego lasu;
3. dopuszcza się prowadzenia prac sanitarnych i pielęgnacyjnych.

Teren o przeznaczeniu określonym jako „tereny urządzeń infrastruktury technicznej” znajduje się na działkach oznaczonych w ewidencji gruntów numerami 1 i 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy cała przedmiotowa nieruchomość objęta jest podatkiem VAT 23%, czy też należy ją wyliczyć proporcjonalnie do powierzchni poszczególnych terenów?

Zdaniem Wnioskodawcy, całą przedmiotowa nieruchomość objęta jest podatkiem VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Powołane powyżej przepisy wskazują, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne. Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży egzekucyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu należy wywieść, że opodatkowane są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z kolei w art. 2 pkt 33 ustawy, ustawodawca wskazał, że przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Komornik Sądowy) w dniu (…) czerwca 2019 r. na licytacji sprzedał nieruchomość należącą do Spółki Akcyjnej. Jest to nieruchomość niezabudowana składająca się z dwóch działek gruntu: 1 i 2. Z dokumentów księgi wieczystej wynika, że dłużna spółka nabyła nieruchomość w roku 2001. Nieruchomość została nabyta od (…). Widniejąca w akcie notarialnym kwota, za którą nabyto nieruchomość nie zawierała podatku od towarów i usług. W roku 2006 uległ zmianie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu. Zgodnie z treścią uchwały Rady Miejskiej z dnia (…) na terenie przedmiotowej nieruchomości znajdują się tereny oznaczone symbolami: MLa.01 – teren zabudowy rekreacji indywidualnej apartamentowej; ZP.01 – teren zieleni urządzonej o charakterze przestrzeni otwartej; ZL.02, ZL.03, ZL.04 – tereny zieleni leśnej. Aktualnie teren nieruchomości jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z ustaleniami ww. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki gruntu nr 1 i 2 znajdują się w obszarach zabudowy rekreacji indywidualnej apartamentowej, terenów zieleni urządzonej o charakterze przestrzeni otwartej, terenów zieleni leśnej oraz terenów urządzeń infrastruktury technicznej.

Działka nr geod. 1 objęta jest kwartałami: MLa.01, ZP.01 oraz ZL.04. Działka nr geod. 2 objęta jest kwartałami: MLa.01, ZP.01 oraz ZL.02 i ZL.03 oraz w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla każdej z działek przewidziano możliwość zabudowy rekreacji indywidualnej apartamentowej (MLa.01). W związku z tym, że dla działek gruntu nr 1 i 2 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przewidziano więcej niż jedno przeznaczenie, wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu: dla działki gruntu nr geod. 1 objętej kwartałami: MLa.01, ZP.01 oraz ZL.04 oraz dla działki gruntu nr geod. 2 objętej kwartałami: MLa.01, ZP.01 oraz ZL.02 i ZL.03. Dla terenów wydzielonych liniami rozgraniczającymi ustala się następujące warunki kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu:

Obszar oznaczony na rysunku planu symbolem MLa.01 – tereny zabudowy rekreacji indywidualnej apartamentowej. Funkcja podstawowa – zabudowa rekreacyjna o charakterze apartamentowym realizowana jako jedno zadanie inwestycyjne z możliwością etapowania. Funkcja uzupełniająca: usługi związane z funkcją podstawową z wyłączeniem obiektów hotelarskich wymienionych w ustawie o usługach turystycznych.
Dopuszcza się lokalizację urządzeń rekreacji i sportu, jak: place zabaw, boiska, baseny otwarte, ścieżki rowerowe i piesze. Dopuszcza się wydzielenie działek niezbędnych do lokalizacji urządzeń infrastruktury technicznej.
Obszar oznaczony na rysunku planu symbolem ZP.01 – teren zieleni urządzonej o charakterze przestrzeni otwartej: obowiązuje zakaz zabudowy; dopuszcza się możliwość urządzenia pola golfowego na zasadach określonych dla terenu oznaczonego symbolem UTS.01; dopuszcza się możliwość lokalizacji obiektów małej architektury służących rekreacji; istniejący wartościowy drzewostan do zachowania – dopuszcza się przeprowadzenie prac kształtujących zieleń, porządkujących i sanitarnych; dopuszcza się na całym terenie lokalizację niezbędnych urządzeń i sieci infrastruktury technicznej – dopuszcza się wydzielenie działek niezbędnych do lokalizacji urządzeń infrastruktury technicznej.
Obszar oznaczony na rysunku planu symbolem ZL.01, ZL.02, ZL.03 – tereny zieleni leśnej: obowiązuje całkowity zakaz zabudowy; dolesienia gatunkami właściwymi dla typu siedliskowego lasu; dopuszcza się prowadzenia prac sanitarnych i pielęgnacyjnych.

Teren o przeznaczeniu określonym jako „tereny urządzeń infrastruktury technicznej” znajduje się na działkach oznaczonych w ewidencji gruntów numerami 1 i 2.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości o nr 1 i nr 2.

Okoliczności sprawy wskazują, że nieruchomość gruntowa, oznaczona numerami 1 i 2, objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym została ona przeznaczona na obszary zabudowy rekreacji indywidualnej apartamentowej, terenów zieleni urządzonej o charakterze przestrzeni otwartej, terenów zieleni leśnej oraz terenów urządzeń infrastruktury technicznej. Tereny o różnym przeznaczeniu wyznaczają w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego linie rozgraniczające.

Mając zatem na uwadze powyższe należy przyjąć, że przedmiotem dostawy były nieruchomości gruntowe, obejmujące tereny bez prawa do zabudowy (tj. tereny leśne) oraz tereny przeznaczone pod zabudowę (tj. zabudowa rekreacji indywidualnej apartamentowej, tereny zieleni urządzonej o charakterze przestrzeni otwartej, tereny urządzeń infrastruktury technicznej).

W kontekście powołanych przepisów prawa należy wskazać, że w tej sytuacji Wnioskodawca przy dostawie działek nr 1 i nr 2 o różnym przeznaczeniu wynikającym z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego był zobowiązany do zastosowania właściwej stawki podatku VAT.

W konsekwencji, dostawa części działek nr 1 i nr 2 przeznaczonej na podstawie ww. planu jako teren zieleni leśnej (Zl.02, ZL.03, ZL.04) korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast części działek nr 1 i nr 2 oznaczonych jako tereny przeznaczone pod zabudowę, i co do których w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszcza się zabudowę, tj. rekreacji indywidualnej apartamentowej (MLa.01), tereny zieleni urządzonej o charakterze przestrzeni otwartej (ZP.01) oraz tereny urządzeń infrastruktury technicznej nie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. artykułu, bowiem te części działek stanowiły tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

W przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia dla sprzedaży powyższej części działek nr 1 i nr 2 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia dla dostawy tych części gruntu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że dłużna spółka nabyła nieruchomość w roku 2001. Nieruchomość została nabyta od (…). Widniejąca w akcie notarialnym kwota, za którą nabyto nieruchomość nie zawierała podatku od towarów i usług. Od momentu nabycia przez Spółkę Akcyjną nieruchomość nie była użytkowana. Z Informacji uzyskanych w toku postępowania egzekucyjnego wynika, że Spółka Akcyjna nie udostępniała przedmiotowej nieruchomości innym osobom/podmiotom.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Reasumując wyżej przedstawione wyjaśnienia przeprowadzone na tle obowiązujących przepisów prawa oraz przywołanego orzeczenia NSA, należy stwierdzić, że nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż działki nie były przez dłużną spółkę użytkowane oraz przy nabyciu nie wystąpił podatek od towarów i usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawca dokonując dostawy części działek nr 1 i nr 2 przeznaczonych pod zabudowę, i co do których w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszcza się zabudowę, tj. rekreacji indywidualnej apartamentowej (MLa.01), tereny zieleni urządzonej o charakterze przestrzeni otwartej (ZP.01) oraz tereny urządzeń infrastruktury technicznej nie mógł również skorzystać ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wobec tego sprzedaż tych części działek była opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%, w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż części działek o nr 1 i nr 2, które – wydzielonych zgodnie z miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego linią rozgraniczającą – sklasyfikowanych jako teren zieleni leśnej, korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast pozostałych części ww. działek, stanowiących tereny przeznaczone pod zabudowę, i co do których w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszcza się zabudowę, tj. rekreacji indywidualnej apartamentowej (MLa.01), tereny zieleni urządzonej o charakterze przestrzeni otwartej (ZP.01) oraz tereny urządzeń infrastruktury technicznej, była opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

W konsekwencji, oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin