Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.281.2019.1.MAZ
z 30 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 lipca 2019 r. (data wpływu – 31 lipca 2019 r.), uzupełnionego pismem z 31 lipca 2019 r. (data wpływu – 6 sierpnia 2019 r.) oraz pismem z 23 sierpnia 2019 r. (data wpływu – 23 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania, czy w związku ze sprzedażą działki zabudowanej domem w stanie surowym, Wnioskodawca będzie działał jak podatnik podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uznania, czy w związku ze sprzedażą działki zabudowanej domem w stanie surowym, Wnioskodawca będzie działał jak podatnik podatku od towarów i usług. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 31 lipca 2019 r. (data wpływu – 6 sierpnia 2019 r.) oraz pismem z 23 sierpnia 2019 r. (data wpływu – 23 sierpnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółek: jawnej i cywilnej - obu zawartych ze współmałżonkiem. Obydwie spółki są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT, nie korzystającymi ze zwolnienia od tego podatku. W zakresie działalności żadnej ze spółek nie ma obrotu nieruchomościami. Indywidualnie Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT.

W roku 2015 Wnioskodawca nabył wspólnie ze współmałżonkiem do majątku osobistego (poza działalnością gospodarczą) działkę budowlaną o pow. … m2; transakcja nabycia zwolniona była z podatku od towarów i usług, zatem nie przysługiwało Wnioskodawcy pomniejszenie podatku należnego o podatek naliczony z tego tytułu. Działka ma nr ewid. … w obw. ewid. ….

Nieruchomość zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona była pod zabudowę mieszkalną o małej intensywności zabudowy. Na nabytej nieruchomości Wnioskodawca zamierzał wznieść budynek mieszkalny na potrzeby własne i najbliższej rodziny (dwoje dorosłych dzieci). Rozpoczynając budową Wnioskodawca nie zamierzał dokonywać dalszej odsprzedaży nieruchomości. Rozpoczęta budowa to dwa budynki mieszkalne jednorodzinne w zabudowie szeregowej. Aktualnie budowa jest na etapie: stan surowy zamknięty, tj. powstały ściany, dach oraz zamontowano stolarkę otworową (okna, drzwi). W rozumieniu prawa budowlanego inwestycja jest budynkiem i zgodnie z klasyfikacją mieści się w dziale 11 PKOB. Budynki są trwale związane z gruntem. Budowane budynki stanowią inwestycję w toku, nie zostały - z uwagi na ich stan - zgłoszone do nadzoru budowlanego, budowane są w oparciu o decyzję o pozwoleniu na budowę. Faktury dotyczące wydatków związanych z budową były wystawiane na imię wnioskodawcy wraz z mężem [winno być: „żoną” – przypis Organu], występujących jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Decyzja wydana została na imię obu współmałżonków. Z uwagi na brak środków na dokończenie inwestycji rodzina podjęła decyzję o sprzedaży jednego z budowanych budynków mieszkalnych, na potrzeby osobiste pozostawiając jeden budynek.

Budowa ta została rozpoczęta w roku 2017 (data pozwolenia na budowę to … r.) Jak dotąd z uwagi na niezakończenie inwestycji nieruchomość nie jest użytkowana w żaden sposób. Sprzedaży będzie podlegała część działki budowlanej wraz z rozpoczętą budową. Przewidywana w projekcie powierzchnia użytkowa przewidzianego do sprzedaży budynku wynosi … m2. Budowa ta została przerwana w I kw. 2019 r. Z uwagi na niedokończenie budowy nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu Ustawy o VAT [ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.;].

W celu sprzedaży Wnioskodawca nie zamierza ponosić żadnych nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży; zamierzają jedynie umieścić ogłoszenie na lokalnym portalu internetowym, ewentualnie skorzystać z usługi biura pośrednictwa sprzedaży. Inwestycja nie ma nic wspólnego z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, zatem nie jest ujęta ani w ewidencji środków trwałych, ani jako inwestycja w toku, ani nie stanowi towaru handlowego. Podziału działki przed sprzedażą dokona uprawniony geodeta. Drogi dojazdowe zostały wyznaczone w projekcie przed rozpoczęciem budowy. Wnioskodawca nie zamierza udzielać żadnych pełnomocnictw bądź upoważnień w sprawach dotyczących nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne, w związku ze sprzedażą części działki z rozpoczętą budową, Wnioskodawca działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, w zw. z ust. 2 Ustawy o VAT?
  2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pyt. 1 - jaką stawkę VAT należy zastosować do tej transakcji?

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem z 23 sierpnia 2019 r.):

Ad 1. W opisywanym stanie faktycznym Wnioskodawca nie działa jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, lecz w ramach zarządu majątkiem osobistym.

Ad 2. Dostawa budynków mieszkalnych (domów jednorodzinnych), sklasyfikowanych w dziale 11 PKOB, w stanie surowym zamkniętym lub otwartym podlega opodatkowaniu preferencyjną 8% stawką VAT właściwą dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. W przypadku, gdy budynek mieszkalny przekracza normy przewidziane dla obiektów objętych programen budownictwa społecznego, na podstawie art. 41 ust. 12c Ustawy o VAT, 8% stawkę podatku należy stosować do części podstawy opodatkowania odpowiadającej powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (w tym przypadku 300 m2), odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej pow. użytkowej.

Analogiczną stawkę VAT należy zastosować do dostawy gruntu, na którym posadowiony jest budynek, stosownie do uregulowań art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale związanych z gruntem albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT).

Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. W podobnym stanie faktycznym takie samo stanowisko [zajęły] organy podatkowe (por. interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 lipca 2014 r., ITPP1/443-419b/14/MS; interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 12 listopada 2015 r., IPPP2/4512-835/15-3/RR).

W uzupełnieniu stanowiska własnego z 23 sierpnia 2019 r., Wnioskodawca wskazał, że we wniosku pierwotnym, przez przeoczenie, zabrakło stanowiska Wnioskodawcy do pytania 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu – art. 29a ust. 8 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s.1, z późn. zm.; dalej jako: „Dyrektywa”), ponieważ jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Zatem jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonywania takiej czynności.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że dla opodatkowania danej czynności konieczne jest, aby wykonał ją podmiot, który w tym wypadku będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest zatem podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku w sposób, który charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, dokonujący czynności zmierzających do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W efekcie wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, czy też majątek nabyty został faktycznie do wykorzystania na potrzeby własne.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, natomiast wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy. Na gruncie tej wykładni uzasadnione jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania budynku trwale z gruntem związanego istotne jest, czy właściciel tego budynku, w celu dokonania jego sprzedaży, podejmował/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Podjęcie takich aktywnych działań skutkuje/skutkowałoby koniecznością uznania tego właściciela budynku za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w myśl przywołanego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług. Czy też może sprzedaż nastąpiła/nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym, co prowadzi do przyjęcia odmiennej konkluzji, że mamy do czynienia z podmiotem nieprowadzącym działalności gospodarczej.

Problem dotyczący rozstrzygnięcia, czy mamy do czynienia ze sprzedażą majątku osobistego, czy też sprzedaż jest realizowana przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z powyższego orzeczenia wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prawnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w sytuacji, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2015 r. Wnioskodawca nabył do majątku osobistego, wspólnie ze współmałżonką, działkę budowlaną z zamiarem wzniesienia budynku mieszkalnego na potrzeby własne i najbliższej rodziny. Transakcja nabycia była zwolniona od podatku od towarów i usług. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość przeznaczona była pod zabudowę mieszkaniową o małej intensywności zabudowy. W 2017 r. rozpoczęta została budowa dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej. Drogi dojazdowe zostały wyznaczone w projekcie, przed rozpoczęciem budowy. Wnioskodawca nie zamierzał dokonywać odsprzedaży nieruchomości. W I kwartale 2019 r. budowa została wstrzymana na etapie stanu surowego zamkniętego (powstały ściany i dach, zamontowano stolarkę okienną i drzwiową). Faktury dokumentujące ponoszone wydatki były wystawiane na Wnioskodawcę wraz z małżonką, jako osoby fizyczne. Z uwagi na brak środków podjęta została decyzja o sprzedaży jednego z budynków. Nieruchomość nie jest użytkowana, nie nastąpiło jej pierwsze zasiedlenie. Wnioskodawca nie zamierza ponosić żadnych nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży, poza umieszczeniem ogłoszenia na lokalnym portalu internetowym lub skorzystaniem z usług biura pośrednictwa sprzedaży. Wnioskodawca nie zamierza udzielać żadnych pełnomocnictw w sprawach dotyczących nieruchomości. Przed sprzedażą geodeta dokona podziału działki. Wnioskodawca wraz małżonką prowadzą działalność gospodarczą w formie spółek, zarejestrowanych jako czynny podatnik VAT. Żadna ze spółek w swoim zakresie działalności nie ma obrotu nieruchomościami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, że w związku ze sprzedażą części działki z rozpoczętą budową działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe, wątpliwość dotyczy stawki VAT, jaką należy opodatkować planowaną transakcję.

Okoliczności sprawy nie wskazują na taką aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do działki, mającej być przedmiotem sprzedaży, aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca, usługodawcę, takich jak np.: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, uzyskanie pozwolenia na budowę, poszukiwanie potencjalnych nabywców. Jak wynika z wniosku Wnioskodawca nabył działkę wraz z małżonką do majątku osobistego, z zamiarem budowy budynku mieszkalnego na potrzeby własne i najbliższej rodziny. Z uwagi na brak środków, budowa dwóch budynków w zabudowie szeregowej została przerwana na etapie stanu surowego zamkniętego. Wnioskodawca planuje zlecić geodecie dokonanie podziału działki, a następnie sprzeda wraz z małżonką jeden z budynków mieszkalnych. W celu pozyskania nabywcy, Wnioskodawca zamierza umieścić ogłoszenie na lokalnym portalu internetowym lub skorzystać z usług biura pośrednictwa.

Z tak przedstawionych okoliczności sprawy wynika zatem, że w przypadku Wnioskodawcy nie mamy do czynienia z ciągiem celowo prowadzonych działań, których efektem końcowym miałaby być sprzedaż wydzielonej działki, zabudowanej budynkiem w stanie surowym zamkniętym. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że to brak środków finansowych spowodował, że Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży jednego z budowanych domów. Zatem dopiero od tego momentu mamy do czynienia z działaniami ukierunkowanymi na sprzedaż domu. Przy czym, jak przedstawił to Wnioskodawca, mają to być pojedyncze działania o charakterze sprzedażowym, ukierunkowane na przygotowanie działki z domem do sprzedaży (podział geodezyjny) oraz znalezienie nabywcy (zamieszczenie ogłoszenia, usługi pośrednika w obrocie nieruchomościami). W tej sytuacji mamy do czynienia jedynie z pojedynczymi czynnościami, które nie tworzą ciągu, wskazującego na aktywne działania Wnioskodawcy jak handlowiec, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca oświadczył również, że w zakresie działalności spółek, które założył wspólnie z małżonką, nie ma obrotu nieruchomościami. Ponadto, co istotne w niniejszej sprawie, Wnioskodawca nie zamierza udzielać pełnomocnictw innym osobom w sprawach dotyczących nieruchomości. Trzeba przy tym zwrócić uwagę, że od momentu nabycia działki, działania Wnioskodawcy dotyczące przedmiotowej nieruchomości wskazują na zamiar wykorzystywania jej do celów osobistych (zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych własnych oraz dzieci).

Zatem w niniejszej sprawie brak jest więc przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działki zabudowanej budynkiem w stanie surowym zamkniętym, Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę będą dokonywane w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Planowana sprzedaż powyższej nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, do którego unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na to, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 zostało uznane za prawidłowe, Organ zgodnie z wolą Wnioskodawcy odstępuje od oceny stanowiska w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj