Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.281.2019.2.MM
z 27 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2019 r. (data wpływu 31 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 14 września 2019 r. (data wpływu: 14 września 2019 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w chwili obecnej zatrudniony jest na stanowisku asystenta sędziego w Sądzie Okręgowym w (…). W związku z podpisanym porozumieniem stron, umowa o pracę ulega rozwiązaniu z dniem (…) września 2019 roku. Dnia (…) września (dwa dni później), Wnioskodawca planuje rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w postaci kancelarii adwokackiej, świadcząc usługi (PKO 69.10.Z) na terenie właściwości Okręgowej Rady Adwokackiej w (…) oraz dla kancelarii – spółki komandytowej z siedzibą w (…), z którą tego samego dnia rozpocznie współpracę. Do tej zmiany Wnioskodawca przygotowywał się od dłuższego czasu, wpierw zdając egzamin adwokacki ((…) 2018 roku) oraz regularnie podnosząc swoje kwalifikacje zawodowe poprzez uczestnictwo w kursach organizowanych przez pracodawcę, studiach podyplomowych oraz innych formach doskonalenia zawodowego. Z dniem (…) czerwca 2018 r., na podstawie uchwały Okręgowej Rady Adwokackiej w (…), Wnioskodawca został wpisany na listę adwokatów niewykonujących zawodu. Obecnie, od (…) stycznia 2019 r., Wnioskodawca uczestniczy w kolejnych studiach podyplomowych pt. „Prawo (…)”, prowadzonych przez (…). Wykłady odbywają się co najmniej raz w miesiącu, w siedzibie (…), na które to Wnioskodawca dojeżdża pociągiem. Planowany termin zakończenia kształcenia przypada na (…) listopada 2019 r., a więc już po rozpoczęcia działalności gospodarczej. Opłata za te studia w wysokości 4.950 zł została uiszczona jednorazowo dnia (…) stycznia 2019 r. na podstawie faktury nr (…). Wnioskodawca posiada również wszelkie dowody dojazdów w postaci wydrukowanych biletów. Studia te będą miały bezpośredni wpływ na prowadzoną działalność, albowiem Wnioskodawca, oprócz ogólnej praktyki adwokackiej, planuje od samego początku specjalizować się w prawie własności intelektualnej, znakach towarowych, płatnościach elektronicznych oraz ogólnym połączeniu prawa i nowych technologii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca zwraca się o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiocie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych poniesionych przed założeniem działalności gospodarczej wydatków w postaci dojazdów do uczelni, kosztów noclegu oraz opłaty za studia podyplomowe, których termin zakończenia przypadać będzie już w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy ocena prawna tak przedstawionego stanu faktycznego powinna prowadzić do konkluzji, że możliwym jest zaliczenie opłaty za studia oraz kosztów dojazdów do kosztów uzyskania przychodu. W stanowisku organów podatkowych dotychczas dominującym było przyjmowanie, że wydatki na studia podyplomowe, gdy program studiów jest bezpośrednio związany z zakresem prowadzonej działalności gospodarczej, a zdobyta wiedza będzie miała odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu (np. poprzez wpływ na zakres oraz jakość świadczonych usług), ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie tego źródła przychodu, to nie ma przeszkód prawnych, aby wydatki poniesione tytułem podjęcia studiów podyplomowych można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (tak Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 10.02.2018 r. ILPB1/415-1315/14-2/AA; Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 19.06.2015 r., IPPB1/415-430/15-2/MT; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 27.11.2015 r. ILPB1/4511-1-1256/15-2/AN). Utrwalonym jest też pogląd, że za koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki: 1) pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, 2) nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 3) być właściwie udokumentowany.

Wydatki związane ze zdobywaniem, czy też podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów (w tym podyplomowych) nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Do stwierdzenia, czy poniesione wydatki z tytułu opłat za studia podyplomowe mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie: 1) czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością, 2) czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty. Nie są jednak jednolite poglądy, co do zaliczania tego typu kosztów przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Z jednej strony uznaje się za nieprawidłowe stanowisko w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze studiami podyplomowymi w części dotyczącej wydatków poniesionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej (tak Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 16.03.2016 r., ILPBI/4511-1-1680/15-2/KF). Z drugiej zaś organy podatkowe przyjmują zupełnie odmiennie, zgadzając się na ujęcie w kosztach firmowych wydatków związanych z tego typu podnoszeniem kwalifikacji zawodowych przed założeniem działalności (tak Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 21.06.2010 r., IPPB1/415-387/10-2/MT).

Ponadto, również na oficjalnych nadzorowanych przez Ministerstwo Przedsiębiorczości i Technologii widnieje informacja, że za koszty podatkowe poniesione przed rozpoczęciem działalności można uznać koszty związane z podnoszeniem kwalifikacji (np. zdobycie uprawnień zawodowych, studia podyplomowe, kursy i szkolenia; tak na stronie: https://www.biznes.gov.pl/pl/firma/podatki-i-ksiegowosc/chce-prowadzic-ksiegowosc/ksiegowosc-w-firmie-sytuacje-zyciowe/koszty-podatkowe-poniesione-przed-rozpoczeciem-dzialalnosci, dostęp 30.07.2019 r.). Podkreślić przy tym jednak należy, że opisy przedstawione w niekorzystnych dla wnioskodawcy interpretacjach dotyczą zazwyczaj okoliczności, gdy same studia zakończyły się przed rozpoczęciem działalności gospodarczej i w tym samym czasie też wspomniane wydatki miały miejsce. Sytuacja Wnioskodawcy jest natomiast odmienna – studia zostały rozpoczęte przed założeniem działalności, a zakończą się już w trakcie jej prowadzenia. W związku z powyższym, abstrahując od słuszności niektórych poglądów, przyjąć należy, że w sytuacji Wnioskodawcy jest możliwym zaliczenie wydatków z tytułu opłaty za studia, dojazdów i noclegów do kosztów uzyskania przychodu od samego początku ich trwania. Nie może ulegać wątpliwości, że same studia pokrywają się z przedmiotem działalności, która zostanie rozpoczęta z dniem 4 września bieżącego roku, a zdobyta wiedza przyczyni się do wzrostu przychodów bądź wpłynie na zachowanie lub zabezpieczenie tego źródła przychodu. Są one przy tym uzasadnione racjonalnie i gospodarczo. Biorąc bowiem pod uwagę konkurencyjny rynek prawniczy i rozwój technologii, wydatki te mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza. Uznanie, że to wydatki na studia podyplomowe wyłącznie w trakcie trwania działalności gospodarczej i spełniające warunki wyżej określone mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu, doprowadziłoby to do nielogicznej sytuacji, gdy Wnioskodawca mógłby rozliczać wyłącznie te kwoty, które powstały już po podjęciu działalności. Sytuacja ta byłaby bardziej nieakceptowalna, gdyby płatność za studia odbywała się w systemie ratalnym, gdy część rat miałaby płatność przed, a druga po podjęciu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Powołany przepis wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą, skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie.

Stwierdzenie bowiem, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów, stanowi niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętego przychodu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika.

Ponadto należy dodać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy – poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów, pod warunkiem że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności (gospodarczej, wykonywanej osobiście), a ich poniesienie ma bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Wydatki ponoszone w ramach odbywanych studiów nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Jak już wskazano, dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Do stwierdzenia, czy poniesione przez Wnioskodawcę opłaty za studia podyplomowe, koszty noclegu oraz wydatki w postaci dojazdów do uczelni mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy takie wydatki związane są z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,
• czy takie wydatki służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo wydatki, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, należy uznać wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że (…) września 2019 r. Wnioskodawca planuje rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w postaci kancelarii adwokackiej. Obecnie, od (…) stycznia 2019 r., Wnioskodawca uczestniczy w studiach podyplomowych. Wykłady odbywają się co najmniej raz w miesiącu w (…), na które to Wnioskodawca dojeżdża pociągiem. Planowany termin zakończenia kształcenia przypada na (…) listopada 2019 r., a więc już po rozpoczęcia działalności gospodarczej. Opłata za te studia została uiszczona jednorazowo (…) stycznia 2019 r. na podstawie faktury. Wnioskodawca posiada również wszelkie dowody dojazdów w postaci wydrukowanych biletów. Studia te będą miały bezpośredni wpływ na prowadzoną działalność, ponieważ Wnioskodawca, oprócz ogólnej praktyki adwokackiej, planuje od samego początku specjalizować się w prawie własności intelektualnej, znakach towarowych, płatnościach elektronicznych oraz ogólnym połączeniu prawa i nowych technologii. Co istotne Wnioskodawca wskazał, że do (…) września 2019 r. był pracownikiem w Sądzie Okręgowym.

Celem, jaki był związany z ponoszeniem tego rodzaju wydatków, było i jest niewątpliwie zdobycie wiedzy i umiejętności przez Wnioskodawcę.

Jednak, wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej nie były poniesione w celu uzyskania przychodu, są to wydatki o charakterze osobistym, związane z podnoszeniem poziomu wiedzy i zdobyciem określonych uprawnień.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opłaty za studia podyplomowe, koszty noclegu oraz wydatki w postaci dojazdów do uczelni, które zostały poniesione przez Wnioskodawcę przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w tej działalności.

Wydatki te nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zostały poniesione przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, to brak jest związku przyczynowo-skutkowego między ich poniesieniem a uzyskiwaniem przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej w późniejszym okresie. Wydatki poniesione w czasie, kiedy źródło przychodów nie istnieje, nie mogą być ponoszone na jego zachowanie lub zabezpieczenie. Wydatki na kształcenie nie mogą być również uznane za ponoszone w celu uzyskania (zwiększenia) przychodów, skoro ich poniesienie następuje w okresie, kiedy źródło tych przychodów jeszcze nie istnieje.

Natomiast w odniesieniu do wydatków poniesionych w okresie, kiedy Wnioskodawca prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą, należy stwierdzić, że jeżeli program studiów jest bezpośrednio związany z zakresem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a zdobyta wiedza będzie miała odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu (np. przez wpływ na zakres oraz jakość świadczonych przez Wnioskodawcę usług), ewentualnie w zachowaniu źródła tego przychodu, nie ma przeszkód prawnych, aby zaliczyć wydatki związane z tymi studiami (koszty noclegu oraz wydatki w postaci dojazdów do uczelni) do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te, jako przydatne do prawidłowego wykonywania działalności gospodarczej mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, jednak pod koniecznym warunkiem ich należytego udokumentowania.

Jednocześnie należy zauważyć, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego między ponoszonymi wydatkami a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawne, należy stwierdzić, że Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zaliczyć tylko te wydatki, które poniesione zostały w związku z podnoszeniem kwalifikacji (studia podyplomowe) po rozpoczęciu działalności gospodarczej. Natomiast wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z dokształcaniem przed rozpoczęciem działalności gospodarczej nie mogą stanowić kosztów tej działalności.

Reasumując – Wnioskodawca nie ma możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych przed założeniem działalności gospodarczej w postaci dojazdów do uczelni, kosztów noclegu oraz opłaty za studia podyplomowe, których termin zakończenia przypadać będzie już w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.