Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.416.2019.2.KW
z 27 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2019 r. (data wpływu 19 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  • uznania transakcji sprzedaży nowego środka transportu za wewnątrzwspólnotową dostawę towaru – jest nieprawidłowe,
  • braku prawa do dokonania korekty faktury i deklaracji podatkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji sprzedaży nowego środka transportu za wewnątrzwspólnotową dostawę towaru oraz braku prawa do dokonania korekty faktury i deklaracji podatkowej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 września 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, własnego stanowiska oraz o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

… Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 45.1). Do przedmiotowej Spółki należy salon samochodowy marki …, znajdujący się w … .

W dniu 18 grudnia 2017 r. … zakupił w salonie samochodowym należącym do spółki ... Sp. z o.o., samochód osobowy marki … o numerze VIN ..., za kwotę 53.300 złotych brutto. Z faktury nr … wynika, że zakup samochodu został obciążony podatkiem VAT w wysokości 9.966,67 zł, zaś kwota netto za zakup samochodu wynosiła 44.989,36 zł.

W treści danych do wystawienia faktury z tytułu sprzedaży ww. pojazdu, nabywca przedmiotowego samochodu wskazał swoje dane adresowe i jako miejsce zamieszkania podał ul. …, ….

Jednocześnie należy wskazać, że w momencie sprzedaży samochodu osobowego, Wnioskodawca nie otrzymał od nabywcy oświadczenia o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy. Wnioskodawca otrzymał jedynie informację, że zakupiony pojazd będzie w przyszłości użytkowany na terenie Niemiec, a rejestracja pojazdu nastąpi na terenie Polski.

W dniu 14 listopada 2018 r. doręczone zostało Spółce pismo pełnomocnika …, w którym wnosi o dokonanie korekty podatku faktury i zwrot kwoty podatku VAT oraz informuje, że … mieszka na stałe pod adresem …, … … . Ponadto pełnomocnik nabywcy podnosi, że jego mocodawca posiada rezydencję podatkową na terenie Republiki Niemiec.

W piśmie kierowanym do Wnioskodawcy pełnomocnik nabywcy samochodu wskazał, że … podał dane adresowe w Polsce, celem czasowej rejestracji pojazdu, która umożliwiła mu przetransportowanie samochodu zakupionego w salonie ... Sp. z o.o. do jego miejsca zamieszkania na terenie Niemiec. … złożył w Starostwie Powiatowym w … (właściwe do jego miejsca zameldowania) odpowiednie dokumenty, które były niezbędne do uzyskania czasowej rejestracji pojazdu. Starosta … wydał decyzję dnia 8 października 2018 r., na mocy której wydano … dowód rejestracyjny wraz z czasowymi tablicami rejestracyjnymi.

W dniu 08 stycznia 2018 r. nabywca samochodu, niezwłocznie po przyjeździe do Niemiec, zarejestrował pojazd w Niemczech. Jednocześnie wskazać należy, że nabywca nie dokonał wyrejestrowania czasowego pojazdu z polskiego systemu ewidencji pojazdów i kierowców. Powyższą czynność dokonał za niego organ działając z urzędu, po uzyskaniu informacji z niemieckiego urzędu rejestracyjnego pojazdu, że w styczniu 2018 r. pojazd został zarejestrowany na terenie Niemiec.

Nabywca samochodu został wezwany przez niemiecki organ podatkowy do uiszczenia podatku VAT z tytułu zakupu samochodu osobowego w Polsce. Podatek ten nabywca uiścił. W związku z dokonaniem podwójnego opodatkowania pojazdu przez Urząd Skarbowy w Polsce i odpowiadający mu organ niemiecki, … zażądał od Wnioskodawcy korekty faktury VAT za zakup samochodu osobowego i zwrotu naliczonego podatku.

Pełnomocnik nabywcy do pisma z dnia 14 listopada 2018 r. dołączył następujące dokumenty:

  1. dowód rejestracji pojazdu o numerze …;
  2. decyzje Starosty … z dnia 08 października 2018 r. o tymczasowym rejestrze pojazdu;
  3. wezwanie z dnia 06 września 2018 r. wraz z jego tłumaczeniem na język polski;
  4. dowód uiszczenia podatku VAT przez Kupującego w Niemczech;
  5. ubezpieczenie pojazdu z dnia 19 stycznia 2018 r.;
  6. pismo potwierdzające stałe zameldowanie … pod adresem … wraz z tłumaczeniem z dnia 01 października 2018 r.,

wskazujące, że w obecnym stanie faktycznym należy się jego mocodawcy zwrot naliczonego podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazał, że … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w … jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), przez nowy środek transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów: pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że samochód marki …, VIN: … został wyprodukowany w 2017 r., a przebieg pojazdu wynosił 0 km w momencie sprzedaży. Mając na względzie powyższe, przedmiotowy samochód spełniał definicję nowego środka transportu określoną w ustawie o podatku od towarów i usług, gdyż jego przebieg nie przekroczył 6000 kilometrów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy w przytoczonym stanie faktycznym nastąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwaną dalej ustawą VAT? (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 16 września 2019 r.)
  2. Czy nabywca samochodu, w zaprezentowanym stanie faktycznym, ma podstawy do żądania dokonania korekty faktury VAT i korekty deklaracji podatkowej przez Wnioskodawcę, pomimo że nie powiadomił sprzedawcy, że jego celem jest zarejestrowanie samochodu poza granicami Polski i nabywając pojazd wskazał, że jego miejscem zameldowania i zamieszkania jest …?
  3. Czy Wnioskodawca winien dokonać korekty faktury wystawionej nabywcy?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 16 września 2019 r.):

Odpowiedź na pytanie 1.

Zgodnie z art. 13 ustawy VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy VAT na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W art. 7 ustawy VAT zdefiniowano dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W konsekwencji w celu zakwalifikowania czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest spełnienie łącznie dwóch warunków:

  • musi nastąpić wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (art. 13 ust. 1 ustawy VAT);
  • wywóz musi nastąpić w wykonaniu transakcji dostawy towarów, a więc w wyniku przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 13 ust. 1 w zw. z art. 7 ustawy VAT).

Następnie warunkiem uznania dostawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów jest zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy VAT to, aby nabywca towarów był:

  • podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; lub
  • osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; lub
  • podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
  • podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Co do zasady, aby wystąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów konieczne jest, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT UE (art. 13 ust. 2 pkt 1 oraz art. 13 ust. 6 ustawy o VAT). Wyjątkiem od zasady jest czynność, której przedmiotem są nowe środki transportu, a więc m.in. samochody, które przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy. W przypadkach takich dostawca i nabywca nie tylko nie muszą być podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT UE, ale w ogóle nie muszą być podatnikami VAT (art. 13 ust. 2 pkt 4 oraz art. 13 ust. 7 ustawy o VAT).

W związku z wyżej przytoczoną interpretacją przepisów, wskazać należy, że sprzedaż pojazdu marki … przez Wnioskodawcę spełniałaby definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdyż przedmiotem sprzedaży był nowy środek transportu (stan licznika 0 km) oraz nastąpił wywóz pojazdu poza granice Rzeczpospolitej Polskiej. Jednakże Wnioskodawca nie posiadał informacji, że nabywca zamieszkuje na stałe w innym państwie członkowskim niż Rzeczpospolita Polska. W niniejszej sprawie, Wnioskodawca posiadał jedynie informację, że pojazd będzie użytkowany przez nabywcę na terenie Niemiec, a jako dane do faktury wskazano dane adresowe w Rzeczpospolitej Polskiej.

Odpowiedź na pytanie 2.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem, że:

  1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
  2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju;
  3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Według ustawy za dowody dokumentujące transakcję w ramach WDT uznaje się:

  1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
  2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Wedle art. 42 ust. 5 ustawy VAT, w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

  1. dane dotyczące podatnika i nabywcy,
  2. dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
  3. datę dostawy,
  4. podpisy podatnika i nabywcy,
  5. oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
  6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5.

W orzecznictwie Sądów Administracyjnych przyjmuje się, że dla zastosowania stawki 0% przy WDT wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10).

W przypadku gdy nabywca wywozi – będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy – środek transportu nim samym, obowiązany jest dokonać tego w terminie 14 dni od dnia nabycia, co potwierdza podpisem na dokumencie wywozu. Jeśli warunku tego nie spełni, wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowa traktowana jest jako krajowa, lecz przy zastosowaniu zasady rozliczania podatku przez nabywcę. W myśl przepisu art. 42 ust. 8 jeśli nabywca nie dopełnił obowiązku wywozu nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy, jest on obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu (A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, wyd. XIII).

Mając na względzie powyższe, należy wskazać, że Wnioskodawca nie dysponował informacją o wywozie pojazdu, a tym samym nie został wystawiony dokument wywozu. Jednocześnie z dokumentów przedłożonych przez nabywcę wynika, że pojazd został zarejestrowany w Niemczech w dniu 8 stycznia 2018 r., tj. po upływie 14 dni od dnia jego nabycia, które nastąpiło w dniu 19 grudnia 2017 r.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest uprawniony do wystawienia faktury VAT ze stawką podatku w wysokości 0%, gdyż nie został mu przedstawiony dokument wywozu pojazdu przez nabywcę, a rejestracja pojazdu na terytorium Niemiec nastąpiła dopiero w dniu 8 stycznia 2018 r., a zatem nie zostały spełnione warunki określone w art. 42 ust. 5 ustawy VAT. Jednocześnie na dzień nabycia pojazdu, Wnioskodawca posiadał jedynie informację o planowanym użytkowaniu pojazdu na terenie Niemiec, które nie jest tożsame z oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu do innego państwa członkowskiego niż Rzeczpospolita Polska.

W związku z powyższym, brak dokumentu wywozu nowego środka transportu, a także rejestracja tegoż środka transportu w Niemczech w dniu 8 stycznia 2018 r., wskazują na niemożność nabywcy do żądania zwrotu podatku VAT, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki do wystawienia faktury VAT z 0% stawką podatku VAT.

Odpowiedź na pytanie 3.

W świetle art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Zatem WDT należy wykazać zasadniczo w dacie wystawienia faktury pierwotnej.

Prawo do skorygowania faktury wynika m.in. z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy VAT, w świetle którego w przypadku gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury podatnik wystawia fakturę korygującą. Za błąd, który objęty jest zakresem ww. przepisu należy uznać m.in. błędną kwalifikację danej czynności podlegającej opodatkowaniu. Może to nastąpić np. w sytuacji gdy podatnik błędnie uzna, że ma miejsce dostawa krajowa opodatkowana 23% stawką podatku od towarów i usług, podczas gdy w rzeczywistości miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Wówczas zasadne jest wystawienie faktury korygującej.

Mając na względzie, że Wnioskodawca nie dysponował informacją o wywozie nowego środka transportu do innego państwa członkowskiego niż Rzeczpospolita Polska, jak również nabywca nie przedłożył dokumentu dostawy potwierdzającego wywóz nowego środka transportu w terminie 14 dni od dnia nabycia, to Wnioskodawca nie jest uprawniony do wystawienia faktury korygującej z 0% stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

  • uznania transakcji sprzedaży nowego środka transportu za wewnątrzwspólnotową dostawę towaru – jest nieprawidłowe,
  • braku prawa do dokonania korekty faktury i deklaracji podatkowej – jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na to, iż w pytaniu nr 1 wniosku ORD-IN użyto sformułowania „wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów”, to w świetle powołanego w tym pytaniu art. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz opisu sprawy i własnego stanowiska Organ przyjął, iż zakres ww. pytania nr 1 dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Powyższy przepis zawiera ogólną definicję pojęcia „wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”. Zgodnie z jego treścią wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego.

Elementem, który musi wystąpić aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest zatem wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Natomiast nie jest konieczne, aby wywozu dokonywał sam podatnik. Podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów. Wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku dokonania dostawy.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

  1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
  2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
  3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
  4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Powyższe przepisy uzależniają uznanie określonej dostawy towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów od spełnienia przesłanek podmiotowych, zarówno ze strony sprzedawcy, jak i nabywcy towaru.

W szczególności – w myśl art. 13 ust. 2 pkt 4 ustawy – uznanie transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę nowego środka transportu może mieć miejsce, jeżeli jego nabywca działa (zamieszkuje) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy – w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

  1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
  2. (uchylony),
  3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
  4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W myśl art. 42 ust. 5 ustawy – w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

  1. dane dotyczące podatnika i nabywcy,
  2. dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
  3. datę dostawy,
  4. podpisy podatnika i nabywcy,
  5. oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
  6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5

– zwany dalej „dokumentem wywozu”.

Zgodnie z art. 42 ust. 8 ustawy – w przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.

Obowiązek, o którym mowa powyżej, wynika z art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy, w myśl którego podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, obowiązane do zapłaty podatku na podstawie art. 42 ust. 8 lub ust. 10.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że wywóz z terytorium kraju nowego środka transportu w wyniku dostawy wewnątrzwspólnotowej może podlegać opodatkowaniu stawką 0%, pod warunkami, że jego nabywca działa (zamieszkuje) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim oraz m.in. udokumentowania tego faktu poprzez wystawiony „dokument wywozu”, zawierający oświadczenie nabywcy, że dokona on wywozu nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy (sprzedaży ww. środka na jego rzecz).

Niewypełnienie tych warunków powoduje obowiązek zapłaty przez nabywcę nowego środka transportu podatku od towarów i usług od tej transakcji, według podstawowej stawki.

Ponadto wskazać należy, że w myśl art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Natomiast kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur i faktur korygujących zawarte zostały w art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106a ust. 1 pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
  2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy. Stosownie do treści art. 106e ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

  1. datę wystawienia;
  2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
  3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
  4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
  5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
  6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
  7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
  8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
  9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
  10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
  11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
  12. stawkę podatku;
  13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
  14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
  15. kwotę należności ogółem (…).

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 106i ust. 1 ustawy).

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

  1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
  2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
  3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
  4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
  5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

  1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
  2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
    1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
    2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
  3. przyczynę korekty;
  4. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
  5. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Odnosząc cytowane przepisy do okoliczności przedstawionych w opisie sprawy należy zauważyć, że dostawa nowego środka transportu zasadnie została opodatkowana podstawową stawką podatku od towarów i usług. Sprzedawca (Wnioskodawca) nie mógł bowiem zastosować 0% stawki z uwagi na fakt, że nabywca kupując nowy środek transportu podał polski adres zamieszkania, a Wnioskodawca nie posiadał informacji (brak oświadczenia nabywcy), że środek ten będzie (i kiedy) wywieziony poza terytorium kraju, co oznacza, że nie było podstaw m.in. do posiadania przez Wnioskodawcę dokumentu wywozu zawierającego oświadczenie, o którym mowa w art. 42 ust. 5 pkt 5 ustawy. Była to zatem dostawa krajowa, opodatkowana – zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy – 23% stawką podatku od towarów i usług.

W konsekwencji sprzedaż nowego środka transportu na rzecz nabywcy nie stanowiła wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a Wnioskodawca nie miał prawa do zastosowania dla tej dostawy 0% stawki podatku VAT.

Ponadto w okolicznościach sprawy należy wskazać, że z uwagi na brak posiadania oświadczenia nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty faktury i deklaracji podatkowej, ponieważ dla tej dostawy nie ma zastosowania 0% stawka podatku VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania transakcji sprzedaży nowego środka transportu za wewnątrzwspólnotową dostawę towaru należało uznać za nieprawidłowe, natomiast w zakresie braku prawa do dokonania korekty faktury i deklaracji podatkowej za prawidłowe. Z kolei ocena prawa nabywcy do występowania z żądaniem skorygowania przez Wnioskodawcę faktury i deklaracji podatkowej jest poza uregulowaniami dotyczącymi interpretacji przepisów prawa podatkowego zawartymi w Rozdziale 1a Działu II-go ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj