Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.307.2019.2.BM
z 27 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 lipca 2019 r. (data wpływu 18 lipca 2019 r.), uzupełnionym 2 września 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

  • z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Centrali związanych z alokowanymi kosztami funkcjonowania Centrali, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego,
  • z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Oddziałów z tytułu alokacji kosztów wsparcia sprzedaży oraz wsparcia IT, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego,
  • z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Centrali związanych z wypłatą określonego procentu zysku, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

  • z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Centrali związanych z alokowanymi kosztami funkcjonowania Centrali, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego,
  • z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Oddziałów z tytułu alokacji kosztów wsparcia sprzedaży oraz wsparcia IT, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego,
  • z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Centrali związanych z wypłatą określonego procentu zysku, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 sierpnia 2019 r. Znak 0111-KDIB1-3.4010.307.2019.1.BM wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 2 września 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca” lub „polski Oddział”) jest zarejestrowanym oddziałem zagranicznej spółki X (dalej: „Centrala”) mającej siedzibę na terytorium Holandii.

W rozumieniu polskich przepisów o podatku dochodowym (ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm. dalej: „ustawa o CIT”) oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Holandią (Konwencja między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu z dnia 13 lutego 2002 r., dalej: „UPO”), polski Oddział stanowi zakład podatkowy. W związku z powyższym, dochody osiągane na terytorium Polski poprzez Oddział, opodatkowane są w Polsce.

Wnioskodawca działa w ramach międzynarodowej grupy kapitałowej Y (dalej: „Grupa”), której główny obszar działalności obejmuje produkcję i sprzedaż sprzętu elektronicznego i elektrycznego, używanego w branży energetycznej, automatyce przemysłowej, systemach komunikacyjnych i informacyjnych, urządzeniach elektronicznych i domowych. Centrala (poza Wnioskodawcą) posiada również oddziały zarejestrowane w innych europejskich krajach m.in. Oddział w Niemczech (dalej: „Z GER”), Oddział w Republice Czeskiej (dalej: „Z CZ”), Oddział na Słowacji (dalej: „Z SK”), Oddział na Węgrzech (dalej: „Z HU”) (dalej łącznie: „Oddziały”).

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dystrybucja i sprzedaż produktów Grupy tj. produktów związanych z automatyką przemysłową, klimatyzacją i wentylacją oraz systemami informacji wizualnej. Polski Oddział prowadzi także sieć serwisową, zapewniającą klientom możliwość bezpośredniego kontaktu, a także fachowe wsparcie techniczne. Działalność sprzedażowa Wnioskodawcy obejmuje Polskę oraz terytoria Republiki Czeskiej, Słowacji, Węgier, Rumunii i Ukrainy a także krajów bałkańskich i bałtyckich. Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości działalność polskiego Oddziału zostanie rozszerzona na inne kraje.

Do kosztów związanych z działalnością prowadzoną przez polski Oddział alokowane są wydatki związane z realizowanymi przez Centralę oraz Oddziały na rzecz Wnioskodawcy wewnątrzzakładowymi świadczeniami niematerialnymi. Dodatkowo, Wnioskodawca dokonuje wypłaty środków pieniężnych na rzecz Centrali, w kwocie odpowiadającej określonemu procentowi zysku zrealizowanego przez polski Oddział w danym roku.

W ramach wskazanych wyżej rozliczeń wewnątrzzakładowych do Wnioskodawcy alokowane są:

  • koszty wsparcia sprzedaży realizowanego przez Oddziały,
  • koszty związane z funkcjonowaniem biura korporacyjnego, managementu grupowego, dyrektora ds. marketingu produktowego, wynikające ze wsparcia IT oraz dotyczące świadczeń realizowanych przez podmioty zewnętrzne - z Centrali,
  • koszty wsparcia IT oraz rozwoju stosowanych w Grupie narzędzi informatycznych z Oddziału w Niemczech.

Wskazane wyżej koszty alokowane są w drodze bezpośrednich rozliczeń pomiędzy polskim Oddziałem oraz Oddziałami i Centralą.

Wnioskodawca nie wyklucza, iż w przyszłości na polski Oddział alokowane mogą zostać inne koszty ponoszone przez Oddziały i Centralę, a dotyczące działalności Wnioskodawcy.

Z uwagi na strukturę prawną, w której funkcjonuje polski Oddział, rozliczenia przedmiotowych kosztów a także wypłaty określonego procentu zysku stanowią faktycznie przesunięcia środków pieniężnych pomiędzy różnymi kontami Centrali tj. kontami prowadzonymi dla Wnioskodawcy, innych Oddziałów a także bezpośrednio dla samej Centrali.

Ze względu na zmianę przepisów ustawy o CIT, obowiązującą od dnia 1 stycznia 2019 r., polski Oddział powziął wątpliwość, co do ewentualnego zastosowania regulacji normujących konieczność pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego (dalej: „podatek u źródła”) w odniesieniu do dokonywanych płatności wewnątrzzakładowych na rzecz Centrali i Oddziałów z wyżej wymienionych tytułów, w szczególności w zakresie potencjalnych obowiązków polskiego Oddziału jako płatnika podatku u źródła.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał dane identyfikacyjne Centrali oraz jej oddziałów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Centrali związanych z alokowanymi kosztami funkcjonowania Centrali, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego?
  2. Czy z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Oddziałów z tytułu alokacji kosztów wsparcia sprzedaży oraz wsparcia IT, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego?
  3. Czy z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Centrali związanych z wypłatą określonego procentu zysku, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności realizowane przez polski Oddział na rzecz Centrali i Oddziałów z tytułu alokowanych kosztów oraz transferu zysku nie stanowią wypłat należności zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT (z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT) i tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych płatności.

Uzasadnienie.

Zgodnie z zasadą ograniczonego obowiązku podatkowego zawartą w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada źródła).

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się m.in. dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Jednocześnie, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

  • z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), oraz
  • z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Stosownie do art. 26 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le ustawy o CIT.

Jednocześnie, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę 2 mln zł, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 mln zł.

Przytoczone wyżej regulacje normują zasady pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego przez płatnika z tytułu należności wypłacanych podmiotom nieposiadającym siedziby lub zarządu na terytorium Polski tj. nierezydentów.

W związku z okolicznością, że przedmiotem opisywanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego są zdarzenia gospodarcze, w następstwie których dochodzi do płatności dokonywanych przez polski Oddział, konieczne jest przeanalizowanie, czy powinny one zostać potraktowane jako wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, w szczególności mając na względzie strukturę prawną w jakiej funkcjonuje polski Oddział, będący zakładem podatkowym Centrali i jednocześnie oddziałem zarejestrowanym zgodnie z polskimi regulacjami lokalnymi.

Zgodnie z definicją zakładu, ujętą w art. 5 ust. 1 UPO, „określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.”

Art. 6 ust. 2 UPO stanowi, iż określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

  1. miejsce zarządu,
  2. filię,
  3. biuro,
  4. fabrykę,
  5. warsztat i
  6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Zgodnie natomiast z definicją legalną zawartą w ustawie o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - Dz.U. poz. 649 z późn. zm., dalej: „ustawa o ZUPZ”), „oddział oznacza wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności”.

Mając na względzie powyżej przytoczoną definicję z ustawy o ZUPZ należy uznać, że nie wskazuje ona na odrębność prawną oddziału względem przedsiębiorcy, a odnosi się jedynie do odrębności organizacyjnej.

Przedstawione wyżej podejście znalazło potwierdzenie m.in. w wyroku NSA z 18 marca 2011 r., sygn. II FSK 1773/09, gdzie w uzasadnieniu Sąd wskazał, iż nie można wywieść odrębności prawnej oddziału od spółki, którego odrębność od spółki polega tylko na funkcjonalnym i przestrzennym wydzieleniu części organizacyjno-gospodarczej spółki. Powyższe jest zgodne z formułowaną na gruncie przepisów międzynarodowych koncepcją jednego podmiotu (single entity).

Obydwie przywołane definicje, tj. definicja zakładu na gruncie UPO oraz definicja oddziału na gruncie ustawy o ZUPZ zawierają zbieżną przesłankę, tj. wskazują, iż jest to jedynie miejsce wykonywania działalności przez przedsiębiorcę. Z przedmiotowych definicji wywieść można również brak separacji prawnej oddziału, stanowiącego jednocześnie zakład podatkowy, od jednostki centralnej.

W zakresie konsekwencji podatkowych, prowadzenie działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego za pośrednictwem oddziału może skutkować koniecznością opodatkowania w Polsce dochodów generowanych na terytorium kraju. Zgodnie bowiem z przytoczoną już zasadą zawartą w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy nie mający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

W związku z tym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu dochodów osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (poprzez polski Oddział) jest Centrala.

Co istotne, stosownie do art. 7 ust. 2 UPO, Centrala jest zobowiązana do opodatkowania w Polsce takich zysków, które Oddział mógłby osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Przypisane do zakładu przychody, zgodnie z art. 7 ust. 3 UPO, można obniżyć o koszty ponoszone na rzecz tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi niezależnie od tego, czy powstały w tym państwie, w którym położony jest zakład.

Mając na względzie przytoczone regulacje, zdaniem Wnioskodawcy, polski Oddział (tj. oddział zagranicznej osoby prawnej) nie posiada odrębnej podmiotowości prawno-podatkowej.

Zakres podmiotowo-przedmiotowy opodatkowania podatkiem u źródła a status Oddziału jako zakładu podatkowego.

W celu określenia ewentualnych konsekwencji i obowiązków po stronie polskiego Oddziału jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wewnątrzzakładowej alokacji kosztów oraz dokonywanych na tej podstawie wypłat na rzecz Centrali oraz Oddziałów, w pierwszej kolejności przeanalizowany powinien zostać zakres podmiotowo-przedmiotowy regulacji, z uwzględnieniem specyfiki struktury organizacyjnej w jakiej działa Wnioskodawca.

W odniesieniu do przychodów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, bazując na literalnym brzmieniu przepisów, można wyróżnić dwie podstawowe przesłanki warunkujące zastosowanie przepisów regulujących kwestie podatku u źródła do realizowanych płatności. Zgodnie z polskimi regulacjami przychody mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła, jeśli:

  1. Należność wynika z tytułów lub świadczeń, których katalog został zamieszczony w art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o CIT;
  2. Wypłaty związane z należnościami z tytułów ujętych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. l ustawy o CIT, dokonywane są na rzecz podatnika, który nie ma siedziby lub zarządu na terytorium Polski i osiąga na jej terytorium przychody.

Przesłanka I.

W art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, ustawodawca posługuje się terminem świadczenie. Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego PWN, świadczenie oznacza „obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz” lub „to, co jest z tytułu takich zobowiązań wykonywane lub przekazywane” (https://sjp.pwn.pl/).

W sensie cywilistycznym natomiast, pojęcie świadczenia powiązane jest z istnieniem stosunku zobowiązaniowego. Zgodnie z art. 353 Kodeksu Cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny - t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145) zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.

Zacytowany przepis w zakresie świadczenia jednoznacznie wskazuje na konieczność wystąpienia dwóch stron tj. dłużnika i wierzyciela. Mając na względzie powyżej wskazane argumenty, możliwe jest uznanie, iż w przypadku rozliczeń pomiędzy Centralą, Wnioskodawcą oraz Oddziałami taki stosunek prawny nie występuje, ponieważ nie jest możliwe żądanie wykonania świadczenia od samego siebie (z uwagi na fakt, że Centrala, Wnioskodawca oraz Oddziały są jednostkami funkcjonującymi w obrębie jednego podmiotu prawnego).

Tym samym, transfery pieniężne wynikające z rozliczeń wewnątrzzakładowych pomiędzy Wnioskodawcą a Centralą oraz Oddziałami nie są rezultatem stosunku zobowiązaniowego w rozumieniu cywilistycznym, a stanowią w rzeczywistości jedynie przesunięcie aktywów obrotowych w postaci środków pieniężnych pomiędzy różnymi kontami Centrali prowadzonymi dla poszczególnych jednostek.

W ocenie Wnioskodawcy, wyżej wskazana argumentacja przesądza, iż płatności dokonywane przez polski Oddział na rzecz innych jednostek funkcjonujących w strukturze nie wynikają ze „świadczeń” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a, bowiem dokonywane są one wewnątrz jednego podmiotu. Tym samym, dokonanie analizowanych płatności nie powinno rodzić obowiązku pobrania podatku u źródła przez Wnioskodawcę.

Przesłanka II.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, płatnicy są zobowiązani pobrać podatek u źródła od należności wypłacanych na rzecz podatnika. Jak szczegółowo przedstawiono wyżej, polski Oddział nie jest niezależnym podmiotem, a częścią jednostki macierzystej, która to faktycznie posiada status podatnika. Tym samym, transfery pieniężne pomiędzy polskim Oddziałem a Centralą oraz pomiędzy Oddziałami, wynikające z wewnątrzzakładowej alokacji kosztów, nie mogą zostać uznane za wypłaty dokonywane na rzecz podatnika, bowiem faktycznie mają miejsce przesunięcia środków „wewnątrz podatnika” tj. wewnątrz struktury rachunkowej jednego podmiotu.

Z uwagi na fakt, iż konstrukcja oddziału zagranicznej spółki jest abstrakcyjną instytucją międzynarodowego prawa podatkowego, status podatnika w zakresie dochodów osiąganych przez polski Oddział przysługuje Centrali. W związku z powyższym, sam wewnętrzny transfer środków pomiędzy Wnioskodawcą a Centralą lub Oddziałami nie może skutkować uznaniem, iż Centrala lub Oddziały otrzymują należności, w odniesieniu do których polski Oddział będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ustawy o CIT.

Co istotne, w odniesieniu do alokacji kosztów innych Oddziałów i wynikających z nich transferów realizowanych przez polski Oddział, dodatkowym argumentem przemawiającym za przyjęciem podejścia, iż nie powinny być one uznawane za należności wypłacane na rzecz podatnika (i tym samym niepodlegające obowiązkowi pobrania podatku u źródła), jest fakt, iż Wnioskodawca od części Oddziałów nie był w stanie uzyskać certyfikatów rezydencji tj. lokalne władze podatkowe stwierdziły, że forma funkcjonowania tych jednostek nie pozwala na uznanie ich za podatników w danym kraju.

Wnioskodawca wskazał, iż przedstawiony charakter dokonywanych transferów pieniężnych wewnątrz międzynarodowych podmiotów funkcjonujących w strukturze jednostka centralna oraz oddziały znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych (np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 grudnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.407.2018.2.BK.)

Co więcej, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 kwietnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.60.2019.2.DP, organ uznał, że: Wzajemne rozliczenia pomiędzy Spółką macierzystą a Oddziałem (czyli pomiędzy spółką i jej zakładem) dokonywane są w ramach jednego podmiotu. W wyniku wzajemnych rozliczeń dokonywanych pomiędzy tymi jednostkami nie może zatem dojść ani do powstania przychodu, ani do zwiększenia kosztów ich uzyskania. Rozliczenia te są zatem neutralne podatkowo, bowiem nie generują zysku, a ustalają jedynie sposób jego podziału pomiędzy Spółką macierzystą i Oddziałem.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że nie jest on zobowiązany do poboru i zapłaty podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych na rzecz Spółki macierzystej od zdeponowanych przez nią depozytów w Oddziale.

Wyżej wskazane podejście zaaprobowane zostało również w znanej Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 sierpnia 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-149/15/BG, w której stwierdzono, iż: utworzenie na terytorium danego państwa oddziału, nie powoduje powstania nowego (odrębnego) podmiotu podatkowego w tym państwie, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny (Jednostka macierzysta). Oddział stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną część Spółki. (...) Finansowe rozliczenia wewnętrzne, dokonywane pomiędzy Jednostką macierzystą a jej Oddziałem, nie wywołują skutków podatkowych na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Regulacje w zakresie podatku od towarów i usług.

Dodatkowymi argumentami potwierdzającymi prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym polski Oddział nie jest zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od płatności dokonywanych na rzecz Centrali i Oddziałów, mogą być, aprobowane przez organy podatkowe i sądy, tezy uzasadniające brak konieczności uznawania za usługi (na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług) – (ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm. dalej: „ustawa o VAT”) transakcji i zdarzeń gospodarczych dokonywanych pomiędzy centralą a zakładem podatkowym zlokalizowanym w innym kraju.

Wnioskodawca zwrócił uwagę na tezę zaprezentowaną w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: „ETS”) z dnia z 23 marca 2006 r., sygn. C-210/04, zgodnie z którą świadczenie usług między spółką a jej oddziałem nie jest czynnością podlegającą VAT. Jak wskazał ETS: stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług.

Stanowisko zaprezentowane w powyższym wyroku, potwierdzają liczne interpretacje indywidualne. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 9 listopada 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.233.2018.4.PK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdził, że: czynności wykonywane pomiędzy Spółką macierzystą a Oddziałem w Polsce nie są czynnościami wykonywanymi na rzecz innej osoby prawnej, lecz są czynnościami wykonywanymi w ramach jednego podmiotu. Jednocześnie czynności te nie spełniają definicji świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT. Zatem nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca wskazał, że klasyfikacja danej operacji gospodarczej na gruncie regulacji VAT, co do zasady nie wpływa na kwestię traktowania jej na potrzeby podatków dochodowych. Niemniej jednak, ustawa o VAT posługuje się terminem „usługa” tj. pojęciem semantycznie podobnym do wyrażenia „świadczenie” zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Mając na względzie powyższe, a także fakt, iż organy podatkowe w ugruntowanej linii interpretacyjnej nie uznają czynności dokonywanych pomiędzy oddziałami oraz jednostkami centralnymi za świadczenie usług na gruncie podatku VAT, również w oparciu o przedstawione wyżej tezy należy uznać, iż przedmiotowe czynności nie powinny być traktowane jako świadczenia, w przypadku których może zaistnieć konieczność pobrania podatku u źródła.

Transfer zysku polskiego Oddziału.

W zakresie płatności dokonywanych przez Oddział na rzecz Centrali z tytułu transferu określonego procentu zysku, Wnioskodawca podkreślił, iż nie mogą one zostać uznane jako płatności, które skutkują powstaniem przychodów z dywidend lub innych przychodów z tytuł udziału w zyskach osób prawnych, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, bowiem polski Oddział nie posiada osobowości prawnej.

Powyższe podejście uzasadnione jest w szczególności szeroko opisaną we wcześniejszej części niniejszego wniosku naturą funkcjonowania polskiego Oddziału (tj. jednostki będącej częścią jednego pod względem prawnym podmiotu).

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie transferu zysku do Centrali nie znajdą zastosowania analizowane przepisy z uwagi na brak podmiotowości prawnej polskiego Oddziału (tj. nie jest on w stanie dokonać rzeczywistej wypłaty dywidendy, a także nie generuje on zysków, w odniesieniu do których Centrala uzyskiwałaby przychody z zysków osób prawnych). Struktura, w której funkcjonuje Centrala i polski Oddział nie jest tożsama z relacją pomiędzy udziałowcem/akcjonariuszem spółki i samą spółką. Wnioskodawca podkreślił, iż tylko druga ze wskazanych form prowadzenia działalności, może skutkować realizacją płatności wynikających ze wskazanych w art. 22 ust. 1 tytułów (dywidend i zysków z udziału w osobie prawnej). Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy również płatności związane z transferem zysku, jako dokonane wewnątrz jednego podmiotu, nie skutkują powstaniem, po stronie Wnioskodawcy, obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do transferów pieniężnych pomiędzy polskim Oddziałem a Oddziałami oraz polskim Oddziałem a Centralą wynikających z wewnątrzzakładowej alokacji kosztów oraz transferu zysku, nie znajdą zastosowania regulacje zawarte w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 w związku z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od przedmiotowych płatności dokonywanych wewnątrz jednego podmiotu pod względem prawnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

  1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
  2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
  3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
  4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
  5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
  6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

W myśl art. 3 ust. 5 updop, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W myśl przepisu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów;

3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Stąd, co do zasady, przychody wymienione w art. 21 ust. 1 updop podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła).

Przy czym, stosownie do art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty zagraniczne na terytorium Polski regulują również stosowne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Z uwagi na fakt, że Spółka macierzysta Wnioskodawcy podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Holandii, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz.U. z 2003 r. nr 216, poz. 2120, zwanej dalej: „konwencją”).

W myśl art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Dla określenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym, ważne jest ustalenie formy prowadzenia przez podmioty zagraniczne działalności w Polsce, tj. czy działalność tych podmiotów prowadzona jest w Polsce za pośrednictwem zakładu.

Stosownie do art. 5 ust. 1 konwencji, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 konwencji, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

  1. miejsce zarządu,
  2. filię,
  3. biuro,
  4. fabrykę,
  5. warsztat i
  6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem (art. 7 ust. 2 konwencji).

Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej (art. 7 ust. 3 konwencji).

Stosownie do treści art. 7 ust. 7 Konwencji, jeżeli w zyskach mieszczą się części dochodów, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

Pojęcie „zakład” jest pojęciem abstrakcyjnym, które oznacza pewien zakres obowiązku podatkowego danego podmiotu z racji prowadzenia przez ten podmiot działalności w drugim państwie. Stwierdzenie istnienia na terytorium danego państwa zakładu przedsiębiorcy zagranicznego, nie powoduje jednak powstania nowego bytu podatkowego (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) w tym państwie. Zakład nie jest podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny, który jednak podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym ma zakład, choć tylko od dochodów, jakie można mu przypisać, że uzyskał je dzięki temu zakładowi.

Kwestie związane z funkcjonowaniem oddziału podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2019, poz. 1079 z późn. zm.).

Dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności (o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej), tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski. Przez oddział rozumie się wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności (art. 3 pkt 4 ww. ustawy). Z powołanych powyżej przepisów wynika, że oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie posiada odrębnej osobowości (podmiotowości) prawnej a źródłem jego aktywności jest osobowość prawna przedsiębiorcy zagranicznego.

Natomiast, zgodnie z pkt 28 Komentarza do art. 7 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (wersja od 15 lipca 2014 r., dalej: „Komentarz”), „fikcja odrębnego i niezależnego przedsiębiorstwa przewidziana w ustępie 2 jest ograniczona do określenia zysków, które można przypisać zakładowi. Nie rozciąga się ona na stworzenie hipotetycznego dochodu przedsiębiorstwa, który umawiające się państwo może opodatkować jako taki na podstawie swojego prawa wewnętrznego (…)”.

Komentarz nakazuje traktować transakcje pomiędzy spółką a jej zakładem jako „transakcje wewnętrzne” (por. pkt 28 i pkt 30 Komentarza do art. 7).

Wzajemne rozliczenia pomiędzy Spółką macierzystą a Oddziałem (czyli pomiędzy spółką i jej zakładem) dokonywane są w ramach jednego podmiotu. W wyniku wzajemnych rozliczeń dokonywanych pomiędzy tymi jednostkami nie może zatem dojść ani do powstania przychodu, ani do zwiększenia kosztów ich uzyskania. Rozliczenia te są zatem neutralne podatkowo, bowiem nie generują zysku, a ustalają jedynie sposób jego podziału pomiędzy Spółką macierzystą i Oddziałem.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że płatności realizowane przez polski Oddział na rzecz Centrali i Oddziałów z tytułu alokowanych kosztów oraz transferu zysku nie stanowią wypłat należności zgodnie z art. 26 ust. 1 updop (z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop) i tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych płatności.

Zatem, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

  • z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Centrali związanych z alokowanymi kosztami funkcjonowania Centrali, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego,
  • z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Oddziałów z tytułu alokacji kosztów wsparcia sprzedaży oraz wsparcia IT, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego,
  • z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez polski Oddział na rzecz Centrali związanych z wypłatą określonego procentu zysku, Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj