Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.581.2019.1.AZ
z 26 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 września 2019 r. (data wpływu 20 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2019 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka cywilna prowadzi działalność handlową tzw. „sklepy internetowe” utworzone na portalach aukcyjnych X w Niemczech, Anglii, Francji oraz Włoszech z dostępnością do innych krajów UE z wyłączeniem Polski. Magazyn towarów mieści się pod adresem siedziby firmy (…) w Polsce.

Sklep internetowy oferuje szeroki wybór towarów między innymi towarów sklasyfikowanych w PKWiU pod numerem 29.32.30.0. (z PKD są to głównie części samochodowe 45.32.21.0 Sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych (z wyłączeniem motocykli) prowadzona przez internet) lub 45.31.1 Sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, (z wyłączeniem motocykli).

Klientami Wnioskodawcy są przede wszystkim osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (osoby prywatne).

Towary wysyłane są za pośrednictwem przesyłek kurierskich lub poczty. Nie ma możliwości odbioru osobistego. Obowiązującymi formami płatności są: przede wszystkim szybkie płatności PayPal (usługa X) lub przelew tradycyjny. Sprzedaż towarów dokumentowana jest wyłącznie fakturami (jest to obowiązek), ponieważ jest to sprzedaż wysyłkowa wyłącznie na terenie Unii Europejskiej (art.23 ustawy o VAT).

Transakcje z wykorzystaniem systemów płatności PayPal są następujące:

1. Klient wchodzi na stronę internetową sklepu X;
2. Klient wybiera interesujące go produkty i dodaje do koszyka;
3. Klient wybiera formę płatności oraz sposób dostawy towaru;
4. Klient dokonuje zakupów przez swoje konto w sklepie internetowym;
5. Klient podaje swoje dane( imię i nazwisko oraz adres) oraz adres wysyłki jeżeli jest inny;
6. Po zatwierdzeniu wyboru przez klienta zostaje przekierowany do systemu płatności PayPal, tam opłaca swoje zamówienie;
7. Opłacone zamówienie trafia do panelu administracyjnego naszego automatycznego systemu do obsługi zamówień z wielu kont X
8. Po otrzymaniu zapłaty faktura generowana jest automatycznie natychmiast po wpływie środków a paczki pakowane są w każdy dzień roboczy na podstawie wygenerowanego dokumenty sprzedaży.
   
   

Z ewidencji jaką spółka dysponuje jasno wynika, kto i kiedy kupił, za jaką cenę oraz jaki jest kraj doręczenia. Wnioskodawca tworzy kopie i ma możliwość wydrukowania raportu zdarzeń w każdym momencie.

W związku z tym, że ustawodawca narzucił obowiązek fakturowania transakcji dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (osób prywatnych) z krajów Unii Europejskiej Wnioskodawca zwraca się z pytaniem czy pomimo to, że firma handluje towarami znajdującymi się w § 4 ust. 1 lit g) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia przy zastosowaniu kas rejestrujących, czyli między innymi częściami i akcesoriami do pojazdów samochodowych, mamy również obowiązek ewidencjonowania wyżej wymienionej sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej?

Wnioskodawca uważa, że nie, ponieważ ustawodawca narzucił już pierwszy obowiązek, obowiązek fakturowania tego rodzaju sprzedaży, sprzedaży dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej na terenie Unii Europejskiej.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie w przyszłości prowadzić sprzedaży dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (osób prywatnych) na terenie Polski.

Sprzedaż przy zastosowaniu obowiązku (drugi obowiązek) posiadania kasy rejestrującej, tylko ze względu na to, że towary, którymi Wnioskodawca handluje wymienione zostały w § 4 ust.1 lit. g) rozporządzenia o zwolnieniu z kas fiskalnych powielałaby tylko sprzedaż Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy oprócz obowiązku fakturowania zgodnie z art. 23 ustawy o VAT Wnioskodawcy dotyczy drugi obowiązek posiadania kasy fiskalnej? (firma handluje towarami znajdującymi się w § 4 ust. 1 lit g) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia przy zastosowaniu kas rejestrujących, czyli między innymi częściami i akcesoriami do pojazdów samochodowych)

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, iż obowiązek drugi posiadania kasy rejestrującej go nie dotyczy ponieważ ustawodawca narzucił jako pierwszy obowiązek fakturowania transakcji dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (osób prywatnych) z krajów Unii Europejskiej. Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie w przyszłości prowadzić sprzedaży dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (osób prywatnych) na terenie Polski.

Sprzedaż przy zastosowaniu obowiązku (drugi obowiązek) posiadania kasy rejestrującej, tylko ze względu na to, że towary, którymi Wnioskodawca handluje wymienione zostały w § 4 ust. 1 lit. g) rozporządzenia o zwolnieniu z kas fiskalnych powielałaby tylko sprzedaż Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe,

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Jak stanowi § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1-2 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.:

1. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
2. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.
   
   

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczy podmiotu.

Ponadto, w § 4 rozporządzenia zawarto katalog dostaw i świadczenia usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienione w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 lit. g) rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność handlową tzw. „sklepy internetowe” utworzone na portalach aukcyjnych X w Niemczech, Anglii, Francji oraz Włoszech z dostępnością do innych krajów UE z wyłączeniem Polski. Magazyn towarów mieści się pod adresem siedziby firmy w Polsce. Sklep internetowy oferuje szeroki wybór towarów między innymi towarów sklasyfikowanych w PKWiU pod numerem 29.32.30.0. (z PKD są to głównie części samochodowe 45.32.21.0 Sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych (z wyłączeniem motocykli) prowadzona przez internet) lub 45.31.1 Sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli). Klientami Wnioskodawcy są przede wszystkim osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (osoby prywatne). Sprzedaż towarów dokumentowana jest wyłącznie fakturami (jest to obowiązek), ponieważ jest to sprzedaż wysyłkowa wyłącznie na terenie Unii Europejskiej (art. 23 ustawy o VAT). Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie w przyszłości prowadzić sprzedaży dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (osób prywatnych) na terenie Polski.

W związku z tym, że ustawodawca narzucił obowiązek fakturowania transakcji dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (osób prywatnych) z krajów Unii Europejskiej Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy pomimo to, że firma handluje towarami znajdującymi się w § 4 ust. 1 lit g) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia przy zastosowaniu kas rejestrujących, czyli między innymi częściami i akcesoriami do pojazdów samochodowych, ma również obowiązek ewidencjonowania wyżej wymienionej sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej.

Stosownie do art. 2 pkt 23 ustawy, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.
   
   

Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez państwa członkowskie – w myśl art. 2 pkt 2 ustawy – rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów, innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy, w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Art. 23 ust. 5 ustawy stanowi, że podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1 (…).
   
   

Zatem, należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy, podmiot dokonujący dostawy będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Należy zatem uznać, że celem wprowadzenia obowiązku ewidencjowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących było zobowiązanie podatników do ewidencjonowania tej sprzedaży, która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce. Tym samym, uzasadnione jest przyjęcie, że wprowadzając zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, ustawodawca zwolnieniem objął te czynności, które są już w jakiś sposób udokumentowane, a więc istnieje możliwość ustalenia podstawy opodatkowania.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, sprzedaż ta w każdym przypadku musi być potwierdzona (udokumentowana) fakturą. Zauważyć należy, że przepisy dotyczące obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej z założenia dotyczą sprzedaży, która nie jest objęta żadną ewidencją. Natomiast w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, skoro ustawodawca zobowiązał sprzedawców do wystawienia faktur do każdej sprzedaży bez względu na to, kto jest nabywcą (tj. podatnik podatku od wartości dodanej niemający obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też inny podmiot niebędący tym podatnikiem) ewidencja sprzedaży jest prowadzona. Zatem sprzedaż wysyłkowa dokonywana przez Wnioskodawcę z terytorium Polski na rzecz osoby fizycznej mającej zamieszkanie w innym kraju UE nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. Tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania, drukowania, a także wydawania paragonów fiskalnych tym klientom.

Mając na względzie przywołane regulacje oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, sprzedaż ta w każdym przypadku musi być potwierdzona fakturą, zatem obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wynikający z § 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w tym szczególnym przypadku nie ma zastosowania. Zauważyć należy, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, skoro ustawodawca zobowiązał sprzedawców do wystawienia faktur do każdej sprzedaży bez względu na to, kto jest nabywcą (tj. podatnik podatku od wartości dodanej niemający obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też inny podmiot niebędący tym podatnikiem) ewidencja sprzedaży jest prowadzona. Zatem sprzedaż wysyłkowa dokonywana przez Wnioskodawcę z terytorium kraju na rzecz nabywców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.