Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.308.2019.1.BG
z 24 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do zastosowania stawki 15% do dochodów osiągniętych w 2017 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do zastosowania stawki 15% do dochodów osiągniętych w 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. z siedzibą w Polsce (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym wpisanym do Krajowego Rejestru Sądowego dnia 19 maja 2017 r. Wnioskodawca został utworzony na podstawie umowy spółki z 24 kwietnia 2017 r. (dalej: „Umowa”). Zgodnie z Umową X Spółka komandytowa (jako jedyny wspólnik w zamian za wkład pieniężny objęła 100 (sto) udziałów o łącznej wartości nominalnej 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) i opłaciła je w gotówce w kwocie 5.000 zł (pięć tysięcy złotych). Dnia 13 czerwca 2017 r. dotychczasowy udziałowiec Wnioskodawcy - X Spółka komandytowa objęła dodatkowo 4.400 (cztery tysiące czterysta) udziałów o łącznej wartości nominalnej 220.000 zł (dwieście dwadzieścia tysięcy złotych) i pokryła je wkładem niepieniężnym w postaci wszelkich praw intelektualnych do słowno-graficznego znaku towarowego „A”, w tym rejestracji w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej oraz praw autorskich o wartości 220.000 zł (dwieście dwadzieścia tysięcy złotych). W późniejszym okresie dołączył do spółki kolejny udziałowiec który w zamian za udziały wniósł wkład pieniężny. Wnioskodawca nie spełnia definicji małego podatnika w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., dalej: „ustawa o CIT”).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą jest uprawniony do zastosowania do dochodu osiągniętego za rok podatkowy 2017 stawki podatku o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 lit b. ustawy o CIT, tj. opodatkowania dochodów według stawki 15%?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca jako podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą jest uprawniony do zastosowania do dochodu osiągniętego za rok podatkowy 2017 stawki podatku o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 lit b. ustawy o CIT, tj. opodatkowania dochodów według stawki 15%.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o CIT w przypadku podatników rozpoczynających działalność - w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, wynosi 15% podstawy opodatkowania.

Jednocześnie jak stanowi art. 19 ust. la ustawy o CIT podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

-nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że istnieją pewne ograniczenia w zastosowaniu stawki 15%. Dotyczy to sytuacji kiedy podatnik podatku dochodowego rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej jest utworzony przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wnoszą na pokrycie objętych udziałów określone składniki majątkowe.

Ograniczenie powyższe nie ma jednak zastosowania do stanu faktycznego jaki zaistniał w przypadku Wnioskodawcy. Wnioskodawca został utworzony poprzez objęcie udziałów w zamian za wkład pieniężny wniesiony przez X Spółka komandytowa, która dopiero po określonym czasie i po wpisie Wnioskodawcy do odpowiedniego rejestru, a nie w momencie utworzenia Wnioskodawcy dokonała aportu w postaci wszelkich praw intelektualnych do słowno-graficznego znaku towarowego „A”, w tym rejestracji w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej oraz praw autorskich. Najistotniejsze i warunkujące zastosowanie stawki 15% do dochodów osiągniętych w 2017 r. jest więc to, że aport składników majątku, których wartość przekraczała 10.000 euro, miał miejsce później niż w momencie utworzenia Wnioskodawcy, nie zaś w momencie jej utworzenia.

Reasumując Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki 15% do dochodów osiągniętych za rok rozpoczęcia działalności, tj. 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., dalej „ustawy o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Przepisy dotyczące 15% stawki podatku dochodowego od osób prawnych zostały wprowadzone ustawą z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1550), która nadała nowe brzmienie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wprowadzając stawkę podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 15% m.in. dla małych podatników.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o CIT podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
   
2. 15% podstawy opodatkowania - w przypadku:
   
   1. małych podatników,
   2. podatników rozpoczynających działalność - w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
      
      

Tym samym, co do zasady - podatek dochodowy od osób prawnych wynosi 19% podstawy opodatkowania. Jednocześnie w 2017 r. stawkę tę obniżono do 15% podstawy opodatkowania dla niektórych podatników. Z obniżonej stawki korzystać mogą:

• mali podatnicy,
• podatnicy rozpoczynający działalność - w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
  
  

Innymi słowy, obok podstawowej stawki 19% ustawa wprowadziła dodatkową, obniżoną stawkę podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 15%.

Obniżona stawka podatku ma zastosowanie także w przypadku podatników rozpoczynających działalność już w tym roku podatkowym, w którym działalność rozpoczęli.

Tych zasad nie stosuje się jednak do podatnika w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, jeżeli podatnik został utworzony (art. 19 ust. 1a ustawy o CIT):

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1 000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników.
   
   

Reasumując, powołany powyżej przepis ustawy o CIT ogranicza możliwość zastosowania stawki 15% m.in. dla rozpoczynających działalność podmiotów, które powstały w wyniku operacji restrukturyzacyjnych w nim wskazanych. Wyłączenie dotyczy przekształcenia (z pewnymi wyjątkami), połączenia lub podziału oraz wniesienia określonego w ustawie wkładu niepieniężnego do spółki. Ograniczenie dotyczy dwóch pierwszych lat działalności podatników.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca został utworzony na podstawie Umowy Spółki z 24 kwietnia 2017 r., natomiast wpisu do KRS dokonano 19 maja 2017 r. Zgodnie z Umową X Spółka komandytowa, jako jedyny wspólnik w zamian za wkład pieniężny objęła udziały w Spółce. Dnia 13 czerwca 2017 r. dotychczasowy udziałowiec Wnioskodawcy - X Spółka komandytowa objęła dodatkowe udziały i pokryła je wkładem niepieniężnym w postaci wszelkich praw intelektualnych do słowno-graficznego znaku towarowego oraz praw autorskich. W późniejszym okresie dołączył do Spółki kolejny udziałowiec który w zamian za udziały wniósł wkład pieniężny. Wnioskodawca nie spełnia definicji małego podatnika w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy w kontekście zapytania ujętego w przedmiotowym wniosku stwierdzić należy, że skoro jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca został utworzony 24 kwietnia 2017 r., i wpisany do KRS 19 maja 2017 r., a kapitał zakładowy został wniesiony w formie pieniężnej przez jedynego udziałowca, to tym samym wyłączenie wynikające z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT nie ma w niniejszej sprawie zastosowania z uwagi na to, że wniesienie praw intelektualnych i autorskich nastąpiło już po utworzeniu i wpisaniu Wnioskodawcy do KRS.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.