Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.562.2019.1.AR
z 26 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2019 r. (data wpływu 12 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją operacji pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją operacji pn. „….”.

W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Gmina P. (dalej „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach swojej działalności realizuje zadania z zakresu utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz realizuje zadania z zakresu kultury. Powyższe zadania należą do zadań własnych Gminy.

Na wykonanie zadania pn. „…”, (dalej „Projekt”), Gmina uzyskała dofinansowanie, na podstawie zawartej umowy o przyznaniu pomocy Nr X z dnia 5 listopada 2018 r., z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

W ramach projektu zostanie osiągnięty cel: wspieranie lokalnego rozwoju poprzez przebudowę budynku Domu Kultury w miejscowości P. w celu utworzenia centrum konferencyjno-szkoleniowego.

Po zrealizowaniu projektu obiekt budowlany – budynek Domu Kultury w miejscowości P. będzie ogólnodostępny i niekomercyjny. Projekt jest realizowany na trenie gminy wiejskiej a przewidywana liczba użytkowników w ciągu roku powinna wynieść co najmniej 450.

Gmina w budżecie projektu uwzględniła koszty podatku VAT zaliczając je do kosztów kwalifikowanych i tym samym poziom dofinansowania został wyliczony z uwzględnieniem podatku VAT. Gmina składając wniosek o płatność do urzędu marszałkowskiego ma obowiązek załączenia interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie braku możliwości odzyskania VAT-u od zrealizowanego zadania.

Gmina w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji ponosi wszelkie koszty związane z wykonaniem zadania. Wydatki te będą dokumentowane wystawionymi przez wykonawcę na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku.

Po zakończeniu projektu w budynku Domu Kultury w miejscowości P. będą prowadzone m.in. zajęcia artystyczne, nauka języków obcych, zajęcia opiekuńczo-wychowawcze i inne inicjatywy społeczne, które będą miały charakter stały lub będą się odbywać się cyklicznie lecz nie rzadziej niż raz w miesiącu przez co najmniej 9 miesięcy w danym roku w okresie trwałości operacji.

W związku z realizacją ogólnodostępnej niekomercyjnej infrastruktury zostaną utworzone dwa miejsca pracy w przeliczeniu na pełne etaty średnioroczne.

Ponadto, budynek Domu Kultury w miejscowości P., będący przedmiotem projektu, jest wyposażony w mikroinstalację, która zapewnia pokrycie co najmniej 50% zapotrzebowania tego obiektu na energię. Domu Kultury poprawi dostępność budynku dla osób niepełnosprawnych.

Projekt będzie realizowany przez Urząd Gminy w P. Wnioskodawca nie prowadzi i nie planuje prowadzić działalności gospodarczej w związku z tymi wydatkami, a projekt nie będzie generował dochodów z tego tytułu. Koszty kwalifikowalne uwzględniające podatek VAT zostały wydatkowane w wysokości łącznej 779 999,22 zł. W zakresie projektu uwzględniono:

• Roboty budowlano-montażowe (więźba dachowa (1.1.1); roboty murowe (1.2.1-1.2.3); strop poddasza (1.3.1-1.3.8); stolarka i ślusarka (1.4.1-1.4.4); okładziny schodów (1.5.1-1.5.3); okładziny ścian tynki i malowanie (1.6.1-1.6.7); posadzki (1.7.1-1.7.9); winda gastronomiczna (1.8.1-1.8.5)
• Instalacje sanitarne (hydrant (2.1.1- 2.1.10); woda (2.2.1-2.2.11); kanalizacja (2.3.1-2.3.10); c.o. (2.4.1-2.4.7))
• Instalacje elektryczne (Oprawy świetlne (3.1.1-3.1.5); Oprawy świetlne (3.1.1-3.1.5); Tablica, osprzęt, wyposażenie (3.3.1-3.3.18)
• Wentylacja (rurarz (4.1.1-4.1.14); urządzenia (4.2.1-4.2.2).
  
  

Dotacja stanowi do 63,63% kosztów kwalifikowanych, pozostałe co najmniej 36,36% środków stanowią środki własne Wnioskodawcy. Wydatki w ramach projektu realizowanego przez Wnioskodawcę są finansowane w kwocie brutto. Podatek VAT zgodnie z wnioskiem o przyznanie pomocy oraz umową o przyznaniu pomocy jest wydatkiem kwalifikowanym, tj. finansowanym z dofinansowania uzyskanego w ramach umowy. Jednocześnie Wnioskodawca zobowiązał się do zwrotu zrefundowanej części podatku VAT, jeżeli zaistnieją przesłanki umożliwiające odzyskanie tego podatku.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W przypadku przedmiotowego projektu mamy do czynienia z infrastrukturą ogólnodostępną i niekomercyjną która nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Dotacja uzyskana w ramach projektu jest refundacją części poniesionych kosztów. Zatem w pierwszej kolejności Wnioskodawca musi je ponieść zgodnie z umową o przyznaniu pomocy a następnie po złożeniu wniosku o płatność, w którym zostaną przedstawione do rozliczenia opłacone faktury i inne dokumenty, które potwierdzają zrealizowanie zakresu projektu, możliwe będzie uzyskanie części dofinansowania.

Na podstawie wniosku o płatność wraz z załącznikami Urząd Marszałkowski weryfikuje poprawność poniesionych wydatków i dokonuje refundacji. Uzyskanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest niezbędne do udokumentowania, iż w odniesieniu do poniesionych w 2019 kosztów, które następnie zostały przedstawione w rozliczeniu do refundacji, nie będzie możliwości w przyszłości odzyskania poniesionego podatku VAT. Zatem refundacja będzie możliwa w kwotach brutto.

Po otrzymaniu refundacji w tzw. okresie trwałości co najmniej 5 lat od dokonania przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa Wnioskodawca będzie zobowiązany do udostępniania niekomercyjne utworzonej infrastruktury.

Jeśli zatem firma nie wykonuje i nie będzie wykonywała w budynku Centrum Kultury w P. czynności opodatkowanych, to nie ma i nie będzie miała możliwości odzyskania podatku VAT naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Gmina, jako podatnik czynny podatku od towarów i usług, po zakończeniu projektu, nie będzie miała możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z poniesionymi wydatkami inwestycyjnymi, wynikającymi z faktu realizacji Projektu, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących realizacji projektu pn. „…”, dofinansowanego w ramach PROW na lata 2014-2020, działanie „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich”, typ operacji „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne”.

Gmina i obsługujący ją urząd, realizując ten projekt, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, nie jest uznawana za podatnika VAT, ponieważ towary i usługi nabyte na potrzeby jego realizacji nie będą miały w żadnym zakresie związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei ust. 6 stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, o którym mowa w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z realizacją wyżej opisanego projektu, gdyż poniesione wydatki nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT – infrastruktura objęta wsparciem w ramach projektu zostanie w będzie w całości wykorzystywana na realizację zadań nieodpłatnych i ogólnodostępnych. Gmina i obsługujący ją urząd realizując ten projekt, w myśl art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT nie jest uznawana za podatnika VAT, ponieważ towary i usługi nabyte na potrzeby jego realizacji nie będą miały w żadnym zakresie związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Gminie nie przysługuje prawo zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ustawy o podatku od towarów i usług. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki (art. 86, art. 87 ustawy), tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami podatkowymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że nie zostały spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 15 ww. ustawy – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina będzie realizować projekt pn. „…”. W ramach projektu zostanie osiągnięty cel: wspieranie lokalnego rozwoju poprzez przebudowę budynku Domu Kultury w miejscowości P. w celu utworzenia centrum konferencyjno-szkoleniowego. Po zrealizowaniu projektu obiekt budowlany – budynek Domu Kultury w miejscowości P. będzie ogólnodostępny i niekomercyjny. Po zakończeniu projektu w budynku Domu Kultury w miejscowości P. będą prowadzone m.in. zajęcia artystyczne, nauka języków obcych, zajęcia opiekuńczo-wychowawcze i inne inicjatywy społeczne, które będą miały charakter stały lub będą się odbywać się cyklicznie lecz nie rzadziej niż raz w miesiącu przez co najmniej 9 miesięcy w danym roku w okresie trwałości operacji. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że infrastruktura nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją ww. zadania.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest spełniony, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – po zrealizowaniu projektu obiekt budowlany – budynek Domu Kultury w miejscowości P. będzie ogólnodostępny i niekomercyjny. Infrastruktura nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji przedmiotowego projektu. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych wydatków Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tego warunku, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją operacji pn. „…”, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – towary i usługi związane z realizacją ww. projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w……., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.