Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.377.2019.3.IZ
z 19 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 12 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.) oraz pismem z dnia 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 8 sierpnia 2019 r. (skutecznie doręczone 14 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania aportu Działu handlowego za czynność niepodlegającą opodatkowaniu – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 12 lipca2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny, uzupełniony pismem z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.) oraz pismem z dnia 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania aportu Działu handlowego za czynność niepodlegającą opodatkowaniu.

We wniosku wspólnym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:


Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej „Zbywca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z tytułu prowadzonej działalności Zbywca nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Księgi rachunkowe zbywcy prowadzone są przez zewnętrzny podmiot na podstawie umowy cywilnoprawnej przy wykorzystaniu programu komputerowego należącego do Zbywcy.

Zbywca prowadzi działalność gospodarczą w dwóch obszarach: 1) związaną z obrotem towarami (przede wszystkim hurtowa działalność handlowa, której przedmiotem przede wszystkim są: różnego rodzaju plecaki, torby i inne podobne wyroby, a także galanteria skórzana, np. portfele, paski, rękawiczki), oraz 2) w zakresie wynajmu i dzierżawy nieruchomości na własny rachunek.

Zbywca jest właścicielem nieruchomości, których część jest wykorzystywana na cele działalności gospodarczej prowadzonej przez Zbywcę, a część jest przez niego wynajmowana w ramach tej działalności.


Jednym z obszarów działalności przedsiębiorstwa Zbywcy jest zatem jego część związana z działalnością w zakresie handlu hurtowego (dalej: „Dział handlowy”). Na moment złożenia przedmiotowego Wniosku, Dział handlowy stanowi część przedsiębiorstwa, wydzieloną w formie Regulaminu organizacyjnego zbywcy. Wydzielenie to wygląda w następujący sposób.

Istnieje: 1) odrębny dział, który zatrudnia (w tym na podstawie umów cywilnoprawnych) osoby zajmujące się tylko działalnością handlową, oraz 2) odrębny dział zajmujący się działalnością polegającą na wynajmie nieruchomości (dalej: „Dział nieruchomościowy”), którym obecnie kieruje jedna osoba wykonująca swoje obowiązki na podstawie umowy o pracę. Obsługa funkcjonujących umów najmu nie wymaga bowiem dużego zaangażowania wielu osób. Prace serwisowe i naprawcze wykonywane są przez firmy zewnętrzne.

Księgi rachunkowe prowadzone są w taki sposób, że możliwe jest odrębne ustalenie wyniku działalności handlowej i wyniku działalności polegającej na wynajmie nieruchomości. Księgi rachunkowe pozwalają także na wyodrębnienie należności i zobowiązań związanych z: 1) działalnością handlową, 2) działalnością w zakresie najmu. Sposób prowadzenia ksiąg pozwala także w łatwy sposób wyodrębnić składniki majątku związane z działalnością polegającą na wynajmie nieruchomości (przede wszystkim same nieruchomości) oraz składniki majątku związane z działalnością handlową (przede wszystkim zapasy towarów). Prowadzenie działalności handlowej powoduje bowiem konieczność utrzymywania zapasów towarów handlowych będących przedmiotem obrotu w ramach działalności gospodarczej Zbywcy (dalej: „Towary przenoszone”).


Przy prowadzeniu działalności handlowej Zbywca wykorzystuje prawa do znaku towarowego na podstawie umowy licencyjnej zawartej z podmiotem trzecim (dalej „Prawa do znaku”).


W 2019 r. albo 2020 r. Zbywca planuje dokonać zmiany (ograniczenia) profilu działalności. Po zmianach działalność prowadzona przez Zbywcę będzie opierać się głównie na transakcjach związanych z rynkiem nieruchomości, w tym przede wszystkim na oddawaniu nieruchomości w najem.

Zbywca nie zamierza już prowadzić działalności w zakresie handlu. W związku z planowaną zmianą profilu działalności Zbywca planuje przenieść w formie aportu Dział handlowy (dalej: „Transakcja”) na rzecz spółki akcyjnej z siedzibą w Polsce, która w dniu planowanej Transakcji będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „Nabywca”). Działalność Nabywcy nie będzie korzystać ze zwolnienia z VAT.

Transakcja będzie obejmować przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2019 poz. 1040), do Nabywcy przejdą pracownicy Działu handlowego. Z kolei osobom z Działu handlowego wykonującym swoje obowiązki na podstawie umów cywilnoprawnych, co do zasady, zostanie zaproponowane rozwiązanie tych umów ze Zbywcą oraz zawarcie nowych z Nabywcą albo zostanie dokonana cesja umów za zgodą tych osób. W związku z Transakcją na Nabywcę mogą również zostać przeniesione niektóre składniki majątku wykorzystywane dotychczas wyłącznie albo przede wszystkim do prowadzenia działalności handlowej, np. meble, komputery, oprogramowanie, samochody. Na Nabywcę nie zostaną natomiast przeniesione Nieruchomości. U Zbywcy pozostaną także składniki majątku (w szczególności wyposażenie biura, np. meble, sprzęt komputerowy) niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie wynajmu nieruchomości. Zbywca planuje również kontynuować współpracę z osobą kierującą Działem nieruchomości. Po przeprowadzeniu Transakcji, Nabywca będzie wynajmować od Zbywcy, na zasadach rynkowych, część jego nieruchomości na cele prowadzonej przez Nabywcę działalności handlowej. W praktyce zatem działalność handlowa, co do zasady, będzie prowadzona w tych samych nieruchomościach co obecnie. Nabywca nie wyklucza jednak w dalszej przyszłości zmian w tym zakresie, jeśli z analizy rynkowej Nabywcy będzie wynikało, że są one uzasadnione. Z kolei Prawa do znaku Nabywca zamierza nabyć od podmiotu, który jest ich właścicielem. Jeśli nie nastąpi to w tym samym terminie, co Transakcja, to Nabywca zamierza wykorzystywać prawa do znaku towarowego na podstawie umowy licencyjnej.


W odpowiedzi na wezwanie wskazano, że przedmiotem transakcji będą takie składniki majątkowe, takie jak towary w magazynie, samochody; sprzęt biurowy, magazynowy i informatyczny, meble biurowe, meble ekspozycyjne, telefony, strona internetowa.

Przedmiotem transakcji będą także składniki niematerialne, takie jak: zobowiązania wobec kontrahentów handlowych, zobowiązania kredytowe względem banku, przedpłaty na zamówienia, należności od kontrahentów, umowy z kontrahentami, oprogramowanie komputerowe, w tym księgowe, finansowe, magazynowe, graficzne, antywirusowe, biurowe.

Nabywca Działu handlowego będzie kontynuował działalność w zakresie prowadzonym do dnia aportu przez Dział Handlowy.


Po nabyciu składników majątkowych wchodzących w skład Działu Handlowego Nabywca będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem Transakcji. Należy jednak zwrócić uwagę na dwa aspekty.


Jak wskazano we wniosku do prowadzenia działalności handlowej Nabywca będzie potrzebował Nieruchomości. Nieruchomości pozostaną bowiem własnością Zbywcy. W celu zapewnienia możliwości kontynuowania prowadzenia działalności Nabywca wynajmie od Zbywcy część nieruchomości na cele prowadzonej przez Nabywcę działalności handlowej (kontynuowania działalności Działu handlowego). Oznacza to, że mimo iż na Nabywcę nie przejdzie prawo własności Nieruchomości, to przejdzie na niego prawo do używania Nieruchomości (na podstawie umowy najmu). W praktyce zatem działalność handlowa będzie prowadzona w tych samych nieruchomościach co obecnie. Należy jednak podkreślić, że kontynuowanie działalności przez Nabywcę nie jest uzależnione od wynajmowania konkretnych nieruchomości należących do Zbywcy. Nabywca mógłby kontynuować działalność Działu handlowego w innej nieruchomości o podobnych parametrach wynajętej albo nabytej od podmiotu trzeciego. Nabywca nie wyklucza w przyszłości takiego rozwiązania. Bezpośrednio po Transakcji planuje jednak, ze względów biznesowo-logistycznych, kontynuować działalność w tej samej nieruchomości, w której obecnie funkcjonuje Dział handlowy.


Ponadto Zbywca przy prowadzeniu działalności handlowej wykorzystuje Prawa do znaku. Ma do tego prawo na podstawie umowy licencyjnej zawartej między właścicielem Znaku a Zbywcą.


Nabywca przy kontynuowaniu działalności handlowej (obecnie prowadzonej przez Dział handlowy) również zamierza wykorzystywać Prawa do znaku. W tym celu Nabywca zamierza nabyć Prawa do znaku od podmiotu, który jest ich właścicielem. Oznacza to, że przy prowadzeniu działalności handlowej (kontynuacji działalności Działu handlowego) Nabywca zamierza wykorzystywać Prawa do znaku, ale na innej podstawie prawnej. Zbywca korzysta z nich bowiem na podstawie umowy licencyjnej z właścicielem znaku. Natomiast nabywca zamierza nabyć Prawa do znaku od ich właściciela. Nabywca dołoży starań, aby nabycie Praw do znaku nastąpiło w dniu zawarcia Transakcji (aportu). Jeśli nie będzie to możliwe, to Nabywca wstąpi w prawa i obowiązki wynikające z umowy licencyjnej Znaku, czyli będzie korzystał ze znaku na takich samych zasadach, jak obecnie Zbywca (Dział handlowy). Celem Nabywcy jest jednak uzyskanie prawa własności znaku. Nawet jeśli nie uda się go zrealizować w momencie Transakcji (aportu), to Nabywca zamierza podejmować działania, aby cel ten zrealizować w przyszłości.

Podsumowując, po Transakcji Nabywcy będą przysługiwały Prawa do znaku. Prawdopodobnie zmieni się jednak ich podstawa. Obecnie Zbywca (Dział handlowy) korzysta z Praw do znaku na podstawie umowy licencyjnej zawartej z właścicielem Praw do znaku. Nabywca zamierza nabyć Prawa do znaku.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy przeniesienie Działu handlowego w ramach Transakcji będzie przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
  2. Czy, w przypadku uznania Transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Zbywca będzie zobowiązany do wystawienia na rzecz Nabywcy faktury z wykazanym podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki właściwej dla poszczególnych towarów?
  3. Czy w przypadku uznania Transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazaną na fakturze wystawionej przez Zbywcę?

Stanowisko Wnioskodawców:


  1. Zdaniem Wnioskodawców, przeniesienie Działu handlowego w ramach Transakcji nie będzie przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
  2. Zdaniem Wnioskodawców, w przypadku uznania Transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Zbywca będzie zobowiązany do wystawienia na rzecz Nabywcy faktury z wykazanym podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki podatku właściwej dla dostawy poszczególnych towarów.
  3. Zdaniem Wnioskodawców, w przypadku uznania Transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazaną na fakturze wystawionej przez Zbywcę.

Uzasadnienie Ad. 1.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Art. 6 Ustawy o VAT reguluje wyłączenia pewnych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Zgodnie z brzmieniem ustępu 1 tego przepisu, przepisów Ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia”, mając na uwadze zakres przedmiotowy Ustawy o VAT, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” zdefiniowanego w art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT. Jest to zatem czynność skutkującą przeniesieniem prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, przez pojęciem zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wobec powyższego, aby mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy zbadać, czy zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) spełnia kryteria wyodrębnienia. W zakresie wyodrębnienia istotne jest to, aby zachodziło ono na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Zaznaczyć w tym miejscu należy, że w orzecznictwie i wydawanych interpretacjach indywidualnych podkreślane jest, że masa majątkowa tworząca zorganizowaną część przedsiębiorstwa musi się odznaczać odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 marca 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.9.2018.1.RW), oraz że musi ona zaistnieć w strukturze organizacyjnej wnioskodawcy, a nie dopiero powstać w przyszłości po przeniesieniu do majątku nabywcy (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 stycznia 2017 r., sygn. II FSK 2991/15).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma określone miejsce w strukturze organizacyjnej danego przedsiębiorstwa. Za zespół składników majątkowych wyodrębniony organizacyjnie można uznać np. wydział, zakład czy dział. Jednocześnie, wyodrębnienie organizacyjne wynikać może z dokumentu (statutu, regulaminu, itp. ), albo mieć wyłącznie charakter faktyczny - właściwą dla wyodrębnionej części strukturę zarządzania, wyodrębniony terytorialnie majątek, czy wyodrębnienie oddzielnych pomieszczeń na potrzeby prowadzenia określonej działalności. Ponadto wyodrębnienie organizacyjne przejawia się przede wszystkim poprzez zdolność organizacyjną wyodrębnionych składników majątku do realizowania ściśle określonych zadań (celów), które nie są realizowane przez inną część przedsiębiorstwa. Można mówić o tym w sytuacji, w której, przykładowo, w danym przedsiębiorstwie zostały wyszczególnione dwa piony, które prowadzą inną działalność - odrębnie prowadzona jest działalność podstawowa (w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym jest to działalność handlowa u Zbywcy), a odrębnie działalność uboczna (w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym jest to działalność Zbywcy związana z wynajmem nieruchomości). W takim wypadku każdy pion przedsiębiorstwa może być uznany za organizacyjnie wyodrębnioną część przedsiębiorstwa (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 czerwca 2017 r., sygn. 0115- KDIT1-2.4012.169.2017.1.AW).

Wymóg wyodrębnienia finansowego sprowadza się do możliwości przypisania przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wobec tego, wymóg ten należy uznać za spełniony także w sytuacji, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa nie posiada w pełni samodzielności finansowej, ani nie prowadzi odrębnej księgowości - wystarczy, aby możliwe było wyodrębnienie podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z taką sytuacją mamy do czynienia w opisie zdarzenia przyszłego zawartym w przedmiotowym wniosku, gdyż na podstawie prowadzonych przez Zbywcę ksiąg rachunkowych można ustalić wynik finansowy działalności handlowej oraz związane z nią wierzytelności i zobowiązania. Wobec tego, w ocenie Wnioskodawców występuje wydzielenie finansowe Działu handlowego w przedsiębiorstwie Zbywcy.

Wyodrębnienie na płaszczyźnie funkcjonalnej sprowadzić można do przeznaczenia określonych składników do realizacji określonych zadań gospodarczych. Przy czym istotne jest, aby te określone składniki tworzyły funkcjonalnie odrębną całość, a zatem składały się na zbiór wystarczający do samodzielnego prowadzenia dotychczasowych działań gospodarczych, także w oderwaniu od obecnie funkcjonującego przedsiębiorstwa. Chodzi tu nie o faktyczną, a potencjalną zdolność do samodzielnego działania. Jednocześnie, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 października 2011 r., sygn.: I FSK 1589/10, nie jest konieczne, aby dany zespół składników obejmował wszelkie elementy potrzebne do obsługi funkcjonowania przedsiębiorstwa. Nie musi on obejmować wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing). Usługi te bowiem, jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadań gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowanie jako podmiotu gospodarczego.

Opisana Transakcja będzie obejmować przeniesienie Działu handlowego, które stanowi kompletny zespół składników materialnych związanych z prowadzeniem działalności handlowej (w tym także Towary przenoszone). Świadczy o tym fakt, że Zbywca prowadzi obecnie działalność handlową. Nabywca będzie ją kontynuował posiadając te same składniki majątkowe co Zbywca. Jedyna różnica polega na tym, że Zbywca posiada nieruchomości na własność, a Nabywca będzie je wynajmował. Z punktu widzenia prowadzenia działalności w zakresie handlu istotna jest jednak możliwość korzystania z niezbędnych nieruchomości (a nie tytuł prawny do dysponowania nimi).

Podsumowując, w odniesieniu do przedstawionego w przedmiotowym wniosku opisu zdarzenia przyszłego, uznać należy, że: 1) Dział handlowy działa w oparciu o zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, które są ze sobą ściśle powiązane; 2) Dział handlowy został wyodrębniony organizacyjnie w strukturze przedsiębiorstwa Zbywcy, przy czym może funkcjonować samodzielnie na rynku, prowadząc dalej działalność handlową, którą wykonuje w ramach przedsiębiorstwa Zbywcy; 3) Dział handlowy został wyodrębniony finansowo - możliwe jest w każdym czasie ustalenie dla niego przychodów i kosztów, należności i zobowiązań, oraz stanu zapasów; 4) Dział handlowy dysponuje składnikami majątkowymi pozwalającymi na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie działalności handlowej, na której ciągłość nie wypłynie dokonanie Transakcji.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawców, przeniesienie Działu handlowego w ramach Transakcji stanowi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT. Dział handlowy może prowadzić działalność handlową jako samodzielne przedsiębiorstwo, a zatem spełnia wszystkie przesłanki uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu Ustawy o VAT.


Tym samym, do Transakcji nie będą miały zastosowania przepisy Ustawy o VAT.


Ad. 2.


W wypadku, gdyby Transakcja została uznana za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (z czym Wnioskodawcy się nie zgadzają), to uznać należy, iż Zbywca będzie zobowiązany do wystawienia na rzecz Nabywcy faktury z wykazanym podatkiem VAT przy zastosowaniu stawek właściwych dla poszczególnych towarów. Zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku. Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku Transakcji, jako podstawę opodatkowania - zgodnie z cyt. art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT - należałoby przyjąć wartość nominalną akcji objętych przez Zbywcę w zamian za wniesiony do Nabywcy aport pomniejszoną o kwotę podatku (VAT należy obliczyć tzw. metodą w stu).


Ad. 3.


Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z zastrzeżeniami nie mającymi zastosowania w niniejszej sprawie).


W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.


Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem związany jest podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 Ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego i uzasadnieniu stanowiska do pytania 1, Nabywca zamierza w ramach Działu handlowego kontynuować prowadzenie działalność handlowej, jako podatnik VAT. Przy czym, w wypadku uznania stanowiska Wnioskodawców dotyczącego pytania 1 za nieprawidłowe, wówczas zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawców dotyczącym pytania 2 planowana Transakcja przeniesienia Działu Handlowego podlegałaby opodatkowaniu VAT według stawek właściwych dla poszczególnych towarów. W takiej sytuacji, faktura dokumentująca przeniesienie Działu handlowego, z naliczonym podatkiem VAT, będzie uprawniała Nabywcę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z takiej faktury, stosownie do art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawców w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie uznania aportu Działu handlowego za czynność niepodlegającą opodatkowaniu jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.


Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.


Sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.


Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.


Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w ww. art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym, w rozumieniu przywołanego art. 2 pkt 22 ustawy uznawane jest za sprzedaż.


Zatem, gdy mamy do czynienia z czynnością przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również z aportem towarów, mamy do czynienia z odpłatną dostawą, która – co do zasady – na mocy art. 5 ust. 1 ustawy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.


I tak na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.


Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.


Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.


Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych (zob. wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2018 r. sygn. akt I FSK 1113/16) „przedsiębiorstwo” w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy oznacza każdy zespół składników służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, jeżeli jest wystarczający do prowadzenia przez nabywcę w oparciu o przekazane składniki majątkowe w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.

Pojęcie przedsiębiorstwa określonego w tym przepisie można interpretować też w świetle art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), ale wyłącznie pomocniczo z uwagi na autonomię prawa podatkowego. Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.


Obejmuje ono w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.


Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, ustawodawca wyłączył ponadto z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.


Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z art. 2 pkt 27e ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.


Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

  • istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
  • zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
  • składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
  • zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.


Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.


Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić ponadto należy następujące okoliczności:

  1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
  2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Ze złożonego wniosku wynika, że Zbywca prowadzi działalność gospodarczą w dwóch obszarach: 1) związaną z obrotem towarami (przede wszystkim hurtowa działalność handlowa, której przedmiotem przede wszystkim są: różnego rodzaju plecaki, torby i inne podobne wyroby, a także galanteria skórzana, np. portfele, paski, rękawiczki), oraz 2) w zakresie wynajmu i dzierżawy nieruchomości na własny rachunek.


Zbywca jest właścicielem nieruchomości, których część jest wykorzystywana na cele działalności gospodarczej prowadzonej przez Zbywcę, a część jest przez niego wynajmowana w ramach tej działalności.


Jednym z obszarów działalności przedsiębiorstwa Zbywcy jest zatem jego część związana z działalnością w zakresie handlu hurtowego (dalej: „Dział handlowy”). Na moment złożenia przedmiotowego Wniosku, Dział handlowy stanowi część przedsiębiorstwa, wydzieloną w formie Regulaminu organizacyjnego zbywcy. Wydzielenie to wygląda w następujący sposób.

Istnieje: 1) odrębny dział, który zatrudnia (w tym na podstawie umów cywilnoprawnych) osoby zajmujące się tylko działalnością handlową, oraz 2) odrębny dział zajmujący się działalnością polegającą na wynajmie nieruchomości (dalej: „Dział nieruchomościowy”), którym obecnie kieruje jedna osoba wykonująca swoje obowiązki na podstawie umowy o pracę. Obsługa funkcjonujących umów najmu nie wymaga bowiem dużego zaangażowania wielu osób. Prace serwisowe i naprawcze wykonywane są przez firmy zewnętrzne.

Księgi rachunkowe prowadzone są w taki sposób, że możliwe jest odrębne ustalenie wyniku działalności handlowej i wyniku działalności polegającej na wynajmie nieruchomości. Księgi rachunkowe pozwalają także na wyodrębnienie należności i zobowiązań związanych z: 1) działalnością handlową, 2) działalnością w zakresie najmu. Sposób prowadzenia ksiąg pozwala także w łatwy sposób wyodrębnić składniki majątku związane z działalnością polegającą na wynajmie nieruchomości (przede wszystkim same nieruchomości) oraz składniki majątku związane z działalnością handlową (przede wszystkim zapasy towarów). Prowadzenie działalności handlowej powoduje bowiem konieczność utrzymywania zapasów towarów handlowych będących przedmiotem obrotu w ramach działalności gospodarczej Zbywcy (dalej: „Towary przenoszone”).


Przy prowadzeniu działalności handlowej Zbywca wykorzystuje prawa do znaku towarowego na podstawie umowy licencyjnej zawartej z podmiotem trzecim (dalej „Prawa do znaku”).


W 2019 r. albo 2020 r. Zbywca planuje dokonać zmiany (ograniczenia) profilu działalności. Po zmianach działalność prowadzona przez Zbywcę będzie opierać się głównie na transakcjach związanych z rynkiem nieruchomości, w tym przede wszystkim na oddawaniu nieruchomości w najem.

Zbywca nie zamierza już prowadzić działalności w zakresie handlu. W związku z planowaną zmianą profilu działalności Zbywca planuje przenieść w formie aportu Dział handlowy (dalej: „Transakcja”) na rzecz spółki akcyjnej z siedzibą w Polsce, która w dniu planowanej Transakcji będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „Nabywca”). Działalność Nabywcy nie będzie korzystać ze zwolnienia z VAT.

Transakcja będzie obejmować przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, do Nabywcy przejdą pracownicy Działu handlowego. Z kolei osobom z Działu handlowego wykonującym swoje obowiązki na podstawie umów cywilnoprawnych, co do zasady, zostanie zaproponowane rozwiązanie tych umów ze Zbywcą oraz zawarcie nowych z Nabywcą albo zostanie dokonana cesja umów za zgodą tych osób. W związku z Transakcją na Nabywcę mogą również zostać przeniesione niektóre składniki majątku wykorzystywane dotychczas wyłącznie albo przede wszystkim do prowadzenia działalności handlowej, np. meble, komputery, oprogramowanie, samochody. Na Nabywcę nie zostaną natomiast przeniesione Nieruchomości. U Zbywcy pozostaną także składniki majątku (w szczególności wyposażenie biura, np. meble, sprzęt komputerowy) niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie wynajmu nieruchomości. Zbywca planuje również kontynuować współpracę z osobą kierującą Działem nieruchomości. Po przeprowadzeniu Transakcji, Nabywca będzie wynajmować od Zbywcy, na zasadach rynkowych, część jego nieruchomości na cele prowadzonej przez Nabywcę działalności handlowej. W praktyce zatem działalność handlowa, co do zasady, będzie prowadzona w tych samych nieruchomościach co obecnie. Nabywca nie wyklucza jednak w dalszej przyszłości zmian w tym zakresie, jeśli z analizy rynkowej Nabywcy będzie wynikało, że są one uzasadnione. Z kolei Prawa do znaku Nabywca zamierza nabyć od podmiotu, który jest ich właścicielem. Jeśli nie nastąpi to w tym samym terminie, co Transakcja, to Nabywca zamierza wykorzystywać prawa do znaku towarowego na podstawie umowy licencyjnej.


Przedmiotem planowanej transakcji będą takie składniki majątkowe, takie jak towary w magazynie, samochody; sprzęt biurowy, magazynowy i informatyczny, meble biurowe, meble ekspozycyjne, telefony, strona internetowa.


Przedmiotem transakcji będą także składniki niematerialne, takie jak: zobowiązania wobec kontrahentów handlowych, zobowiązania kredytowe względem banku, przedpłaty na zamówienia, należności od kontrahentów, umowy z kontrahentami, oprogramowanie komputerowe, w tym księgowe, finansowe, magazynowe, graficzne, antywirusowe, biurowe.

Nabywca Działu handlowego będzie kontynuował działalność w zakresie prowadzonym do dnia aportu przez Dział Handlowy.


Po nabyciu składników majątkowych wchodzących w skład Działu Handlowego Nabywca będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem Transakcji. Należy jednak zwrócić uwagę na dwa aspekty.


Jak wskazano we wniosku do prowadzenia działalności handlowej Nabywca będzie potrzebował Nieruchomości. Nieruchomości pozostaną bowiem własnością Zbywcy. W celu zapewnienia możliwości kontynuowania prowadzenia działalności Nabywca wynajmie od Zbywcy część nieruchomości na cele prowadzonej przez Nabywcę działalności handlowej (kontynuowania działalności Działu handlowego). Oznacza to, że mimo iż na Nabywcę nie przejdzie prawo własności Nieruchomości, to przejdzie na niego prawo do używania Nieruchomości (na podstawie umowy najmu). W praktyce zatem działalność handlowa będzie prowadzona w tych samych nieruchomościach co obecnie. Należy jednak podkreślić, że kontynuowanie działalności przez Nabywcę nie jest uzależnione od wynajmowania konkretnych nieruchomości należących do Zbywcy. Nabywca mógłby kontynuować działalność Działu handlowego w innej nieruchomości o podobnych parametrach wynajętej albo nabytej od podmiotu trzeciego. Nabywca nie wyklucza w przyszłości takiego rozwiązania. Bezpośrednio po Transakcji planuje jednak, ze względów biznesowo-logistycznych, kontynuować działalność w tej samej nieruchomości, w której obecnie funkcjonuje Dział handlowy.


Ponadto Zbywca przy prowadzeniu działalności handlowej wykorzystuje Prawa do znaku. Ma do tego prawo na podstawie umowy licencyjnej zawartej między właścicielem Znaku a Zbywcą.


Nabywca przy kontynuowaniu działalności handlowej (obecnie prowadzonej przez Dział handlowy) również zamierza wykorzystywać Prawa do znaku. W tym celu Nabywca zamierza nabyć Prawa do znaku od podmiotu, który jest ich właścicielem. Oznacza to, że przy prowadzeniu działalności handlowej (kontynuacji działalności Działu handlowego) Nabywca zamierza wykorzystywać Prawą do znaku, ale na innej podstawie prawnej. Zbywca korzysta z nich bowiem na podstawie umowy licencyjnej z właścicielem znaku. Natomiast nabywca zamierza nabyć Prawa do znaku od ich właściciela. Nabywca dołoży starań, aby nabycie Praw do znaku nastąpiło w dniu zawarcia Transakcji (aportu). Jeśli nie będzie to możliwe, to Nabywca wstąpi w prawa i obowiązki wynikające z umowy licencyjnej Znaku, czyli będzie korzystał ze znaku na takich samych zasadach, jak obecnie Zbywca (Dział handlowy). Celem Nabywcy jest jednak uzyskanie prawa własności znaku. Nawet jeśli nie uda się go zrealizować w momencie Transakcji (aportu), to Nabywca zamierza podejmować działania, aby cel ten zrealizować w przyszłości.

Podsumowując, po Transakcji Nabywcy będą przysługiwały Prawa do znaku. Prawdopodobnie zmieni się jednak ich podstawa. Obecnie Zbywca (Dział handlowy) korzysta z Praw do znaku na podstawie umowy licencyjnej zawartej z właścicielem Praw do znaku. Nabywca zamierza nabyć Prawa do znaku.

Biorąc pod okoliczności sprawy uznać należy, że opisany przez Wnioskodawcę majątek, który ma być przedmiotem aportu, posiada cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, tj. będzie stanowił funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwa samodzielnie realizujące te zadania. Jak bowiem wskazano we wniosku, Dział handlowy stanowi część przedsiębiorstwa, wydzieloną w formie Regulaminu organizacyjnego Zbywcy. Księgi rachunkowe prowadzone są w taki sposób, że możliwe jest odrębne ustalenie wyniku działalności handlowej. Księgi rachunkowe pozwalają także na wyodrębnienie należności i zobowiązań związanych z działalnością handlową. Sposób prowadzenia ksiąg pozwala także w łatwy sposób wyodrębnić składniki majątku związane z działalnością z działalnością handlową (przede wszystkim zapasy towarów). Transakcja będzie obejmować przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, do Nabywcy przejdą pracownicy Działu handlowego.

Z kolei osobom z Działu handlowego wykonującym swoje obowiązki na podstawie umów cywilnoprawnych, co do zasady, zostanie zaproponowane rozwiązanie tych umów ze Zbywcą oraz zawarcie nowych z Nabywcą albo zostanie dokonana cesja umów za zgodą tych osób. Przedmiotem transakcji będą takie składniki majątkowe, takie jak towary w magazynie, samochody; sprzęt biurowy, magazynowy i informatyczny, meble biurowe, meble ekspozycyjne, telefony, strona internetowa. Przedmiotem transakcji będą także składniki niematerialne, takie jak: zobowiązania wobec kontrahentów handlowych, zobowiązania kredytowe względem banku, przedpłaty na zamówienia, należności od kontrahentów, umowy z kontrahentami, oprogramowanie komputerowe, w tym księgowe, finansowe, magazynowe, graficzne, antywirusowe, biurowe.


Nabywca Działu handlowego będzie kontynuował działalność w zakresie prowadzonym do dnia aportu przez Dział handlowy.


Po nabyciu składników majątkowych wchodzących w skład Działu handlowego Nabywca będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem Transakcji.


Tym samym, skoro opisany przez Wnioskodawców Dział handlowy, tj. zespół składników majątkowych, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa według art. 2 pkt 27e ustawy, uznać należy, że planowana czynność wniesienia aportem ww. składników majątku Zbywcy do Nabywcy będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.


Tym samym stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1, że przeniesienie Działu handlowego w ramach Transakcji nie będzie przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług należy za prawidłowe.


Z uwagi na uznanie stanowiska Wnioskodawców w zakresie przedstawionego we wniosku pytania oznaczonego nr 1 za prawidłowe, Organ odstąpił od udzielenia odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3, gdyż Wnioskodawcy oczekiwali na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania ich stanowiska w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawców i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.


Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj