Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.473.2019.1.KO
z 23 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia, czy otrzymywane przez Gminę wpłaty od mieszkańców z tytułu wkładu własnego w kosztach mikroinstalacji OZE stanowią/stanowić będą wynagrodzenie za świadczone przez Gminę na ich rzecz usługi i jako takie podlegają/podlegać będą opodatkowaniu VAT (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) oraz określenia stawki podatku dla świadczenia wykonywanego przez Gminę na rzecz mieszkańców (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2),
  
• określenia, czy Gmina realizując inwestycję występuje w charakterze generalnego wykonawcy i w związku z tym będzie zobligowana do rozliczenia podatku należnego na zasadzie tzw. odwrotnego obciążenia (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 4),
  
• opodatkowania przeniesienia własności mikroinstalacji OZE przez Gminę po upływie okresu trwania umowy na rzecz mieszkańców Gminy (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 5),
  
• określenia podstawy opodatkowania z tytułu świadczonej przez Gminę usługi montażu mikroinstalacji OZE (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 7),
  
• prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji montażu mikroinstalacji OZE (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 8)
  
  • jest prawidłowe.
  
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie ustalenia, czy otrzymywane przez Gminę wpłaty od mieszkańców z tytułu wkładu własnego w kosztach mikroinstalacji OZE stanowią/stanowić będą wynagrodzenie za świadczone przez Gminę na ich rzecz usługi i jako takie podlegają/podlegać będą opodatkowaniu VAT oraz określenia stawki podatku dla świadczenia wykonywanego przez Gminę na rzecz mieszkańców; określenia, czy Gmina realizując inwestycję występuje w charakterze generalnego wykonawcy i w związku z tym będzie zobligowana do rozliczenia podatku należnego na zasadzie tzw. odwrotnego obciążenia; opodatkowania przeniesienia własności mikroinstalacji OZE przez Gminę po upływie okresu trwania umowy na rzecz mieszkańców Gminy; określenia podstawy opodatkowania z tytułu świadczonej przez Gminę usługi montażu mikroinstalacji OZE; prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji montażu mikroinstalacji OZE.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego (zwana dalej: „JST”). Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina sporządza miesięczne deklaracje dla potrzeb podatku od towarów i usług (deklaracje VAT-7). Wnioskodawca dokonuje zarówno czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych z podatku od towarów i usług.

Gmina, zgodnie z przepisami zawartymi w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 506; tj. ze zm.; zwana dalej: „USG”) jest organem wykonującym zadania publiczne własne i zlecone z zakresu administracji rządowej nałożone ustawami. Zdecydowana większość zadań wykonywana jest w ramach reżimu publicznoprawnego, jednak niektóre z dokonywanych czynności Wnioskodawca wykonuje na podstawie umów cywilnoprawnych. Realizacja projektu będącego przedmiotem wniosku jest/będzie wykonywana w ramach zadania własnego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 USG - zadania ochrona środowiska i przyrody.

Wnioskodawca zamierza realizować projekt pn. Rozwój mikroinstalacji OZE na potrzeby budynków i obiektów niepublicznych na terenie Gminy St., S., D. wspófinansowany z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (zwany dalej: „EFRR”) w ramach Osi Priorytetowej nr … Czysta energia Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa …. na lata 2014-2020. Projekt będzie realizowany w ramach umowy Partnerstwa z Gminą St. oraz Gminą S. (zwane dalej: „gminy partnerskie”). Celem projektu jest zwiększenie wykorzystania Odnawialnych Źródeł Energii (zwane dalej: „OZE”) na terenie Gminy i gmin partnerskich poprzez montaż nowoczesnych instalacji OZE (zwane dalej: „mikroinstalacje OZE”). Cel projektu skupia się na przeciwdziałaniu marginalizacji energetycznej, społecznej i ekonomicznej obszaru Gminy i gmin partnerskich. Planowane jest wybudowanie 291 jednostek wytwarzania energii elektrycznej z OZE w postaci instalacji paneli fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych i gospodarczych, w tym 84 jednostki w Gminie D. W ramach realizacji projektu zostaną poniesione wydatki na nadzór inwestorski, montaż mikroinstalacji OZE oraz promocję projektu.

Wnioskodawca w kompleksowy sposób zapewni przygotowanie, realizację oraz koordynację działań projektowych. Gmina oraz każda z gmin partnerskich planują każdorazowe podpisywanie z mieszkańcami umów (zwana dalej: „umowa”) na podstawie których będą dokonywać montażu poszczególnych urządzeń w wybranych gospodarstwach domowych. Po zakończeniu prac montażowych mikroinstalacja OZE pozostaje własnością Gminy do upływu 5 lat od dnia płatności końcowej dokonanej w ramach projektu. Po upływie tego okresu mikroinstalacja OZE stanie się własnością mieszkańca. Przeniesienie własności nastąpi na podstawie umowy przenoszącej własność. Mieszkaniec na podstawie umowy jest zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia za montaż mikroinstalacji OZE. Zapłata następuje w transzach, z czego pierwszą zaliczkę mieszkaniec jest zobowiązany wnieść w terminie 7 dni po podpisaniu umowy, natomiast pozostałą część w terminie 7 dni od otrzymania od Gminy wezwania do zapłaty (termin wysyłania przez Gminę wezwań uzależniony będzie od daty wyboru wykonawcy mikroinstalacji OZE oraz zawarcia z nim umowy). Zapłata za usługi, które świadczy Gmina na rzecz mieszkańców jest/będzie dokonana w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę wynika/będzie wynikało jednoznacznie jakiej czynności i na czyją rzecz została dokonana.

Ponadto mieszkańcy są zobowiązani do pokrycia kosztów ubezpieczenia instalacji. Gmina wyłoni ubezpieczyciela w ramach przetargu. Umowa ubezpieczenia zostanie zawarta przez Gminę i na jej rzecz na cały okres trwałości projektu tj. 5 lat od dnia rozliczenia finansowego projektu. Gmina będzie zawierać umowy ubezpieczenia mikroinstalacji OZE bezpośrednio z ubezpieczycielem. Mieszkańcy będą zobligowani do samodzielnego pokrycia kosztów ubezpieczenia w kwotach i terminach podanych przez Gminę. Faktury związane z zawartą umową ubezpieczeniową zostaną wystawione na Gminę. Gmina obciąży mieszkańca kosztem ubezpieczenia na podstawie wezwania do zapłaty wystawionego w oparciu o uregulowania zawarte w umowie. W przypadku zawarcia umowy każdy z mieszkańców będzie zobowiązany do pokrycia kosztów ubezpieczenia mikroinstalacji OZE. Obowiązek ponoszenia kosztów ubezpieczenia wynika z umowy.

Warunki podpisanych umów z mieszkańcami będą jednakowe dla wszystkich mieszkańców. Umowa przewiduje możliwość odstąpienia od umowy na etapie przed rozpoczęciem inwestycji. Kwota wpłaty dla mieszkańców będzie różniła się w zależności od rodzaju budynku na jakim mikroinstalacja OZE będzie montowana. W przypadku montażu mikroinstalacji OZE na budynkach gospodarczych kwota wpłaty będzie wyższa. Ponadto kwoty wpłat będą zróżnicowane w zależności od rodzaju montowanej instalacji oraz ich mocy. Gmina w ramach zawartych umów nie będzie wnosiła wkładu własnego w finansowanie projektu objętego zakresem wniosku.

Mieszkańcy budynków, na których zostaną zamontowane mikroinstalacje OZE są uprawnieni do nieodpłatnego korzystania z mikroinstalacji OZE zgodnie z ich przeznaczeniem. Mikroinstalacje OZE będą wykorzystywane przez mieszkańców na potrzeby gospodarstwa domowego, nie mogą być natomiast wykorzystywane w działalności gospodarczej, agroturystycznej ani rolniczej.

Gmina pragnie wskazać, że mikroinstalacje OZE są/będą montowane na dachach i ścianach budynków mieszkalnych oraz budynków gospodarczych. Klasyfikacja nieruchomości, na których Gmina montuje/będzie montować mikroinstalacje OZE jest następująca:

• budynki mieszkalne 1110,
• budynki gospodarcze 1271, 1274.
  
  

Budynki mieszkalne na których są/będą montowane mikroinstalacje OZE mają/będą miały powierzchnię użytkową nieprzekraczającą 300 m2. Mikroinstalacje OZE są/będą montowane na budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, a także na budynkach gospodarczych niebędących budynkami objętymi społecznym programem mieszkaniowym.

Podmioty, wykonujące montaż mikroinstalacji OZE będą podatnikami podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174; t.j. ze zm.; dalej: „UPTU”) nie korzystającymi ze zwolnienia z opodatkowania sprzedaży na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 UPTU. Faktyczny wykonawca dokona na rzecz Gminy usługę montażu instalacji fotowoltaicznej, zestawu solarnego, pompy ciepła oraz kotła na biomasę. Gmina w ramach zawartej umowy wykona na rzecz mieszkańca usługę montażu instalacji fotowoltaicznej, zestawu solarnego, pompy ciepła oraz kotła na biomasę.

W przypadku świadczeń dokonywanych przez Wykonawcę inwestycji na rzecz Gminy montaż instalacji fotowoltaicznej jest sklasyfikowany w grupowaniu PKWiU 33.20.50.0 - Usługi instalowania urządzeń elektrycznych. Natomiast montaż zestawu solarnego, pomp ciepła i kotła na biomasę jest sklasyfikowany w grupowaniu PKWiU 43.22.12.0 - Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. W przypadku świadczeń dokonywanych przez Gminę na rzecz mieszkańców montaż instalacji fotowoltaicznej jest sklasyfikowany w grupowaniu PKWiU 33.20.50.0 - Usługi instalowania urządzeń elektrycznych. Natomiast montaż zestawu solarnego, pomp ciepła i kotła na biomasę jest sklasyfikowany w grupowaniu PKWiU 43.22.12.0 - Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.

Realizacja projektu polegającego na montażu mikroinstalacji OZE jest uzależniona od otrzymanego dofinansowania. Otrzymane przez Gminę dofinansowanie zostanie przeznaczone na montaż mikroinstalacji OZE. Otrzymana przez Gminę dotacja stanowi 84% wydatków kwalifikowanych projektu. W przypadku niezrealizowania projektu, o którym mowa we wniosku Gmina będzie zobowiązana do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych. W trakcie realizacji przedmiotowego projektu Gmina będzie zobowiązana do rozliczania otrzymanych zaliczek z Urzędem Marszałkowskim. Wysokość otrzymanego dofinansowania będzie uzależniona od ilości zamontowanych mikroinstalacji OZE. Wkład własny mieszkańca w finansowanie projektu wynosi/będzie wynosił 16% kosztów kwalifikowanych i 100% kosztów niekwalifikowanych tj. wydatków na promocję, inspektora nadzoru. Dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego wynosi/będzie wynosić 84% kosztów kwalifikowanych. Otrzymana dotacja będzie miała bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Gminę na rzecz mieszkańców. Montaż mikroinstalacji OZE będący efektem projektu będzie stanowił odpłatne, opodatkowane podatkiem od towarów i usług świadczenie usług dokonane przez Gminę na rzecz mieszkańca.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (oznaczenie pytań jak we wniosku):

1. Czy otrzymane przez Gminę wpłaty od mieszkańców z tytułu wkładu własnego w kosztach mikroinstalacji OZE powinny zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług jako wynagrodzenie z tytułu odpłatnego świadczenia usług?
2. W przypadku uznania wpłat od mieszkańców z tytułu wkładu własnego za opodatkowane podatkiem od towarów i usług, jaką stawkę podatku należy zastosować?
3. Czy Gmina realizując inwestycję występuje w charakterze generalnego wykonawcy i w związku z tym będzie zobligowana do rozliczenia podatku należnego na zasadzie odwrotnego obciążenia?
4. Czy czynność przeniesienia własności mikroinstalacji OZE po upływie okresu trwania umowy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
5. Co będzie stanowić podstawę opodatkowania z tytułu świadczonej przez Gminę usługi montażu mikroinstalacji OZE?
6. Czy Gmina będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji montażu mikroinstalacji OZE?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Otrzymane przez Gminę wpłaty mieszkańców z tytułu wkładu własnego w związku z montażem mikroinstalacji OZE powinny zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług jako wynagrodzenie z tytułu odpłatnego świadczenia usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 7 ust. 1 UPTU poprzez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 UTPU). Zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 2a UPTU w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Za podatników na gruncie UPTU uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 UPTU). Poprzez działalność gospodarczą, na podstawie art. 15 ust. 2 UPTU rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Stosownie do treści art. 15 ust. 6 UPTU nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wskazany powyżej przepis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.; zwana dalej: „Dyrektywa 112”), zgodnie z treścią którego krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami, jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Na podstawie powyższych regulacji organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeżeli pobierają z tego tytułu należności. Organy, o których mowa mogą zostać uznane za podatników podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi zatem charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają wskazane podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług. Czynnościami cywilnoprawnymi, o których mowa powyżej są czynności sprzedaży, wynajmu, dzierżawy, zamiany nieruchomości i ruchomości, a także inne nazwane i nienazwane umowy prawa cywilnego.

Obowiązek spełnienia wskazanych powyżej warunków był podkreślany w orzeczeniach wydanych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, przykład stanowi chociażby orzeczenie TSUE w sprawie C-4/89 - Comune di Carpaneto Piacentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza - w którym wskazano, że art. 4(5) VI Dyrektywy [przyp. red. przepis został zastąpiony art. 13 wprowadzonym Dyrektywą 112] należy interpretować w taki sposób, aby czynności wykonywane przez organy publiczne w rozumieniu tego przepisu stanowiły czynności wykonywane przez organy prawa publicznego podlegające szczególnym zasadom prawnym mającym do nich zastosowanie. Drugi akapit tej regulacji należy natomiast interpretować w taki sposób, aby Państwa Członkowskie zobowiązane były zapewnić, by organy prawa publicznego traktowane były jak podatnicy w związku z czynnościami wykonywanymi w charakterze organów publicznych w przypadku, gdy czynności te mogą być również podejmowane w ramach działalności konkurencyjnych przez przedsiębiorców prywatnych, jeśli traktowanie tych organów jako podmiotów nieposiadających statusu podatnika mogłoby prowadzić do istotnego naruszenia zasad konkurencji.

W oparciu o powołane wyżej regulacje należy przyjąć, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, które zostaną wykonane w ramach umowy zobowiązaniowej pomiędzy Gminą a mieszkańcem. Zdaniem Wnioskodawcy pomiędzy dokonanymi wpłatami z tytułu wkładu własnego, a zobowiązaniem się Gminy do wykonania określonych umową czynności istnieje bezpośredni związek. W rezultacie Gmina w zakresie określonym powyżej będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast montaż mikroinstalacji OZE będzie stanowił odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU.

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje oparcie w interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 lipca 2017 r. o znaku, 0111-KDIB3-1.4012.34.2017.2.KO, w której organ wskazał, że dokonywane przez mieszkańców Gminy wpłaty wkładu własnego z tytułu uczestnictwa w projekcie dotyczyć będą usługi wykonania instalacji fotowoltaicznej na lub w budynkach mieszkalnych oraz na budynkach gospodarczych i w przydomowym ogrodzie osób fizycznych, co wskazuje, że świadczenia, co do których Wnioskodawca zobowiązał się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów będą stanowiły odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej analogiczny pogląd zaprezentował w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2019 r., o znaku 0111-KDIB3-1.4012.859.2018.3.JP, stwierdzając, że dokonywane przez mieszkańców (uczestników projektu) wpłaty na realizację opisanego zadania inwestycyjnego będą dotyczyć - jak podała Gmina - zainstalowania mikro-instalacji fotowoltaicznych co wskazuje, że świadczenia, co do których Wnioskodawca zobowiązał się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów stanowią odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, wpłaty otrzymane od mieszkańców z tytułu wkładu własnego związanego z montażem mikroinstalacji OZE będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług.

Ad. 2

Wpłaty otrzymane od mieszkańców z tytułu wkładu własnego związane z zamontowaniem mikroinstalacji OZE na lub w budynkach mieszkalnych osób fizycznych, będą stanowiły dla Gminy zapłatę z tytułu świadczenia usług podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką 8%, natomiast zamontowane na budynkach gospodarczych oraz w przydomowych ogrodach będą stanowiły zaliczkę opodatkowaną stawką 23%.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 UPTU - 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% (art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 oraz art. 41 ust. 12 UPTU).

Na podstawie art. 41 ust. 12a UPTU przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wytycznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieki lekarskiej i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Stosownie do treści ust. 12b ww. artykułu do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2, a także lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2. Zgodnie z art. 41 ust. 12c UPTU w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W oparciu o powołane powyżej regulacje należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy montaż mikroinstalacji OZE zostanie dokonany w budynkach i na dachach budynków mieszkalnych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to czynność ta będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Natomiast, w przypadku gdy montaż mikroinstalacji OZE zostanie dokonany na budynkach niezaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to czynność ta będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

Powyższy pogląd został potwierdzony w licznych interpretacjach indywidualnych, przykładem jest chociażby interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 stycznia 2019 r. o znaku 0115-KDIT1-2.4012.823.2018.2.AJ, gdzie zostało wskazane, że usługi montażu instalacji na/w budynkach mieszkańców, o ile będą one stanowiły obiekty objęte społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, opodatkowane będą 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa pkt 2 ustawy. Natomiast montaż ogniw na budynkach gospodarczych i bezpośrednio na gruncie należącym do mieszkańca opodatkowane będą, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa pkt 1 ustawy, stawką podatku w wysokości 23%. Również w interpretacji z dnia 29 listopada 2018 r. o znaku 0112-KDIL1-1.4012.719.2018.1.OA, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że jeśli montaż Instalacji będzie dokonywany w lub na budynkach mieszkalnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m2, to usługi świadczone przez Gminę na rzecz Mieszkańców - i tym samym Zaliczki oraz Wkłady własne Mieszkańców - będą opodatkowane preferencyjną stawką VAT (8%); jeśli Instalacje będą montowane w lub na budynkach mieszkalnych o powierzchni użytkowej powyżej 300 m2, to preferencyjną stawkę VAT (w wysokości 8%) zastosować będzie można do usług świadczonych przez Gminę na rzecz Mieszkańców i tym samym Zaliczek oraz Wkładów własnych Mieszkańców tylko do części podstawy opodatkowania, odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym całkowitej powierzchni użytkowej, zaś w części odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego w ogólnej powierzchni użytkowej budynku, przekraczającej 300 m2 będzie opodatkowana podstawową stawką VAT (23%); jeżeli Instalacje będą montowane poza budynkiem, tj. w systemie wolnostojącym (na gruncie), to usługi świadczone przez Gminę na rzecz Mieszkańców - i tym samym Zaliczki oraz Wkłady własne Mieszkańców - będą opodatkowane podstawową stawką VAT (23%).

Podsumowując, opłaty wnoszone przez mieszkańców tytułem wkładu własnego w związku z montażem mikroinstalacji OZE na lub w budynkach mieszkalnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m2, będą opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Jeżeli powierzchnia budynków mieszkalnych przekracza 300 m2, preferencyjną stawkę podatku w wysokości 8% można zastosować tylko do części podstawy opodatkowania, która odpowiada proporcji udziału powierzchni użytkowej 300 m2 w całkowitej powierzchni użytkowej budynku. Natomiast w części, która odpowiada proporcji udziału powierzchni użytkowej powyżej 300 m2 w całkowitej powierzchni budynku, zastosowanie znajdzie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%. W sytuacji gdy usługa montażu mikroinstalacji OZE zostanie dokonana na budynkach gospodarczych lub na gruncie należy zastosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

Ad. 4

Gmina nabywając usługi montażu instalacji fotowoltaicznej sklasyfikowanej pod symbolem Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (zwana dalej: „PKWiU”) 33.20.50.0 Usługi instalowania urządzeń elektrycznych, nie będzie zobowiązana do stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. Natomiast dokonując prac sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 43.22.12.0 Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, tzn. montażu zestawu solarnego, pomp ciepła i kotła na biomasę, Gmina będzie zobligowana do stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 8 UPTU podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W myśl art. 17 ust. lh UPTU w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Stosownie do treści art. 17 ust. 2 UPTU w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Zacytowane powyżej przepisy wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na podatnika na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48 (zwany dalej: „odwrotne obciążenie”). Mechanizm odwrotnego obciążenia jest stosowany w przypadku gdy usługodawcą jest podatnik podatku od towarów i usług, niepodlegający zwolnieniu od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 UPTU, natomiast usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług. Powyższy mechanizm jest stosowany także w sytuacji gdy usługodawca świadczy ww. usługi jako podwykonawca. Rozpatrując kwestię mechanizmu odwrotnego obciążenia należy zaznaczyć, że przy poz. 2-48 w załączniku nr 14 do ustawy zostały podane symbole klasyfikacji PKWiU. Oznacza to, że obowiązkiem rozliczenia podatku zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia ustawodawca objął wyłącznie skonkretyzowane usługi wyszczególnione w ww. załączniku.

UPTU nie zawiera definicji pojęcia „podwykonawca”, w rezultacie w celu dokonania wykładni należy posłużyć się jego znaczeniem językowym. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego - podwykonawcą jest firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy. Podwykonawcą będzie zatem każdy podmiot będący usługodawcą, który jednocześnie nie jest generalnym wykonawcą w ramach danego przedsięwzięcia inwestycyjnego, przyjmujący zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora. Jak zostało wskazane w objaśnieniach Ministra Finansów z dnia 17 marca 2017 r. Stosowanie mechanizmu odwróconego obciążenia w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych, status podwykonawcy powinien wynikać bezpośrednio z zawartych umów, natomiast w sytuacji ich braku, świadczyć o tym będą okoliczności oraz charakter wykonywanych usług.

Konieczność rozliczenia podatku na podstawie mechanizmu odwrotnego obciążenia wystąpi zatem jeżeli zostaną spełnione następujące przesłanki:

• przedmiotem świadczenia są usługi wymienione w poz. 2-48 w załączniku nr 14 do UPTU,
• usługodawca i usługobiorca są zarejestrowanymi podatnikami dla potrzeb podatku od towarów i usług,
• usługodawca nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania sprzedaży na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 UPTU,
• usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca.
  
  

Gmina w ramach umowy z poszczególnymi mieszkańcami planuje dokonać montażu:

• instalacji fotowoltaicznej - klasyfikacja PKWiU 33.20.50.0,
• zestawu solarnego - klasyfikacja PKWiU 43.22.12.0,
• pompy ciepła - klasyfikacja PKWiU 43.22.12.0,
• kotła na biomasę - klasyfikacja PKWiU 43.22.12.0.
  
  

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca przewiduje, że podmioty, wykonujące montaż mikroinstalacji OZE będą podatnikami podatku od towarów i usług nie korzystającymi ze zwolnienia z opodatkowania sprzedaży na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 UPTU. Gmina stoi na stanowisku, że w ramach realizacji przedmiotowej inwestycji będzie działa w charakterze generalnego wykonawcy.

W rezultacie powyższego, zdaniem Wnioskodawcy w związku z montażem instalacji fotowoltaicznej sklasyfikowanej w grupowaniu PKWiU 33.20.50.0 Usługi instalowania urządzeń elektrycznych, z uwagi na okoliczność, że wskazane prace nie zostały wymienione w załączniku nr 14 do UPTU, Gmina nie będzie zobowiązana do stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. Natomiast w przypadku wykonania pozostałych prac sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 43.22.12.0 Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, tzn. montażu zestawu solarnego, pomp ciepła i kotła na biomasę, zaistnieje konieczność stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Ad. 5

W ocenie Gminy, czynność przeniesienia własności mikroinstalacji OZE po okresie trwania umowy o ustaleniu wzajemnych zobowiązań zawartej pomiędzy Gminą a mieszkańcem, nie będzie stanowiła odrębnej od usługi montażu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie umowy o ustaleniu wzajemnych zobowiązań po zakończeniu prac montażowych sprzęt i urządzenia wchodzące w skład mikroinstalacji OZE zamontowanej na nieruchomości pozostają własnością Gminy przez cały okres trwania umowy.

Po zakończeniu i odbiorze prac montażowych Wnioskodawca planuje udostępnienie na rzecz mieszkańca sprzętu i urządzeń wchodzących w skład mikroinstalacji OZE do nieodpłatnego korzystania zgodnie z ich przeznaczeniem. Wraz z upływem okresu trwania umowy (czyli po upływie 5 lat od dnia dokonania płatności końcowej) mikroinstalacja OZE stanie się własnością mieszkańca. Przeniesienie własności nastąpi na podstawie odrębnej umowy.

W związku z przeniesieniem własności mikroinstalacji OZE Wnioskodawca nie zamierza pobierać od poszczególnych mieszkańców żadnego dodatkowego wynagrodzenia. Jedyną opłatą, do której zapłaty zobowiązany jest mieszkaniec, jest opłata z tytułu wkładu własnego. Z uwagi na fakt, że czynność przekazania własności jest objęta opłatą, o której mowa powyżej, zdaniem Gminy nie ma ona charakteru nieodpłatnego. W ocenie Wnioskodawcy, czynność przeniesienia własności mikroinstalacji OZE jest jedynie końcowym elementem wykonania usługi do której zobowiązuje go umowa o ustaleniu wzajemnych zobowiązań. Czynność ta nie stanowi zatem odrębnego świadczenia od usługi montażu mikroinstalacji OZE.

Podsumowując powyższe, przeniesienie własności mikroinstałacji OZE na rzecz mieszkańca po okresie trwania umowy o ustaleniu wzajemnych zobowiązań nie będzie stanowiło na gruncie podatku od towarów i usług odrębnej czynności od montażu mikroinstałacji OZE. Ponadto przekazanie własności mikroinstalacji OZE z uwagi na fakt wniesienia opłaty z tytułu wkładu własnego mieszkańca nie będzie miało charakteru nieodpłatnego.

Ad. 7

Podstawą opodatkowania z tytułu świadczonej przez Gminę usługi montażu mikroinstalacji OZE będzie kwota otrzymana przez Wnioskodawcę od mieszkańca oraz kwota dotacji otrzymana przez Gminę na realizację projektu, pomniejszona o podatek należny.

Zgodnie z brzmieniem art. 19a ust. 1 UPTU obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonaniu dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Natomiast na podstawie art. 19a ust. 8 UPTU, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 29a ust. 1 UPTU podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis zawarty w art. 29a ust. 1 UPTU jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 112, zgodnie z treścią którego w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Zgodnie z brzmieniem powyższego przepisu podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę za dostarczony towar lub świadczoną usługę. Na równi z zapłatą podstawę opodatkowania tworzą również dotacje. W myśl powołanego powyżej przepisu nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę - od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub dostawę.

Dla określenia, czy dotacja jest czy też nie jest opodatkowana istotne są szczegółowe warunki jej przyznawania. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru lub usługi, stanowiąc tym samym pokrycie części ceny świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych. Tylko w takim przypadku, płatność będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Dla wykładni art. 29a ust. 1 UPTU istotne jest wyjaśnienie pojęcia dotacji bezpośrednio związanej z ceną. TSUE w wydanym orzecznictwie wskazał, że pojęcie dotacji bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie dotacje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Ponadto TSUE podniósł, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi takie wynagrodzenie, należy zauważyć, że cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Należy także zwrócić uwagę, iż zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony, nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy, by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi. TSUE wskazał, że nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna (wyrok TSUE z dnia 22 listopada 2001 r., w sprawie C-184/00 Office des products wallons ASBL v. Belgian State).

W przedmiotowej sprawie otrzymana przez Gminę kwota dotacji będzie stanowiła dofinansowanie do konkretnej mikroinstalacji OZE. Dotacja będzie mogła zostać przeznaczona przez Gminę na realizację skonkretyzowanej usługi. Otrzymane środki, będą mogły zostać wykorzystane na określone działanie, tj. na wykonanie konkretnej mikroinstalacji OZE na konkretnym budynku mieszkańca biorącego udział w projekcie. Oznacza to, że otrzymana kwota dotacji częściowo pokrywa cenę jaką musiałby zapłacić mieszkaniec za montaż mikroinstalacji. Zatem środki otrzymane przez Gminę nie będą stanowiły dofinansowania do ogólnej działalności Wnioskodawcy.

Takie stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 lipca 2017 r., o znaku 0111-KDIB3-1.4012.34.2017.2.KO, w której organ uznał, że podstawą opodatkowania w przedmiotowej sprawie będzie bowiem zarówno wpłata od mieszkańca jak i dofinansowanie otrzymane przez Wnioskodawcę ze środków RPO. Analogicznie uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 28 marca 2018 r., o znaku 0114-KDIP4.4012.58.2018.1.IT, wskazując, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług będzie nie tylko kwota należna w postaci wpłat, którą będzie uiszczał Mieszkaniec biorący udział w Projekcie zgodnie z zawartą umową, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu w części, w jakiej dofinansowują one cenę świadczonych na rzecz Mieszkańców usług.

Podsumowując, zdaniem Gminy, podstawę opodatkowania z tytułu świadczonych usług montażu mikroinstalacji OZE będzie stanowiła kwota otrzymana przez Wnioskodawcę, a także kwota dotacji otrzymana przez Gminę na realizację projektu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług.

Ad. 8

W ocenie Wnioskodawcy, ma on prawo do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego na fakturach dokumentujących realizowaną inwestycję w części wykonywanej na rzecz mieszkańców.

Na podstawie art. 86 ust. 1 UPTU w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje gdy zostaną spełnione następujące warunki, tzn. obniżenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług natomiast towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego).

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego czynnością jaką Gmina dokona na rzecz mieszkańców będzie usługa montażu mikroinstalacji OZE. Dokonanie wpłat przez właścicieli nieruchomości będzie obligatoryjnym warunkiem realizacji ww. inwestycji. Z powyższego wynika więc, że kwoty uiszczone przez mieszkańców na poczet wykonania przez Gminę przedmiotowej inwestycji będą stanowić wynagrodzenie, w związku z otrzymaniem którego po stronie Gminy powstanie obowiązek podatkowy.

Należy zatem stwierdzić, że wpłaty otrzymane od mieszkańców będą pozostawały w bezpośrednim związku z ww. świadczeniem usług, które będą realizowane na rzecz tychże mieszkańców. Wpłaty wnoszone przez osoby fizyczne nie będą pozostawały w oderwaniu od czynności, które zostaną wykonane przez Gminę. W ocenie Wnioskodawcy będzie zachodził bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami, a zobowiązaniem się Gminy do wykonania określonych czynności.

W rezultacie powyższego, Gmina stoi na stanowisku, iż nabywając towary i usługi jako podatnik podatku od towarów i usług, celem wykonywania czynności opodatkowanych, będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w pełnej wysokości, związanego z wydatkami ponoszonymi na realizację przedmiotowej inwestycji dotyczącej montażu mikroinstalacji OZE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie objętym pytaniami Wnioskodawcy oznaczonymi nr 1, 2, 4, 5, 7 i 8 jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług został opublikowany w Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.

Tut. organ wskazuje, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Dodatkowo należy wskazać, że w pozostałym zakresie wniosku dotyczącym:

• ustalenia, czy na Gminie ciąży obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej wpłat przyjmowanych za pośrednictwem poczty, banku i spółdzielczej kasy oszczędnościowo-rozliczeniowej, dokonanych przez mieszkańców w ramach realizowanego Projektu oraz obowiązku wystawienia faktury VAT dla osoby fizycznej (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3)
• określenia stawki podatku z tytułu przeniesienia na mieszkańców kosztów ubezpieczenia mikroinstalacji OZE (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 6)

zostaną wydane odrębne interpretacje indywidualne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.