2019.09.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.358.2019.2.KBR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.358.2019.2.KBR
z 19 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 3 lipca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu 26 sierpnia 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 9 sierpnia 2019 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.358.2019.1.KBR (doręczone w dniu 13 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT pobieranych opłat od słuchaczy UTW w postaci czesnego i wpisowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT pobieranych opłat od słuchaczy UTW w postaci czesnego i wpisowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Dom Kultury) jest samorządową jednostką instytucją kultury działającą na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 roku o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1983, z późn. zm.) oraz statutu zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta, nadzorowaną przez Organizatora, którym jest Gmina. Wnioskodawca posiada osobowość prawną i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie podlega zwolnieniu podmiotowemu.

Wnioskodawca prowadzi działalność podstawową w zakresie upowszechniania kultury, sztuki i nauki oraz zachowania dziedzictwa kulturowego. Do zadań Domu Kultury należy:

edukacja kulturalna poprzez prezentację w różnych formach sztuki i kultury polskiej, a także europejskiej i światowej,
tworzenie warunków do rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowania wiedzą i sztuką,
organizowanie różnorodnych form edukacji artystycznej, kulturalnej i naukowej dla odbiorców wszystkich grup wiekowych,
rozpoznawanie, rozwijanie i zaspokajanie zainteresowań oraz potrzeb kulturalnych i intelektualnych mieszkańców,
tworzenie warunków do podtrzymywania postaw patriotycznych i kultywowania tradycji,
współpraca z instytucjami i organizacjami społecznymi działającymi na rzecz kultury i sztuki,
prowadzenie współpracy kulturalnej z zagranicą.

Wnioskodawca może podejmować również inne działania wynikające z potrzeb mieszkańców gminy i instytucji działających na jej terenie. Dom Kultury może prowadzić działalność gospodarczą na podstawie odrębnych przepisów, z której uzyskane przychody przeznaczane są na realizację celów statutowych i pokrywanie kosztów bieżącej działalności.

Prowadzenie działalności gospodarczej może odbywać się przez:

prowadzenie szkoleń, warsztatów i zajęć edukacyjnych,
prowadzenie usług kserograficznych,
sprzedaż komisową dzieł sztuki, rękodzieła ludowego i materiałów plastycznych,
prowadzenie działalności wydawniczej,
organizowanie imprez rozrywkowych i artystycznych, koncertów, przedstawień teatralnych, widowisk oraz innych form estradowych w obiektach własnych i poza nimi na zlecenie podmiotów zewnętrznych.

Działalność gospodarcza Domu Kultury nie może kolidować z realizacją zadań statutowych.

Działalność statutowa Domu Kultury finansowana jest:

z dotacji podmiotowych na dofinansowanie działalności bieżącej, w tym na utrzymanie i remonty obiektów,
z dotacji celowych na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji,
z dotacji celowych na realizację wskazanych zadań i programów,
ze środków uzyskanych z prowadzonej działalności,
ze środków otrzymanych od osób fizycznych i prawnych,
z innych źródeł.

Podstawą gospodarki finansowej Domu Kultury jest roczny plan finansowy opracowany przez kierownika jednostki (Dyrektora Wnioskodawca) z zachowaniem wysokości dotacji udzielonej przez organizatora (Gminy).

Uniwersytet Trzeciego Wieku (dalej: UTW) działa w oparciu o Statut Domu Kultury, w szczególności § 7 Statutu, mówiący o prowadzeniu działalności upowszechnionej i edukacyjnej w dziedzinie kultury i sztuki. UTW działa w strukturze Wnioskodawca jako jedna z sekcji i podlega bezpośrednio Dyrektorowi Wnioskodawca. UTW nie jest ani stowarzyszeniem ani fundacją oraz nie posiada osobowości prawnej. Przedstawicielem Wnioskodawca współpracującym z Zarządem UTW jest koordynator, pracownik Pracowni Animacji Kultury Wnioskodawca, wyznaczony przez Dyrektora, który służy pomocą przy sprawach administracyjno - organizacyjnych. Organem przedstawicielskim współpracującym z Dyrektorem Wnioskodawca jest wybrany przez słuchaczy UTW Zarząd. Opracowany przez Zarząd UTW plan finansowy oraz kosztorysy poszczególnych przedsięwzięć zatwierdzane są przez Główną Księgową i Dyrektora Wnioskodawca. Dyrektor Wnioskodawca zawiera umowy cywilno-prawne z osobami prowadzącymi zajęcia na UTW oraz innymi podmiotami.

Do zadań Zarządu UTW należy:

reprezentowanie UTW na zewnątrz,
planowanie i udostępnianie słuchaczom harmonogramu wykładów na dany semestr roku akademickiego we współpracy z pracownikami naukowymi wyższych uczelni i instytucji prestiżowych,
organizowanie wykładów, prelekcji i zajęć fakultatywnych,
uzgadnianie z Dyrektorem Wnioskodawca planu finansowego oraz harmonogramu wykładów i zajęć fakultatywnych na dany rok akademicki,
organizowanie zajęć wyjazdowych ze zwiedzaniem muzeów, obiektów zabytkowych, turystycznych, wycieczek turystyczno - krajoznawczych, wyjazdów do teatrów, zajęć fakultatywnych takich jak: język francuski, angielski, tai - chi, nordic walking i innych oraz korzystanie z basenów Pływalni OSIR,
organizowanie wydarzeń kulturalnych i imprez okolicznościowych.

Powyższe zadania na rzecz UTW Zarząd wykonuje nieodpłatnie.

Środki finansowe na działalność UTW pochodzą z:

wpisowego i czesnego słuchaczy,
środków zewnętrznych (uzyskanych grantów lub darowizn)
innych źródeł.

Środki te w całości przeznaczone są na działania programowe i administracyjne UTW i wpłacane są do kasy Wnioskodawca.

Nowo przyjmowani słuchacze wnoszą jednorazową opłatę (tzw. wpisowe). Opłata wpisowa pobierana jest również od słuchaczy, którzy nie uczestniczyli w zajęciach UTW dłużej niż dwa lata. Wpłaty tytułem wpisowego przeznaczone są na drukowanie i powielanie materiałów informacyjnych UTW, druk dyplomów i legitymacji. Czesne za każdy semestr płatne jest do końca miesiąca rozpoczynającego dany semestr.

Wpłaty tytułem czesnego przeznaczone są:

na honoraria dla wykładowców,
organizację spotkań okolicznościowych,
przejazdy autokarowe do teatrów, muzeów itp. oraz ubezpieczenie uczestników wyjazdów,
na pokrycie kosztów: reklamy, materiałów biurowych i innych wykorzystywanych dla potrzeb UTW,

Koszty biletów do teatru, muzeów oraz wycieczek krajoznawczych, zagranicznych, imprez o charakterze rozrywkowo - towarzyskim (zabawy taneczne, spotkania okolicznościowe itp.) słuchacze opłacają sami, ewentualnie są one pokrywane z uzyskanych grantów lub darowizn.

Koszty zajęć fakultatywnych (np. nauka języka obcego, tai-chi, nordic walking, zajęcia na pływalni) nie są pokrywane wpłatami z wpisowego i czesnego - za zajęcia fakultatywne słuchacze wnoszą odrębne opłaty.

Pismem z dnia 20 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił złożony wniosek i wskazał, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148, z późn.zm.), ani też podmiotem świadczącym usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że wpłaty tytułem czesnego oraz wpisowe przeznaczone są:

na honoraria dla wykładowców,

usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów,

organizację spotkań okolicznościowych, tj. wigilia i śniadanie wielkanocne,

usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) (PKWiU 56.21),

przejazdy autokarowe do teatrów, muzeów, itp. - wynajem autobusów i autokarów z kierowcą (PKWiU 49.39.31) oraz ubezpieczenie uczestników wyjazdów,

usługi ubezpieczeniowe od następstw nieszczęśliwych wypadków (PKWiU 65.12.11),

na pokrycie kosztów: reklamy, materiałów biurowych i innych wykorzystywanych dla potrzeb UTW - usługi związane z działalnością obiektów kulturalnych (PKWiU 90.04).

Jak wynika ze złożonego uzupełnienia, świadczone usługi nie stanowią usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, mających na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych osób biorący udział w zajęciach. Za pobierane czesne i wpisowe Wnioskodawca nie świadczy na rzecz wpłacających usług kulturalnych, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawką winny być opodatkowane opłaty wpisowe i czesne?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wykonywane przez UTW na rzecz swoich słuchaczy, których koszty pokrywane są wpłatami tytułem wpisowego i czesnego, korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Stosowanie do art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Z kolei w myśl art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. W myśl art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Analizując powołane wyżej regulacje zauważyć należy, iż warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych, jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, iż zwolnienie nie ma zastosowania.

Podmiotem mogącym świadczyć usługi kulturalne korzystającym ze zwolnienia może być m.in. podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym pod warunkiem, że podmiot ten nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Z kolei spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się z podatku usługi kulturalne (...). Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej). Zgodnie zaś z przepisem art. 3 ust. 2 ww. ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

W myśl art. 8 ustawy o działalności kulturalnej, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1).

Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i 2).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że spełniona została przesłanka podmiotowa i przedmiotowa z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, a tym samym usługi wykonywane przez UTW na rzecz swoich słuchaczy, których koszty pokrywane są wpłatami tytułem wpisowego i czesnego, korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Biorąc po uwagę wskazane przepisy należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane;

Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane;

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów;

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 19 ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Analizując powołane wyżej regulacje zauważyć należy, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku - na co również zwrócił uwagę Wnioskodawca - jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Z kolei spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się z podatku usługi kulturalne (…). Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1983, z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Zgodnie zaś z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Natomiast jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. (art. 9 ust. 1).

Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami. Ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i 2). Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Ze złożonego wniosku wynika, że Uniwersytet Trzeciego Wieku (dalej: UTW) działa w oparciu o Statut Domu Kultury, w szczególności § 7 Statutu, mówiący o prowadzeniu działalności upowszechnionej i edukacyjnej w dziedzinie kultury i sztuki. UTW działa w strukturze Wnioskodawca jako jedna z sekcji i podlega bezpośrednio Dyrektorowi Wnioskodawca. UTW nie jest ani stowarzyszeniem ani fundacją oraz nie posiada osobowości prawnej.

Do zadań Zarządu UTW należ m.in. planowanie i udostępnianie słuchaczom harmonogramu wykładów na dany semestr roku akademickiego we współpracy z pracownikami naukowymi wyższych uczelni i instytucji prestiżowych, organizowanie wykładów, prelekcji i zajęć fakultatywnych, uzgadnianie z Dyrektorem Wnioskodawca planu finansowego oraz harmonogramu wykładów i zajęć fakultatywnych na dany rok akademicki, organizowanie zajęć wyjazdowych ze zwiedzaniem muzeów, obiektów zabytkowych, turystycznych, wycieczek turystyczno - krajoznawczych, wyjazdów do teatrów, zajęć fakultatywnych takich jak: język francuski, angielski, tai - chi, nordic walking i innych oraz korzystanie z basenów Pływalni OSIR oraz organizowanie wydarzeń kulturalnych i imprez okolicznościowych.

Środki finansowe na działalność UTW pochodzą z wpisowego i czesnego słuchaczy, środków zewnętrznych (uzyskanych grantów lub darowizn) oraz innych źródeł.

Środki te w całości przeznaczone są na działania programowe i administracyjne UTW i wpłacane są do kasy Wnioskodawca.

Wpłaty tytułem czesnego przeznaczone są na honoraria dla wykładowców, organizację spotkań okolicznościowych, przejazdy autokarowe do teatrów, muzeów itp. oraz ubezpieczenie uczestników wyjazdów, na pokrycie kosztów: reklamy, materiałów biurowych i innych wykorzystywanych dla potrzeb UTW.

Wnioskodawca wskazał, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe, ani też podmiotem świadczącym usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że wpłaty tytułem czesnego oraz wpisowe przeznaczone są: na honoraria dla wykładowców, usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, organizację spotkań okolicznościowych, tj. wigilia i śniadanie wielkanocne, usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) (PKWiU 56.21), przejazdy autokarowe do teatrów, muzeów, itp. - wynajem autobusów i autokarów z kierowcą (PKWiU 49.39.31) oraz ubezpieczenie uczestników wyjazdów, usługi ubezpieczeniowe od następstw nieszczęśliwych wypadków (PKWiU 65.12.11) oraz na pokrycie kosztów reklamy, materiałów biurowych i innych wykorzystywanych dla potrzeb UTW - usługi związane z działalnością obiektów kulturalnych (PKWiU 90.04).

Jak wynika z informacji przedstawionych w złożonym wniosku, świadczone usługi nie stanowią usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, mających na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych osób biorący udział w zajęciach. Za pobierane czesne i wpisowe Wnioskodawca nie świadczy na rzecz wpłacających usług kulturalnych, o których mowa w przepisach ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla pobieranych opłat w postaci wpisowego i czesnego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca wypełnia przesłanki podmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Wnioskodawca jest instytucją kultury działającą na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Jednakże w odniesieniu do pobieranych przez Wnioskodawcę opłat – wpisowej i czesnego, nie została spełniona przesłanka przedmiotowa. Powyższe opłaty nie będą pobierane za uczestniczenie w zajęciach kulturalnych. Jak wskazał Wnioskodawca, wpłaty tytułem czesnego oraz wpisowe przeznaczone są: na honoraria dla wykładowców, usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, organizację spotkań okolicznościowych, tj. wigilia i śniadanie wielkanocne, usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering), przejazdy autokarowe do teatrów, muzeów, itp. - wynajem autobusów i autokarów z kierowcą oraz ubezpieczenie uczestników wyjazdów, usługi ubezpieczeniowe od następstw nieszczęśliwych wypadków oraz na pokrycie kosztów reklamy, materiałów biurowych i innych wykorzystywanych dla potrzeb UTW - usługi związane z działalnością obiektów kulturalnych. W zamian za wnoszone opłaty w postaci czesnego i wpisowego Wnioskodawca nie świadczy na rzecz słuchaczy usług o charakterze kulturalnym, w rozumieniu art. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zatem w stosunku do tych opłat (wpisowej i czesnego) nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca nie wypełnił przesłanki przedmiotowej niezbędnej do skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT, tj. opłaty nie będą pobierane za uczestnictwo w zajęciach kulturalnych.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty, nie ma więc możliwości zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Wnioskodawca nie spełnia także przesłanek do zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, gdyż nie świadczy usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.

W związku z powyższym, w stosunku do tych opłat nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) oraz art. 43 ust. 1 pkt 26 i 29 ustawy i tym samym pobierane przez Wnioskodawcę opłaty w postaci wpisowego i czesnego będą podlegały opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tut. Organ nadmienia, że dla ww. opłat przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie przewidują obniżonej stawki opodatkowania.

W świetle powyższych okoliczności stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin