Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.223.2019.2.MD
z 13 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2019 r. (data wpływu 13 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w przypadku śmierci jednego z dwóch wspólników spółki jawnej (gdy nie ma zapisu w umowie spółki o kontynuacji działalności na wypadek śmierci jednego ze wspólników), spółka jawna nadal jest czynnym podatnikiem podatku VAT także po dokonaniu wpisu przez sąd KRS o otwarciu likwidacji i ustanowieniu likwidatora i może wystawiać faktury VAT oraz odliczać podatek VAT w działalności wygaszanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Przedsiębiorstwo Handlowe (…) i S-ka, Spółka Jawna w likwidacji, KRS (…), REGON: (…), NIP: (…), z siedzibą: ul. (…), lok. -, miejsc. (…), kod (…), poczta (…), kraj Polska, powstała z przekształcenia spółki cywilnej i uzyskała w dniu (…) r. wpis do KRS (…).

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W kwietniu 2019 roku zmarł jeden ze wspólników spółki Pan X. W spółce pozostał jeden żyjący wspólnik (wnioskodawca), Pani Y. W umowie spółki jawnej nie było zapisu regulującego wstąpienia w prawa zmarłego wspólnika jego spadkobierców.

Aktualnie spółka zgłosiła wniosek do sądu o otwarcie likwidacji z tytułu rozwiązania spółki z powodu śmierci jednego z dwóch wspólników dwuosobowej spółki jawnej. Wniosek ten został pozytywnie rozpatrzony przez Sąd.

Spółka aktualnie w likwidacji kończy procesy sprzedażowe, jednak sprzedaż nadal jest prowadzona przez likwidatora w celu spieniężenia pozostałego majątku obrotowego spółki (sprzedaż towarów handlowych). Spółka po śmierci wspólnika sporządziła remanent. Od momentu śmierci, spółka prowadzi sprzedaż towarów handlowych i osiąga zyski. Jedyny żyjący wspólnik (wnioskodawca), zaliczki na podatek dochodowy odprowadza i odprowadzać będzie tak jak przed śmiercią wspólnika, czyli narastająco w cyklach miesięcznych, wg procentu wynikającego z aktualnie obowiązującej umowy spółki.

Spadkobiercy od chwili śmierci będą dla potrzeb ustalania dochodu/zysku w spółce od dnia śmierci traktowani jak wspólnicy, będą odprowadzać zaliczki od zysków spółki wg proporcji w jakiej odziedziczyli majątek/wkłady w spółce jawnej – proporcja ta będzie ostatecznie potwierdzona po procesie spadkowym.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 – dalej: „K.c.”), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów księgi czwartej Kodeksu – Spadki.

Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależne od tego, czy są one spadkobiercami (art. 922 § 2 K.c.).

W myśl art. 924 K.c., spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tego Kodeksu, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Sąd, na wniosek osoby mającej w tym interes, stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 K.c.).

W świetle cytowanych powyżej przepisów, spadek zostaje nabyty w drodze spadkobrania z dniem śmierci spadkodawcy. Nabycie spadku następuje automatycznie, z mocy ustawy. Od chwili otwarcia spadku, spadkobiercy mogą samodzielnie objąć spadek we władanie. Orzeczenie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza nabycie spadku przez spadkobierców i ma jedynie znaczenie deklaratoryjne.

Zatem z dniem śmierci wspólnika spółki jawnej, jego spadkobiercy nabyli spadek, co oznacza, że zostali właścicielami udziałów w spółce jawnej. Aktualnie, spadkobiercy jeśli chcą wybrać opodatkowanie podatkiem liniowym, mogli tego dokonać tylko do dnia 20.05.2019 r., tj. do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu uzyskania pierwszego przychodu – spadkobiercy pierwszy przychód uzyskali w miesiącu 04/2019 (od dnia śmierci wspólnika).

Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce jawnej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki jawnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w zależności od wybranej formy może to być opodatkowanie podatkiem liniowym lub wg skali podatkowej. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat. W ocenie Wnioskodawcy, do momentu wykreślenia spółki jawnej z rejestru, zarówno Wnioskodawca będący wspólnikiem tej spółki, jak i spadkobiercy, powinni rozliczać uzyskane przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów, zgodnie z ww. art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. proporcjonalnie do posiadanych udziałów w tej spółce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stanie faktycznym opisanym we wniosku, tj. w przypadku śmierci jednego z 2 wspólników spółki jawnej (gdy nie ma zapisu w umowie spółki o kontynuacji działalności na wypadek śmierci jednego ze wspólników), jako jedyny wspólnik spółki spółka jawna nadal jest czynnym podatnikiem podatku VAT także po dokonaniu wpisu przez Sąd KRS o otwarciu likwidacji i ustanowieniu likwidatora i może wystawiać faktury VAT i odliczać podatek VAT w działalności wygaszanej, ale jeszcze prowadzonej związanej z procesem likwidacyjnym?

Zdaniem Wnioskodawcy, tak – spółka w likwidacji jest nadal podatnikiem podatku VAT w myśl art. 15 ustawy VAT, z wszystkimi tego konsekwencjami prawno-podatkowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 5 ust. 3 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W tym miejscu należy wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W kwietniu 2019 roku zmarł jeden ze wspólników spółki. W spółce pozostał jeden żyjący wspólnik. W umowie spółki jawnej nie było zapisu regulującego wstąpienia w prawa zmarłego wspólnika jego spadkobierców. Aktualnie spółka zgłosiła wniosek do sądu o otwarcie likwidacji z tytułu rozwiązania spółki z powodu śmierci jednego z dwóch wspólników dwuosobowej spółki jawnej. Wniosek ten został pozytywnie rozpatrzony przez Sąd. Spółka aktualnie w likwidacji kończy procesy sprzedażowe, jednak sprzedaż nadal jest prowadzona przez likwidatora w celu spieniężenia pozostałego majątku obrotowego spółki (sprzedaż towarów handlowych). Spółka po śmierci wspólnika sporządziła remanent. Od momentu śmierci, spółka prowadzi sprzedaż towarów handlowych i osiąga zyski. Jedyny żyjący wspólnik (wnioskodawca), zaliczki na podatek dochodowy odprowadza i odprowadzać będzie tak jak przed śmiercią wspólnika, czyli narastająco w cyklach miesięcznych, wg procentu wynikającego z aktualnie obowiązującej umowy spółki. Spadkobiercy od chwili śmierci będą dla potrzeb ustalania dochodu/zysku w spółce od dnia śmierci traktowani jak wspólnicy, będą odprowadzać zaliczki od zysków spółki wg proporcji, w jakiej odziedziczyli majątek/wkłady w spółce jawnej – proporcja ta będzie ostatecznie potwierdzona po procesie spadkowym. Z dniem śmierci wspólnika spółki jawnej, jego spadkobiercy nabyli spadek, co oznacza, że zostali właścicielami udziałów w spółce jawnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w przypadku śmierci jednego z dwóch wspólników spółki jawnej, jako jedyny wspólnik spółki spółka jawna jest nadal czynnym podatnikiem podatku VAT także po dokonaniu wpisu przez Sąd do KRS po otwarciu likwidacji i ustanowieniu likwidatora i czy może wystawiać faktury VAT i odliczać podatek VAT w działalności wygaszanej, ale jeszcze prowadzonej, związanej z procesem likwidacyjnym.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy zauważyć, że w myśl art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.), dalej k.s.h., spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Natomiast stosownie do treści art. 22 § 2 k.s.h., każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem art. 31.

Jak wynika z treści art. 58 § 1 k.s.h., rozwiązanie spółki powodują:

  1. przyczyny przewidziane w umowie spółki;
  2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;
  3. ogłoszenie upadłości spółki;
  4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;
  5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;
  6. prawomocne orzeczenie sądu.

W tym miejscu należy wskazać, że pomimo, iż śmierć wspólnika spółki jawnej została wskazana w Kodeksie spółek handlowych jako przyczyna prowadząca do jej rozwiązania, ustawodawca stworzył określone mechanizmy prawne pozwalające na utrzymanie bytu spółki.

Art. 64 § 1 k.s.h. stanowi bowiem, że pomimo śmierci lub ogłoszenia upadłości wspólnika oraz pomimo wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika lub jego wierzyciela, spółka trwa nadal pomiędzy pozostałymi wspólnikami, jeżeli umowa spółki tak stanowi lub pozostali wspólnicy tak postanowią.

Uzgodnienie takie powinno w przypadku śmierci lub ogłoszenia upadłości nastąpić niezwłocznie, a w przypadku wypowiedzenia – przed upływem terminu wypowiedzenia. W przeciwnym razie spadkobierca, syndyk lub wspólnik, który wypowiedział umowę spółki, a także jego wierzyciel, mogą domagać się przeprowadzenia likwidacji (art. 64 § 2 k.s.h.).

Art. 60 § 1 k.s.h. z kolei stanowi, że jeżeli umowa spółki stanowi, że prawa, jakie miał zmarły wspólnik, służą wszystkim spadkobiercom wspólnie, a nie zawiera w tym względzie szczególnych postanowień, wówczas do wykonywania tych praw spadkobiercy powinni wskazać spółce jedną osobę. Czynności dokonane przez pozostałych wspólników przed takim wskazaniem wiążą spadkobierców wspólnika.

Przeciwne postanowienia umowy są nieważne (art. 60 § 2 k.s.h.).

Zasadą zatem jest, że jeżeli zaistnieją przyczyny określone w art. 58 k.s.h., powinno nastąpić rozwiązanie spółki, ale tak być nie musi. Śmierć wspólnika jest przesłanką względną rozwiązania spółki, co oznacza że do rozwiązania nie musi dojść, jeżeli przeciwdziałają temu zgodnie pozostali wspólnicy, którzy mogą podjąć uchwałę o kontynuacji spółki lub stanowi tak umowa.

Zgodnie z art. 67 § 1 k.s.h., w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Stosownie natomiast do art. 74 § 4 k.s.h., likwidację prowadzi się pod firmą spółki z dodaniem oznaczenia „w likwidacji”.

Likwidatorzy powinni zakończyć bieżące interesy spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki. Nowe interesy mogą być podejmowane tylko w przypadku, gdy jest to niezbędne do ukończenia spraw w toku (art. 77 § 1 k.s.h.).

Zgodnie z art. 84 § 1 k.s.h., likwidatorzy powinni zgłosić zakończenie likwidacji i złożyć wniosek o wykreślenie spółki z rejestru. W przypadku rozwiązania spółki bez przeprowadzenia likwidacji, obowiązek złożenia wniosku ciąży na wspólnikach.

W analizowanej sprawie należy również wskazać na art. 84 § 2 k.s.h., zgodnie z którym rozwiązanie spółki następuje z chwilą wykreślenia jej z rejestru.

Na podstawie przepisów k.s.h., rozwiązanie spółki jawnej powinno być poprzedzone zakończeniem likwidacji, zamkniętej bilansem na dzień zakończenia i złożenia wniosku o wykreślenie z rejestru.

Należy zauważyć, że w świetle cytowanych powyżej przepisów Kodeksu spółek handlowych, mogą zaistnieć różne przyczyny rozwiązania spółki jawnej (art. 58 § 1 k.s.h.). Jedną z przyczyn może być śmierć wspólnika (pkt 4). Przepis ten jednakże nie określa momentu rozwiązania umowy spółki jawnej. Przy czym po wystąpieniu przesłanki powodującej rozwiązanie umowy spółki, należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

W analizowanej sprawie, co istotne, Spółka aktualnie jest w procesie likwidacji i jest prowadzony przez likwidatora proces sprzedażowy wygaszający jej działalność. Opierając się zatem na przedstawionej w opisie sprawy kwestii przyjęcia przez sąd wniosku o otwarcie procesu likwidacji spółki oraz o pozytywnym jego rozpatrzeniu przez sąd, należy stwierdzić, że byt prawny Spółki nie ustał i jest obecnie Spółką jawną w likwidacji. Zatem do czasu zakończenia likwidacji Spółka jako spółka w likwidacji dalej ma swój byt prawny. Dopiero z chwilą wykreślenia z rejestru Spółka straci swój byt prawny (podmiotowość prawną). Zatem, zdaniem tut. Organu, chwila wykreślenia z rejestru powinna być dniem rozwiązania Spółki.

Rozwiązanie spółki jawnej na gruncie podatku od towarów i usług rodzi określone konsekwencje podatkowe. Likwidacja spółki powoduje, że podmiot ten przestaje być podatnikiem podatku od towarów i usług, a w tej sytuacji przepisy ustawy przewidują obowiązek sporządzenia tzw. remanentu likwidacyjnego, wyceny majątku oraz jego opodatkowania.

Powyższe wynika z art. 14 ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

  1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
  2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego;
  3. wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego - w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 106, 650, 771 i 1629).

Na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2019 r., w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Z kolei od dnia 1 września 2019 r. powyższy przepis otrzymał następujące brzmienie: w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 (art. 14 ust. 6 ustawy).

Przepis art. 14 ma zatem zastosowanie w odniesieniu do spółki jawnej, jako spółki handlowej niemającej osobowości prawnej i wskazuje na obowiązek opodatkowania towarów własnej produkcji lub towarów nabytych przez tę spółkę w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej w sytuacji, gdy towary te nie zostały zbyte na dzień rozwiązania spółki. A zatem Wnioskodawca, w myśl ww. przepisu, jest zobligowany do sporządzenia spisu z natury dopiero na dzień rozwiązania Spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zasady dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zawarte zostały w Dziale XI, w rozdziale 1 ustawy.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
  2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

Ponadto, w świetle art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
  2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

− jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Przy czym, przez sprzedaż, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Przywołany wyżej przepis art. 106b ust. 1 ustawy wskazuje więc w jakich sytuacjach podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury. Obowiązek ten występuje w sytuacji dokonania sprzedaży, jak również innych czynności wskazanych w tym przepisie.

Co istotne, z powołanych przepisów wynika, że obowiązek dokumentowania sprzedaży fakturami mają podatnicy podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 15 ustawy.

Podsumowując, skoro czynności wystawiania faktur będą dokonywane przez Spółkę postawioną w stan likwidacji i prowadzoną przez likwidatora, będą czynnościami dokonywanymi przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, który do momentu wykreślenia z rejestru w dalszym ciągu będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W konsekwencji, z uwagi na brzmienie art. 106b ust. 1 ustawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca co do zasady – jako czynny podatnik podatku – zobowiązany jest do wystawiania faktur z tytułu prowadzonej działalności związanej z procesem likwidacyjnym (z uwzględnieniem wyjątków wskazanych w art. 106b ust. 2 i ust. 3 ustawy).

Przechodząc natomiast do kwestii prawa do odliczenia podatku należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z kolei w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że skoro, jak już wcześniej dowiedziono w niniejszej interpretacji, Spółka jawna postawiona w stan likwidacji i prowadzona przez likwidatora uważana jest za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, który do momentu wykreślenia z rejestru w dalszym ciągu będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, to Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów dokonywanych w związku z prowadzoną działalnością związaną z procesem likwidacyjnym, po spełnieniu warunków określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wskazanych w art. 88 ustawy.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać całościowo za nieprawidłowe.

Tutejszy Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Z kolei, w kwestii dotyczącej stanu faktycznego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, zostało wydane w dniu 26 lipca 2019 r. odrębne rozstrzygnięcie nr 0113-KDIPT2-3.4011.358.2019.1.RR.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj