Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.313.2019.1.AG
z 6 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kursu do przeliczenia na PLN kosztów uzyskania przychodów poniesionych w walucie obcej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 12 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kursu do przeliczenia na PLN kosztów uzyskania przychodów poniesionych w walucie obcej.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


(…) S.p.A. jest spółką akcyjną (Societa per Azioni) utworzoną zgodnie z włoskim prawem, z siedzibą w (…) (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”). Spółka jest włoskim rezydentem podatkowym i podlega we Włoszech opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka jest jedynym akcjonariuszem (…) S.A. (dalej: „Bank”) z siedzibą w (…). Bank jest bankiem krajowym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2187; dalej: „Prawo bankowe”). Bank jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

W ramach planowanej reorganizacji dojdzie do połączenia Wnioskodawcy oraz Banku. Połączenie nastąpi przez przejęcie Banku przez Wnioskodawcę (dalej: „Połączenie”). Po Połączeniu Wnioskodawca będzie kontynuować działalność prowadzoną przez Bank na terytorium Polski poprzez oddział (dalej: „Oddział”) zgodnie z ustawą z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r., poz. 649).

Oddział będzie stanowić zakład w rozumieniu Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania, podpisanej w Rzymie w dniu 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r., Nr 62, poz. 374). W konsekwencji, osiągane na terytorium Polski za pośrednictwem Oddziału dochody Spółki opodatkowane będą podatkiem dochodowym w Polsce zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca jest instytucją kredytową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17 Prawa bankowego. Po Połączeniu Spółka będzie za pośrednictwem swego Oddziału (oddział instytucji kredytowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 Prawa bankowego) świadczyć na terytorium Polski usługi finansowe, o których mowa w art. 5 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 6 ust. 1 Prawa bankowego.

W podobnym zakresie Bank uzyskał interpretację indywidualną z dnia 22 września 2017 r. wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (znak 0114-KDIP2-2.4010.137.2017.1.AG). W interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że Bank przyjął prawidłowy kurs wyceny waluty obcej na potrzeby ewidencji kosztów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, tj. średni kurs waluty obcej ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego poniesienie kosztu. Celem niniejszego wniosku jest potwierdzenie, że Spółka będzie postępować prawidłowo przyjmując na potrzeby ewidencji kosztów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych średni kurs waluty obcej ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego poniesienie kosztu.

W ramach swojej działalności gospodarczej na terytorium Polski Spółka będzie dokonywać zakupów od zagranicznych kontrahentów. Zakupy od zagranicznych kontrahentów będą w wielu przypadkach dokonywane w walucie obcej. Z tego względu oraz z uwagi na fakt, że pomiędzy dniem operacji gospodarczej a dniem ostatecznej zapłaty ceny niejednokrotnie upłynie wiele tygodni, transakcje tego typu będą skutkować powstawaniem różnic kursowych.

Na potrzeby ewidencji w księgach rachunkowych faktur zakupu oraz innych zagranicznych dowodów księgowych wystawianych w walutach obcych przez kontrahentów Oddział będzie stosować średni kurs wyceny waluty obcej ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego poniesienie kosztu.

Powyższy kurs wyceny waluty obcej Wnioskodawca będzie stosować bez względu na datę otrzymania faktury zakupu oraz innych zagranicznych dowodów księgowych wystawianych przez kontrahentów zagranicznych w walutach obcych (możliwe jest, że ww. dokumenty będą docierać do Spółki działającej za pośrednictwem Oddziału z opóźnieniem).

Jednocześnie, Spółka zauważa, że ww. kursu wyceny waluty obcej nie będzie stosować na potrzeby ewidencji kosztów w księgach rachunkowych związanych z odbywanymi podróżami służbowymi.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy prawidłowy jest kurs wyceny waluty obcej jaki Spółka planuje przyjąć na potrzeby ewidencji kosztów ponoszonych przez Oddział dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, tj. średni kurs waluty obcej ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego poniesienie kosztu?


Stanowisko Wnioskodawcy.


Zdaniem Wnioskodawcy, kurs wyceny waluty obcej jaki Spółka zamierza przyjąć na potrzeby ewidencji kosztów ponoszonych przez Oddział dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, tj. średni kurs waluty obcej ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego poniesienie kosztu jest prawidłowy.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „UPDOP”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei na podstawie art. 3 ust. 3 pkt 1 UPDOP, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład. Zatem zakład zagranicznego przedsiębiorcy nie jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Podatnikiem podatku dochodowego jest zagraniczny przedsiębiorca, który za pośrednictwem zakładu prowadzi na terytorium Polski działalność.

Na podstawie art. 7 ust. 1 UPDOP, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Z kolei w myśl art. 7 ust. 2 UPDOP, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z uwagi na fakt, że Oddział będzie stanowić zakład Wnioskodawcy na terytorium Polski, dochody osiągane z działalności Oddziału będą podlegać opodatkowaniu na terytorium Polski i zgodnie z regulacjami UPDOP. Spółka będzie więc obowiązana do zadeklarowania w Polsce przychodów związanych z działalnością prowadzoną na terytorium Polski, a jednocześnie będzie uprawniona do potrącenia związanych z nimi kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 UPDOP, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zasady prowadzenia ewidencji rachunkowej przez podatników określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351, ze zm.; dalej: „Ustawa o rachunkowości”). Zgodnie z art. 11 ust. 1 Ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe są prowadzone przez jednostkę. Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 Ustawy o rachunkowości, pod pojęciem jednostki rozumie się podmioty i osoby określone w art. 2 ust. 1 tej ustawy. Z kolei art. 2 ust. 1 pkt 6 Ustawy o rachunkowości wymienia oddziały i przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów Ustawy o uczestnictwie w obrocie. Zatem na podstawie powyższych regulacji Oddział będzie obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 Ustawy o rachunkowości, do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym. Do zdarzeń ujmowanych w księgach rachunkowych należą też zdarzenia związane z ponoszeniem kosztów, z których część, na podstawie UPDOP, może być uznana za koszty uzyskania przychodów.

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów jako kategorii z zakresu prawa podatkowego zawiera art. 15 ust. 1 UPDOP, zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jednocześnie, w zdaniu drugim art. 15 ust. 1 UPDOP wskazano, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.


Aby zatem prawidłowo wykazać w ewidencji koszty uzyskania przychodów należy w pierwszej kolejności określić dzień poniesienia kosztu, a następnie zastosować właściwy kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski.


Dzień poniesienia kosztu został zdefiniowany w art. 15 ust. 4e UPDOP, w myśl którego za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Sformułowanie zawarte w art. 15 ust. 4e UPDOP (jego gramatyczna treść), zgodnie z którym dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) lub też innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) wskazuje, że dniem tym, w sytuacji, gdy koszt dokumentowany jest fakturą lub innym zagranicznym dowodem księgowym dokumentującym poniesienie kosztu (jak to ma miejsce w rozpatrywanej sprawie), powinna być data wystawienia faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego poniesienie kosztu. Za takim rozwiązaniem przemawia okoliczność, że w cytowanym art. 15 ust. 4e UPDOP użyto sformułowania „dzień na który ujęto koszt”, a nie „dzień w którym ujęto koszt”, czyli w którym przeprowadzono samą operację księgowania.

Literalne brzmienie powyższego przepisu nie pozostawia wątpliwości, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych. Przepis ten decyduje o podatkowym momencie potrącenia kosztów, tj. o dacie powstania kosztu podatkowego, a nie o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W doktrynie także akcentuje się pogląd, zgodnie z którym w praktyce dzień wykonania operacji gospodarczej jest najczęściej dniem wystawienia faktury, chyba że z treści tej faktury lub umowy wynika inny dzień wykonania operacji gospodarczej (P. Małecki, M. Mazurkiewicz – „CIT. Komentarz. Podatki i Rachunkowość”, wyd. Wolters Kluwer Business, wyd. 4, Warszawa 2013 r., komentarz do art. 15).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, do przeliczenia kosztu poniesionego w walucie obcej, udokumentowanego fakturą (rachunkiem) lub innym zagranicznym dowodem księgowym dokumentującym poniesienie kosztu, należy przyjąć kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego poniesienie kosztu.


Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzają również władze skarbowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2015 r. (znak IPPB5/4510-149/15-2/IŚ) stwierdził, że: „Jeżeli koszt dokumentowany jest fakturą, to data faktury jest (...) datą poniesienia kosztu, do której należy odnosić się przy przeliczaniu na złote kosztów poniesionych w walucie obcej”. Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w szeregu innych interpretacji indywidualnych, np.:

  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 listopada 2014 r. (znak IPPB5/423-750/14-2/IŚ);
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2013 r. (znak IPPB5/423-1117/12-5/RS);
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 grudnia 2011 r. (znak IPPB5/423-642/10-4/IŚ);
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 października 2011 r. (znak IPPB5/423-481/10-3/IŚ);
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 stycznia 2011 r. (znak IPPB5/423-775/10-3/IŚ);
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lutego 2011 r. (znak IPPB5/423-769/10-2/IŚ);
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 maja 2010 r. (znak IBPBI/2/423-300/10/BG);
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 czerwca 2008 r. (znak IP-PB3-423-520/08-2/ER).


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest włoskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest jedynym akcjonariuszem Banku, będącego polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. W ramach planowanej reorganizacji dojdzie do połączenia Wnioskodawcy oraz Banku. Połączenie nastąpi przez przejęcie Banku przez Wnioskodawcę. Po połączeniu Wnioskodawca będzie kontynuować działalność prowadzoną przez Bank na terytorium Polski przez Oddział, będący zakładem w rozumieniu odpowiednich przepisów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Osiągane na terytorium Polski za pośrednictwem Oddziału dochody Spółki opodatkowane będą podatkiem dochodowym w Polsce, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „updop”). Wnioskodawca jest instytucją kredytową i po połączeniu, za pośrednictwem swojego Oddziału, będzie świadczyć na terytorium Polski usługi finansowe. W ramach swojej działalności na terytorium Polski, Spółka będzie dokonywać zakupów od zagranicznych kontrahentów. Zakupy te będą w wielu przypadkach dokonywane w walucie obcej. Z tego względu oraz z uwagi na fakt, że pomiędzy dniem operacji gospodarczej a dniem ostatecznej zapłaty ceny niejednokrotnie upłynie wiele tygodni, transakcje tego typu będą skutkować powstawaniem różnic kursowych.

W zadanym we wniosku pytaniu Spółka zgłosiła wątpliwość dotyczącą zastosowania prawidłowego kursu wyceny waluty obcej na potrzeby ewidencji kosztów ponoszonych przez Oddział dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w związku z dokonywaniem transakcji z zagranicznymi kontrahentami.

Wnioskodawca jest zdania, że prawidłowym kursem wyceny waluty obcej jest średni kurs waluty obcej ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego poniesienie kosztu.

W odniesieniu do powyższego należy w pierwszej kolejności zauważyć, że stosownie do treści art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl natomiast art. 3 ust. 3 pkt 1 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

Zasady prowadzenia tej ewidencji przez podatników określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351). Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe są prowadzone przez jednostkę. Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pod pojęciem jednostki rozumie się podmioty i osoby określone w art. 2 ust. 1 tej ustawy. Z kolei art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy wymienia oddziały i przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów ustawy o uczestnictwie w obrocie. Zatem, w myśl powyższych przepisów, Oddział będzie obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.


Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o rachunkowości, do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w okresie sprawozdawczym.


Do zdarzeń ujmowanych w księgach rachunkowych należą też zdarzenia związane z ponoszeniem kosztów, z których część na podstawie updop może być uznana za koszty podatkowe.


Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów, jako kategorii z zakresu prawa podatkowego, zawiera art. 15 ust. 1 updop, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jednocześnie, w zdaniu drugim ww. art. 15 ust. 1 określono, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.


Aby zatem prawidłowo wykazać w ewidencji koszty uzyskania przychodów należy w pierwszej kolejności określić dzień poniesienia kosztu, a następnie zastosować właściwy kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski.


Dzień poniesienia kosztu został zdefiniowany w art. 15 ust. 4e updop, w myśl którego za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Sformułowanie zawarte w art. 15 ust. 4e updop (jego gramatyczna treść), że dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) lub też innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) wskazuje, że dniem tym – w sytuacji, gdy koszt dokumentowany jest fakturą lub innym zagranicznym dowodem księgowym, jak to ma miejsce w rozpatrywanej sprawie – winna być data wystawienia faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego poniesienie kosztu.

Również w doktrynie akcentuje się pogląd, że w praktyce dzień wykonania operacji gospodarczej jest najczęściej dniem wystawienia faktury, chyba że z treści tej faktury lub umowy wynika inny dzień wykonania operacji gospodarczej (P. Małecki, M. Mazurkiewicz – „CIT. Komentarz. Podatki i Rachunkowość”, wyd. Wolters Kluwer Business, wyd. 4, Warszawa 2013 r., komentarz do art. 15).


Przy definiowaniu „kosztu poniesionego” pomocny jest również art. 15a ust. 7 updop, który dotyczy co prawda różnic kursowych, lecz ma swoje przełożenie na grunt sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku.


Zgodnie z art. 15a ust. 7 updop, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Przy różnicach kursowych za koszt poniesiony uważa się zatem koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury.


Skoro dniem poniesienia kosztu będzie dzień wystawienia faktury, to w myśl art. 15 ust. 1 updop, do przeliczenia kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote należy zastosować kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. poprzedzającego dzień wystawienia faktury przez dostawcę.

Zatem, do przeliczenia wartości kosztu poniesionego w walucie obcej, udokumentowanego fakturą (rachunkiem) lub innym dowodem księgowym w przypadku braku faktury (rachunku), należy przyjąć datę poprzedzającą datę faktury (rachunku) lub innego dowodu księgowego.

Mając zatem na uwadze wyżej przedstawione uwarunkowania prawne i sytuację opisaną we wniosku należy stwierdzić, że prawidłowy jest kurs wyceny waluty obcej jaki Spółka planuje przyjąć na potrzeby ewidencji kosztów ponoszonych przez Oddział dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, tj. średni kurs waluty obcej ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego poniesienie kosztu.


W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj